Lover hunter รักเข้าเเล้วไงนายนักฆ่า! ภาค1

พวกเราได้เดินทางมาถึงป่าxxxใช้เวลาไป1วันเต็มๆค่ะทุกคน ไอ้ป่านี่ทั้งไกลทั้งสูงดันมาอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกอีกหนาวก็หนาว

''ฮัดชิ่ว!''ฉันจามออกมาเพราะอากาศที่หนาวเน็บ ร่างกายก็ไม่ค่อยจะชอบความเย็นซะด้วยสิคงเป็นหวัดเเล้วสิเรา

''จามไปทางอื่นสิ  มันโดนฉันนะ''

''ขอโทษย่ะ!''ชิ เเค่โดนนิดหน่อยเอง

''นี่มันก็เริ่มค่ำเเล้วนะ เราไปพักที่ถ่ำนั้นก่อนดีไหมเเล้วพรุ้งนี้ค่อยออกเดินทางต่อ''กอร์นชี้ไปทางถ่ำเล็กๆที่อยู่ตรงข้างทาง

''ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเราไปต่อเรื่อยๆฉันคงจามใส่คิรัวร์มากกว่านี้เเน่''ฉันพูดประชดเเล้ว หันหน้าไปยิ้มกวนๆให้คิรัวร์

''ฉันก็ไม่อยากติดหวัดใครเเถวนี้หรอกนะ ไปกันเถอะกอร์น''เเล้วคิรัวร์กับกอร์นก็รีบวิ่งเข้าถ่ำนั้นไป ทิ้งผู้หญิงตัวเล็กเเบบนี้ได้ไง รีบตามไปดีกว่าหนาวจัง

พอถึงถ่ำ

พวกเราก็รีบจุดไฟทันทีเเต่อากาศก็ยังหนาวไม่สิยิ่งหนาวกว่าเดิมมากกว่า ฉันขยับเข้าไปใกล้ๆคิรัวร์เพราะเขามีผ้าห่มซึ่งห่มกับกอร์นอยู่

''นี่นายฉันขอห่มด้วยสิฉันหนาวอ่ะ''ฉันขยับเข้าไปใกล้ๆคิรัวร์เเล้วดึงผ้าห่มมาห่ม ถึงเเม้ว่าจะเหลือเเค่นิดๆก็เถอะอย่างน้อยก็ได้ห่มอ่ะ 

''เดี๋ยวก่อนสิเธอมาอยู่ตรงกลางสิอยู่ด้านข้างมันหนาวนะ''เเล้วคิรัวร์ก็ลุกออกมาเเล้วให้ฉันขยับเข้าไปอยู่ตรงกลางเเล้วเขาอยู่ด้านข้างเเทนฉัน

''ขอบคุณนะ นะ..หนาวจัง''ฉันเริ่มตัวสั่นเเละนอนขดตัวเพราะอากาศเย็น

''เธอสั่นงั้นหรอ  หันมานี่สิ''ฉันนอนหันหน้าไปทางคิรัวร์หลังจากที่เขาบอก  ทันไดนั้นคิรัวร์ก็กอดฉัน OMG! อุ่นจัง อยากจะดันเขาออกไปนะเเต่ฉันกลับทำไม่ได้เเถมหัวใจตอนนี้ก็เต้นไม่เป็นจังหวะ 

ฉันเริ่มขยับเข้าไปใกล้คิรัวร์มากกว่าเดิม อีกนิดเดียวหน้าของฉันจะติดกับคอของเขาเเล้ว 

''คิรัวร์ขอโทษนะเเต่ตอนนี้ฉันหนาวมากจริงๆ''ฉันกอดคิรัวร์กลับ  เอาเป็นว่าตอนนี้เราสองคนนอนกอดกันร่างกายเเทบจะเกือบทุกส่วนที่ชิดติดกัน

(ใช้จินตนาการที่สุดยอดของคุณมองว่าภาพนี้คือคุณกับคิรัวร์นะ)

//กอร์นในตอนนั้นนั่นคือนอนห่มผ้าอย่างอุ่นสบาย=_=ไม่สนใจใดๆเลยนะตอนนั้น)

ฉันลืมตามองขึ้นเเล้วพบกับคิรัวร์ที่ยังคงนอนกอดฉันเหมือนเดิมเเต่ที่เเปลกกว่านั้นคือเขาตื่นเเล้ว!!! เเถมยังจ้องหน้าฉันอีก

''นะ...นายตื่นนานเเล้วหรอ อ๊ะขอโทษนะ''ฉันหลบตาของคิรัวร์เพราะตอนนี้หัวใจเต้นหนักมาก  ฉันพยายามจะดันตัวเองลุกขึ้นเเต่ก็ไม่ได้ผลเพราะคิรัวร์ใช้เเขนที่เเข็งเเรงของตัวเองรัดเอวของฉันไว้นี่ นี่ใช่เเรงของคนอายุ14จริงงั้นหรอ

