Kiss Devil (ความรักของผู้ชายขนมหวานกับซาตานเอ๋อๆ)
zeeto
1) เริ่มต้นด้วยความหวาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความขนมหวานหรอ ผมว่ามันเป็นอะไรที่แสดงให้เห็นถึงความโรแมนติกเลยนะสำหรับผม ทั้งหวาน ทั้งหอม ละมุน มันดูเป็นตัวผมที่สุดแล้ว ผู้ชายที่หลงใหลในความหวานแบบผมนี้แหล่ะที่ทำให้สาวๆต่างใฝ่ฝัน คุณเชื่อไหม ผู้หญิงหรอส่วนใหญ่ก็แพ้ของหวานไม่ว่าจะเป็นขนมหรือ คำพูดหวานๆ แค่พวกเธอได้สัมผัสเป็นต้องหลงรักทุกคน
ของหวานหรอ?...ฮาๆๆๆ ผมว่าไม่เข้ากับผมเลยมันดูไม่ใช่ผม สำหรับผมนะมันต้องบ้า ต้องท้าทาย อะไรที่ละมุนละไมหรอ สำหรับผมแล้วหมดยุคผู้หญิงเขาจะชื่นชอบของหวานแล้วละ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้เขากลัวอ้วนกัน อันนั้นก็กินไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้ อันนั้นแคลรอรี่สูงไป กว่าจะกินแต่ละอย่างเปิดกูเกิลหาค่าไขมัน น้ำตาลก่อนกินทั้งนั้น เพราะฉะนั้นปิดประเด็นไปได้เลยสำหรับของหวาน ผู้หญิงเดี๋ยวนี้เขาชอบคนแข็งแรง บอดี้สวยๆไม่มีใครหรอกจะเคลิบเคลิ้มไปกับผู้ชายน่อมแน่มไม่มีทาง
ผั๊วะ!!!“นี้มันอะไรอ่ะเอิร์ทเรานัดเอิร์ท11โมงแต่เอิร์ทมาเที่ยงครึ่ง เอิร์ทไม่เห็นความสำคัญของวันครบรอบของเราหรอ”
อะไรว่ะมาถึงไม่ทันได้นั่งให้สบายก็เจอเค้กปอนด์ใหญ่ปาใส่หน้า ดีนะที่เป็นจมูกแท้นี้ถ้าดั้งทำมามีหวังเบี้ยวได้แก้แน่ๆ
“อะไรเนี้ยฝนใจเย็นๆดิเราก็รีบมาแล้วนะ”
“รีบ...เอิร์ทใช้คำว่ารีบงั้นหรอนี้มันเลทมาชั่วโมงครึ่งแล้วนะ”
“ก็เรามีฟิตเนตตอนเช้ากว่าจะอาบน้ำกว่าจะออกมารถก็ติดฝนก็ต้องเข้าใจเราหน่อยดิ”
“ถ้าเอิร์ทเลิกบ้าฟิตเนตซักวันแล้วพยายามมาให้ทันนัดเราทำไมมันจะไม่ได้”
“เราไม่ได้บ้าแต่เราแค่อยาก...” เพี๊ยะ!!!
“พอเถอะเอิร์ทเราเบื่อแล้วอ่ะเชิญเอิร์ทบ้าฟิตเนตของเอิร์ทไปเถอะ เราไม่ทนแล้วละ เลิกกันเถอะ”
อะไรว่ะเนี้ยมาถึงโดนเค้กโดนตบ และจบด้วยบอกเลิก แม่งไม่มีเหตุผลเลยว่ะ และนี้แหล่ะครับอีกครั้งของการเลิกกับแฟน แต่...ผมก็ไม่รู้สึกเสียใจนะก็เขาอยากเลิกก็เลิกครับหล่อๆอย่างผมจะหาเมื่อไรก็ได้ ว่าแต่ห้องน้ำอยู่ทางไหนว่ะ แต่งมาซ่ะหล่อดูดิเละหมดเลย ผมรีบเดินตรงไปที่ห้องน้ำก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อออกเพื่อล้างเนื้อล้างตัว ดีนะที่ใส่เสื้อคลุมมายังเหลือเสื้อยืดข้างใน แล้วปาอะไรไม่ปาดันปาเค้กมาเละเทะไปหมด
“นายๆ...”
ผมเงยหน้าขึ้นจากอ่างล้างมือก่อนจะเห็นผู้ชายที่ ขาว ขาวมากจริงๆ หน้าตาจัดว่าไปทางน่ารักเลยก็ว่าได้ ว่าแต่...เขามาสะกิดผมทำไม
“เรียกฉันหรอมีอะไร”
“โห่...เละหมดเลย”
“ทำไมจะมาหัวเราะหรอ เห็นเมื่อกี้ซินะ”
“เปล่าๆ เราแค่จะมาถามอะไรนิดหน่อยนะ”
“ถาม?...ถามอะไร”
“คือเค้กที่แฟนนายปาใส่หน้านายเมื่อกี้เราพึ่งคิดสูตรใหม่มาเลยอยากถามนายว่าอร่อยไหม”
“ห่ะ?...”
