FICGOT7 WHY ทำไมต้องรักคุณ? MARKBAM

ผมโน้มตัวไปจูบแก่นกายพองนูนที่ใหญ่โตบ่งบอกว่าอยากออกมาเต็มที ผมเลยจัดการสงเคราะห์ใช้ริมฝีปากคาบไปที่ซิปโดยที่สายตาไม่ได้ละออกจากสายตาของมาร์คที่มองมาเลย และยิ่งผมลากซิปลงไปเท่าไหร่ แววปรารถนาในดวงตาคมของมาร์คก็ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“อุ้ย โทษที เมื่อยปากอ่ะ”

ผมหยุดชะงักการกระทำก่อนจะหัวเราะคิกคักเมื่อนเห็นแววตาไม่พอใจของมาร์คที่มองมา แต่ผมไม่ยอมหยุดแค่นี้หรอก ผมใช้มือข้างหนึ่งดึงแก่นกายพองโตนั้นออกมา โดยที่ปลายนิ้วยังคงบีบเค้นคลึงเล่นส่วยปลายมนทู่ที่เยิ้มนิดๆ จนอดไม่ได้ต้องก้มลงไปแลบลิ้นร้อนเล็มชิม

“อึก...ซี๊ด”

มาร์คครางออกมาเสียงเครือครางดังจนกระตุ้นความอยากของผมมากขึ้น มากขึ้นจนต้องอ้าปากให้กว้างแล้วครอบครองส่วนใหญ่โตของมาร์คที่ตอนนี้ร้อนแรงจนผมอยากบดขยี้เขา

ไม่เจอกันแค่แปบเดียว ทำไมดูแซ่บขึ้นวะ!

ผมใช้ลิ้นตวัดไล้เลียตั้งแต่ปลายจรดโคน ก่อนจะดูดดึงเหมือนดูดไอศกรีมอย่างที่สาวใหญ่หลายคนเคยเป็นครูสอนผมในเรื่องนี้ ผมดูดดึงเก็บทุกหยาดหยดที่ไหลเยิ้มออกมา ใช้ลิ้นอุ่นร้อนนั้นคลึงส่วนนั้นของมาร์คอย่างรู้งานที่ถึงแม้จะไม่เชี่ยวชาญแต่ก็พอจะหาจุดที่ทำให้มาร์คเกร็งขึ้นมาได้

 มาร์คจิกผมของผมแน่น แล้วครางด้วยความเสียวเมื่อผมก้มลงไปจัดการรูดรั้งแก่นเนื้อขึ้นลงแรงๆพร้อมๆกับใบหน้าที่ผงกขึ้นลงทั้งๆที่ก็ดูดสลับคลายจนใบหน้าคมเชิดขึ้น

ผมก็เก่งเหมือนกันนี่หว่า...

“ซี๊ดดด อึ่ก มึง...มันร่าน”

ผมยิ้มรับคำกล่าวหานั้นอย่างเต็มใจถึงแม้ในใจจะเจ็บเจียนตายเพราะสายตาดูถูกของมาร์คก็เถอะ ถึงมาร์คจะพูดแบบนั้น แต่มือหนากลับล็อคหัวผมไว้ก่อนจะกระแทกกระทั้นเข้ามาจนเกิดเสียงดังไปทั่วห้องโดยสาย

แต่ก่อนที่อีกฝ่ายจะได้สุขสม ผมก็บิดเข้าไปที่หัวนมของอีกฝ่ายแรงถึงแม้มันจะเป็นการเพิ่มความเสียให้มาร์คมากขึ้น แต่ผมก็เห็นว่ามาร์คได้สติมองมาที่ผม และคลายแรงที่จิกผมลง

“แค่ก แค่ก อย่าเพิ่งรีบสิ ทำเป็นเด็กแปดขวบไปได้”

“หึ ปากดีนะแบม”

มาร์คยิ้มร้ายก่อนจะใช้มือปลดไกแล้วเก็บกระบอกปืนไว้ข้างตัวในมุมที่หยิบจับได้ ส่วนผมที่ได้แต่บ่นมาร์คก็เอามือเช็ดคราบน้ำลายที่เลอะมุมปากไปด้วย ก่อนจะขยับยกตัวเองขึ้นมาคร่อมทับผู้ชายตรงหน้า ผมค่อยๆถอดกางเกงตัวยาวของตัวเองที่วันนี้มันดูเกะกะจนเริ่มหงุดหงิด

ผมยกตัวนอนราบไปกับระนาบเบาะที่ปรับเอนไปข้างหลังโดยที่มาร์คก็ยังคงมองมาด้วยแววตาพราวแสง และก็ต้องสะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อลิ้นร้อนของมาร์คเข้าจู่โจมตุ่มสีหวานอย่างคนกระหาย

“อ๊ะ อึ่ก มะ มาร์คเดี๋ยว อ๊า!”

