ลิขิตรัก สองหัวใจ (โอม เฌอปราง bnk48) เรื่องนี้ลง เว็บนี้ Readawrite และ Dek-D
เขียนโดย 
ณัฐพล
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2562 เวลา 22.23 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2563 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ชายหนุ่มอีกคน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรถที่เคลื่อนเข้ามาในบ้าน ชายหนุ่มก้าวออกจากรถเมื่อถึงบ้าน เขานึกถึงใบหน้าของเฌอหญิงสาวที่เข้ามาในครัวบ้านพักของพนักงานข้าราชการ เขาผ่อนลมหายใจดังเฮือกก่อนมองมายังตัวบ้าน เขาเปิดประตูบ้านก่อนเข้าไปแล้วทำการถอดเสื้อผ้าและไปอาบน้ำ
“ยัยนั่นนะหรือ ไอดอล”
เขาพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะแช่น้ำในอ่างอาบน้ำ
ชายอีกคนทำสีหน้าดูไม่สบอารมณ์เดินเข้ามาพร้อมทำหน้าบึ้ง
“ยัยบ้าเอ๊ย”
ชายหนุ่มคนที่อาบน้ำได้ยินชายอีกคนเอ่ยอย่างเซ็งๆ ก่อนจะรีบออกจากการแช่น้ำสักพัก
“นี่ กอล์ฟเป็นอะไรมาไปฟัดกับหมามาหรือไง”
“เปล่านี่พี่โอม ก็มียัยบ้านั่นนะดิพี่ หาว่าผมเป็นโรคจิต”ชายหนุ่มบอกเน้นๆ ชายอีกคนได้ยินถึงกับหัวเราะเบาๆ
“ผู้หญิงคนนั้นนะหรือ คนนี้ใช่ไหมละที่ในข่าวนี้”
โอมเอามือถือขึ้นมาพร้อมเปิดข่าวว่า
‘ไอดอลที่มีอักษรย่อว่า ฌ กระเฌอ หนึ่งในสมาชิกวงbnk48 กำลังมีผลงานเพลงชุดใหม่’
“เห้ย ใช่เลยพี่โอม คนนี้แหล่ะ”
โอมเองได้ยินดังนั้น เขาเองพึ่งไปเจอเธอมาหยกๆ
“นายจำคนผิดหรือเปล่า แต่พี่เห็นเขาอยู่ในห้องครัวอยู่นะเว้ย ถ้าเขาไปด่านายคงอาจจะเป็นไม่คนหน้าเหมือนก็ผีหลอกมั๊ง”โอมสบถ
“พี่โอม ถ้าเขาคนนั้นจะเป็นคนหรือผี ผมไม่ยุ่งหรอก”กอล์ฟบอก
“งั้นพี่ไปแช่น้ำก่อนละกันวันนี้ร้อนมาก”
โอมเดินไปเข้าห้องน้ำเหมือนเดิม ชายหนุ่มสวมแว่นตาเดินไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบเครื่องดื่มมาดื่ม คลายร้อน
..แพทกำลังถ่ายทอดสดในช่องยูทูป เลิกถ่ายทอดสดเวลา ตีสองก่อนล้มตัวลงนอน
“ไอ้โรคจิตนั่นป่านนี้คงนอนแล้วมั๊งไอ้บ้า คนผีทะเล”แพทบ่น
ก่อนหยิบตุ๊กตาหมีมาวางข้างๆและกอดจนเขาหลับ
..เฌอปรางก็หลับเช่นกันเขากอดหมอนข้างพร้อมกับภวังในความฝัน..ฝันครั้งนี้เขาได้ยินเสียงผู้หญิงวัยกลางคน
“เฌอ เฌอปราง”
“นั่นใครคะ”
“นี่แม่เอง เฌอสบายดีไหม”
“สบายดีค่ะแม่ แม่เราจะได้เจอกันตอนไหนหรอคะ แม่ แม่อยู่ที่ไหนคะ”
