Exchange Of Love แลกเปลี่ยนรักแลกเปลี่ยนใจ

             +ณ ค่ายแลกเปลี่ยน+

  เมื่อน้ำขิงได้ฝากให้โก้สมัครเพื่อเข้าค่ายแลกเปลี่ยน วันประกาศผล น้ำขิงมีชื่ออยู่คนที่6 เนื่องจากเขารับสมัครเพียงแค่35คน น้ำขิงยังไม่ได้บอกกับน้าของน้ำขิงหรอกว่า น้ำขิงลงชื่อเข้าค่ายนี้ เพราะน้ำขิงรู้ว่า ถ้าน้ำขิงสมัคร น้าคงจะคัดค้านน้ำขิงอย่างมากเลยล่ะ วันนี้กว่าน้ำขิงจะออกมาจากบ้านได้ ก็อธิบายนู่นนี่นั่นและน้ำขิงก็ได้รับอนุญาต น้ำขิงก้าวเท้าเข้าไปที่โรงประชุมใหญ่แห่งหนึ่ง น้ำขิงกวาดตามองไปรอบๆ ซึ่งพบว่ามีเด็กจากต่างถิ่นมาเยอะอยู่พอสมควร และตอนนี้น้ำขิงก็ยืนนิ่งเป็นเสาไฟฟ้าอยู่คนเดียว....

       "นี่ๆ จะยืนนิ่งอยู่แบบนี้อีกนานมั๊ย?" เสียงใสๆออกแนวพูดไม่ค่อยชัด ทำให้น้ำขิงต้องหันไปมองและคนที่ทักน้ำขิง เธอเป็นคนที่สูงราวๆพอกับฉัน(มั้ง) ดวงตากลมโต มีสีผมออกน้ำตาลหน่อยๆ และที่สำคัญเธอขาวมาก น้ำขิงเอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอ "นี่ หน้าเรามีอะไรติดอยู่เหรอ?" น้ำขิงสะดุ้ง เมื่อเธอพูด ทำให้น้ำขิงดึงสติกลับมาได้ "อ่ะ ขอโทษทีนะ" น้ำขิงตอบเธอกลับไป เธอได้เดินผ่านหน้าน้ำขิงไปอย่างช้าๆ

         เมื่อถึงเวลาลงชื่อ น้ำขิงเดินไปที่โต๊ะลงชื่อ ซึ่งพบว่า ไม่มีปากกาให้น้ำขิงเซ็นเลย จนมีมือของใครบางคนยื่นมาพร้อมกับปากกา "อ่ะ เราเจอกันอีกครั้งละนะ" น้ำเสียงใสๆแบบนี้ ชัดเจนเลย คนที่ทักน้ำขิงเมื่อกี้นั่นเอง (ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ) ฉันหยิบปากกาไปเซ็นและพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ "ขอบคุณนะ" น้ำขิงได้ยินเสียงหัวเราะเล็กน้อย และเสียงนั่นก็เงียบไป เมื่อวิทยากรเรียกให้เราไปนั่งรวมตัวกัน เพื่อแจ้งรายละเอียดของการเข้าค่ายนี้ น้ำขิงเดินมานั่งอยู่แถวที่3 ตรงหน้าเวทีเลย 

          "เธอๆ น่ารักจัง ขอเบอร์หน่อยสิ" นั่นไง นั่งไม่ถึง2นาที ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งต่อแถวอยู่ข้างๆ ก็ยื่นมือมาสะกิดแขน น้ำขิงสะบัดแขนออก ผู้ชายนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดออกมาว่า "อะไรวะ เล่นตัวชิบหาย" สักพักน้ำขิงได้ยินเสียงคนเดินมานั่งตรงทางฝั่งด้านซ้าย กลิ่นน้ำหอมแบบนี้ (3รอบแล้วนะโว้ยยยย) น้ำขิงหันไปมอง น้ำขิงแทบจะมุดลงไปใต้ดิน ขนาดอยู่ใกล้ๆยังสวย แถมน้ำหอมก็ห๊อมหอมมม "แหน่ะ หน้าเราต้องมีอะไรติดแน่ๆเลย" คนโดนจ้องก็หันมาพูด ทำให้น้ำขิงได้สบตากับเธอเข้าอย่างจังเลยล่ะ น้ำขิงรีบหันหน้าไปทางอื่น....

