ปมรักรอยร้าว

 

 

 

     "แล้วเจ้าหญิงตัวจริงของผมก็คือ...ขอเสียงปรบมือให้กับน้องเฟย์ครับ" เมื่อเขื่อนได้ประกาศออกไปเช่นนั้นทำให้มดถึงกับชะงักไม่พอใจ เฟย์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็แอบดีใจลึกๆ

 

 

 

 

     "กรี๊ดด เฟย์ไปๆๆเร็ว/เอ่อ คะๆ อุ้ยพี่โฟร์ค่อยๆสิคะ" โฟร์ที่ได้ยินก็ทั้งดีใจและสะใจที่มดนั้นเสียหน้าทำให้รีบพาเฟย์วิ่งไปตัดหน้ามดโดยที่ไม่ได้มองคนตัวเล็กเลย ในขณะที่เดินผ่านเฟย์เองก็ต้องเจอกับสายตาอำมหิตของมดที่มองด้วยความอิจฉา

 

 

 

 

     "แล้วนี่ก็คือน้องเฟย์ เจ้าหญิงตัวจริงของผมครับ/เปราะแปะๆ"  เมื่อเเฟย์ขึ้นมาถึงบนเวทีเขื่อนก็ประกาศขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงปรบมือของทุกคนยกเว้นมด ที่มองเฟย์อย่างกินเลือดกินเนื้อ

 

 

 

 

     "เป็นไงล้ะ อายไหมจ้ะ/เงียบไปเลยนะนังโฟร์ก็แค่คืนเดียวคืนก่อนหน้านี้และหลังจากนี้ตัวจริงก็คือฉันรู้ไว้ด้วยนังโง่! /โอ๊ย ยัยมดบ้า" โฟร์พูดล้อเลียนด้วยความสะใจก่อนที่มดจะตอกกลับแล้วเอามือผลักหัวโฟร์แล้วเดินหนีไปด้วยความเจ็บใจ

 

 

 

 

     "เอ่อ...คือทำไมถึงเป็นเฟย์ละคะพี่เขื่อน" เฟย์กุมมือหลบตาถามเขื่อนด้วยความเขินเพราะร่างบางถูกเขาจ้องมองตั้งแต่เธอขึ้นมาถึงจนตอนนี้

 

 

 

 

     "พี่เองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ รู้แต่ว่าหัวใจมันเรียกร้องแบบนั้น / กรี๊ดดดดดๆๆ" เขื่อนพูดพลางสวมใส่สร้อยคอรูปดาวซ้อนหัวใจที่เป็นสมบัติติดตัวเขามาให้กับเฟย์ ทำให้หน้าทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก และเสียงกรี๊ดจากผู้หญิงที่ฟินไปตามๆกันก็เริ่มตามมา เฟย์ได้แต่เขินหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก

 

 

 

 

     "ขอบคุณนะคะพี่เขื่อน / ไม่เเป็นไรครับเจ้าหญิงของผม จุ้บ" เฟย์พูดขอบคุณด้วยความเขิน ก่อนที่เขื่อนจะตอบกลับแล้วจับมือเนียนนุ่มของร่างบางมาจุมพิตทำเอาคนตัวเล็กใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

     "เอาละครับได้ฟินไปตามๆกันแล้วเนอะจากเซอร์ไพรส์ของไอเขื่อน ขอบคุณทุกคนมากนะที่กลับมาหากันในคืนนี้ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ยังไงก็ผมขอปิดงานคืนสู่เย่าของรุ่นเราเลยละกันเนอะ ไว้พบกันใหม่ครับขอให้เดินทางกันโดยสวัสดิภาพ / วู้วๆ เปราะแปะๆ" จากนั้นโทโมะก็ขึ้นมากล่าวปิดงานพร้อมกับเสียงปรบมือจากทุกๆคน

 

 

 

 

     "ป่ะครับ เจ้าหญิง" เขื่อนพูดพลางยืนมือไปให้เฟย์

 

 

 

    

     "เอ่อ คือว่า / นะครับเจ้าหญิง / ค่ะ :)" เฟย์ฺพูดอึกอักด้วยความเขินก่อนที่เขื่อนจะพูดอีกครั้งเพื่อให้คนตัวเล็กส่งมือมาแล้วเดินลงไปด้วยกัน

 

 

 

 

     "น้อยๆหน่อยไอเขื่อน นี่น้องฉันนะเว้ย" โฟร์ที่เห็นทั้งคู่เดินจับมือกันมาก็อดแซวไม่ได้่ 