ผมครางเสียงสั่นเมื่อเจ้าตัวที่ไม่ยอมให้ผมถอดกางเกงให้เสร็จ แต่กลับเคลื่อนมือมาบีบคลึงแก่นกายผมเดี๋ยวแรงเดี๋ยวเบาจนความเสียวซ่านพุ่งทะลุจนต้องเงยหน้าซูดปากครางเสียงกระเส่า

ผมโน้มตัวนอนทับร่างมาร์คไว้ เกาะเกี่ยวไหล่หนาไว้แน่น กลัวไออุ่นที่ได้รับจะหายไป

ผมฝืนสายตาเงยขึ้นมาสบกับมาร์ค รู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นหน้าคมนั่น ทำเอาผมต้องหลับตาปกปิดแววตาของตัวเอง ก่อนจะเอื้อมมือลงไปสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบ เอ๊ะ ทำไมมันถึงแน่นแบบนี้ทั้งๆที่ผมเพิ่งมีอะไรกับไอ้แดเนียลอะไรนั่นไปนี่นา

ผมเลิกสนใจเรื่องนั้นไปก่อนจะค่อยๆสอดใส่นิ้วของตัวเองเข้าไปทีละนิ้ว ใบหน้าก็ก้มชิดอยู่ตรงซอกคอของมาร์คพยายามปิดกลั้นเสียงครางของตัวเอง

“แฮ่ก แฮ่ก อ๊ะ...อา”

ผมพยายามสอดนิ้วที่สองเข้าไปอย่างยากเย็น ความเจ็บปวดมันเสียดผ่านจนผมต้องหยุด ทั้งๆที่มันควรจะไม่เจ็บแบบนี้สิ

มาร์คที่ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเรื่องการเบิกทาง เขาก็รั้งสะโพกผมให้อยู่หว่างขาของเขาก่อนจะมองมาอย่างสื่อความหมาย

“มะ ไม่นะมาร์คเดี๋ยวรอ...อึ่ก”

ผมที่กำลังจะบอกให้เขาหยุดก่อนเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติ แต่มาร์คกลับไม่ได้สนใจเพราะเขากระแทกดันแก่นกายที่เดียวจนมิดลำ

“เฮือก”

ผมจิกเล็บเข้ากับไหล่กว้างบรรเทาความเจ็บปวดที่แล่นจี๊ดขึ้นหัว

“หยะ หยุดก่อน” ทำไมมันเจ็บเหมือนครั้งแรกแบบนี้?

“หึ อย่าคิดว่ากูจะทำตามที่มึงขอ ในเมื่อมึงอ้าขาให้กูเอง”

มาร์คตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องตั้งใจฟังก็รู้ว่าเมินเฉยแค่ไหน ก่อนที่เขาจะสวนกระแทกกายเข้ามาซ้ำๆย้ำๆ ความเจ็บที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมแทบตาถลนเมื่อมาร์คพลิกตัวผมให้หันไปหน้ารถก่อนที่เขาจะสวนกระแทกผมต่ออย่าไม่มีทีท่าว่าจะลดละ

ความเจ็บปวดที่เริ่มจะมีความเสียวซ่านปนออกมา เสียงหอบกระเส่าของมาร์คที่ดังข้างหูทำให้ผมรู้สึกดีมากขึ้นจนผมเริ่มสวนสะโพกกลับไปได้บ้าง

“อ๊ะ อืมม”

ร่างสูงยังคงกระแทกกระทั้นเหมือนผมเป็นตัวระบายความใคร่แต่ผมไม่ได้สนใจเมื่อผมเป็นคนที่อยากเล่นกับไฟเอง

“แฮก แฮก แบม...”

เสียงมาร์คที่ผมได้ยินนั้นอ่อนโยนจนผมน้ำตาซึม เสียงกิจกรรมเข้าจังหวะดังแฉะทั่วห้องโดยสาร รถที่ตอนนี้สั่นตามแรงขย่ม ความหวามไหวบิดมวนไปมาจนผมรู้สึกใกล้จะถึงปลายทาง สายตาผมพร่ามัวขึ้นเรื่อยๆ เสียงของมาร์คครางข้างหูทำเอาผมอยากปลดปล่อย แต่สายตาที่พร่าเลือนกลับไปปะทะเข้ากับแสงสีแดงจุดเล็กๆที่กระพริบส่องมาทางเขาสองคน

แสงสีแดงที่อยู่ตรงมุมรถ มุมที่ผมเห็นว่ามาร์คเลื่อนมือไปแตะก่อนจะนั่งที่คนขับ

ถ่ายวีดีโอไว้?

ความรู้สึกสุขสมก่อนหน้ามลายหายไปสิ้น ความรู้สึกขมปร่ากลับเข้ามาแทนที่ ผมรู้สึกร่างกายไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา

ปั่บ ปั่บ ปั่บ

“อ๊า อ๊ะแบมแบม...แฮ่ก แฮก”

ปล่อยให้มาร์คกระแทกกระทั้นเข้ามาจนกระทั่งเขาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นที่ตอนนี้ทะลักออกจากช่องทางเล็ก จนผมรู้สึกอุ่นวาบ ก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกทีเมื่อไออุ่นที่สวมกอดเมื่อกี้ตอนนี้กลายเป็นเพียงความเย็นชืดของเครื่องปรับอากาศ

--------