นิยายฟิคชั่น

~สนามบิน~ ป๊อบปี้:ทางนี้ยัยแก้ว))สถาปนิกหนุ่มโบกไม้โบกมือเรียกสาวร่างสวยที่กำลังเดินออกมาจากช่องผู้โดยสาร แก้ว:สวัสดีค่ะป๊า ม๊า))แก้วเดินเข้าไปกอดพ่อกับแม่ ฟาง:หวัดดีจ๊ะน้องสาว))ฟางทักขึ้น แก้ว:พี่ฟาง

'เราเลิกกันเถอะ...' 1ปีต่อมา กรุงเทพมหานคร... ร่างบางก้าวเข้ามาในงานวิวาห์ของเพื่อนสาว ก่อนจะเดินตรงไปหาเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวที่กำลังยืนคุยกับคนกลุ่มหนึ่งอยู่ "ฟาง..."เสียงหวานเอ่ยเรียกเพ

เมื่อความเจ็บปวดที่อดีตภรรยาเก่าของของเค้าเคยก่อไว้ทำให้เค้าต้องเลี้ยงดูแลลูกด้วยตนเอง และเค้าก็พยายามที่จะตามหารักครั้งใหม่

"โทโมะ เบาๆสิ" เสียงของหญิงสาวร่างบางพูดขึ้น "น่า อีกนิดเดียวเอง" เสียงของชายหนุ่มตอบกลับ "โอ๊ย เร็วๆสิ เจ็บนะ" "เออน่า ทนอีกนิดนะ" "โอ๊ย จะทนไม่ไหวแล้วนะ อย่าแทงลึกสิ ฉันเจ็บ" v v v v v v v v v v v v

อันเก่าลืมรหัสขอแต่งใหม่น่ะค่ะ ชื่อเก่าชื่อมายเมโลดี้น่ะค่ะ

ชั้นชื่อแก้วเป็นลูกสาวมาเฟีย คุณพ่อชั้นชักจูงชั้นเข้าวงการมาเฟียตั้งแต่อายุ 9ขวบ ถึงคุณแม่ชั้นจะไม่เห็นด้วยก้อตาม แต่ก้อห้ามคุณพ่อไม่ได้อยู่ดี แล้วชั้นก้อไม่ปฏิเสธด้วยเพราะชั้นคิดว่าตอนแรกมันน่าสนุกด

เค้าถูกจับกับเธอหมั้นกันโดยที่เค้ามีแฟนอยู่แล้วเละเค้าก็ไม่เต็มใจที่จะหมั้นพ่ออยากให้ผมหมั้นผมก็จะหมั้นแต่อย่าหวังว่าเธอคนนั้นจะมีความสุข เธอที่ถูกจับหมั้นกับเค้าแต่เธอรู้สึกไม่ชอบเค้าตั้งแต่แรกเจอสว

ข่าวลือที่เขาว่ากันว่า' โทโมะ 'นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังเป็นเกย์จะจริงหรือไม่...เธอเท่านั้นคือผู้พิสูจน์