ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

 

                         

 

 

 

เฟย์: คิดถึงบ้านกับพ่อจัง 

 

 

 

 

 

ฟาง: เออจริงซิ พี่ลืมคุยกับเฟย์เรื่องนี้ เฟย์เรากลับไปอยู่อเมริกากันดีมั้ย

 

 

 

 

 

 

เฟย์: อ้าว ทำไมล่ะพี่ฟาง ไหนพี่บอกว่า เราจะหาบ้านอยู่กันไง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่มาคิดๆดูแล้ว ถ้าเราอยู่เมืองไทย พี่กลัวว่าเราจะใช้ชีวิตกันลำบาก อีกอย่างที่อเมริกาค่าเงินมันก็สูง แล้วพวกเราก็อยู่ที่นั่นตั้งแต่ 15 เพื่อนเราก็มีเยอะ เรียนจบก็จบที่อเมริกา พี่เพิ่งโทรคุยกับ ปีเตอร์ เพื่อนพี่ที่เปิดบริษัท เฟย์คงจำได้นะ เค้าบอกว่า ให้มาทำงานกับเค้าก็ได้ ส่วนเรื่องที่อยู่ เค้าจะจัดการให้ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เอาอย่างงั้นก็ได้ แต่เฟย์มีอีกเรื่อง อยากถามอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องอะไรเหรอ 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมพี่ฟางอาเจียนทุกเช้าเลย ช่วงงานศพพ่อพี่ฟางก็ดูแปลกๆ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ คือ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: บอกเฟย์มาเถอะ พี่ฟาง กำลังท้องใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ พี่กำลังท้อง 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เด็กในท้องเป็นลูกของ...ป๊อบปี้ใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ 

 

 

 

 

 

เฟย์: มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่ฟาง หรือว่า ตอนที่พี่หายไป พี่หายไปกับเค้าเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ เค้าพาพี่ไปอยู่ที่เชียงใหม่ และพี่ก็ได้รู้ว่าเค้าทั้งโกรธทั้งแค้นครอบครัวเรา พี่ถึงพยายามเตือนเฟย์ไง ว่าอย่าไปเชื่อใจเค้า 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แล้วเค้ารู้รึเปล่าว่าพี่ท้อง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ เค้าไม่รู้ และจะไม่มีวันรู้เรื่องที่พี่ท้องเด็ดขาด พี่เลยตัดสินใจชวนเฟย์ไปอยู่เมกาไง ถ้าอยู่ที่กรุงเทพ วันดีคืนดี เค้าจะมาเมื่อไหร่พี่ก็ไม่รู้ พี่เลยรู้สึกว่า ถ้าอยู่ที่นี่ คงไม่ปลอดภัยจากคนอย่างเค้า 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง เราสองคนไม่น่าเจอเรื่องแบบนี้เลย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องมันผ่านมาแล้ว เราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกเฟย์ เราต้องเดินหน้าต่อ พี่เองก็ยุ่งหลายเรื่องจนไม่มีเวลาไปโรงพยาบาลเลย แต่พี่ก็คิดไว้แล้วว่าถ้าไปอเมริกาค่อยไปฝากท้องที่โน่น 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ถ้างั้น เดี๋ยวเฟย์รีบจองตั๋วเลยล่ะกันนะ พอเราไปถึงจะได้ไปโรงพยาบาลกันเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม งั้นพี่โทรหาปีเตอร์ก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปีเตอร์: ฮายฟาง ว่าไง 

 

 

 

 

ฟาง: เราตัดใจจะไปอเมริกากับเฟย์นะ 

 

 

 

 

 

ปีเตอร์: อืม โอเค แล้วจะมาเมื่อไหร่ล่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็คงเร็วสุดอ่ะ น่าจะอีกวันสองวันแหละ 

 

 

 

 

 

ปีเตอร์: โอเค เดี๋ยวไอจะจัดการเรื่องที่พักให้นะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต้งกิ้วมากนะปีเตอร์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          เฟย์จองตั๋วได้เร็วสุดคือคืนนี้ ช่วงประมาณตี1 เฟย์กับฟางเลยรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วไปจัดการหาเอกสารการเดินทาง ด้านป๊อบปี้ก็อาบน้ำแต่งตัวพร้อมจะออกไปทำงาน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: หายเมาแล้วเหรอพี่ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออ เดี๋ยวพี่เข้าไปดูงานในไร่ก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

                                 ป๊อบปี้เข้ามาดูงานในไร่ และพูดคุยกับคนงาน และช่วยเก็บใบชา พลที่เพิ่งจะเห็นนายก็เดินเข้าป๊อบปี้พร้อมกับพอเพียง 

