เรื่องสั้น

ฝนตกแบบนี้ผมจะกลับบ้านยังไงละถ้าเพียงแค่ลงเม็ดเล็กๆน้อยๆผมคงไม่ต้องกังวลมากแต่วันนี้หอบงานกลับมาทำด้วยนี่ซิ ระหว่างที่ผมกำลังคิดหาวิธีที่จะกลับบ้านอย่างไรไม่ให้เปียกก็มีใครบางคนเดินเข้ามายืนข้างๆ

แมวของน้องไม่เป็นไรมากหรอกแค่ไม่สบายเลยเบื่ออาหารแต่พี่ฉีดยาบำรุงให้แล้วเดี๋ยวสองสามวันก็คงดี” ขอบคุณหมอมากนะครับ” เฮ้ยไม่เป็นไรว่าแต่ทำไมแมวน้องถึงไม่สบายได้ละ” ความจริงมันเป็นแมวจร

ท่านคิดว่าโอรสของข้าจะไม่มีทางหายจากอาการประชวรเช่นนั้นรึ” แล้วท่านคิดว่าเช่นไรละท่านพระอาทิตย์คนที่ทำให้โอรสของท่านเป็นเช่นนั้นก็ตัวท่านเองไม่ใช่รึ” ท่านทำแบบนี้แล้วคิดรึว่าธิดาของท่านที่

"บอกแล้วไงว่าอย่าเข้าใกล้คนของผม" ใครจะไปคิดว่าคนหน้าหวานร่างบางจะโหดขนาดนี้ ผมได้แต่มองดูเหตุการณ์แล้วทำตาปริบๆ นี้มันเรื่องจริงหรอที่คนร่างบางๆจะทุ่มผู้ชายร่างใหญ่สองคนได้อย่างสบายๆ คงไม่ใช่ว่า

สุ่มเบอร์” เอี๊ยดดดดดดดด..... ทันทีที่ได้ยินคำตอบจากคนที่นั่งเบาะข้างๆผมเหยียบเบรกก่อนจะหันไปมองหน้าคนที่ตอบ สุ่มเบอร์?...บ้าป่ะเนี้ย” ใจเย็นๆ...ฉันก็แค่มากรุงเทพครั้งแรกแต่ไม่รู้จักใค

ไอ้ไบร์ทมึงช่วยหยิกกูที” อะไรของมึงอยู่ๆมาให้กูหยิก” เออนะ...หยิกหน่อยเร็ว” เออๆ” โอ๊ย...ขอโทษทีเสียงดังพอดีมดกัดพี่” ไม่ได้ฝันไม่ได้มโน วาดทักไลน์มาหาผมก่อน แบบนี้หม

พรุ่งนี้ก็อย่าลืมทำไปให้ด้วยละ” ครับ” วันต่อๆไปด้วยล่ะ” ครับ...ผมจะทำให้ทุกๆวันเลยครับ” ดีมาก...คุณแฟน”

อย่ากังวลไปเลยเจ้าจะกลับมาเป็นมนุษย์สมบูรณ์อีกครั้งก็ต่อเมื่อเจ้าสามารถแสดงความรู้สึกจริงๆของเจ้าออกมา ไม่ว่าจะเป็นการอ้อน การแสดงความรักกับใครซักคนที่เจ้าสามารถรักเขาได้อย่างไม่มีข้อแม้ และทำให้คนผู้