[Fanfic jojox oc]ภาคตามล่าหากุญแจแห่งโลก
เขียนโดย yamai
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2562 เวลา 16.31 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กันยายน พ.ศ. 2562 18.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) พ่อ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา ทุกคนพากันตื่นและเดินทางขึ้นเขาต่อไป
"นี่ๆ"นารันช่า
"อะไร?"ฉันตอบกลับไป
"ข้างหน้านั้นอะไรอะ"นารันช่าชี้ไปที่ต้นไม้ข้างหน้า ประกฎว่ามีเสือ(ที่ขนาดใหญ่กว่าแมวนิดหน่อย)กำลังจ้องมาที่เราด้วยท่าทางเกรี้ยวกร้าด มันแยกเขี้ยวและวิ่งเข้ามา
"ฉันจัดการเอง แอร์โร่สมิท!!"
"ไม่ต้องหรอก"ฉันหยิบลูกบอลลูกเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ และโยนออกไป เจ้าเสื่อตัวน้อยเริ่มเล่นลูกบอลนั้น
"เจ้านี่ไม่ใช่เสือหรอกก็แค่แมวป่าน่ะ"ฉันวิ่งเข้าไปหาเจ้าแมวนั้นก่อนลูกบไปที่หัวของมัน มันวางคางลงบนมือฉัน ท่าทางจะไม่ดุเท่าไหร่นะ
"น่ารักจังนี่ขอฉันเล่นด้วยสิ!"ทริสเริ่มวิ่งเข้าไปเล่นกับเจ้าแมวนั้น
เหมี้ยว!! เจ้าแมวนั้นเริ่มกัดไปที่ชายกระโปรงของฉันแล้วดึง
"หืม อยากจะให้ตามไปเหรอ?"ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบเดินตามเจ้าแมวนั้นไป ตามไปจนถึงต้นไม้ต้นหนึ่ง เจ้าแมวทำท่าเหมือนจะขุดดินลงไป
"ฉันช่วยนะ"ฉันใช้มือขุดดินลงไปไม่นานก็เจอ อัญมณีเม็ดสุดท้าย ฉันหยิบมันขึ้นมา ก่อนมันเอามันไปรวมกับอัญมณีเม็ดอื่นๆจนรวมกันเป็นกุญแจ
"พวกเราทำได้!"นารันช่า
"สุดยอดเลย...."มิสต้า หลังจากดีใจได้ไม่นาน เจ้าแมวนั้นก็คาบกุญแจของเราไปให้ ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้น
"พ่อ!"
"หา!"มิสต้า
"เก่งมากเจ้าหนู"พ่อลูบหัวเจ้าแมวตัวนั้น
"ว่าไง ไม่เจอกันนานเลยนะลูก้า!"พ่อหันมาหาแล้วยิ้มให้ฉัน
"ขอบใจมากนะที่ทำให้งานของฉันง่ายขึ้นเยอะเลย!"
"แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาต้องตายแล้วละ"พ่อใช้มีดบาดคอแมวตัวนั้น ก่อนจะใช้กุญแจเสียบเข้าไปในแผลอีกรอบหนึ่ง แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นข้างหลังของเขามีซอมบี้โผล่มาเต็มไปหมด แล้วพ่อก็วิ่งหนีไป
"เอาไงดีล่ะ"เมโลเน่
"เธอวิ่งตามมันไปเถอะทางนี้พวกเราจัดการเอง ไปเลยนัมเบอร์1!"
"ยี่ห้า!!"ลูกกระสุนพุ่งเข้าไปเจาะหัวซอบมี้ตาย
"อืม ฝากด้วยล่ะ"ฉันรีบวิ่งตามไปจนเจอ
"หยุดเดียวนี้นะ!"ฉันตะโกนออกมาเขาหยุดและค่อยๆหันมาช้าๆ
"อะไรกัน นี่กล้าตามมาด้วยตัวคนเดียวแบบนี้เลยเหรอ?"พ่อมองหน้าฉันก่อนจะเดินเข้ามาหาช้าๆ
"ฉันจะฆ่าแก!"
"อย่าดีกว่ามั้ง ถ้าเธอฆ่าฉันล่ะก็ เพื่อนๆของเธอจะเป็นยังไงก็รู้นี่! เธอเองก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าเด็กนั้นมันจบชีวิตลงยังไงน่ะ" พ่อวิ่งเข้ามาแล้วแทงฉันด้วยมีด จนฉันล้มลง แต่ฉันก็แทงสวนมันด้วยมีดที่มีอยู่ในกระเป๋า
"มีดอเวจี จงเดือด"ฉันส่งความร้อนผ่านมีดเข้าไป จนเจ้านั้นรีบวิ่งออกห่าง
"นี่มันอะไรกัน..."เจ้านั่นพูดออกมา ในขณะที่ไฟค่อยๆลามไปทั่วตัว
"ความเลวของแกฉันจะเผามันให้ราบ!"
"นี่แก!!! ทำไมถึง หรือว่าเพราะเจ้าพวกนั้น"
"ไม่รู้สิ ทั้งที่พวกนั้นไม่น่าจะต่างจากแกเท่าไหร่ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าไว้ใจเขาได้ก็ไม่รู้"ฉันพึมพำออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
"เจ็บไหม"ฉันคุกเค่าลงถามพ่อที่กำลังไหม้
"ฉันจะจบทุกอย่างให้เอง"ฉันเตะมือลงไปก่อนจะส่งไฟที่ร้อนระดับลาวาเดือนจนร่างของพ่อหายไป
"จบสักทีนะ..."ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นมือก็คอยห้ามเลือดจากการถูกแทงที่ท้อง ก่อนจะสลบลงไปกลางทาง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