เฌอปรางถามในความฝัน
“แม่อยู่ที่ร้านอาหารแพทตี้ ลูกมาหาแม่ได้นะ”
เฌอปรางสะดุ้งตื่น
“แม่ แม่อย่าไป”
อดิศรเข้ามาและประคองเฌอปราง
“เป็นอะไรหรอเฌอ”
“พ่อ เฌอฝันเห็นแม่ แม่อยู่ในร้านอาหาร”
“แค่ความฝันนะลูกพ่อว่าเรานอนต่อเถอะ”
“ค่ะพ่อ เฌอรักพ่อนะ”
พอสิ้นเสียง อดิศรก็เดินออกมาเอ่ยเบาๆ
“ประไพ คุณคงคิดถึงลูกสินะ”
อดิศรเข้าห้องของตนก่อนจะไปนอน
เช้าของวันรุ่งขึ้น เฌอไปส่งแพททุกครั้ง
“แพท มีรถมารอส่งแล้วนะเว้ย”
เฌอปรางเปิดประตูลงจากรถ ร้านที่จอดตรงหน้าชื่อร้านแพทตี้
“แม่ แม่คะ แม่”
ประไพหันหน้ามาตามเสียง
“หนูคือใคร”ประไพเอ่ยถาม
“หนูเฌอไงแม่”
ทั้งคู่สวมกอด ที่ได้พบกันอีกครั้ง และถามสารทุกข์สุกดิบกัน ก่อนที่แพทจะลงมาก็ เก้าโมงเช้า
แพทเดินลงมางัวเงีย
“แม่ทำไมไม่ปลุกแพทเลย”
“แม่เห็นว่าเอ็งไปกับคุณเฌอเขานะลูกรีบไปกันเถอะ”
ประไพกวักมือไล่ให้บุตรสาวไปก่อนจะบ่นเบาๆ
“เฌอ ดูแลน้องให้ดีๆ นะ พอถึงเวลาเปิดเผยความจริงแม่จะบอกว่า เฌอกับแพทเป็นอะไรกันนะลูก”
ประไพบอก
รถคันโปรดของเฌอเคลื่อนออกจากร้านไป ทั้งคู่จึงคุยกัน
“เฌอ เธอทำงานอะไรหรอ”
“ฉันทำงานวิจัยแล้วก็เป็นไอดอลนักร้องนะ กว่าจะเลิกก็เหนื่อยมากๆ เลยแล้วแพทละทำงานอะไร”
“ฉัน..เป็นเกมเมอร์นะเอาไปลงในยูทูป ถ้าสายงานจริงๆก็ บริหารการโรงแรมนะ”แพทตอบ
เฌอปรางย้ำทวน ก่อนเอ่ยขึ้น
“การโรงแรม นี่มันพนักงานต้อนรับโรงแรมสินะ”
“ก็ทำนองนั้นนะ เฌอพักอยู่กับใครหรอ”แพทถามอีกฝ่าย
เฌอมองไปอีกฝ่ายก่อนอมยิ้ม
“พักอยู่กับพ่อนะ พ่อเป็นข้าราชการของกรมชลประทานนะ”เฌอปรางตอบ
แพทเองก็ไม่ได้ใส่ใจใดๆ ก่อนหันมายิ้ม
“แพทอยากไปหาพ่อของเราไหมละ”
แพทลังเลก่อนตอบไป
“ไม่ดีกว่า กลัวพ่อเธอไม่ว่าง”
รถมาหยุดอยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัยของแพท
“ขอบคุณมากนะเฌอ ขอหอมแก้มแทนแม่ได้ไหม”
เฌอรีบปฏิเสธทันที
“ไม่ดีกว่า เฌอเองก็ไม่ได้รักแพท เฌอคิดกับแพทแค่เพื่อน”
แพทหัวเราะเบาๆ
“ล้อเล่นนะเฌอ งั้นแพทไปก่อนนะ”
แพทเปิดประตูรถก่อนก้าวลงมา เฌอรีบออกรถไปทันที แพทมองไปรอบๆ ตัว ก่อนที่เพื่อนๆ จะมา
“แพทพึ่งมาถึงหรอ”เสียงหวานของอีกฝ่ายเอ่ยขึ้น
“ใช่ แล้วพวกเธอทำไมมาช้าจัง”
แพทมองสีหน้าพวกเพื่อนๆ ก็พยักหน้าแทนคำตอบก่อนเพื่อนอีกคนเสริมขึ้น
“ก็อาจารย์นะสิแพท วานใช้เราให้ไปทำเรื่องฝึกงาน”