เดี๋ยวนะไอ้ผู้ชายตาบ๋องแบ๋วน่ารักๆคนนี้มันเพี้ยนป่ะว่ะ อยู่ๆเดินตามผมมาที่ห้องน้ำเพื่อถามว่าเค้กอร่อยไหมนี้มัน กวนทีน...หรือไง? ผมได้แต่จ้องหน้าที่เขาจ้องและยิ้มให้ผม
อุตส่าตั้งใจทำอย่างดีเห็นบอกว่าจะทำเค้กครบรอบ3เดือนที่คบกันไอ้เราก็นั่งคิดสูตรมาเป็นอาทิตย์เพื่อทำเค้กปอนด์นี้แต่กลายเป็นเค้กบอกเลิกไปเสียนี้แล้วแบบนี้จะให้ผมยอมได้ไง ในเมื่อนี้ผมตั้งใจอดหลับอดนอนตื่นมาทำแต่เช้าเลยนะยังไงผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันอร่อยไหม หลังจากที่สงครามสงบลงผมเลยเลือกที่จะเดินตามคนที่ถูกเค้กปาใส่หน้ามาที่ห้องน้ำแทน เพราะอย่างน้อยๆเค้กที่อยู่บนหน้าและอาจจะเข้าไปในปากของเขาคงพอจะบอกได้ว่ามันอร่อยไหม
“ตกลงเค้กอร่อยไหม”
“เดี๋ยวนะที่ตามฉันออกมานี้เพียงแค่จะมาถามว่าเค้กอร่อยไหมแค่นี้”
“ใช่...ว่าแต่มันอร่อยไหม”
“นี้ต้องการคำตอบหรือกวนประสาทฉัน ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้เค้กของนายมันเข้ามาที่หน้าฉันแบบไหน คิดว่าฉันจะมีอารมณ์กินอีกหรือไง”
“ขอโทษ...แต่ฉันแค่อยากรู้นี่ว่าเป็นไงอย่างน้อยๆตอนแฟนนายปาไปคงเข้าปากบ้างใช่ไหม”
“นายนี่มัน...”
“นะๆช่วยบอกฉันทีฉันตั้งใจทำมันจริงๆนะคิดสูตรตั้งหลายคืนเมื่อเช้าก็ลุกมาทำตั้งแต่ตีสี่นายช่วยชิมให้ฉันหน่อยนะๆ”
“ฉันไม่ชอบกินของหวานโว้ย...แล้วไม่ได้ยินที่แฟนฉันพูดหรือไง ไม่ซิเขาไม่ใช่แฟนฉันแล้ว อันนั้นไม่ใช่ประเด็นแต่ประเด็นคือฉันไม่ชอบของหวาน”
“แต่ว่าตอนนี้เค้กมันอยู่บนหน้านาย อย่างน้อยๆนายก็ช่วยชิมให้หน่อยไม่ได้หรอ”
“ไม่...ฉันฟิตเนตก็เพราะต้องการรักษารูปร่างเพราะฉะนั้นฉันไม่มีทางกินของหวานแน่นอน”
“โห่...ถ้านายไม่ช่วยแล้วใครจะชิมให้ฉันอ่ะ”
“ถ้าอยากชิมก็ชิมเองเลย”
“ได้หรอ”
“ห่ะ?...”
ไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรผู้ชายตรงหน้าก็ใช้มือของเขามาปาดเค้กบนหน้าของผมเข้าปากตัวเองอย่าหน้าตาเฉย นี้มันวันอะไรของผมกันแน่ แล้วผู้ชายคนนี้เขาเป็นคนประเภทไหน มันไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงที่มาปาดเค้กจากหน้าคนอื่นเข้าปากตัวเองแบบนั้น ถ้าคนปกติเขาต้องรังเกียจป่ะว่ะ เฮ้ย...