 

 

 

 

 

 

 

 

พล: นายครับ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวพล พอเพียง 

 

 

 

 

 

 

พล: ไม่เจอนายหลายวันเลย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จริงๆก็อยู่ในบ้านแหละ แต่ไม่ได้ออกมาในไร่เลย เออพอเพียงกินข้าวยังห้ะ วันนี้ออกมาช่วยพ่อเหรอ 

 

 

 

 

 

พอเพียง: ครับ แม่ก็มา พ่อก็มา พอไม่อยากเล่นคนเดียวครับ นายครับ แล้วนายหญิงล่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่รู้เหมือนกัน 

 

 

 

 

 

 

 

พล: อ้าว ผมก็นึกว่า นายหญิงรีบไปกรุงเทพ เรื่องพ่อนายหญิง แล้วก็คงจะไปหานายซะอีก 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: รู้เรื่องพ่อเค้าได้ไง 

 

 

 

 

 

 

พล: ก็วันนั้น ผมพรแล้วก็เจ้าพอ พานายหญิงไปโรงพยาบาลแล้วพอกำลังจะกลับ นายหญิงเห็นข่าวในทีวี ก็ตกใจขอให้ผมพาไปกรุงเทพ แถมยังร้องไห้น่าสงสารมากเลยครับนาย

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวนะ พาไปโรงพยาบาล ไปทำไม 

 

 

 

 

 

 

พร: อ้าวนาย พี่พลคุยไรกับนายอยู่เนี้ย ไปทำงาน 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวพล เล่าต่อ

 

 

 

 

 

 

พร: เล่าไรจ้ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พล: ก็เรื่องนายหญิงไง ที่เราพาไปโรงพยาบาลอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พร: อ่อ แล้วนายหญิงล่ะจ้ะ อยู่ที่บ้านใหญ่เหรอจ้ะนาย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เปล่า พร ทำไมต้องพาไปโรงพยาบาล 

 

 

 

 

 

 

พร: คือวันนั้น นายหญิงกำลังจะลุกขึ้นมากอนข้าว แต่จู่ๆก็เป็นลมไป พวกเราก็เลยพานายหญิงไปโรงพยาบาลจ้ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอบอกว่าเค้าเป็นอะไร

 

 

 

 

 

 

พร: นายหญิงท้องจ้ะ หมอบอกว่า น่าจะท้องประมาณเดือนนึงล่ะจ้ะ แต่นายหญิงบอกว่าจะบอกนายเอง นี่นายหญิงยังไม่ได้บอกนายเหรอจ้ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: !!!! ท้อง !!!!

 

 

 

 

 

 

พล: เรื่องนี้ล่ะนายที่ผมจะบอกนายทางโทรศัพท์ 

 

 

 

 

 

 

 

                                ป๊อบปี้ไม่รอช้ารีบโทรศัพท์หาฟางทันที แต่ฟางปิดเครื่อง ป๊อบปี้เลยโทรหาเฟย์ เฟย์ก็ปิดเครื่องเหมือนกัน ป๊อบปี้เลยรีบกลับไปที่บ้านแล้วรีบหาตั๋วที่จะไปกรุงเทพเที่ยวที่เร็วที่สุด แต่จะมีอีกทีก็ตอน19:50 ป๊อบปี้เลยรีบจองตั๋วทันที เขื่อนเห็นป๊อบปี้นั่งหน้าคอมท่าทางแปลกๆ เลยเดินมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: เป็นไรพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ต้องรีบไปกรุงเทพด่วนเลย 

 

 

 

 

 

 

 

                 ป๊อบปี้รีบโทรหาโทโมะเพื่อถามหาที่อยู่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทโมะ มึงรู้รึเปล่า ว่าฟางพักอยู่ที่ไหน 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่รู้ว่ะ หลังจากวันเผาศพ ก็ไม่ได้ติดต่อหาเลย มีไรว่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มึงรีบหาที่อยู่ให้กุเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมว่ะ นี่มึงจะไปทำอะไรเค้าอีก พอเถอะจบได้แล้ว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มันจะจบได้ไง ฟางกำลังท้องกับกู !

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อะ อะไรนะ ท้อง !!

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: คุณฟางท้อง !!! 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออดิว่ะ มึงรีบหาที่อยู่ให้กูเลยนะ เดี๋ยวกูจะขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ตอนเกือบๆสองทุ่ม แล้วกูจะได้นั่งแท้กซี่ไปหาเลย

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เออๆ