แพทลืมเรื่องฝึกงานไปเสียสนิทเลยก่อนพูดเรื่องการฝึกงาน
“ใช่ เราลืมไปเลย พวกเธอฝึกงานที่ไหนหรอ”
หญิงร่างอวบๆ เอ่ยขึ้น
“ฉันฝึกที่โรงแรมในเมืองโคราชนะ แล้วแพทละฝึกที่ไหน”
แพทครุ่นคิดไปพลางๆ แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปฝึกที่ไหน
..เฌอปรางเคลื่อนรถมาหยุดโรงรถภายในมหาวิทยาลัย เฌออมยิ้มกับภาพที่เห็นคือแพท กำลังจะหอมแก้มเธอ เธอไล่ความคิดพร้อมอมยิ้ม
“บ้าหรือไงนะ แพทเนี่ย”
เฌอนั้นติดตามดูการ์ตูนเรื่องakb0048มากๆ ชั่งต่างกับแพทคือ ชอบดูโดเรม่อนกับแคสเกมส์ROV
เมื่อถึงเวลาเรียนคาบวิชาภาษาอังกฤษ เฌอทักทายกับครูเจ้าของภาษา
“Hello Teacher How are you to day”
ครูชาวต่างชาติทักทาย
“I’m Fine and You”
“I’m Fine Teacher What You Name”
“I’m Steven Grab And You”
เฌอปรางยิ้มก่อนเอ่ยแนะนำตัว
“I’m Cherprang.”
อาจารย์อีกคนกำลังเดินเข้ามา ก่อนเอ่ยขึ้น
“อ้าวเฌอปราง มาทักทายกับอาจารย์สตีเว่นด้วย เก่งมากๆ เลยนะดาวมหาลัย”
อาจารย์กล่าวชื่นชม
“อาจารย์คะ คือเฌอต้องขอบคุณทางมหาลัยแห่งนี้ที่ให้เฌอมาเรียน”
อาจารย์ชาวต่างชาติอเมกันพูดสำเนียงไทยไม่ชัด
“เชอ ปาง เก่ง มากๆ ไอ ว่า น่าจะมีการปรา กวดสนทนาภาษาอังกฤษ คงได้ที่หนึ่งเลย”
อาจารย์อีกคนเสริม
“จริงสิทางมหาลัยจะมีการจัดการสนทนาอังกฤษระดับชาติเลยนะ เฌอจะสนใจไหม”
เฌอครุ่นคิด ใจหนึ่งก็เป็นห่วงพ่อที่ทำงานมาเหนื่อยๆ ก่อนที่จะตอบไปว่า
“ค่ะ อาจารย์เฌอจะลองเข้าร่วมครั้งนี้ด้วย”
เฌอยิ้มแล้วมองหน้าอาจารย์
เม็ดฝนในตอนนี้โปรยปรายลงมา..อดิศรคอยคุมลูกน้องเตรียมการระดับน้ำหงาดเหงื่อที่ได้ทดแทนแก่แผ่นดิน
“เฌอ พ่อทำทุกอย่างเพื่อเฌอ ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาพ่อทำให้เฌอตลอดนะลูก”
..แพทเดินทางกลับมาจากมหาวิทยาลัย เห็นแม่กำลังเก็บร้านจึงปรี่ตรงเข้ามาช่วย
“แม่ งานนี้หนูทำเองแม่แก่แล้ว แม่ไปล้างจานเถอะนะจ๊ะ”แพทบอก
ประไพเดินไปตรงจุดล้างจาน แพทเก็บร้านจนเสร็จ ประไพก็ล้างจานจนเสร็จเอ่ยขึ้นกับแพทว่า
“แม่ก็พึ่งทำเสร็จแพทเห็นได้ข่าวว่าจะฝึกงานหรอลูก”
“จ๊ะแม่ แต่..แพทยังหาที่ฝึกงานยังไม่ได้เลย”
ประไพเอื้อมมือลูบมวยผมของแพท
“ลองหาสักที่สิลูกที่ไม่ไกลจากบ้านก็ได้นะ จริงสิเห็นแม่ค้าในตลาดบอกว่า มีโรงแรมอยู่ทางเข้าหน้าบ้านของเราลองไปฝึกที่นั่นดูดีไหมลูก”
