หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้ อยู่ที่ไหนน่ะ”ฟางตื่นมาในตอนเช้าเอามือคลำหาคนที่นอนข้างกายแล้วไม่เจอก็ตกใจพลาง

ร้องเรียกหาแต่ไม่มีเสียงตอบก็เริ่มใจคอไม่ดีพลางนึกหงุดหงิดตัวเองที่ต้องมาเจ็บตาในตอนที่ป๊อปปี้

เองยังเจ็บตัวแบบนี้

 

 

 

 

 

“ป๊อป อยู่ไหนน่ะ ไม่ตลกเลยนะ”ฟางร้องเรียกป๊อปปี้อีกครั้ง แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา รึว่า

ป๊อปปี้จะล้มและหมดสติไปที่ไหนสักแห่ง ฟางนึกกลัวไปหมดเมื่ออยู่ในสภาพที่มองไม่เห็นและช่วย

เหลือตัวเองไม่ได้แบบนี้ก่อนที่จะตัดสินใจแกะผ้าปิดตาตัวเองออกและฝืนลืมตามองขึ้น

 

 

 

 

“ชั้นก็มองเห็นนี่”ฟางมองตัวเองที่กระจกพลางพูดออกมา แล้วทำไมป๊อปปี้ถึงบอกให้เธอปิดตาล่ะ ว่า

แล้วฟางก็เดินออกตามหาป๊อปปี้ภายในบ้านด้วยความเป็นห่วงชายหนุ่ม เมื่อปรับสายตาตัวเองได้ฟางก็

รีบเดินออกไปตามหาป๊อปปี้ทันทีด้วยความเป็นห่วง พลันสายตาร่างบางหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่

ชานบ้าน

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”ฟางอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองเห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ไม่ได้กลับมากับเราหรอปอร์เช่”เขื่อนแปลกใจที่เห็นปอร์เช่กลับมาจากภูเก็ตแค่คนเดียวหลังจาก

ที่เมื่อวันก่อนเขาต้องกลับมากับแบมและต้องง้องอนเธอ

 

 

 

 

“จะสนใจทำไมล่ะครับในเมื่ออาเขื่อนเกลียดน้าเฟย์ขนาดนั้น อยากจะไล่เค้าไปในเมื่อเค้าไม่ได้กลับมา

กับผม จะสนใจทำไมครับ”ปอร์เช่เหล่มองเขื่อนก่อนจะพูดแกมประชดชายหนุ่ม

 

 

 

 

“ก็ยัยนั่นยังป่วยยังไม่หายดีแถมเรายังไม่ได้หย่ากันอย่างเป็นทางการก็แค่ถามเฉยๆ”เขื่อนอึกอักก่อนที่

จะพูด

 

 

 

 

“อาเขื่อน อาเขื่อนรู้มั้ยว่าอาเขื่อนโครตเห็นแก่ตัวเลยในเมื่ออาอยากจะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่น แต่อากลับ

ทำร้ายจิตใจน้าเฟย์แล้วไม่ยอมหย่าแบบนี้ อาเห็นแก่ตัวมากเลยนะ นี่น่ะหรอคนที่น้าเฟย์รักมาก”ปอร์เช่

มองเขื่อนด้วยสายตาที่โกรธจัดก่อนที่จะรีบว่า

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะว่าจะไม่ได้หย่ากัน น้าเฟย์จดทะเบียนหย่าให้แล้ว จะเหลือก็แต่ลายเซ็นของอา

เขื่อนเท่านั้นล่ะค่ะ ไปเถอะพี่ปอร์เช่”แองจี้เดินเข้ามาพร้อมซองเอกสารและกล่องเล็กใบหนึ่งให้กับ

เขื่อน

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี่พวกเธอจะไปไหนกัน”เขื่อนเงียบก่อนที่จะโวยวายเมื่อปอร์เช่เพียงแค่กลับมาเอากระเป๋าอีกใบ

ออกไปกับแองจี้

 

 

 

 

“พอดีพวกเรามีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการที่ภูเก็ตอีกครั้งน่ะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เสร็จเรื่องแล้วแองจี้จะพา

