ซ่อนใจไว้ใต้เงาตะวัน

"ไม่นะตะวัน อย่าทิ้งแก้วไปแบบนี้ กลับมา กลับมาเถอะกลับมา"

แก้วไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือเรื่องจริง แต่ก็หนีความจริงไม่พ้น เมื่อร่างของชายหนุ่มนอนสงบนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ มันคงจะไม่เป็นอะไรหากเขาเพียงล้มตัวลงนอนและหลับไปเฉยๆ เพียงเพื่อพรุ่งนี้จะตื่นมาเจอกันใหม่

   หากแต่ว่าร่างนั้นนอนสงบนิ่งอย่างคนที่หมดลมหายใจ ไม่สามารถจะฟื้นขึ้นมาพบเธอได้อีกแล้วไม่ว่าจะวันพรุ่งนี้หรือวันไหนๆ หญิงสาวร่ำไห้กอดร่างไร้ลมหายใจของคนรักเรียกร้องให้เขากลับคืนมาจวนจะขาดใจ ภายในห้องสี่เหลี่ยมของโรงพยาบาลมาร่วมชั่วโมง น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินลงมาไม่ขาดสายในขณะที่หัวใจเหมือนแตกสลายตามลมหายใจของเขา

เสียงเรียกครั้งสุดท้ายค่อยๆแผ่วลง เหลือเพียงแต่เสียงสะอื้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเงียบลงไปในที่สุดพร้อมๆกับการต้องยอมรับว่ามันไม่มีทางอีกแล้วที่เขาจะฟื้นคืนมา

   "ตะวัน ขอร้องครั้งสุดท้าย กลับมาเถอะนะ"