แพทครุ่นคิดก่อนเอ่ย
“ก็ดีนะคะแม่ แล้วไอ้หน้าจืดไม่มาหรอแม่ ดีสมน้ำหน้าคนอะไรโรคจิต”
แพทตำหนิที่เห็นหน้าลูกค้าที่แต่งตัวดูดี
“อย่าไปว่าเขาเลยลูก ถึงเขาจะเป็นสุภาพบุรุษหน้าหวานแต่เขานิสัยดี”
“นิสัยดีอย่างกับผีสิ ถ้าเจออีกจะตบให้หน้าชาเลย”แพทย้อนก่อนเดินขึ้นบ้าน
ประไพถึงกับส่ายหน้า ก่อนปริปากเอ่ย
“ระวังเถอะ จะเจอขิงก็ราข่าก็แรง”
แพทเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนปิดประตู ภายในห้องตอนนี้ดูไม่ค่อยเรียบร้อย กล้องถ่ายวิดีโอดิจิตอลเอย คอมพิวเตอร์เอย รวมไปถึงเกมplaystation4 ยังวางระเกะระกะแพททำหน้าบึ้งเมื่อแม่ของเจ้าหล่อนเอ่ยคำว่า’ลูกค้าหน้าหวาน’เธอจะอยากตบคนๆ นั้นสักสองที
รถสีดำเคลื่อนเข้ามาในบ้านพักพนักงานของกรมชลประทาน ก่อนที่เจ้าของรถเปิดประตูลงมา
“เฌอ กลับมาแล้วหรอลูก”
“ค่ะพ่อ วันนี้เฌอเหนื่อยมากเพราะต้องศึกษาภาษาอังกฤษเพิ่มเติมไหนจะภาษาญี่ปุ่นอีก”
อดิศรมองใบหน้ารอยยิ้มของอีกฝ่าย
“พ่อก็เหนื่อยมากๆ การควบคุมประตูระบายน้ำมันใช่ว่าจะสบายเลยนะ พ่อต้องทำงานตากแดด กลัวว่าฝนตกน้ำจะเอ่อท่วมอีก”
เฌอปรางเอ่ยขึ้น
“ค่ะพ่อหนูรู้ว่าพ่อเหนื่อย พ่อทนทำงานเพื่อแผ่นดินมานาน แต่เฌอเองก็รู้นี่คะว่างานนะมันมาเรื่อยๆ นี่คะ”
อดิศรจิบกาแฟไปพลาง ก่อนนึกเรื่องเพื่อนของบุตรสาว
“เฌอ เพื่อนของเฌอที่ว่าหน้าคล้ายๆ เฌอเขาชื่ออะไรหรอ”
“อ๋อ เขาชื่อแพทจะพ่อ เขานะบอกว่าเขาอาศัยอยู่กับแม่ เขาไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลยสักครั้ง เขาเคยเอ่ยนะคะว่า พ่อเขาคงตายไปแล้วมั๊ง”
อดิศรวางแก้วกาแฟลง ก่อนเอ่ย
“ถ้าหากว่าพ่อเขายังมีชีวิตอยู่ละ”
“ก็คงดีใจละมั๊งคะ น่าเข้าใจแพทจัง พ่อก็หายสาปสูญไปโดยไม่ใยดี งั้นเฌอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะพ่อ”
เฌอรีบขึ้นบันใดไป
อดิศร นึกภาพตอนสมัยยี่สิบกว่าปีก่อน
“ประไพ คือว่าตอนนี้พี่งานยุ่งมากๆ เลย พี่คิดว่าจะไปอยู่บ้านพักของพนักงานข้าราชการของที่ทำงานพี่ พี่จะเอาเฌอไปอยู่ด้วย”
“พี่จะทิ้งไพหรอ”
“เปล่า พี่ยังรักไพแต่แค่เราแยกกันอยู่ชั่วคราว ส่วนไพอยู่กับแพทนะ เพื่อเขาจะดูแลเราได้อีกคน พี่ไปก่อนนะ”
สิ้นเสียงร่ำลากัน มือของเด็กสาวทั้งสองค่อยๆ ปล่อยจากกัน
และก็ทิ้งความทรงจำในอดีต
