เม็ดทรายในสายลม

แผ่วเบา แต่อบอุ่น

สายลมเย็นๆที่พัดกระทบตัว แต่แปลกทำไมเธอถึงรู้สึกว่าลมที่พัดบนหน้าผากของเธอมันถึงอุ่นล่ะ

อุ่นแบบนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆแบบนี้ ความรู้สึกนี้

"โทโมะ" ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา ก็เห็นคนที่มายืนเป่าลมใส่หน้าผาก คนในความคิดโผล่มาอยู่ตรงหน้า ห่างกันแค่ช่วงลมหายใจ เขา มักทำแบบนี้เสมอ

"มานั่งหลับอไรใต้ต้นไม้ ไอขี้เซา" 

"มาแล้วหรอ" แก้วลุกขึ้นยืนก่อนจะถามเขา

"ถ้ายังไม่มา เธอก็คงไม่เห็นคนหน้าหล่อๆยืนอยู่ตรงหน้าหรอก" 

"ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะนายเนี่ย"

"ก็พูดเรื่องจริง หรือเธอว่าไม่จริง" โทโมะพูดพร้อมๆกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ ไอบ้าใกล้เกินไปละนะ

"ไอบ้า" 

"ฮ่าๆ แก้วทำไมเธอหน้าแดงอ่ะ หรือว่า...เขินหรอ" 

"เขินบ้าไรล่ะ ฉันนี่นะจะเขินคนอย่างนายใช้ไรคิดห๊ะ!!"  หญิงสาวแกล้งพูดกลบเกลื่อน

"ไม่เขินจริงเหรอ" โทโมะพูดก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ และคิดในใจว่าเขาจะแกล้งเธอไปถึงไหนกันนะ

"นี่ อย่าเข้ามานะ ถอยไปเดี๋ยวนี้เลย" แก้วค่อยๆถอยหลังไปในขณะที่เขาก้าวเข้าไปหา ฮ่าฮ่า แกล้งยัยนี่สนุกเป็นบ้าเลย

"ไม่ถอย เธอจะทำไม" เขายังแกล้งเธอไม่เลิก ยัยนี่เวลาเขินก็น่ารักเหมือนกันนะ 

"นี่โทโมะ ว้ายย" 

"เฮ่ยระวัง" จะอะไรล่ะ ก็เธอถอยหนีเขาจนสะดุดรากต้นไม้เกือบจะล้มนะสิ ดีนะที่โทโมะคว้าไว้ได้ทัน และตอนนี้เธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา 

"มองอะไร" โทโมะจ้องหน้าฉันแปลกๆ ไม่คิดจะปล่อยหรือไง "ปล่อยได้แล้ว"

"ทำไม ทำไมต้องปล่อย" ยังมีหน้ามาถามอีก

"ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้นาย..." แบบนี้ มันใกล้เกินไปจนเธอกลัว กลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเธอ

"ทำไม เขินฉันใช่มั้ยล่ะ"  ให้ตายสิ แก้วไม่ชอบสายตาเจ้าเล่ห์นั่นของโทโมะเลย

"ไม่ได้เขินเว่ย !!" เธอตะโกนใส่หน้าเขา เมื่อไหร่จะเลิกแกล้งเธอสักที สนุกมากใช่มั้ย

"ปากแข็ง อย่างนี้ต้องโดน" โทโมะค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปหาเธอ จะทำอะไรของเขานะ 

"นี่หยุดเลยนะ โทโมะ จะ..จะทำอะไรอะ" หน้าของเขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนเธอต้องเอนตัวไปข้างหลัง ตอนนี้จมูกของทั้งสองเกือบจะชนกันแล้วแต่โทโมะ ก็ยังไม่ยอมหยุด 

"แชะ" 

"เฮ่ยพี่ สวยว่ะ" เสียงนั้นทำให้โทโมะชะงัก ก่อนที่เธอกับเขาจะหันไปมองต้นเสียง

"ไอ้ป๊อบ" เสียงป๊อบปี้เพื่อนสนิทของชายหนุ่ม นั่นเองเขายืนอยู่ไม่ห่างจากเธอและเขาพร้อมกับผู้ชายมาดเข้มอีกคนหนึ่งที่ยืนถือกล้องอยู่ข้างๆเขา และนั่นคือที่มาของเสียงแชะเมื่อกี้

"พวกแกสองคนทำไรอยู่ว่ะ จีบกันอยู่หรอ" มาถึงก็แซวทันทีเลย

"จีบบ้าอะไรล่ะ ยัยนี่ไม่ใช่สเป๊กเว่ย" โทโมะรีบแก้ตัวทันที ทำไมอย่างฉันนี่มันยังไง

