ตราบาปสีขาว

 

 

“เดี๋ยวฟางขึ้นไปก่อนเลยนะพี่มีธุระต้องไปทำ”เมื่อกลับมาจากทะเลป๊อปปี้ก็ส่งฟางลงที่หน้าหอโดยที่เขาไม่ลงเอารถไปเก็บ

 

 

“เดี๋ยวค่ะพี่ป๊อป อันนี้นาราทำมาให้พวกเรา2คน บอกว่าเป็นเครื่องรางคู่รักอะไรก็ไม่รู้ของน้องเค้า สีฟ้าของพี่ป๊อป สีชมพูของฟางค่ะ”ฟางพูดก่อนที่จะ

เอาสร้อยข้อมือเชือกถักของนาราสวมให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มมองสร้อยข้อมือของเขาและของฟางก็นิ่งเงียบก่อนที่จะยิ้มนิดนึงให้กับฟางไม่พูดอะไรต่อแล้ว

ขับรบออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปขา ฟางไม่ไหวแล้ว อ๊ะ ” เสียงของฟางที่ดังมาจากคลิปวีดีโอที่ถูกฉายในจอทีวีดังขึ้นก่อนที่จะถูกกดหยุด

 

 

 

 

 

 

แปะ แปะ แปะ

 

 

 

 

 

กวินและโทโมะปรบมือให้กับป๊อปปี้ที่นั่งดื่มเหล้าข้างๆพวกเขา

 

 

 

 

 

“สุดยอดเลยว่ะป๊อปแค่2เดือนก็สามารถเผด็จศึกสาวน้อยใสซื่ออย่างน้องฟางได้ เอาไปเลยของ”กวินพูดก่อนที่จะยื่นกล่องกล้องถ่ายรูปและเหล้านอก

ชั้นดีให้กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แหม ไอ้เราก็นึกว่าเพื่อนป๊อปจะสลัดคราบเสือไปจีบสาวน้อยจริงๆซะอีก ที่ไหนได้ก็แค่อยากลองรสชาตใหม่ๆนี่เอง”โทโมะพูดแล้วนึกย้อนไปถึง

เมื่อ2เดือนก่อนที่ลานจอดรถที่ห้างที่เขา กวินและป๊อปปี้มีปากเสียงกันเพราะเรื่องฟาง ก่อนที่ป๊อปปี้จะกลับมาหาพวกเขาที่คอนโดกวินหลังจากส่งฟาง

เข้าหอแล้ว

 

 

 

 

 

 

“มาทำไมไอ้คนทรยศ พวกเราไม่อยากเห็นหน้าแก”กวินเอ่ยปากไล่ป๊อปปี้ที่มาหาทันทีที่เห็นหน้า

 

 

 

 

 

“ตัดหน้าพวกเราจีบน้องฟางยังมาหยามกันอีกทำไมวะ”โทโมะพูดก่อนที่จะเดินไปปิดประตูห้อง

 

 

 

 

 

 

“มากสุด2เดือน”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้กวินและโทโมะที่กำลังจะปิดประตูห้องชะงักก่อนที่จะเปิดยอมให้ป๊อปปี้เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นบอกมากสุด2เดือนคือนานที่สุดที่ชั้นจะควงน้องเค้า ถ้ามากกว่านั้นก็ไม่ใช่ชั้นสิ พวกแกก็รู้นั่นมันไม่ใช่สเปคชั้น ก็แค่อยากลองอะไรแปลกใหม่ดู

เท่านั้นเอง”ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วแกะกระป๋องเบียร์ในตู้เย็นมาดื่ม

 

 

 

 

 

“แล้วพวกเราจะเชื่อใจอะไรแกได้วะว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้า”กวินว่า

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่า2เดือนถ้าชั้นเผด็จศึกน้องฟางได้ กล้องไลก้ารุ่นลิมิเตทกับเหล้านอกของหวงพ่อแกไอ้โทโมะพวกแกต้องเอามาให้ชั้น”ป๊อปปี้เริ่มวางเดิม

