YOUR คนของเธอ

             " งั้นน้องฟางส่งพี่ลงตรงนี้ละคะ " มินนี่หันไปพูดกับฟางที่ขับรถมาส่ง " อ้าว ทำไมละคะพี่มินนี่ฟางไปส่งพี่ที่บ้านได้นะคะ " ฟางที่ขับรถอยู่หันมาพูด " แหม คุณน้องพี่ก็อยากจะให้ไปส่งนะคะแต่พี่นัดเด็กไว้แถวนี้น่ะสิคะ " มินนี่พูดพร้อมทำท่าเขินอายทำให้ฟางถึงกับหลุดขำออกมา " 555 โอเคค่ะๆฟางเข้าใจแล้ว " ฟางพูดก่อนจะขับรถจอดตรงข้างฟุตบาท " ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะคุณน้อง "

             " ค้าาา " ฟางยิ้มรับก่อนที่จะขับรถกลับบ้าน " อ้าว ลูกแม่เป็นไรไปเนี่ยอย่ามาดับกลางทางแบบนี่สิ " ฟางพูดออกมาเมื่อบีเอ็มลูกรักของเธอเกิดไม่รักดีดับลงกลางทางระหว่างซอยทั้งมืดแล้วก็ทั้งเปลียว " ซวยแล้วมั๊ยละยัยฟาง โอ้ยยย วันนี้มันวันอะไรของฉันเนี่ย " ฟางพูดพลางก้าวออกมาดูรถทั้งๆที่เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องทำยังไง

              " รถเป็นอะไรน่ะ? " มีเสียงดังขึ้นจากข้างหลังฟางจึงหันไปตามเสียง " ปะ...นาย " ฟางที่หันไปเจอป๊อปปี้ก็ตกใจก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ " ฉันถามว่ารถเป็นอะไร " ป๊อปปี้ถามย้ำเมื่อยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ " ไม่มีอะ.. " ฟางกำลังจะบอกปัดแต่หากว่า " ป๊อปปี้ค่ะ มีอะไรกันหรอคะ " หญิงสาวร่างบางคนหนึ่งเดินออกมาจากรถของป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินมาคล้องแขนป๊อปปี้แสดงความเป็นเจ้าของ    

               " ไม่มีอะไรหรอกครับ ฟ้าพอดีป๊อปเจอคนรู้จักน่ะเลยลงมาถามเขา " ป๊อปปี้หันไปพุดกับฟ้าอย่างอ่อนโยน " ฉันไม่มีอะไรให้คุณต้องช่วยหรอกคะ เชิญพวกคุณตามสบายเถอะ " ฟางเมื่อเห็นและได้ยินอย่างนั้นจึงพูดแบบนั้นออกไป " นิ...ฉันพูดกับเธอดีๆนะ " ป๊อปปี้เมื่อได้ยินฟางพูดแบบนั้นเลยโมโห " ฉันก็ไม่ได้พูดไม่ดีกับคุยนิคะ " ฟางตอบกลับก่อนจะเข้าไปในรถ " เหอะ..ยัยตัวร้ายเอ้ย " ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสียก่อนจะกลับเข้ารถแล้วขับออกไป

                " ไอ้คนเจ้าชู้ มีจินนี่คนเดียวยังไม่พออีกหรือไง ทำไมถึงกลายมาเป็นคนอย่างนี้นะป๊อป " ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้ขับรถออกไป ก่อนที่เจ้าตัวจะโทรหามินนี่เพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่นานนักมินนี่ก็ขับรถพาช่างที่รู้จักมาช่วยดูรถของฟาง 

                 เมื่อฟางขับรถมาถึงบ้าน " กลับมาแล้วหรอคะลูกฟาง " มีเสียงหนึ่งทักขึ้นเมื่อฟางกำลังจะขึ้นห้อง " ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันไม่ใช่ลูกของคุณเลิกพูดจาน่าเกียจแบบนี้ได้แล้ว! " ฟางหันไปตะหวาดอย่างหัวเสีย " แล้วนี้กลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่ซะที่นู้นไปละ ฉันอุสาหนีกลับมาอยู่นี้ยังจะตามมารังควานอยู่ได้ " ฟางถามต่ออย่างรำคาญก่อนจะเดินไปต่อแต่ " พี่ฟางงงง พิมคิดถึงพี่ฟางที่สุดเลยคะ " พิมสาวเสียงหวานพี่น้องต่างมารดาเข้ามากอดฟาง

