Fanfic สองรัก (บาส&บอล)
เขียนโดย 
ณัฐพล
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2563 เวลา 19.41 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2564 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) จดหมายแจ้งเตือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากบอลบอกความจริง แต่ในตอนนี้บอลก็ส่งสัญญาณว่า ไม่ให้พ่อของเขาบอกคนอื่นว่าตนคือบุตรชายอีกคนของประวิทย์แต่ประวิทย์ก็ทำทีเรียกจากบอลกลายเป็นบาสในที่ทำงาน แต่พอมาอยู่ที่บ้านนั้นเขาต้องเรียกชื่อ “บอล” ทุกครั้ง บอลนั้นในตอนนี้ก็กำลังป่วยเพราะกินยาไว้บ้าง บางวันก็ลืมทานยาจนได้ตั้งนาฬิกา ในเช้าของวันเดียวกันนั้นบอลเองก็ได้ตั้งนาฬิกาแต่วันนี้ประวิทย์เดินมาโดยมีสีหน้าร่าเริงผิดจากเมื่อวาน
“บอล กำลังทานยาอยู่หรอลูก”ประวิทย์เอ่ยขึ้นเรียบๆ
“ครับพ่อ แล้วพ่อไม่ไปทำงานหรอครับวันนี้เดี๋ยวคุณอาก็มาตามหรอก”บอลถามด้วยความเป็นห่วง
“แล้วบอกบาสหรือยังละลูก”
“ยังครับพ่อ ถ้าหากว่าผมบอกบาส ผมก็กลัวว่าพ่อจะให้ผมไปอยู่กับแม่ตามเดิม ผมมาที่นี่เพราะผมอยากให้พ่อไปคืนดีกับแม่”
บอลแย้งกลัวว่าอีกฝ่ายจะหัวแข็งไม่อ่อนข้อ
“ฟังนะลูก พ่อเสียใจด้วยนะ พอดีว่าพ่อจะต้องแต่งงานกับเลขา ทางฝ่ายผู้ใหญ่เขาก็ยินยอมที่จะให้พ่อรับน้าเขามาเป็นภรรยาใหม่
ลูกจะได้ดีใจที่จะมีแม่ใหม่ไงลูก”
บอลหันมามองหน้าพ่อของเขาก่อนยิ้ม
“พ่อครับ พ่อไม่สงสารแม่เลยหรอครับ เขาอยากให้พ่อนะเลิกเจ้าชู้ พ่อดูผมสิ เคยเจ้าชู้ไหมครับ”
ประวิทย์ได้ฟังก่อนที่จะนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ บอลก่อนสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนที่จะรวบรวมสติ
“ฟังนะ พ่อเองก็ยังรักแม่ แต่แม่เขาไล่พ่อไป”
“เพราะแม่เขาเห็นพ่อพาสาวๆ มาต่อหน้าแม่ไงละครับ”บอลเถียง
พอจบบทสนทนาทุกสิ่งทุกอย่างเงียบ บอลก็มองไปยังรูปข้างฝาผนัง เป็นรูปแม่ของเขาตอนสมัยยังสาวๆ ใช่แล้วนั่นคือจุติมา ก่อนที่คนขับรถ
น้าพลวันนี้สวมชุดคนงานเอ่ยขึ้น
“ท่านครับ ท่านประธานครับ”
“มีอะไรหรอพล”ประวิทย์หันหน้ามาคุยกับพล
“คือว่า วันนี้คนงานไม่มาอีกหนึ่งคนครับเพราะว่า วันนี้คนงานประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ”
ประวิทย์เบิกตากว้าง ก่อนพลจะหันหน้ามามองบอลก่อนเอ่ยขึ้น
“คุณหนูบาสวันนี้ดูไม่ค่อยสบายเลยนะครับท่าน”พลเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“อย่าไปสนใจเด็กเลย เดี๋ยวแกก็สบายดีเอง”
“ท่านประธานครับ ผมว่าท่านได้เวลาไปทำงานได้แล้วนะครับขณะนี้เวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที”
“ขอบคุณมากนะพล”ประวิทย์ตอบก่อนลุกขึ้นก่อนเดินออกไปจากบ้านพัก โดยไม่หันมามองบุตรชาย