พันกับเพื่อน

 

 

 

 

“ได้ ของเดิมพันยากแบบนี้แกก็อย่าลืมเอาหลักฐานมาให้พวกเราดูแล้วกันว่าแกทำมันจริงๆเพื่อน”กวินพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบตกลงแล้วทั้ง3ก็นั่งดื่ม

เบียร์ด้วยกันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้างั้นวันศุกร์งานเลี้ยงที่บ้านแกมันก็แผนแกอ่ะดิวะป๊อป”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เปล่า ตอนแรกก็คิดว่าว่าจะไปจัดการที่หอ แต่ต้องขอบคุณจินนี่แล้วกันที่ส่งการ์ดเชิญไปให้ฟาง”ป๊อปปี้พูดพลางนึกถึงความแสบของจินนี่และเฟย์

เพื่อนสาวที่อยากแกล้งฟางให้อายในงานสังคมไฮโซด้วยการส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงไปให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ไม่รีบตามไปล่ะครับเพื่อน เดี๋ยวไก่จะหลุดออกจากกรงไปนะ”กวินพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางวิ่งออกไปจากงานเลี้ยง

 

 

 

 

“ได้ ไอ้โทโมะแกเอากล้องไปใส่ไว้ที่รถเดี๋ยวชั้นจะจัดการจบเรื่องนี้เอง พวกแกเตรียมเสียกล้องกับเหล้าได้เลย”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่

จะรีบทำทีวิ่งออกไปหาฟางจากนั้นก็กลับมาเอารถที่กวินและโทโมะเตรียมไว้ให้แล้วไปที่บ้านริมทะเลของเขา เพราะไม่ต้องการให้จินนี่ เฟย์หรือแม่

ของเขาทำเสียแผนที่วางไว้นั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแกต้องเลี้ยงข้าวจินนี่กับเฟย์ด้วยแล้วว่ะ555ที่บังเอิญทำให้แกเผด็จศึกน้องฟางได้ไวขึ้น”โทโมะพูดแล้วหัวเราะออกมา

 

 

 

“เอ ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอกินน้องฟางต่อได้มั้ยวะถ้าแกไม่เอาแล้ว”กวินรีบพูดขึ้นแล้วทำหน้าอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกบอกไว้เลยนะว่าฟางโครตแข็งมากยิ่งกว่าท่อนไม้ จืดชืดกว่าสาวๆที่พวกเราเคยคบมา เผลอๆอาจทำให้พวกแกหลับคายกไปเลยก็ได้ว่ะ

555”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะหัวเราะออกมาก่อนที่ทั้ง3จะฉลองปิดจ๊อบครั้งนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่รับนะ”ฟางพยายามโทรหาป๊อปปี้ที่ไม่ยอมรับสายเธอด้วยความแปลกใจ เพราะหลังจากที่กลับมาจากทะเล ป๊อปปี้ก็ไม่ค่อยพาเธอไปไหนอีก

พอเธอไปหาที่ห้องป๊อปปี้ก็ไม่อยู่ รึบางทีรับสายแค่ก็ปฏิเสธที่จะเจอกันตลอดทุกครั้งไป

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นั่นพี่ป๊อปนิ”ฟางเห็นป๊อปปี้เดินกอดคอกับโทโมะกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่งในมหาลัยก็รีบวิ่งไปตามชายหนุ่ม

 

 

 

 

ปรี้นนน

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่ทำไมชั้นต้องเจอเด็กอย่างเธอด้วยเนี่ย”จินนี่รีบเบรกรถได้ทันเมื่อฟางวิ่งทะเล่อทะล่าตามป๊อปปี้ก่อนที่จะลงรถมากับเฟย์แล้วว่าอย่างหัวเสีย

 

 

 

 

“ฟางขอโทษค่ะ พอดีว่าฟางจะไปหาพี่ป๊อป”ฟางพูดไปตามตรงและชะเง้อมองป๊อปปี้และโทโมะที่ข้ามไปอีกฝั่งแล้วชะงักเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้และโทโมะ