                 " ออกไป อย่ามาแตะต้องตัวฉันแล้วก็ไม่ต้องมาแอ๊บฉันรู้สันดานเธอดีกว่าใคร! " ฟางพูดก่อนจะแกะมือของพิมแล้วผลักออกไป " ฮึก...พี่ฟางทำไมต้องทำกับพิมแบบนี้ด้วยคะ " พิมร้องไห้ออกมา พอดีกับที่พ่อของทางเดินเข้ามาพอดี " กลับมาแล้วหรอยัยตัวร้าย...อ้าว พิมนี่ลูกเป็นอะไรให้ทำอะไรลูก "

                 " ปะ..เปล่าคะคุณพ่อพิมแค่ดีใจที่ได้กลับมาอยู่ที่นี่น่ะคะ " พิมพูดอย่าวแผ่วเบา " แน่ใจนะ ไม่ใช่ว่าเราทำอะไรน้องนะฟาง " พ่อหันไปถามฟางที่ยืนกอดอกอยู่ " โถ่ ลูกพิมทำไมหนูถึงได้แสนดีขนาดนี้คะ ทำไมไม่บอกคุณพ่อเขาไปละคะว่าพี่ฟางเข้าผลักแล้วก็ว่าลูกกับแม่ด้วยละคะ " ผู้เป็นแม่ได้แต่ฟ้องพ่ออย่างหาไม่ได้ " ฟาง ทำไมเราถึงไปว่าน้องกับคุณประภาพรเขาแบบนั้นเขาเป็นเมียพ่อนะ แล้วนี้ก็น้องแก "

                 " คุณพ่อตาสว่างสักทีเถอะคะ คนพวกนี้มันแสร้งไม่มีความจริงใจเลยสักนิด แล้วถึงผู้หญิงคนนี้จะเป็นเมียพ่อแต่เขาก็จะไม่มีวันมาแทนที่แม่ของฟาง ไม่มีวัน!! " ฟางพูดออกมาอย่างเสียใจก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องท่ามกลางความสะใจของสองแม่ลูกข้างล่าง

                  " ฮือออ คุณพ่อใจร้าย ทำไมไม่ไม่ฟังฟางบ้าง ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย พระเจ้าจะลงโทษลูกไปถึงไหน ฮืออ " ฟางได้แต่ร้องไห้เฝ้าโทษในโชคชะตาของเธอจนพลอยหลับไป

รุ่งเช้า

                    " อือ...ทำไมถึงได้ปวดหัวขนาดนี้นะ..ตายแล้ว! จะสายแล้วเรา " ฟางที่นึกขึ้นได้ว่าตนมีงานตอนเช้าจึงต้องรีบไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วออกไปทำงาน วันนี้ฟางโทรเรียกให้มินนี่มารับเพราะเธอปวดหัวมากจนกลัวจะขับรถไม่ได้ " คุณน้องไหวมั๊ยค่ะเนี่ย หน้าคุณน้องซีดมาเลยนะคะ " มินนี่ทักฟางที่นั่งอยู่ข้างๆ " ไหวคะพี่ ฟางโอเค " ฟางพูดแล้วลงจากรถเมื่อถึงที่หมาย " งั้นคุณน้องเข้าไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณพี่ไปหาอะไรมาให้คุณน้องทานสักหน่อย " มินนี่พูดก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง

                   ฟางเดินเข้ามาในสูติที่ยังไม่มีคนมาสักเท่าไหร่ มีเพียงป๊อปปี้ที่ยืนเช็คกล้องอยู่เมื่อฟางเดินผ่านป๊อปปี้ก็ได้กลิ่นที่เธอเองก็คุ้นชินก่อนจะหยิบบางอย่างในกระเป๋าแล้วยืนให้ป๊อปปี้ " เอาหมากฝรั่งมาให้ฉันทำไม? " ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย " ฉันได้กลิ่น...ไปสูบบุหรี่มาสินะ ทำงานแบบนี้นายควรพกติดตัวไว้ดับกลิ่นพูดกี่รอบแล้วทำไมไม่จำซะบาง " ฟางที่เผลอพูดออกไปอย่างเคยชิน

               ตายแล้วยัยฟางเอ้ย...ไปพูดอย่างนั้นป๊อปก็รู็หมดสิว่าฉันพกไว้เพื่อเขามาตลอด

                    " หึ..แสดงว่าเธอพกไว้ตลอดมาทั้งๆที่เธอไม่ชอบหมากฝรั่งสินะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มออกมา " ปะ..เปล่าฉันแค่..ชั่งเถอะฉันไปแต่งตัวละ กินซะ " ฟางเบี่ยงประเด็นก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้ได้แต่มองตามฟางปอย่างยิ้มๆ 

               ไม่เปลี่ยนเลยสินะฟาง จำละเอียดของป๊อปได้ทุกอย่างเลย แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ  

                   " แต่...ยัยนั้นก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกัน " ป๊อปปี้พูดกับตัวเองเบาๆเมื่อเขาได้สังเกตฟางที่วันนี้แต่งตัวมาถ่ายแบบต่างจากการที่เธอแต่งตัวเมื่อก่อนมาก ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นสาวเซ็กซี่ที่ไม่เหลือความหวานคงอยู่แล้ว  

                   " ป๊อปปี้คะ แพทสวยมั๊ย? " แพทหนึ่งในนางแบบวันนี้เข้ามาหาป๊อปปี้อย่างสนิทสนม " สวยสิครับ " ป๊อปปี้ตอบก่อนจะโอบเอวแพทไว้ " พี่ป๊อปทุกคนพร้อมแล้วครับ " โซ่เดินมาบอกป๊อปปี้ " โอเค ทุกคนเข้าเซ็ทได้ครับ " ป๊อปปี้พูดให้ทุกคนเตรียมตัวเข้าเซ็ท " นี่.. หน้าเธอซีดๆนะ เป็นอะไรหรือเปล่า " ป๊อปปี้รั้งแขนฟางที่กำลังจะเดินเข้าฉากไป " เปล่า " ฟางตอบเสียงเบาก่อนจะแกะมือของป๊อปปี้ที่แขนออกแล้วเดินเข้าไปในเซ็ท

                   " เอาล่ะครับ วันนี้ตีมงานเป็นแนวสดใสนะครับแต่ยังคงความเว็กซี่นิดๆ เดี๋ยวผมจะให้พวกคุณไปยืนแต่ละกล่องที่ทีมงานเตรียมไว้นะครับ " ป๊อปปี้อธิบายงานโดยให้ฟางขึ้นไปอยู่บนกล่องด้านบนสุด แล้วไล่ลงมา " แพทคุณนั่งลงดีกว่า โอเคดีครับ ฟางคุณต้องยืนขึ้นนะครับ " ป๊อปปี้กดชัตเตอร์พลางออกคำสั่งฟางที่นั่งอยู่บนกล่อง

                   " อ่อ..ค่ะ " ฟางที่เกิดอาการมึนหัวตอบอย่างมึนๆก่อนจะค่อยๆลุกแต่กลับกลายเป็นภาพตรงหน้าของเธอนั้นเลือนลางเหลือเกิน...ก่อนทุกอย่างจะดับวูบไปในที่สุด

                   " ฟาง!! / ว๊ายตายแล้วคุณน้อง! " 

_______________________________________________________________________________

 ตอนที่2 แล้วน้า ฮือ ไม่มีคนเม้นเลยไม่สนุกหรอ? 

ยังไงก็เม้นติชมกันได้น้า 

สนุกไม่สนุกบอกได้เลยน้า

เม้นเยอะน้าค้า ขอกำลังใจหน่อย