มนต์รักสาว Otop

            ท่ามกลางท้องทุ่งนาที่เขียวขจีเต็มไปด้วยต้นข้าวมองออกไปทางใดก็มีแต่ผืนนา ต้นข้าวกำลังพริ้วไหวไปตามทิศทางที่ลมพัด อากาศเย็นกำลังสบาย มีเสียงหัวเราะสดใสของเด็กหญิงตัวน้อย ๆ  ที่กำลังวิ่งเล่นไล่จับแมลงปอที่บินวนเวียนรอบ ๆ ตัวหนูน้อย ใกล้ ๆ กันนั้นมีลูกสุนัขตัวสีดำขนปุกปุยกำลังวิ่งวนไปมารอบ ๆ ตัวหนูน้อยพร้อมกับส่งเสียงเห่าราวกับเป็นกองเชียร์ให้หนูน้อยจับแมลงปอได้ ทั้งหนูน้อยและเจ้าลูกสุนัขตัวนั้นดูร่าเริงมีความสุขและสนุกสนานกันมาก

             เจ้าลูกสุนัขตัวนี้เป็นพันธุ์ผสมแต่ไม่รู้ว่าผสมระหว่างพันธุ์อะไรกับพันธุ์อะไร แต่เออันที่จริงควรจะเรียกว่า “พันธุ์(ข้าง)ทาง” มากกว่า เพราะเป็นลูกสุนัขที่หนูน้อยกับตาเจออยู่ริมถนนข้างทางเข้าหมู่บ้าน ในเย็นวันที่ฝนตกหนักมากเมื่อฝนหยุดตก ตาก็รีบขับรถอีแต๋นพาหนูน้อยกลับบ้านหลังจากเสร็จจากการทำนา ระหว่างทางกลับบ้านหนูน้อยเห็นลูกสุนัขตัวหนึ่งนอนขดอยู่ริมถนนข้างทาง ตัวเปียกปอน นอนสั่นเทาด้วยความหนาว หนูน้อยรีบตะโกนบอกให้ตาหยุดรถอีแต๋นคู่ชีพของตา แล้วหนูน้อยก็รีบลงจากรถอีแต๋นวิ่งไปอุ้มลูกสุนัขที่เปียกปอนจากฝนที่เพิ่งหยุดตกความหนาวทำให้ลูกสุนัขสั่นไปทั้งตัว หนูน้อยเอาลูกสุนัขมากอดไว้แนบอกเพื่อให้ความอบอุ่น ตารีบตามมาดูพร้อมกับดุให้หนูน้อยวางลูกสุนัขตัวนั้นเสียแล้วเรียกหนูน้อยให้ขึ้นรถอีแต๋นเพื่อกลับบ้าน แต่หนูน้อยไม่ยอมกับยิ่งกอดลูกสุนัขตัวนั้นไว้แน่นราวกับเป็นของรักของหวงกลัวใครจะมาแย่งไปก็ไม่ปาน พลางพูดอ้อนวอนขอพาลูกสุนัขตัวนั้นไปเลี้ยงไว้ที่บ้านด้วย ตาไม่ยอม หนูน้อยร้องไห้ราวปานจะขาดใจ ตาสงสารหนูน้อย จึงถามว่า “ทำไมหนูจึงอยากเอาลูกสุนัขตัวนี้ไปเลี้ยงล่ะลูก”  หนูน้อยตอบด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลรินอยู่ตลอดเวลาว่า “หนูสงสารมันจ๊ะตา มันคงถูกเจ้าของใจร้ายเอามาทิ้งไว้”  “มันน่าสงสารมาก  น่าสงสารเหมือนหนูเลย”  “หนูก็ถูกพ่อแม่เอามาทิ้งเหมือนกัน” ......  

เอาละซิ  ตาจะยอมให้หนูน้อยคนนี้เลี้ยงลูกสุนัขที่น่าสารมั้ย?.... แล้วหนูน้อยคนนี้ล่ะเป็นใครกันนะ?  ติดตามได้ในตอนต่อไปค่ะ.......