ยังรักกันอยู่หรือเปล่า

หลังจากที่ป๊อปปี้ไปเรียนต่างประเทศ ฟางและป๊อปปี้ไม่ได้ติดต่อกันเลยรวมถึงพวกเพื่อนๆ ด้วย 

 

"เฮ้! ฟาง" เขื่อนที่เดินมาพร้อมพวกเฟย์แก้วและโทโมะก็เรียกฟาง

 

 

"อ้าว! กว่าจะมานะ นานมากกก" ฟางลากเสียงยาว

 

 

"หนิๆๆ ลากเสียงยาวไปล้ะ" แก้วพูด

 

 

"ไปไหนมาหละ ทำไมมาช้าจัง" ฟางถามทุกคน

 

 

"พวกเราไปซื้อของมาหนะ นี่ไง" เฟย์พูดพร้อมยื่นถุงขนมให้ฟาง

 

 

"ขอบคุณน้าาา" ฟางพูดพร้อมกับหยิบถุงขนม

 

 

"คิดถึงไอป๊อปมันเนาะ เออแล้วฟางได้คุยกับมันบ้างหรือเปล่า" โทโมะถามขึ้นเมื่อนึกถึงป๊อปปี้

 

 

"ไม่อะ โทโมะก็รู้หนิว่าฟางไมม่ค่อยว่าง" ฟางพูด

 

 

"หนิๆๆ ระวังมันจะไปมีสาวอื่นนะ" เขื่อนพูดแกล้งฟาง จึงโดนเฟย์ตีเข้าอย่างจัง

 

 

"โอ้ยๆ เจ็บนะเฟย์จ๋า" เขื่อนพูดพร้อมกับลูบตรงที่โดนตี

 

 

"แล้วจะไปแกล้งฟางทำไมหละ เดี๋ยวฟางก็คิดมาก" เฟย์ดุเขื่อนทันที

 

 

"โอ๋ฟางเขื่อนขอโทษนะ" เขื่อนพูดพร้อมกับจับที่ไหล่ฟาง

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก55" ฟางพูด

 

 

"เออแล้วนี่ไอป๊อปมันจะกลับมาตอนไหนอะ นี่มันก็ไปอยู่นั่นตั้ง 2 ปีแล้วนะ" โทโมะพูดขึ้น

 

 

"ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันอะ เพราะว่าตอนที่ป๊อปบอกฟางว่าจะไปเรียนต่อฟางก็ไม่ได้ถามป๊อปอีกเลย"

 

 

"อ่าวทำไมไม่ถามหละฟาง" แก้วถาม

 

 

"ก็...เอ่อ...คือ... ฮี่ๆ คือ..." ฟางยังอึกอักไม่กล้าตอบ

 

 

"โอ้ยๆๆ เดี๋ยวกูตอบแทนละกัน ฟังปากเขื่อนนะทุกคน ฟาง ร้อง ไห้" เขื่อนพูุูดทุกคนจึงหัวเราะออกมา

 

 

"หัวเราะไรอะ" ฟางถามขึ้น

 

 

"ก็ขำฟางนั่นแหละ สมแล้วนะที่เป็นยัยขี้แงของป๊อปปี้" เฟย์พูด

 

 

"โถ่! ก็มันเสียใจหนิ แฟนจะไปอยู่ที่อื่นตั้งนาน" ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหลมาเมื่อพูดถึงป๊อปปี้

 

 

"เห้ยฟางอย่าร้องดิ" โทโมะพูดพร้อมกับยื่นทิชชู่ให้ฟาง

 

 

"ขอบคุณนะงั้นฟางขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฟางพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

 

 

"พี่ๆครับมีคนให้เอาของมาให้" รุ่นน้องคนหนึ่งเอากล่องใบใหญ่มาให้พวกเขื่อนที่นั่งอยู่เมื่อฟางเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

"เอ่อ...ของใครอะ ใครสั่งของ" เฟย์ถามขึ้นเพราะเธอไม่ได้สั่ง เพราะทุกครั้งถ้ามีคนเอาขอมาให้นั่นก็คือของๆ เฟย์ที่เธอสั่ง

 

 

"ป่าว" ทุกคนพูดพร้อมกัน

 

 

"ผิดกลุ่มแล้วมั้งคะน้อง พวกพี่ไม่มีใครสั่งของอะไรนะ" เฟย์พูดกับรุ่นน้องที่เอาของมาให้

 

 

"แต่ว่าพี่เค้าบอกให้เอามาให้พวกพี่ครับ" รุ่นน้องคนนั้นยังคงพูด

 

 

