แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

 

 

                        ผ่านไปหลายอาทิตย์ พรุ่งนี้ก็เป็นงานแต่งของเค้าและเธอแล้ว และเมื่อก่อนวันงานสองอาทิตย์ฟางกับป๊อบปี้ก็ได้ไปลองชุดด้วยกัน สีหน้าของป๊อบปี้ดูไม่มีความสุขเอาซะเลย ส่วนฟางภายนอกเข้มแข็ง พูดจาประชดประชันป๊อบปี้ แต่ลึกๆข้างในเธอก็เจ็บเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แก้ว ไหนพี่ชายเราล่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ยังไม่ลงมาอีกเหรอค่ะ

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: รีบไปปลุกพี่เราเลยนะ เดี๋ยวก็แต่งตัวไม่ทันหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

                   เมื่อคืนป๊อบปี้ดื่มหนักมากแก้วขึ้นไปปลุกก็ได้กลิ่นเหล้าเต็มห้อง แก้วรีบปลุกแล้วรีบให้ป๊อบปี้ไปอาบน้ำ ป๊อบปี้จัดการตัวเองเสร็จก็เลยเวลาไปราว 20 นาที ส่วนบ้านของฟาง ก็มีแค่เพื่อนสนิทกับญาติสนิทไม่กี่คน ฟางรู้เหตุผลดีว่าทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         เมื่อคืนป๊อบปี้เอาเหล้าออกมานั่งกินที่ระเบียงห้อง แล้วเรียกหาแต่พิม และระบายถึงความในใจ ว่าเค้านั้นไม่อยากแต่งงาน ฟางนั่งมองป๊อบปี้ตลอดทั้งคืน 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมยังไม่มาอีก 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: สงสัยมีปัญหา นิดหน่อยมั้ง เดี๋ยวก็มา

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่ว่า 

 

 

 

 

 

 

จินนี่: มาแล้วค่ะๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   เมื่อขบวนขันหมากมาถึง ป๊อบปี้ผ่านประตูเงินประตูทองไปจนถึงบริเวณห้องรับแขกป๊อบปี้นั่งรอฟางอยู่สักพัก โทโมะก็พาฟางเข้ามาในชุดไทยสีเทา สีดูสวยสง่า ดุจดั่งเพชรเม็ดงาม แต่สำหรับป๊อบปี้ มันไม่มีความรู้สึกนั้นอยู่เลย 

 

 

 

 

 

 

                      พิธีการทุกอย่างดำเนินผ่านไปจนเสร็จพิธีและเป็นงานแต่งงานที่แทบจะหารอยยิ้มจากเจ้าบ่าวไม่ได้เลย และพิธีในช่วงเย็นก็เป็นเหมือนกับตอนเช้า จนกระทั่งส่งตัวเข้าหอ เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายอวยพรเสร็จ ป๊อบปี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรฟางเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางเอาของเก็บไว้ที่ไหนได้บ้าง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่รู้เหมือนกัน (เดินไปหยิบไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะกินอีกแล้วเหรอ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่ามายุ่งได้มั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ต่อไปนี้เห็นทีว่าจะ ไม่ได้แล้ว เพราะฟางเป็นเมียพี่ ฟางมีสิทธิ์ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หึ เป็นเมีย มีสิทธิ์ ตรงไหนเหรอ ห้ะ ฟางเองก็รู้ดีว่าที่เราแต่งงานกันเนี้ย พี่ไม่ได้เต็มใจกับมันเลย 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ถึงยังไง ตอนนี้เราก็แต่งงานกันแล้ว ไม่คงไม่ทันแล้ว ที่พี่จะกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น เพราะฟางจะไม่ยอมให้สามีของฟาง ไปยุ่งกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้าพี่จะยุ่งฟางก็ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก จำเอาไว้ !! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าพี่กลับไปหาผู้หญิงคนนั้น ฟางอาจจะทำอะไรที่พี่คิดไม่ถึงก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่ายุ่งกับพิม !!!! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: รักมากเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่รักมาก รักมากที่สุด และจะรักเค้าคนเดียวด้วย !!! 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วฟางจะรอดูนะ ว่าความรัก ระหว่างเค้ากับพี่จะเป็นยังไงต่อไป 

 

 

 

 

 

 

 

                   พูดจบฟางก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ป๊อบปี้กังวลกลัวว่าฟางจะทำอะไรกับพิม ป๊อบปี้จึงโทรไปคุยกับพิม