          +เวลาพักทานข้าวกลางวัน+

        ใครบอกว่ามาเข้าค่ายจะได้เพื่อนเยอะ น้ำขิงขอแย้งเลย เพราะตอนนี้นั่งอยู่คนเดียว และก็นั่งเขี่ยข้าวไปมาอีกตามเคย "ข้าวไม่อร่อยเหรอ? ไม่เห็นกินเลยอ่ะ" มาอีกแล้ว น้ำขิงได้แต่ยิ้มให้เฉยๆไม่ได้ตอบอะไร "ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ?" เธอถามน้ำขิงพร้อมกับเคี้ยวข้าวที่อยู่ในปากไปด้วย "เราชื่อ น้ำขิง" น้ำขิงตอบ พร้อมกับเริ่มตักข้าวใส่ปาก (กินสักที) ละเราก็พูดคุย เพื่อเริ่มทำวามสนิทสนม จะได้มีเพื่อนกับคนอื่นเขาไง "เกือบลืมไปเลย เราชื่อ แคทเธอลีน นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะน้ำขิง" เธอยื่นมือมาเพื่อเชคแฮนด์ น้ำขิงยื่นมือไปจับ และเราก็แยกย้ายเอาจานไปเก็บ

         หลังจากนั้น ถึงเวลาพักผ่อนตามอัธยาศัย น้ำขิงได้พักห้อง222 (เลขตองเชียว) น้ำขิงลากกระเป๋าขนาดกลางเพื่อเดินไปที่ห้องพัก พอมาถึงที่ห้องพัก ก็พบว่ามีคนหนึ่งยืนพิงประตูอยู่และใส่หูฟัง น้ำขิงลากกระเป๋าเดินไปยืนข้างๆคนนั้น พร้อมกับสะกิดที่ไหล่ คนโดนสะกิดจึงรีบถอดหูฟังออก "ปล่อยให้รอนานจัง" น้ำขิงไขกุญแจห้องพักออก และก็ต้องตกตะลึง เพราะว่า มีแค่เตียงเดียว อย่าบอกว่า จะได้นอนด้วยกัน! น้ำขิงส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไป และปิดประตู....

          น้ำขิงกับเธอที่เพิ่งรู้จักก็จัดการทำธุระส่วนตัวของแต่ละคน น้ำขิงซึ่งอาบน้ำก่อน จึงเดินมานอนที่เตียง พร้อมกับหยิบมือถือมาเปิดเช็คข่าวสารในเฟสบุ๊ค ส่วนแคทเธอลีนก็ยังคงอาบน้ำอยู่ น้ำขิงไม่อยากให้ห้องมันดูเงียบเกินไป จึงแอบเปิดเพลงคลอเบาๆ แต่คลอเบาๆของน้ำขิงนิ ดังเกินไปหรือเปล่า คนที่กำลังอาบน้ำอยู่ ได้เปิดประตูห้องน้ำออกมา ในสภาพที่ร่างเปลือยเปล่าหมด "I like this song!" น้ำขิงปล่อยมือถือลงพื้น เพราะกำลังอึ้งกับการกระทำของแคทเธอลีน ส่วนแคทเธอลีนไม่ได้เอะใจอะไร ก็ปิดประตูห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำต่อ เมื่อแคทเธอลีนอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินออกมาในชุดนอนลายก้อนเมฆ(น่ารัก) และเธอก็เดินมาทิ้งกายลงบนเตียงในท่านอนตะแคงซ้าย หันหลังให้กับน้ำขิง น้ำขิงมองนาฬิกาที่ติดผนัง ซึ่งเห็นว่ามันเพิ่งจะบ่ายโมงครึ่ง น้ำขิงจึงชะเง้อไปมอง ละก็พบว่า แคทเธอลีนหลับไปแล้ว(หลับง่ายจัง) 

           เมื่อถึงเวลาบ่ายสามโมง น้ำขิงกับแคทเธอลีนก็ออกมาเดินเล่นด้วยกัน เราสองคนก็พูดคุยตามประสาเพื่อนร่วมห้องและคนที่เพิ่งได้เพื่อนใหม่ ดูจากกิริยาของแคทเธอลีน ดูจะมีความสุข เวลาที่แคทเธอลีนยิ้มหรือหัวเราะ น้ำขิงจะไม่ยิ้มหรือหัวเราะตาม แต่น้ำขิงจะเอาแต่มองหน้าของแคทเธอลีนแทน เพราะเมื่อไรที่แคทเธอลีนยิ้มหรือหัวเราะขึ้นมานะ น้ำขิงจะรู้สึกใจเต้นแรงทุกที....