"อะๆๆ งั้นรับไว้ก่อนละกัน ถ้าน้องคิดว่ามันเป็นของพวกพี่ แต่ถ้ามันไม่ใช่ก็ค่อยมาเอาของคืนนะ" เขื่อนลุกขึ้นไอหยิบกล่องมาจาปกรุ่นน้องพร้อมพูด

 

 

"งั้นเรามาแกะกันเถอะ" โทโมะพูด

 

 

"บ้าเหรอโทโมะถ้าเกิดมันไม่ใช่ของเราหละ เจ้าของเค้าจะไม่ด่าเราเอาเหรอ" แก้วพูด

 

 

"เอ้าก็น้องเค้าบอกว่าของเรา งั้นแกะดูหน่อยเถอะ บางทีอาจจะเป็นของๆ เราก็ได้นะเผื่อบางทีสั่งแล้วลืม" 

 

 

"อันนี่กุเห็นด้วย แกะเลยเว่ย" เขื่อนพูด

 

 

"เห้ย! นี่มันอะไรวะ" โทโมะพูดขึ้นเมื่อไม่เห็นของ

 

 

"นี่ใครมันส่งมาวะ" เขื่อนพูด

 

 

"กุเอง" ชายคนหนุ่งเดินเข้ามาด้านหลังเขื่อนและโทโมะ

 

 

"ไอป๊อป/ป๊อปปี้" ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

 

 

"หวัดดี อันนั้นหนะกล่องเปล่าแต่เนี่ยของจริง" ป๊อปปี้พูดพร้อมชูของขึ้น

 

 

"โห Thankyou เพื่อน" เขื่อนพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดป๊อปปี้

 

 

"อ่าวแล้ว..." ป๊อปปี้กำลังกวาดสายตามองหาใครบางคน

 

 

"ทุกคนขอโทษนะ ฟางไปนานมะ  ป๊อป!!" ฟางที่เดินมาหลังจากไปเข้าห้องน้ำเมื่อเห็นป๊อปปี้ก็อึ้ง

 

 

"ไงยัยขี้แง คิดถึงจัง" ป๊อปปี้พูดจบก็เดินเข้าไปกอดฟางที่ตอนนี้ยังคงอึ้งและยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

 

 

"ฮือๆ" ฟางที่ได้สติก้กอดป๊อปปี้ตอบพร้อมกับร้องไห้

 

 

"เอ้า ร้องไห้ทำไมหละ" ป๊อปปี้ปล่อยกอดฟางก้ถามขึ้นเมื่อเห็หญิงสาวร้องไห้

 

 

"ก็ฟะ ฟางดีใจหนิที่ป๊อปกลับมา" ฟางพูดจบก็เดินเข้าไปกอดป๊อปปี้อีกครั้งแต่ครั้งนี้แน่นกว่าตอนแรก

 

 

"ป๊อปก็ดีใจที่ได้กลับมาหาฟาง หยุดร้องได้ล้ะเดี๋ยวไม่สวยนะ" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับปาดน้ำตาให้หญิงสาว

 

 

"โอ้ยๆๆ โลกนี้มีแค่เธอ 2 คนเหรอ"  แก้วแซวขึ้นเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กับฟางยังคงสนใจกันอยู่แค่สองคน

 

 

"ฮือๆๆ ก็ฟางดีใจ หนิแก้ว" 

 

 

"โถ่ๆ เฟย์จ๋าไม่ยุติธรรม ทีแก้วขัดจังหวะเฟย์ไม่ว่า ถ้าเป็นเขื่อนนะตอนนี้เขื่อนคงร้องโอ้ยแล้วแหละ" เขื่อนกอดอกแล้วพูดขึ้น

 

 

"หนิมันใช่เวลาป้ะ" เฟย์พูดพร้อมกับทำหน้าดุใส่เขื่อน

 

 

"โอ้ย! เบื่อสุดท้ายเฟย์ก็ชนะอยู่ดี" เขื่อนพูดขึ้น

 

 

"55555" ทุกคนหัวเราะพร้อมกันยกเว้นเขื่อน

 

 

"ในฐานะที่ป๊อปกลับมา ฟางจะเลี้ยงอาหารมื้อเย็นทุกคนเอง" ฟางพูดพร้อมหันไปหาเพื่อนๆ

 

 

"หูวววว ถ้าฟางเลี้ยงฟางเลี้ยงเนื่องในวันอะไรเหรอ" โทโมะถาม

 

 

"ก็ในวันที่แฟนฟางกลับมาไง" ฟางพูดพร้อมกับก้มหน้า เพราะความเขิน

 

 

"ฮื้วววว" ทุกคนแซวพร้อมกัน หลังจากนั้นก็ไปกินอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองพวกเค้าตลอดเวลา 

 

 

                        ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคร้าาาาาา