ในตอนนี้บอลกำลังตักข้าวอย่างลังเล ก่อนที่จะวางช้อนส้อม
“น้าพล ครับ วันนี้ผมไม่เรียนรู้งานวันหนึ่งนะครับ เพราะผมไม่ค่อยสบายใจที่ท่านประธานว่าใส่ผม”
คนขับรถนั่งลงข้างๆ บอลก่อนถาม
“มีเรื่องอะไรหรอครับคุณหนู”
บอลเริ่มเล่าให้อีกฝ่ายฟัง
“คือว่า พ่อของผมเขากำลังจะแต่งงานกับเลขานั่นนะสิ ผมอยากให้เขาได้กลับมาคืนดีกับแม่ของผม แต่เขาขัดคำสั่ง ผมเองก็อยากขัดขวางเขา
และกีดกันไม่ให้เขาได้แต่งงานกับยัยเลขานั่นนะ”บอลพูดอย่างเซ็งๆ
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง แล้วจะให้ผมได้ช่วยอะไรหรอครับ”
บอลซุบซิบก่อนที่จะบอกแผนการซึ่งเป็นแผนแรกเขาเองก็อยากจะสืบว่า เลขาคนนั้นเขารักกับพ่อของเขามานานหรือยัง
“ให้ผมไปสืบเลขาที่พ่อของคุณหนูจะแต่งงานด้วยนะเหรอครับ”
บอลพยักหน้าแทนคำตอบก่อนที่จะหันไปมองอีกฝ่าย ก่อนที่จะกวักคนขับรถให้ไปดูแลรถที่จอดอยู่ข้างนอก พอน้าพลเดินออกไปข้างนอกแล้ว
เขาหยิบสมุดไดอารี่ขึ้นมา
‘12/04/47
ในตลอดระยะเวลาที่เราสับเปลี่ยนตัวปลอมเป็นบาส ก็มีวันนี้แหล่ะที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยว่าพ่อของเรานั้นมีแต่จะแต่งงานกับยัยเลขานั่น ผมเองก็อยากขัดขวางการแต่งงานไม่ให้พ่อของเราแต่งงานเด็ดขาด ผมเห็นว่าพ่อกับแม่สักวันจะต้องกลับมาคืนดีกันจนได้ แต่ถ้าหากว่ายังคืนดีด้วยกันไม่ได้ ผมคิดว่าคงจะเรียกบาสเข้ามาช่วยเสียแล้ว โอ๊ยทำไมแต่ละวันทำไมมีแต่เรื่องวุ่นๆ สำหรับในชีวิตคนเราด้วยนะ ไม่อยากจะบอกเลยว่า ชั่งน่าเบื่อสิ้นดี ถ้าหากว่าเรายังทำอะไรได้มาก ผมจะขอให้ทุกคนขัดขวางงานแต่งให้ได้ วันนี้ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย
จาก
บอล
พอบอลเขียนไดอารี่จนจบก่อนที่จะวางปากกาลงพร้อมปิดสมุดไดอารี่ เขาก็ได้เวลาคิดเพลินในการแก้ไขปัญหา
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่จะโทรไปหาบาส ก่อนที่ปลายสายจะรับสาย
“ฮัลโหลบอลมีอะไรหรอ”บาสเอ่ยถามขึ้น
“คือว่า ขอโทษนะพ่อของเราจับได้แล้วละว่าเราคือ บอล”บอลเอ่ยแบบเรียบๆ
“หา!อะไรนะ จับได้แล้วหรอ”
“คือว่าเราขอโทษนะบาส แล้วแม่เราโดนจับได้หรือยังละ”
“จับได้แล้วอะ แล้วนายมีอะไรหรือเปล่า”ปลายสายถาม
“คือว่า พ่อเราเขาจะแต่งงานกับยัยเลขาหน้าห้องนั่น”
“หา! อะไรนะ เอาอย่างนี้ก่อนเลยดีกว่า นายต้องห้ามพ่ออย่าแต่งงานกับยัยเลขานั่นเข้าใจไหม”
บอลได้ตอบเพียงคำเดียว
“อึม”
“ตอนนี้เดี๋ยวเราจะไปบอกแม่ให้นะว่า พ่อเราจะแต่งงานกลับคนอื่น”
“จะดีหรอบาส เดี๋ยวแม่เขาก็บอกว่า แต่งไปสิ แม่จะไปหาชายอื่นเหมือนกัน”
บาสครุ่นคิดก่อนที่จะบอกไป
“ใช่เราต้องแสดงละครให้พ่อกับแม่ได้เห็นซะแล้ว”
“พอเลย พอ ที่ผ่านมาฉันจะแย่อยู่แล้วนายไม่เคยอึดอัดหรอ”
บาสฟังคำอีกฝ่ายก่อนตอบ