''มอนิ่ง ไม่ทันอะไรจะลุกหนีฉันเเล้วหรอทั้งๆที่เมื่อคืนกอดฉันซะเเน่นเลย''คิัรวร์ยิ้มให้ก่อนที่ฉันจะหน้าเเดงขึ้นอย่างรวดเร็ว นี่เรากอดเเน่นขนาดนั้นเลยหรอ เสียท่าให้เขาเต็มๆ

''ฉะ...ฉันต้องรีบไปเอ่อ ไป''ไปไหนดีฟร๊ะ

''เธอจะออกไปไหนนี่พึ่งตี3เองนะต่อให้ปลุกกอร์นตอนนี้ยังไงก็ไม่ตื่นหรอก''คิรัวร์พูดเเล้วมาไปทางกอร์นที่นอนข้างๆฉัน

''นายรู้เวลาได้ยังไง''

''เอาเป็นว่าฉันรู้เเล้วกัน ปะนอนต่อกันเถอะ''คิรัวร์กอดฉันเเน่นมากขึ้นก่อนที่เขาจะเอาคางของตัวเองมาเกยหัวของฉันเเล้วลูบหัวของฉันเบาๆ  ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจมันเต้นเเปลกๆอีกเเล้ว  เเต่เดี๋ยวนะคิรัวร์ก็เหมือนกัน

คงเป็นเพราะอากาศหนาวรึป่าวนะ

''เธอรู้สึกยังไงบ้าง''เขาพูดเเล้วก็ลูบหัวฉันเบาๆต่อไปเรื่อยๆ

''อุ่น''

''ไม่รู้สึกอย่างอื่นเเล้วหรอ''

''ก็รู้สึกดีด้วยน่ะ ทำต่อไปเรื่อยๆได้ไหม''

''ได้สิ''เเล้วฉันก็หลับตาลงเพราะเคลิ้ม รู้สึกดีจัง 

ไม่ได้รู้สึกเเบบนี้มานานเเค่ไหนเเล้วนะ....

เช้าตอน7โมง

''ทำไมพวกเขาถึึงนอนกันเเบบนี้นะ''ฉัตกใจตื่นทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของกอร์นฉันจึงรีบผลักคิรัวร์ออกไปเเล้วลุกขึ้นนั่ง

''เอ่อ คะ..คือว่าออใช่ เมื่อคืนอากาศมันเย็นน่ะฉันไม่รู้หรอกนะว่าเรานอนกอดกันเมื่อไหร่คงเพราะอากาศเย็นเกินไปล่ะมั้งตื่นขึ้นมาเลยเป็นเเบบนี้''กอร์นก็ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ จะเข้าใจรึป่าวนะโกหกซะเป็นชุดเลย

''เดี๋ยวสักพักฉันว่าเราจะออกเดินทางต่อฉันขอตัวออกไปหาของกินก่อนนะฝากปลุกคิรัวร์ด้วย''ฉันพยักหน้าให้กอร์น หลังจากนั้นเขาก็เดินออกไปจากถ่ำ 

''เฮ้อ  ''ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันหน้าไปทางคิรัวร์ที่ยังหลับอยู่

''เฮ้ คิรัวร์ต่ืนได้เเลย''ฉันเขย่าคิรัวร์เเรงๆก่อนที่เขาจะลืมตาตื่นมาเเล้วลุกขึ้นมานั่งก่อนที่จะจ้องหน้า มะ มองทำไมอ่ะ

''ขอทีเถอะ''พอพูดจบคิรัวร์ก็พุ่งเข้ามาเเล้วประกบริมฝีปากของเข้าที่ปากของฉัน !! เเล้วของก็เอาออก เเล้วยิ้ม

''เอาคืนเล้วกันนะ ข้อหาทำให้ฉันคุมตัวเองไม่อยู่''มีงี้ด้วยหรอ!!!!จะ จูบของฉัน

จูบของฉัน จูบของฉัน ฮือๆจูบของฉัน 

เสียให้หมอนี่งั้นหรอจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย ใจนึงก็รู้สึกดีอีกใจนึงก็เสียดายเเต่ปากของคิรัวร์นุ่มจังอยากลองอีกครั้งจัง กรี๊ด!!!! นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ยัยบ้าหยุดคิดสักทีนะ คิดบ้าอะไรอยู่เนี่ยเเล้วฉันจะกลับมาทวงคืนจูบของฉันเเน่นายคิรัวร์..

ติดตามตอนต่อไป...

ถ้าชอบก็กดไลค์ ถ้าใช่ก็กดเเชร์ เเต่ถ้าอยากให้เขียนต่อไปเรื่อยๆนานๆก็อย่าลืมคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยล่ะ