นิยายฟิคชั่น

~ณ.คฤหาสน์อัครอภิมหาเบิ้มสกุล~ สามหนุ่มกำลังทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบกันอยู่ ป๊อบปี้กำลังขมักเขม้นกับการใส่ล้อให้โมเดลรถชิ้นใหม่ที่เขาพึ่งไปถอดมาสดๆร้อนๆเมื่อเช้านี้ โทโมะกำลังนั่งกดโทรศัพท์บอกเลิกสาวๆที่

"Cut!!!ดีมากๆ วันนี้เล่นได้เจ๋งสุดๆเลยโทโมะ แก้ว"ผู้กำกับยกนิ้วให้หลังจากสั่งคัดฉากสุดท้ายของวันนี้ "อะไรบทมันจะตรงกับชีวิตจริงขนาดนั้นว่ะ"เขื่อนพูดขึ้น "ฉันเล่นดีมั้ยว่ะ?"โทโมะถาม "ดีมากเลยว่ะเพื่

~สนามบิน~ ป๊อบปี้:ทางนี้ยัยแก้ว))สถาปนิกหนุ่มโบกไม้โบกมือเรียกสาวร่างสวยที่กำลังเดินออกมาจากช่องผู้โดยสาร แก้ว:สวัสดีค่ะป๊า ม๊า))แก้วเดินเข้าไปกอดพ่อกับแม่ ฟาง:หวัดดีจ๊ะน้องสาว))ฟางทักขึ้น แก้ว:พี่ฟาง

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!" "K-otic K-otic K-otic K-otic" ~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป(เกลียดเขาไป) อย่างเธอนั้นไม่มีเหงาหรอก เหงาหรอก ว่างได้ก็ไม่นาน ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ

"แก้วววววววววววววววว"เฟย์!เพื่อนสาวคนสนิทของแก้วตะโกนเรียก "ว่าไงเฟย์?"แก้วตะโกนถามขนาดที่มือก็รับของฝากของกินจะสาวๆที่รายล้อมเต็มไปหมด "ฉันหิวข้าว!" "แปบนึง!" "เร็วๆสิ!!"เฟย์ทำเสียงไม่พอใจ "เออๆ!...ส