แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

              ในระหว่างที่ฟางกำลังเตรียมตัวจะไปห้องอัลตราซาวด์ ฟางก็กระซิบถามโทโมะเรื่องของที่ขอให้เอามาให้ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะเอามาให้ฟางรึเปล่า 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เอามา

 

 

 

 

ฟาง: ฟางฝากไว้ก่อนนะ อย่าให้ใครรู้นะ

 

 

 

โทโมะ: โอเค

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวผมเข็นเองครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะเข็นให้ฟางนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทโมะกูเข็นเอง

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะ !!! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ! อย่าดื้อได้มั้ย 

 

 

 

 

 

            ป๊อบปี้จับตัวฟางไว้ เพราะฟางกำลังจะลุกขึ้นจากรถเข็น

 

 

 

ฟาง: เอามือ ออกไป !!! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ !! 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ป๊อบ พี่ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาออกคำสั่งกับฟาง เราหย่ากันแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกันแล้ว กรุณาทำตัวให้เหมาะสมกับสถานะของเราด้วย

 

 

 

 

 

ปีอบ: ใช่ ถึงแม้เราจะหย่ากันแล้ว แต่สถานะตอนนี้ พี่เป็นพ่อของเด็กในท้อง พี่ก็มีส่วนที่ต้องดูแลฟางกับลูก 

 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อเหรอ อย่าเอาคำนี้มาพูดเลย ถ้าวันนึงเค้ารู้ว่า ครั้งนึงพ่อของเค้าไม่อยากให้เค้าเกิด เค้าจะรู้สึกยังไง ลองคิดดูนะค่ะ ว่าที่ฟางพูด มันจริงรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

 

            ฟางพูดจบก็หันหน้าไปทางอื่นป๊อบปี้ยอมถอยให้โทโมะพาฟางไปที่ห้องอัลตราซาวด์ ทุกคนก็มารออยู่ที่หน้าห้อง พยาบาลออกมาเรียกฟางเข้าไป

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: สวัสดีค่ะคุณ ธนันต์ธรญ์ ใช่มั้ยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: ไม่ทราบว่า คุณธนันต์ธรญ์ จะเข้าไปคนเดียวรึว่าคุณสามีจะเข้าไปด้วยค่ะ 

 

 

 

 

 

        ฟางกำลังจะบอกว่าจะเข้าไปคนเดียวแต่ป๊อบปี้พูดแทรกขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมเข้าไปด้วย ผมเป็นสามีแล้วก็เป็นพ่อเด็กในท้องครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณแม่เค้าหมายถึง ไม่ปฎิเสธนะครับ ไปครับคุณพยาบาล 

 

 

 

 

 

ฟาง: นี่ !!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: จะรอดมั้ยเนี้ย 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: นั้นซิคุณ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        เมื่อเข้ามาในห้อง อัลตราซาวด์ ป๊อบปี้ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ดูทุกการกระทำขั้นตอนการเตรียมอุปกรณ์ของหมอและพยาบาล และตั้งใจฟังทุกคำพูดของคุณหมอ ฟางก็แอบมองแต่พอป๊อบปี้เห็นว่าฟางมอง ฟางก็แกล้งทำเป็นหันไปทางอื่น 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวเราจะได้เห็นลูกแล้วนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางมีหู ฟางได้ยินที่หมอพูดแล้ว ไม่ต้องบอก 

 

 

 

 

 

          หมอและพยาบาลต่างมองทั้งคู่ด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เค้างอนผมอยู่นะครับ (: 

 

 

 

 

 

 

หมอ: อารมณ์ คนท้องก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ ขึ้นๆลงๆ แต่คุณแม่ไม่ควรงอนหรือหงุดหงิดมากหรือบ่อยจนเกินไปนะค่ะ มันจะไม่ดีกับลูกในท้องค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เห็นมั้ย คุณหมอเตือนแล้ว ต้องฟังนะรู้ป่าว

 

 

 

 

 

           ฟางได้แต่หมั่นไส้ป๊อบปี้ ไม่นานหมอก็ทาเจลลงไปที่ท้อง แล้วใช้เครื่องวนๆไปที่บริเวณหน้าท้อง ป๊อบปี้มึงที่หน้าจอตาไม่กระพริบ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปตลอด หมอก็อธิบายไปเรื่อยๆว่า ตรงไหนคือส่วนไหนของเด็ก หลังจากตรวจเสร็จ ในระหว่างที่รอพยาบาลไปเอารถเข็น ฟางก็เห็นป๊อบปี้ยืนยิ้มกับโทรศัพท์ ฟางก็มองด้วยท่าทีเฉยชา แต่ลึกๆฟางก็ยังรู้สึกแปลกใจและไม่แน่ใจในตัวของป๊อบปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ออกกันมาแล้ว 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เป็นยังไงบ้าง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมถ่ายคลิปมาด้วยครับ เดี๋ยวผมส่งให้ในไลน์ครอบครัวนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

                  โทโมะเข็นรถพาฟางกลับมาที่ห้อง พ่อกับแม่ป๊อบปี้และแม่ฟางกับแก้ว ออกไปหาข้าวทานกัน ส่วนป๊อบปี้ก็ออกไปติดต่อพยาบาลเรื่อง ภาพที่พาฟางไปอัลตราซาวด์มา 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะ ฟางขอซองเอกสารหน่อย

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ได้ เดี๋ยวพี่หยิบให้ 

 

 

 

 

 

 

             เมื่อฟางได้ซองเอกสารฟางก็กำลังจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง โทโมะเห็นก็ถาม

 

 

 

 

 

โทโมะ: จะไปไหนฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวฟางมา 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จะไปไหน 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอาของไปให้คนรักของพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