"แล้วทำไมแกเพิ่งมาอ่ะ" ฉันรีบถามป๊อบปี้เพื่อเปลี่ยนเรื่องทันที

"รถติดนิดหน่อยน่ะ" ในระหว่างนั้น เฟย์ ฟาง เขื่อน จงเบและเคนตะก็เดินมาหา

"ป๊อบมาถึงแล้วหรอ" ฟาง สาวหวานแสนสวยกล่าวทักและเดินไปยืนข้างๆแฟนหนุ่ม

"ครับ"

"แหมมาถึงซะทีนะคร๊าบคุณป็อบปี้" เขื่อนพูดขึ้น

"เออ แล้วเห็นมั้ยล่ะ" 

"นั่นแนะ ทีพูดกับเพื่อนนี่น้ำเสียงช่างแตกต่างกับคนข้างซะจริ๊ง"

"นี่นายจะไปแซวเขาทำไมเนี่ยไอ้กบ" เฟย์หันไปดุเขื่อน

"ก็มันจริงนี่ครับเฟย์เย่" เขื่อนหันไปทำหน้าตาอ้อนใส่เฟย์ 

"คิดว่าหน้ารักรึไงไอ้เขื่อน" เคนตะแซวเขื่อนด้วยความหมั่นไส้ และเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน

"ทุกคน นี่พี่กรรณ นายสวัสดิวัฒน์ ณ อยุทธยา พี่ชายของฉันที่จะมาเป็นช่างภาพของเราในวันนี้"

"สวัสดีครับ/สวัสดีคะ" ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน

"สวัสดีครับ ไอป๊อบไม่ต้องแนะนำอย่างเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้" กรรณรับไหว้ก่อนจะหันไปพูดกับป๊อบปี้ลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง

"ไม่ได้สิครับ พาพี่ชายที่นานๆทีจะกลับมาเมืองไทยมาให้เพื่อนรู้จัก ก็ต้องแนะนำกันหน่อย"

"พี่กรรณไปทำอะไรอยู่ต่างประเทศหรอคะ" ฟางถาม

"พี่ไปเรียนถ่ายภาพเพิ่มน่ะครับ" กรรณตอบฟางแต่พูดไม่ทันจบป๊อบปี้ก็แทรกขึ้นมา

"เรียนจบก็ปักหลักทำงานอยู่ที่นั่น นี่ก็สี่ปีแล้วเพิ่งจะได้กลับมา" กรรณหันไปมองปีอบปี้ก่อนจะหันไปยิ้มและพูดกับฟาง

"นี่คงจะเป็นน้องฟาง แฟนไอ้ป๊อบมันใช่มั้ยครับ"

"คะ" ฟางพยักหน้า

"ไอ้ป๊อบมันเป็นลูกคนเดียว พี่กับมันเลยสนิทกันมาก พอพี่ไม่อยู่เนี่ยมันก็งอแง น้องฟางอย่ารำคาญมันนะครับ แต่ถ้ามันงอแงใส่ จัดการได้เลย"

"ฮ่าๆๆ" ทุกคนขำยกเว้นป๊อบปี้

"แล้วนี่ พี่กลับมาทำไมคะหรือว่าจะกลับมาอยู่ไทยถาวรเลย" เฟยืถามอีกคน

"อ๋อเปล่าหรอกครับ พี่กลับมาทำธุระแล้วก็เยี่ยมเพื่อนด้วย พอดีไอ้ป๊อบมันรู้มันก็เลยขอให้พี่ช่วยมาถ่ายรูปให้ น้องเฟย์น้องสาวน้องฟางใช่มั้ยครับ"

"ใช่ครับเฟย์เย่ของผมเอง" เขื่อนพูดก่อนจะถูกเฟย์ตบปากเข้าให้

"เอิ่ม ส่วนนี่คงจะเป็นน้องแก้วใช่มั้ยครับ" กรรณหันไปหาแก้ว

"อ๋อ ใช่คะยินดีที่รู้จักนะคะ"

"ครับ ไอ้ป๊อบบอกว่าแก้วก็ถ่ายรูปเก่ง"

"แก้วแค่พอถ่ายได้นะคะ แต่ไม่ถึงกับเก่งหรอก"

"แต่ไอ้ป๊อบมันเอารูปที่น้องแก้วถ่ายมาให้พี่ดู พี่ว่าฝีมือใช้ได้เลยนะครับ" กรรณพูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งและยิ้มให้แก้ว

"ขอบคุณคะ"แก้วพูดพร้อมกับยิ้มให้กรรณอย่างเขินๆที่ถูกชม โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้คนที่ยืนอยู่ข้างๆมองอย่างไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ยิ้มอะไรนักหนา

"อะฮึ่มม"