**เช้าวันรุ่งขึ้นโอมขัดเกาเรื่องเครื่องดนตรีตัวโปรดคือกีต้าร์ กำลังเล่นอยู่ เสียงของชายหนุ่มใบหน้าอ่อนหวาน ราวกับคนเกาหลี ทรงผมดูกระเซอ วันนี้สวมชุดสูทตัวเก่งสูทสีครีมๆ โอมมองมาก่อนเอ่ย
“กอล์ฟ วันนี้จะไปไหนหรอแต่งตัวเนียบเชียว”
“วันนี้ข้าจะไปโรงแรมเว้ยพ่อแม่ของเราทิ้งมรดกไว้ตั้งหลายจะมานอนกองเงินกองทองทำไมวะ”กอล์ฟบอกก่อนเลิกคิ้วให้อีกฝ่าย
“ใช่นี่ นายพูดถูก แล้วไม่ทานข้าวกันก่อนหรอ”
อีกฝ่ายส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วสตาร์ทรถเคลื่อนรถออกจากบ้าน
“ไปก่อนนะพี่โอม”
พอสิ้นเสียงรถก็เคลื่อนออกไป
..แพทรอรถอีกคันไปฝึกงานเพื่อที่จะยื่นเรื่องฝึกงาน รถที่คุ้นตาก็มาจอดอยู่ตรงหน้า
“แพทขึ้นมาเร็ว”เสียงหวานเอ่ยขึ้น
แพทรีบขึ้นรถไปนั่งฝั่งข้างคนขับ
“เฌอ ขอบคุณมากนะที่มาส่งฉัน”
“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้จะไปส่งที่ไหนหรอ”
“ส่งที่โรงแรมตรงหัวมุมนะ พอดีฉันจะไปฝึกงานที่นั่น”
เฌอปรางขับตรงมายังที่แพทบอก ก่อนจะหยุดรถ ชื่อโรงแรม ‘โรงแรมโอมการ์เด้นท์’
“ชื่อไม่คุ้นเลย แต่ฉันคิดว่าเป็นรุ่นพี่สมัยมัธยมแน่เลย”
“งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปก่อนนะเฌอ ฉันหอมแก้ม”
“อย่า อย่าเลยกลัวคนอื่นหาว่าเรารักเพศเดียวกัน”
แพทส่งยิ้มให้เฌอ ก่อนจะก้าวลงจากรถ โรงแรมแห่งนี้ดูใหญ่ ในตอนนี้รถที่เฌอขับมานั้นเคลื่อนไปตามถนนใหญ่แล้ว แพทหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนขึ้นไป
กอล์ฟเดินเข้ามาถึงโรงแรม แล้วนั่งประจำตำแหน่งคือ ผู้จัดการโรงแรม
แพทเดินเข้ามาก่อนถามพนักงานต้อนรับ
“ขอโทษนะคะ คือว่าฉันจะมาฝึกงานที่นี่ค่ะ”
แพทยื่นแบบฟอร์ม พนักงานต้อนรับ ตอบตกลง
แพทอมยิ้มอีกครั้ง ก่อนพนักงานสาวคนนั้นพาแพทไปหาผู้จัดการโรงแรม
“ผู้จัดการคะ มีเด็กฝึกงานมาฝึกที่นี่ค่ะ”
“เชิญ เข้ามาเลยครับ”เสียงทุ้มเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายเข้ามา พนักงานต้อนรับเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องดูสมกับเป็นห้องทำงาน ผู้จัดการหนุ่มกำลังดูเอกสารก่อนเงยหน้าขึ้น เขาอุทานขึ้นอย่างไม่พอใจ
“นี่คุณ”
“นี่ ไอ้บ้ากาม ฉันทำกรรมอะไรเนี่ยถึงได้พบนาย”
“นี่คุณ คุณสวยตายละปากก็จัดถ้าคุณยอมเป็นลูกน้องผม ผมก็ยอม”
พนักงานต้อนรับอีกคนขัดจังหวะ
