แฟนผมอ้ะจอมเย็นชาน้ะ

เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อนๆเสียงนกร้องปลุกให้ใครบางคนตื่นแต่กลับไม่ใช่อย่างงั้นเจ้าตัวกลับหันหลัง

แล้วลุกหน้าลงกับอกแกร่งของชายคนรักสะอย่างงั้นโจลี่ที่เห็นดังนั้นก้ยิ้มขำๆให้กับท่าทีของคนตัวเล้ก

ลูก้า...ตื่นเร้วเช้าแล้วน้ะ เสียงทุ่มเรียกคนตัวเล็กแต่ก้ไม่มีท่าทีจะตื่น

ลูก้า...ตื่นเร้วเดี๋ยวสายน้ะ

อื้ออออ เสียงครางเบาๆในลำคอสงสัญญารว่ากำลังจะตื่น

แล้วไม่นานดวงตาสีม่วงอ่อนก้ลืมขึ้นมาสบกับดวงตาสีเดียวกับตนแต่แค่ให้ความรูสึกเย็นชาเวลาอยุ่

ต่อหน้าผู้คน

แต่ไม่ใช่กับลูก้าในเวลาแบบนี้

ไง...ตื่นแล้วหรอ เสียงทุ่มเรียกอีกครั้้ง

ครับ...ผมตื่นแล้ว ร่างบางตอบพลางลุกขึ้นนั่งเอาหมอนพิงกับหัวเตียง

หายปวดท้องหรือยัง

หายแล้วครับ ร่างบางตอบ

งั้นอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวสายน้ะ พูดพลางลุกจากที่นอน

ครับ

.

.

.

.

ห้องอาหาร

เห้ยย...หิวจังเว้ย

รอหน่อยสิ เดบิโต้เดี๋ยวอาหารก้มาแล้วน่าพาเช่ที่นั่งข้างๆพูดขำๆเพราะเพื่อนของตนดูท่าทางจะหิว

เอามากเลยทีเดียว

และแล้วคนที่ไม่น่าจะดผล่มาห้องอาหารก้ทำเอา2หนุ่มนั่งเงียบกันไป

เมื่อโจลี่โผล่มาก้ทำเอาคนทั้งห้องตกใจกันอย่างมากเลยทีเดี๋ยว

ไม่คิดว่านายจะมาน้ะโจลี่ ดันเต้ทัก

ร้อยวันพันปีไม่เคยเห้นจะโผล่หน้ามาน้ะตาแก่ เดบิโต้พูด

แล้วฉันโผล่มาไม่ได้หรือไง...แันเองก้คนจะมากินข้าวบ้างไม่ได้หรอผมพูดเสียงเย็น

แต่ก้ทำเอาคนทั้งห้องสะดุ้งได้

และแล้วมื้ออาหารเช้าก้ดำเนินไปแบบมีบรรยากาสอึดอัดอยุ่ในห้อง