หันมามองแต่เขากลับไม่มาช่วยเธอพร้อมกับเดินพูดคุยด้วยกันต่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้น

 

 

 

 

 

“ว้าย พูดหน้าไม่อายว่าตามผู้ชาย แล้วนี่โดนเขี่ยทิ้งแล้วหรอ ป๊อปถึงไม่มาช่วยแบบนี้”จินนี่เห็นป๊อปปี้และโทโมะไม่มาช่วยฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่”ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความน้อยใจก่อนที่จู่ๆทุกอย่างก็หมุนแล้วเธอก็สลบลงไป

 

 

 

 

 

“ว้าย จะมาตายไม่ได้นะยะ เฟย์พายัยนั่นไปพ้นๆซิ แล้วเจอกันที่ร้านอาหารเลยแล้วกัน”จินนี่รีบว่าก่อนที่จะให้เฟย์พาฟางไปพักแถวนั้น เฟย์หงุดหงิดที่

ปฏิเสธจินนี่ไม่ได้ก็ไปหาผ้าเย็นและยาดมที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวนั้นมาดูแลฟางจนกระทั่งเธอฟื้นขึ้น

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอบคุณมากนะคะพี่เฟย์ที่ดูแลฟาง”ฟางพูดขอบคุณเฟย์เพราะถึงแม้เฟย์จะไม่ชอบหน้าเธอแต่ก็ดูแลเธอจนฟื้น

 

 

 

 

 

“ภาระชัดๆ เป็นลมง่ายแบบนี้เป็นอะไรท้องรึไงเลือดลมมันเลยตี เหอะ ฟื้นแล้วก็ดีชั้นไปล่ะ เสียเวลาชะมัด”เฟย์รีบว่าก่อนที่จะลุกขึ้นเดินหนีทำให้ฟาง

ชะงัก จริงสิประจำเดือนเธอก็ไม่มาเป็นเดือนนึงแล้วอย่าบอกนะว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงๆด้วย ทำยังไงดี”ฟางที่ยังคาใจกับคำพูดของเฟย์ก็ตัดสินใจซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจแล้วก็พบว่าเธอกำลังท้องจริงๆ ภาพที่เธอและป๊อปปี้มีอะไร

กันที่ทะเลก็ฉายเข้ามาในหัว เธอร้องไห้ออกมาเมื่อคิดถึงหน้าแม่ของเธอที่ตั้งความหวังไว้กับเธอ อุตส่าห์สอบได้ทุนเรียนมหาลัยฟรีที่กรุงเทพ แต่

สุดท้ายเธอก็กลับทำเรื่องที่เสื่อมเสียให้แม่เธอเสียใจแบบนี้

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

แต่แล้วฟางนี่นอนร้องไห้คิดไม่ตกอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วออกไปเปิดประตูแล้วชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้ยืนอยู่หน้าห้อง

“เห็นตอนบ่ายไม่ไปเรียนที่คณะ ไปหาที่หอสมุดก็ไม่เจอเลยคิดว่าฟางต้องอยู่ที่ห้อง กินข้าวมั้ยพี่ซื้อข้าวหมูแดงมาฝากนะ”ป๊อปปี้พูดพลางชูถุงข้าว

หมูแดงที่ฟางเคยพาเขาไปกินขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก พี่ป๊อป”ฟางเมื่อเห็นหน้าแฟนหนุ่มของเธอที่หายหน้าไปเป็นเดือน ความรู้สึกทุกอย่างที่ถาโถมเธอมานี้ก็พรั่งพรูออกมาก่อนที่จะโผเข้ากอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พี่มาแล้วไงฟาง ไม่ต้องร้องนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเข้าไปในห้องฟางแล้วแกะข้าวให้ฟางกิน

