As Seol-jong crouched his forehead disapprovingly
เขียนโดย GUEST1579852582
วันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2563 เวลา 14.58 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2563 15.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
บทนำ
As Seol-jong crouched his forehead disapprovingly, Kyung-jin gave her a big hug. She smiled broadly in his arms. I couldn't figure out why I felt so good when my ribs were crushed. As his lips approached, Seol gently closed his eyes in anticipation of a kiss that would be repeated. Then, suddenly the door rattled.
Huh? Why is the door locked? Zip, Seol-jong!
When the jar shook the handle wildly outside, the snowflakes and light earthquakes fell flat. I was so surprised that I couldn't bear to laugh even when I was so He leaned his head slightly and whispered in the ear of Seoljong.
Change your watch and come to the parking lot.
The jar clattered on and on, holding on to the door that wouldn't open, and when the door suddenly opened and the light burst out unexpectedly, she looked up at him with her eyes wide open.
Sam... ...how?
I just stopped by.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้นำมาจากแหล่งอื่นและได้รับการอนุญาตจากเจ้าของแล้ว
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