              พูดจบก็รีบเดินออกไป ฟางออกไปได้ไม่นานป๊อบปี้ก็กลับเข้ามา 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางไปไหนอ่ะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟางน่าจะไปหาพิมอ่ะ กูตามไปไม่ทัน แล้วพิมอยู่....เอ้ารอด้วย

 

 

 

 

         ป๊อบปี้รีบวิ่งออกไป โทโมะก็รีบวิ่งตามออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

 

 

 

พิม: นึกว่าใคร คุณพยาบาลออกไปก่อน....ใส่ชุดโรงพยาบาล ? อย่าบอกนะ ว่าจะแกล้งเรียกร้องความสนใจให้ป๊อบปี้มาอยู่ดูแล

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นมาหาเธอวันนี้ เพราะชั้นมีของขวัญที่สัญญาไว้ จะเอามาให้ 

 

 

 

 

 

พิม: ของขวัญอะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: อันที่จริง ชั้นจะให้เธอตอนที่เธอออกจากโรงพยาบาลแต่ชั้นว่ามันช้า เกินไป อีกอย่าง ชั้นก็อยู่ที่นี้เหมือนกัน ชั้นเลยคิดว่า เอามาให้เธอเลยจะดีกว่า

 

 

 

 

                   ฟางยื่นซองเอกสารให้พิม พิมรับซองมาแล้วดึงเอกสารออกมา

 

 

 

 

 

พิม: ใบหย่า ! 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ ชั้นหย่ากับเค้าตามที่เธอต้องการแล้วนะ...ตอนนี้ชั้นกับเค้าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว...และที่ชั้นมาวันนี้ ชั้นมีอีกเรื่องอยากจะขอเธอ 

 

 

 

 

 

พิม: เรื่องอะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: ในเมื่อชั้นคืนเค้าให้เธอแล้ว เธอก็ควรดูแลเค้าให้ดีๆ อย่าให้เค้ามายุ่งวุ่นวายกับชั้นอีก  เธอรับปากได้รึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

พิม: เธอพูดเหมือนกับว่า ป๊อบปี้รักเค้ารักเธองั้นแหละ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เค้าไม่ได้รักชั้น เค้ารักเธอ แต่มันมีเหตุผลบางอย่างที่เค้ายังมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตชั้น และชั้นไม่ต้องการ ให้เค้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตชั้นอีก เพราะฉะนั้น ในเมื่อชั้นคืนเค้าให้เธอแล้ว เธอก็อย่าให้เค้ามายุ่งกับชั้นอีก 

 

 

 

 

 

พิม: แน่นอน ป๊อบปี้จะไม่กล้บไปหาเธอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าจะให้ดี เธอน่าจะรีบๆแต่งงาน และมีลูกกับเค้านะ เค้าคงจะดีใจมากและมีความสุขมาก ที่ได้แต่งงานกับคนที่เค้ารักสักที และจะได้มีลูกกับผู้หญิงที่เค้ารักมาตลอดสักที 

 

 

 

 

 

 

พิม: ... 

 

 

 

 

 

ฟาง: ต่อไประหว่างพวกเรา จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ที่ผ่านมา ชั้นอโหสิกรรมให้ ยกโทษให้ ทุกเรื่องที่เธอแกล้งทำ และทุกเรื่องที่เธอทำให้ชั้นเป็นคนผิด ต่อไปนี้เธออย่ายุ่งกับชั้นอีก เพราะชั้นเองก็จะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเค้าและเธออีกแน่...ชั้นมาหาเธอก็มีแค่นี้ ขอตัวนะ 

 

 

 

 

 

                     ทันทีที่ฟางหันหลังกลับก็เห็นป๊อบปี้และโทโมะยืนอยู่ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ไม่ใช่สิ่งของ ที่ฟางจะยกให้ใคร 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ถ้าย้อนเวลากลับไป พี่ก็อยากให้เป็นแบบนี้ ฟางรู้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ พี่ยอมรับ ถ้าย้อนเวลากลับไป พี่อยากให้ทันเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้พี่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: รักเค้าไม่ใช่เหรอ!  อยากใช้ชีวิตกับเค้าไม่ใช่เหรอ! ฟางก็คืนทุกอย่างไปให้แล้วไง ! ทำไมอ่ะ พี่เป็นคนพูดเองทุกอย่าง ฟางไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย !!!

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เพราะทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้วไงฟาง !! เปลี่ยนไปหมดแล้ว 

 

 

 

 

 

 

พิม: หมายความว่ายังไงป๊อบ ! 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พิม ป๊อบขอโทษ ตอนนี้ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อ้าวฟาง ฟาง 

 

 

 

 

 

           ฟางไม่อยากฟังในสิ่งที่ป๊อบปี้พูด ฟางเลยรีบเดินออกไปโทโมะก็นีบตามไป 

 

 

 

 

 

 

พิม: พูดมาซิป๊อบ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตอนนี้ป๊อบไม่ได้รู้สึกกับพิมเหมือนเดิมแล้ว 

 

 

 

 

 

พิม: พิมต้องการคำตอบที่ชัดเจนกว่านี้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ป๊อบไม่ได้รักพิมแล้ว...ป๊อบขอโทษ

 

 

 

 

 

              ป๊อบปี้พูดจบก็รีบออกไปหาฟางทันที พิมทรุดลงร้องไห้กับพื้น หมอวิทย์เห็นป๊อบปี้วิ่งออกมาจากห้องพิม หมอวิทย์ก็รีบเข้าไปหาพิม 

 

 

 

 

 

 

หมอวิทย์: พิม พิมเป็นอะไร 

 

 

 

 

พิม: ฮื้ออออ ฮื้อออออ ฮื้อออ