พี่ปอร์เช่กลับมาคืนอาเขื่อนแน่นอน แล้วพวกมังกรทองอย่างแองจี้หรือน้าเฟย์จะไม่มารบกวนอาเขื่อน

อีก”แองจี้พูดก่อนที่จะรีบจูงมือปอร์เช่ไปกับตัวเองทันที

 

 

 

 

“ทำไมไม่รับสายนะ”เมื่อแองจี้กับปอร์เช่ออกไปแล้วเขื่อนก็รีบกดโทรศัพท์โทรออกหาเฟย์แต่กลับไม่มี

ใครรับสายก่อนที่ตัวเองจะเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วหยิบเอกสารที่แองจี้วางไว้ขึ้นมาดูพบว่ามันคือใบหย่า

ที่เฟย์เซ็นเอาไว้ ก่อนที่สายตาจะหันไปเห็นกล่องใบเล็กๆที่แองจี้ถือมาให้ เขาจึงเปิดมันออกมาพบว่า

มันคือพวงกุญแจรูปบาสเกตบอลแล้วภาพในอดีตที่ตอนเขาเจอกับฟางและเฟย์ครั้งแรกที่เขาช่วยทำ

แผลให้เฟย์

 

 

 

“ไม่รู้พี่เขื่อนจะลืมพวงกุญแจอันนี้ไปแล้วรึยัง แต่มันคือครั้งแรกที่เฟย์ได้เจอพี่ พี่ช่วยทำแผลให้กับเฟย์

ทำให้เฟย์รู้สึกประทับใจพี่ตั้งแต่แรกเจอ เฟย์รู้ว่าเฟย์แค้นและเล่นงานฟางคนรักของพี่แบบนี้พี่คงไม่มี

วันให้อภัย แต่พี่รู้ไว้อย่างนะคะว่าพี่เขื่อนคือรักแรกและจะเป็นรักเดียวของเฟย์ตลอดไป”

 

 

 

เขื่อนอ่านจดหมายเล็กๆที่แนบมากับกล่องใส่พวงกุญแจนั้นแล้วนิ่งก่อนที่จะกดสายโทรหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊วก มะ ไม่ไหว ทำไมมันเวียนหัวแบบนี้”แก้ววิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำก่อนที่จะเดินเซไปมาเพื่อหาที่เกาะ

ทำให้เติร์ดที่เข้ามาเห็นก็รีบเข้าไปประคองร่างบางเอาไว้

 

 

 

“พี่แก้ว ถ้าป่วยขนาดนี้ทำไมไม่กินยาตามที่พี่โทโมะสั่งล่ะครับ”เติร์ดถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็น

แก้วที่กลับมาแล้วก็ไม่ยอมพูดกับโทโมะไม่ยอมกินยาที่โทโมะสั่งกลับเอาไปทิ้งถังขยะก็รีบถามด้วย

ความเป็นห่วง

 

 

 

 

“พี่ไม่อยากเป็นหนี้ชีวิตใครโดยเฉพาะหมอนั่น พี่ไม่เป็นไรหรอกเติร์ด อย่ามายุ่งกับพี่เลย เดี๋ยวพ่อเรา

เห็นแล้วจะเล่นงานเราอีกนะ”แก้วพูดพลางนึกห่วงเติร์ดด้วย

 

 

 

“ช่างเถอะครับ พ่อไปข้างนอกกับพี่โทโมะ ไม่รู้ล่ะถ้าพี่ไม่ยอมกินยาที่พี่โทโมะสั่งให้กิน งั้นะพี่ต้องไป

หาหมอกับผม”เติร์ดพูดแกมบังคับก่อนที่จะพาแก้วไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลในตัวเมือง

 

 

 

“นี่ทำหน้าเครียดเลย หมอบอกว่าพี่เป็นอะไรหรอ เป็นโรคร้ายแรงรึเปล่า”แก้วถามขณะนั่งรอเติร์ดไป

จัดการเรื่องยาและผลการตรวจแล้วเห็นชายหนุ่มนิ่วหน้าขณะอ่านผลตรวจอยู่

 

 

 

 

 

“พี่แก้วไม่ได้ป่วยร้ายแรงหรอกครับ ก็แค่พี่ท้อง แล้วยาที่หมอสั่งให้มามันก็คือยาบำรุงครรภ์”เติร์ดพูด