“ก็อึดอัดนะ แต่เดี๋ยวนะ เราจะใส่รูปแม่เอาไปไว้ในที่ทำงานของพ่อ ใช่ นายต้องแอบไปเอารูปแม่เยอะๆ มาใส่ในกรอบรูปรับรองยัยนั่นต้องร้องกริ๊ดดดด คุณพี่ขา ไหนว่าจะรักฉันยังไงละคะ ทำไมต้องมีรูปยัยนครพนมด้วย”บาสบอกก่อนดัดเสียง
บอลหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเอ่ยถาม
“แล้วแม่เราจับได้ยังไงว่า นายไม่ใช่บอล”
บาสเอ่ยเรียบๆ
“ก็เขาสังเกตว่าห้องดูสะอาดนะ เขาเลยแอบสงสัย บอลตัวจริงห้องจะรกมากๆ แล้ววันนี้นายไม่ได้ไปทำงานหรอ”บาสเอ่ยถามอีกฝ่าย
“ไม่นะ เราเองก็เข้าใจงาน วันนี้ฉันไม่สบายใจเรื่องพ่อนี่แหล่ะ”
“อ๋อ ที่นายอยากจะโทรมาเพราะปรึกษาสินะ”บาสรู้ทันอีกฝ่าย
“ใช่นะบาส เราเองจะห้ามยังไงดี”
บาสเงียบไปครู่หนึ่ง
“ก็แสดงละครไง เราต้องไปหารูปแม่ของเราเยอะ ฉันเก็บไว้ในเก๊ลิ้นชักห้องนอนของฉัน ฉันเก็บไว้เยอะเพราะคิดถึง
ฉันเคยถามพ่อว่าทำไมต้องหย่ากับแม่ พ่อเขาปากแข็ง”
“แล้วไงต่อ”บอลถาม
“ก็ไม่แล้วไง ฉันเลยหัวเสียนะสิ เอางี้ถ้ายัยนั่นมาเกาะแกะพ่อของเรานายแกล้งทุกอย่างเลยนะแบบว่า ขัดขวางเป็นตัวถ่วงนะ”
“ขัดขวางหรอ”บอลย้ำ
“ใช่ เราขอแนะนำวิธีนี้คือ ขัดขวางความสุขของยัยนั่นซะ”
บอลอมยิ้มก่อนตอบ
“ขอบคุณมากนะบาส เราจะขัดขวางเขา”
ก่อนที่จะจบบทสนทนากับปลายสาย
บอลก็อมยิ้มก่อนที่จะเรียกน้าพลคนขับรถเข้ามา
“น้าพล น้าพลครับ”
คนขับรถร่างสูงเดินเข้ามาก่อนกล่าวขึ้น
“มีอะไรหรอครับคุณหนู”
“คือว่า เลขาที่พ่อของผมอยากแต่งงานเขาชื่ออะไรหรอครับ”
“อ๋อ ชื่อ รัตนาครับ คุณรัตน์เขาเป็นเลขาฝ่ายการเงินครับ”คนขับรถเอ่ยขึ้น
“หรอ งั้นผมฝากเอาอันนี้ไปให้คุณรัตน์ได้ไหมครับ”
มันคือแผ่นกระดาษที่บอลพึ่งเขียนสดๆ ใหม่ๆ ตอนนี้ถูกพับไว้ก่อนที่จะถูกส่งไปให้เธออีกฝ่าย
คนขับรถใจหนึ่งอยากเปิดอ่านก่อนที่บอลจะปริปากขึ้น
“อย่าเปิดอ่านครับน้าพล ผมต้องการให้คุณรัตนาได้เปิดอ่านคนเดียวครับ”
บอลย้ำกับคนขับรถก่อนที่จะคนขับรถจะตอบเพียงสั้นๆ
“ครับ” เท่านั้นก่อนเดินออกไปจากบ้านพัก ก่อนเดินไปที่ตึกอีกตึกหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพัก
น้าพล เห็นหญิงสาวกำลังนั่งคีย์ข้อมูลอยู่ก่อนที่จะผลักประตูเข้าไปก่อนที่จะบอก
“คุณรัตน์ครับ คือว่า มีจดหมายมาหาคุณครับ”
คนขับรถยื่นจดหมายให้อีกฝ่ายได้อ่านก่อนที่เสียงใสจะเอ่ยขึ้น
“วางไว้บนโต๊ะ เดี๋ยวฉันจะเปิดอ่านเอง”
“ครับ”
คนขับรถเดินออกไปจากตรงนั้นก่อนที่หญิงสาวจะสนใจงานคีย์ข้อมูล เขาเองก็ยังลังเลว่าจะเปิดหรือไม่ ในที่สุดเขายอมเปิดอ่าน
ข้อความในจดหมายเขียนไว้ว่า
“ถ้าแกมายุ่งมาแต่งงานกับพ่อของฉัน แกเตรียมตัวลงไปในหลุมศพ”
ก่อนที่จะมีเสียงกริ๊ดดังขึ้น ผู้คนในอ๊อฟฟิศต่างหันมามองตามเสียงของหญิงสาวที่ตอนนี้หน้าแดงเพราะความโกรธนั่นเอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