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรน่ะฟางเขี่ยข้าวไปมารึว่าไม่อยากกิน คิดถึงอาหารเหนือหรอ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้เอามั้ย”ป๊อปปี้แปลกใจที่เห็นฟางไม่ยอมกินข้าวก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป คือว่า ฟางท้อง”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะพูดออกมา ทำให้ป๊อปปี้อึ้งราวกับสายฟ้าฟาด วันนี้เขาตั้งใจจะมาดูแลฟางวันสุดท้ายก่อนที่

จะบอกเลิก แต่นี่กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางก็รู้ใช่มั้ยว่าฟางจะท้องไม่ได้”ป๊อปปี้มองที่ตรวจครรภ์ที่ฟางเอาให้ดูก่อนที่จะตั้งสติแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางรู้ฟางก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว”ฟางพูดพลางปาดน้ำตา

 

 

 

 

 

“พี่ว่าฟางต้องเอาเด็กออก”ป๊อปปี้วางที่ตรวจครรภ์แล้วพูดต่อทำให้ฟางอึ้ง

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อปพูดแบบนี้หมายความว่าพี่จะให้ฟางทำแท้งงั้นหรอคะพี่ไม่รักลูกของเราหรอ”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

“รัก แต่ฟางเข้าใจหน่อยได้มั้ยว่าสถานะตอนนี้พวกเราไม่พร้อม ฟางก็เรียนพี่ก็เรียนอยู่ แถมฟางเป็นนักศึกษาทุน เค้าห้ามไม่ให้เรามีเรื่องเสื่อมเสียนะ

พี่ไม่อยากใจร้ายอะไรหรอกนะแต่พี่เป็นห่วงเราเพราะเรายังเรียนอยู่ปี1อยู่เลยแล้วแม่เราถ้ารู้ล่ะจะทำยังไง”ป๊อปปี้พูดไปตามจริง และอีกใจของเขาคือ

เขายังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อคนตอนนี้

 

 

 

 

 

“ลูกจ๋า ฮึก แม่ขอโทษ”ฟางที่มืดแปดด้านหมดหนทางแล้วเมื่อเจอคำสั่งจากป๊อปปี้เท่านั้นก็ทรุดลงร้องไห้แล้วกุมที่ท้องตัวเอง ชายหนุ่มมองฟางที่

ร้องไห้แล้วก็อดสงสารไม่ได้ก่อนที่จะแข็งใจพาฟางไปทำแท้งที่คลินิกแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆนะฟาง”เมื่อกลับมาถึงห้องป๊อปปี้ก็ค่อยๆประคองร่างบางมานอนที่เตียงแล้วจะออกห้องไป ฟางรีบคว้ามือป๊อปปี้เอาไว้

 

 

 

 

 

“ฮึก พี่ป๊อปอยู่กับฟางก่อนได้มั้ย ฮือๆ”ฟางร้องไห้เพื่อหาที่พึ่งชายหนุ่มนิ่งเงียบก่อนที่จะนั่งลงข้างๆฟางแล้วก้มลงจุมพิศที่หน้าผาก ฟางร้องไห้ออกมา

จนตัวสั่นก่อนที่จะกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

“พี่อย่าทิ้งฟางไปไหนนะพี่ป๊อป ฟางกลัว ตอนนี้ฟางไม่กล้านอน หลับตาก็คิดถึงแต่สิ่งที่เราทำลงไปกับลูกของเรา ฮือๆ”ฟางขอร้องเขาทั้งน้ำตา ตอนนี้

เธอไม่เหลือใครแล้วความรู้สึกผิดบาปที่ทำกับลูกมันทำให้เธอนอนไม่หลับป๊อปปี้คือคนเดียวที่เธออยากให้เขาอยู่ด้วยในเวลาที่เธอรู้สึกแย่ตอนนี้ที่สุด

 

 

 

 

 

 

“อืม พี่ไม่ทิ้งเราไปไหนหรอกนอนซะนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วผละฟางออกจากอ้อมกอดดันให้ฟางนอนลงก่อนที่จะค่อยๆจุมพิศคนตัวเล็กด้วยสัมผัสที่อ่อน