จบก็ทำให้ร่างบางอึ้งเหมือนสายฟ้าฟาดลงกับตัวเอง พลันมองถุงยาในมือพลิกซองออกมาพบว่ามี

ลักษณะและสีเดียวกับที่โทโมะเคยสั่งให้กิน ร่างบางไม่รอช้ารีบกลับไปหาโทโมะทันที

 

 

 

“นี่เธอจะหายไปไหนมาไหนกับใครทีหลังก็หัดบอกคนอื่นได้มั้ย ไม่ใช่ทำให้แม่บ้านที่นี่ลำบากตาม

หา”โทโมะเห็นแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับเติร์ดก็รีบ่า

 

ตุบ

 

 

 

แก้วปาถุงยาและเอกสารผลตรวจใส่โทโมะทันที

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงปล่อยให้ชั้นท้องห้ะ ทำไม เกลียดชั้น ทำลายชั้นไม่พอ นายทำชั้น

ท้อง”แก้วโวยวายพลางเข้าไปทุบชายหนุ่ม

 

 

 

“เลิกบ้าสักที ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจให้เธอท้องเหมือนกัน ชั้นไม่ได้อยากมีลูกกับคนที่ชั้นไม่ได้รัก”โทโมะว่า

ออกไปและสะบัดตัวหนีการถูกแก้วทุบ แก้วชะงักสะอึกกับคำพูดโทโมะ ก่อนที่จะรู้สึกตาร้อนผ่าว

เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้หวังว่านายจะมารักชั้น เพราะชั้นรู้ดีว่าชั้นทำไม่ดีกับนายไว้ตั้งเยอะมันก็สมควรแล้วที่ชั้น

ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ไม่ต้องห่วง เด็กในท้องชั้นจะไปเอาเค้าออก”แก้วพูดจบก็เดินหนีชายหนุ่มไม่รอ

ช้าคว้าแขนแก้วเอาไว้ไม่ให้ไป

 

 

 

 

“พวกนั้นตัดหางปล่อยวัดไปแล้วเราไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเก็บเมียจำเป็นของแกไว้ ไปเอาลูกออก

เลย จะได้หย่าๆให้สิ้นเรื่องแล้วเราค่อยมาหาทางเล่นงานมังกรทองวิธีอื่นก็ไเ้”ริวจิได้ยินแก้วและโท

โมะทะเลาะกันก็รีบว่า

 

 

 

 

“ผมไม่ยอมให้พี่แก้วเอาเด็กออก ถ้าพี่เฮงซวยของผมไม่อยากรับเป็นพ่อผมเองจะเป็นพ่อเด็ก”เติร์ดพูด

ก่อนที่จะดึงมือแก้วหมายจะพาหนี แต่บอดี้การ์ดโทโมะขวางเอาไว้

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปสนใจพวกมันโทโมะ เรายังมีงานต้องทำ ปล่อยพวกมันทั้งคู่จะไปไหนก็ไป”ริวจิตะโกนไล่

หลังเติร์ดที่พาแก้วขับรถออกมาด้วยกันได้สำเร็จ

 

 

 

 

“พี่แก้วจะไปที่ไหนครับ”เติร์ดถามพลางขับรถ

 

 

 

 

“ไปส่งพี่ที่รีสอร์ตของมังกรทองที พี่ชายพี่อยู่ที่นั่น พี่จะไปหาเค้า”แก้วพูดก่อนที่จะขอให้เติร์ดพาเธอ

ไปส่งหาป๊อปปี้ทันที

 

 

ฟางเห็นอะไรนะถึงได้ตกใจแบบนั้น

เฟย์หายไปไหนนะ

แก้วท้องแล้ว แล้วโทโมะล่ะจะทำไงต่อ

 

ขอโทษนะที่ไม่ได้มาอัพนาน มีช่วงนึงเราเข้าเว้ปไม่ได้ แต่ตอนนี้พอเข้าได้เรารีบมาอัพเลยนะ ไม่รู้ว่าจะยังมีคนอ่านรึเปล่า เพราะดองเรื่องนี้ไว้นานมากกก จนนี่อยากเอาเรื่องใหม่ลงใจจะขาด