“ผู้จัดการคะรู้จักคนนี้ด้วยหรอ”
“ครับรู้จักดี คุณนิ่ม พาเธอไปเปลี่ยนชุด”
“ค่ะ ผู้จัดการ”
แพทเชิดหน้าก่อนทำสีหน้าบึ้งตึง
“พี่นิ่ม ทำไมไม่บอกละว่าผู้จัดการคือไอ้บ้ากาม”
พนักงานต้อนรับอึ้ง
“ไอ้บ้ากาม คุณกอล์ฟเนี่ยนะ ตามปกติรองผู้จัดการคือ คุณโอม”
แพทเอ่ยถามคนชื่อโอม
“คุณโอมอยู่ไหนหรอคะ”
“เห็นว่าไปทำงานโปรดิวเซอร์ด้วย บางวันก็ขึ้นมาบ้างด้วยนะ”นิ่มบอก
“อยากเห็นคุณโอมจัง คงนิสัยดีมากๆ เลยเนอะ”
..เฌอตั้งหน้าตั้งตารีบเข้าห้องแลป
“เฌอมาแล้วค่ะอาจารย์” อีกฝ่ายชี้
เฌอรีบลงจากรถ เธอสวมชุดกาวน์
“อาจารย์คะ ฉันทำการวิจัยนี้ได้แล้วค่ะ”
อาจารย์ชำเลืองมอง
“เธอเก่งมากๆ เลย เฌอคนเก่งๆ บางคนไปทำงานต่างประเทศก็มีถมเถไป”
“อาจารย์คะคือเฌอสงสัยอีกเรื่องค่ะ”
เฌองุนงง
“สงสัยอะไร”
“คนเรามีสมองที่ต่างกันจริงหรือคะ”
อาจารย์มองหน้าเฌอก่อนเอ่ย
“ขนาดแม้แต่ฝาแฝดเนี่ยถึงแม้ว่าบางคู่จะมีนิสัยใจคอแต่ก็มีความต่างกัน คนเรามันก็ต้องมีความแตกต่างอยู่บ้างแหล่ะ”
เฌอปรางฟังอาจารย์ถึงกับคิดตาม แล้วพยักหน้า
“งั้นเฌอไปทำการทดลองก่อนนะอาจารย์”
อาจารย์มองอีกฝ่ายก่อนละสายตาไปยังนักศึกษาสองสามคน
..แพทคุยกับนิ่ม ก่อนที่จะมองไปยังรูป ในรูปนี้มีผู้ชายคนหนึ่ง ผมสั้นไว้ทรงทหาร หน้าตาธรรมดามากๆ แพทเอ่ยถาม
“นิ่มคะ คนนี้คือใครคะ”
แพทชี้ไปที่รูปๆ หนึ่ง
“อ๋อนั่นคุณโอม คนนี้แหล่ะค่ะ รองผู้จัดการ”
แพทมองคนในรูป เขาพบคนในรูปดูอบอุ่นมากๆ เขา เองใจก็เต้นแรง
‘อะไรกัน เนี่ยนะหรอคุณโอม เราทำไมถึงดูอบอุ่นจัง’
นิ่มคอยสังเกตว่าแพทดูท่าทางเหมือนคนแอบชอบ
“แพท แพท”
“คะ”
“มีลูกค้า มาCheck In แล้วนะลองเข้าไปต้อนรับดู”
แพทรีบลงจากห้องรองผู้บริหารมา ตรงมายังชั้นล่าง
“ยินดีต้อนรับค่ะ จะมาเช็คอินหรอคะ เอาห้อง402 ห้องนี้ว่างนะคะ”
แพทยื่นคีย์การ์ดให้ลูกค้าก่อนที่จะส่งยิ้มให้อีกที
..ห้องทำงานซึ่งมีโต๊ะทำงาน กอล์ฟซึ่งทำงานเอกสาร เขาเองสนใจข่าว BNK48 วงดังของเมืองไทย แต่ที่ทำให้เขาอึ้งคือ กัปตันวง
“คนๆ นี้ อีกแล้วหรือ”
เขาค้นหาประวัติของเธอ จึงได้ทราบชื่อว่า ‘เฌอปราง’ เขาพิจารณาหญิงสาวอีกคนโดยไม่สะดุดตาก่อนจะโทรไปหาOperator เพื่อที่จะเรียกอีกฝ่ายมา
‘ผู้หญิงคนนี้คือใครกันนะ’
เขาละสายตาก่อนมาจับจ้องอีกคนราวกับว่าจะติดต่อกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