“อร่อยอ่ะ...คิดไว้แล้วเชียวถ้าเอาเสาวรสทำแยมจะต้องอร่อยแน่ๆ”
“นี่นาย..เค้กนั้น”
“อ๋อ...อร่อยนะนายจะชิมไหมนี้ๆฉันแบ่ง”
“ไม่ต้อง...ที่ฉันจะพูดคือนายไม่รู้สึกว่ามันสกปรกหรือไงมากินเค้กที่อยู่บนหน้าฉันเนี้ย”
“ก็ไม่นะเพราะนายบอกว่านายอาบน้ำก่อนออกมาแล้ว...พอดีได้ยินตอนนายบอกผู้หญิงคนเมื่อกี้”
“โอ้ยยยย...มันวันอะไรว่ะเนี้ย”
“นายใจเย็นๆนะเปื้อนหมดเลยอาบน้ำก่อนไหมพอดีมีห้องน้ำข้างบนเป็นห้องพักฉันเองนายขึ้นไปใช้ได้นะ”
ผมก้มมองสภาพตัวเองก่อนจะมองไปที่กระจกหน้าอ่างล้างมือ ก็จริงผมจะกลับในสภาพนี้ก็คงไม่ดีแน่ เอาว่ะดีกว่าเละขับรถไปไกลอีกกว่าจะถึงบ้านอย่างน้อยๆ อาบน้ำสบายตัวแล้วคงดีกว่านี้
“งั้นรบกวนหน่อยแล้วกัน”
“อันนี้ห้องฉันนะส่วนตรงนี้ห้องน้ำ อะผ้าเช็ดตัวที่เหลือก็หยิบใช้ได้เลย”
“ขอบใจ”
หลังจากพาคนเละเค้กไปที่ห้องเพื่อให้เขาอาบน้ำผมก็เดินไปลงไปที่ด้านล่างของร้านตามเดิม แต่...ในหัวของผมมันกับรู้สึกเสียดายเค้กก้อนนั้นไม่หายเพราะกว่าจะได้สูตรมาผมต้องลองทำอยู่ตั้งหลายวันแท้ๆแต่กลายเป็นว่าลูกค้าที่ควรจะได้กินก็ไม่ได้กิน ถึงผมจะชิมแล้วว่ามันอร่อย แต่มันจะมีค่าอะไรละในเมื่อเค้กก้อนนี้ผมตั้งใจทำให้สำหรับเขา แต่เท่าที่ดูถ้าไม่โดนปาใส่หน้าจากแฟนเขาก็คงไม่ยอมกินอยู่ดี แล้วแบบนี้จะรู้ได้ไงว่ามันจะโอเคจริงไหม การทำขนมไม่ว่าจะเค้กหรืออะไรเพื่อใครซักคนผมมักจะถามจากลักษณะนิสัยของคนคนนั้นแท้ๆ หลังจากที่แฟนของผู้ชายคนเมื่อกี้เล่าให้ผมฟัง ผมเลยคิดถึงเสาวรสขึ้นมาข้างนอกแข็งแต่ข้างในซ่อนความหอม ความหวานและเปรี้ยว แต่ดูซิขนาดเค้กอยู่ตรงหน้าเขายังไม่กินเลยแล้วแบบนี้ จะทำเพื่ออะไรละ หรือเสาวรสไม่เหมาะกับคนคนนี้หรอ ไม่ๆๆๆๆ...นายคนนี้เหมาะกับเสาวรสที่สุดแล้ว
“ขอบใจที่ให้อาบน้ำนะ”
“ห่ะ?”
“ออแล้วก็ฉันยืมชุดนี้นายก่อนนะเดี๋ยวจะเอามาคืน”
“นายจะกลับมาอีกใช่ไหม”
“เออ...มีอะไร”
ใช่แล้วผู้ชายคนนี้จะต้องยอมกินเค้กของผมให้ได้ ผมจะต้องทำให้เขายอมรับเลยว่าของหวานมีดีแค่ไหน
“ฉัน...ขอเบอร์ได้ไหม”
“ทำไมกลัวฉันไม่เอาชุดมาคืนหรอ”
“เปล่า...แค่ฉันจะบอกนายว่าฉันจะทำให้นายยอมกินเค้กที่ฉันทำให้ได้คอยดู”
“เป็นไปไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่มีทางให้พวกไขมันพวกนั้นมาทำลายรูปร่างฉันแน่”
“งั้นนายคอยดูฉันจะทำให้นายยอมกิน”
“เพ้อเจ้อว่ะฉันไปละ”
“เดี๋ยวดิ...แล้วเบอร์ละ”
“ตื้อจังว่ะนี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้ชายฉันคิดว่าตามจีบแล้วนะเนี้ย”
“คิดได้เนอะ”
“ใครจะไปรู้ละเอามือถือมา...”
ผมยื่นมือถือให้คนตรงหน้าก่อนที่เขาจะกดเบอร์ให้ผม เมื่อได้เบอร์มามันก็ต้องเช็คก่อนว่าจริงไหม ผมกดโทรออกมือถือของผู้ชายตรงหน้าก็ดัง โอเคเบอร์จริง
“ฉันชื่อนิวนั้นเบอร์ฉันแล้วชื่อนายละเอิร์ทใช่ป่ะ”
“เออ...ไปละ”
“โอเคไว้จะทำเค้กให้นะ”
“ไม่ต้องโว้ย”
>>>>ประเดิมตอนแรกเบาๆนะคะ<<<<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