โยนแล้วค่อยๆลูบผมของฟางอย่างเบามือ ราวกับว่าจูบเมื่อกี้นี้คือจูบสุดท้ายของเขากับฟาง เมื่อเห็นว่าฟางหยุดร้องไห้และนอนหลับแล้วเขาก็รีบลุก

ออกจากห้องแล้วขับรถออกไปจากหอพักทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ”ฟางที่ไม่ได้หลับตื่นออกมามองที่ระเบียงดูรถป๊อปปี้ที่ขับออกไปก็ทรุดลงร้องไห้ด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตกลงแกกลับไปกินน้องฟางมาหรอวะ”เมื่อมาถึงคอนโดของกวินโทโมะก็เปิดประเด็นเมื่อเห็นว่าช่วงบ่ายหลังจากที่เขาและป๊อปปี้เจอฟางแล้วป๊อปปี้

เดินหนีไปนั้น ชายหนุ่มกลับไปหาฟางที่หอและหายไปนาน2นาน

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่า พาฟางไปทำแท้งมา”ป๊อปปี้ตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยทำให้กวินที่ดื่มน้ำอยู่แทบพุ่งออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เพื่อนป๊อป แกให้ฟางไปเอาลูกของแกออก แกนี่มันสุดยอดความชั่วเลยว่ะนับถือจริงๆ”กวินพูดและอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะทำฟางท้องและให้ฟางเอา

เด็กออก

 

 

 

 

 

 

“อะไร ใครท้องใครแท้งบอกพวกเรามานะ”จินนี่และเฟย์ที่มาเที่ยวหาเพื่อนๆได้ยินก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก เออ เฟย์ไหนล่ะเบอร์ขิมเพื่อคณะแก ไหนๆ”กวินเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่จินนี่จะเอาอาหารไปจัดใส่จาน

 

 

 

 

 

“แล้วนี่แกจะยังกลับไปที่หอนั่นอีกมั้ยวะ”โทโมะถามเพื่อนชาย

 

 

 

 

 

“ไม่ ที่ชั้นลงทุนไปเช่าห้องราคาถูกนั่นก็เพราะอยากจะเชื่อมสัมพันธ์น้องฟาง แต่นี่ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เออ แล้วไอ้คลิปในโน้ตบุ้คไอ้กวินก็ลบออก

ด้วยนะ พวกเราทำลายน้องเค้ามามากพอแล้ว แค่นี้น้องก็เสียใจมากพอแล้วว่ะ ต่อไปนี้เราต่างคนต่างอยู่ให้น้องเค้าไปใช้ชีวิตโดยไม่มีพวกเราดี

กว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วดื่มเหล้าจนหมดแก้ว จินนี่ชะงักเมื่อได้ยินป๊อปปี้และโทโมะพูดก่อนที่จะแอบปลีกตัวไปเอาโน๊ตบุ้คในห้องกวินแล้วก็พบคลิปรักของ

ฟางกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห เห็นหนิมๆแบบนั้นก็ร้อนแรงเหมือนกันนะเนี่ย”จินนี่ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะตัดสินใจก๊อปปี้แล้วเดินออกมาทำทีกินเลี้ยงกับเพื่อนต่อ

ก่อนที่จะปลีกตัวออกมาแล้วจัดการแชร์คลิปนั้นไปที่หน้าเว็ปของมหาลัย

 

 

 

 

 

 

 

“ลาก่อนนะยัยบ้านนอก ช่วยไม่ได้อยากใจแตกเอง”จินนี่ยิ้มออกมาอย่างสะใจเมื่อแชร์คลิปลงไป เพราะจริงๆแล้วฟางจะได้ทุนไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกา

ซึ่งเป็นทุนเดียวกับที่เธอต้องการ ช่วยไม่ได้ฟางคือเสี้ยนหนามความสำเร็จของเธอ เธอต้องกำจัด

 

 

 

 

 

 

ทั้งโดนหลอก แล้วโดนแบล็กเมลจนฟางยับเยินแบบนี้ ต่อไปจะเจออะไรอีกต้องติดตาม

 

เพราะเรื่องร้ายๆไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