 

 

 

 

     "อะไรละก็เอาน้องเฟย์มาส่งไง" เขื่อนพูดแก้เขิน เฟย์ก็ได้แต่อมยิ้มเช่นกัน

 

 

 

 

     "เอามาส่ง? / ก็ใช่ไง/ ก็ส่งน้องฉันมาสิ" โฟร์แกล้งเลิกคิ้วถามเพราะเห็นเขื่อนยังกุมมือเฟย์แน่น เขื่อนก็ตอบแล้วส่งเฟย์ให้โฟร์ไปแต่ยังคงไม่ปล่อยมือจากเฟย์พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้เฟย์ (พี่เขื่อนบ้าโอ๊ยหัวใจเต้นแรงไปแล้วนะ) เฟย์พูดในใจด้วยความเขิน

 

 

 

 

    "มืออะมือ แหมเกาะเหนียวเป็นตุ๊กแกเลยนะ/อะๆปล่อยละ ให้พี่ไปส่งไหมครับ /ไม่เป็นไรคะพี่เขื่อน" โฟร์แซวอีกครั้งก่อนจะยื่นข้อเสนอให้คนตัวเล็กก่อนที่เธอจะกล่าวปฏิเสธิด้วยความเกรงใจ

 

 

 

 

     "แกไปตามง้อยัยมดคันไฟเถอะงอนไปไหนแล้วก็ไม่รู้ / ทำไมฉันต้องง้อฉันกับมดไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย / แน่ใจหรอไอเขื่อนใฃ่ไหมเฟย์ / อะเอ่อชะใช่คะ / ปะ กลับดีกว่าเฟย์ /พี่ไม่ได้เป็นแฟนมดน้าาาเจ้าหญิงง" โฟร์แกล้งหยอกถามเขื่อนก่อนที่จะรีบลากเฟย์กลับเพื่อแกล้งเพื่อนหนุ่มเล่น แต่เขื่อนก็ตะโกนกลับเสียงดังเพื่อให้เฟย์ได้ยินทำเอาคนตัวเล็กอดขำไม่ได้

 

 

 

 

     "บอกพี่มาเลยนะสร้อยทีคอใครให้มา" หญิงสาวหลังจากกลับจากงานเลี้ยงก็ได้วีดีโอคอลหาพี่สาว

 

 

 

 

     "บอกไม่ได้หน่าาพี่ฟาง เฟย์แค่ให้ดูชุดและความสวยของน้องดันมาเห็นสร้อยนี่สะอีก" เฟย์พูดพลางเขินบิดไปมา

 

 

 

 

     "แหม่ หนุ่มให้มาละสิท่า ดีแล้วละน้องสาวของพี่จะได้ลืมปมนั้นสักที" ฟางพูดพลางยิ้มหวานแต่มันกลับทำให้เฟย์ฃะงักเล็กน้อย

 

 

 

 

     "เอ่อ งั้นเฟย์ไปนอนก่อนนะคะพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วยอ่ะ ฝันดีนะคะพี่ฟางรักนะจุ้บๆ" เฟย์พูดก่อนจะรีบตัดสายไป เพราะเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องในอดีต

 

 

 

 

     "ขอแหละดาวจ๋า ขออย่าให้เฟย์ได้พบเจอผู้ฃายคนนั้นอีกเลย" เธอจับที่สร้อยของเธอขึ้นมาเพื่อขอพรอย่าให้เจอกับผู้ชายในอดีตคนนั้น ก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

 

 

 

 

     "ฝันดีนะคะเจ้าชาย" ร่างบางนึกถึงเรื่องเมื่อตอนค่ำพลางจับสร้อยที่ใส่อยู่พูดถึงคนให้ด้วยความเขินก่อนจะนอนหลับไปทั้งสร้อยเส้นนี้ยังสวมอยู่

 

 

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

     "แกนัดฉันออกมามีไรวะเขื่อน" โฟร์ตั้งคำถามด้วยความสงสัยเพราะหลังจากเมื่อวานเพื่อนที่ไม่ค่อยจะได้คุยกันอย่างเขื่อนก็นัดเธอมา

 

 

 

 

     "โฟร์ฺแกสนิทกับเฟย์มานานใช่ป้ะ / เออใช่มีไรอ่อ" เขื่อนใช้น้ำเสียงและคำถามที่ค่อนข้างกังวล โฟร์เองก็ถามกลับด้วยความสงสัย

 

 

 

 

     "งั้นแกรู้เรื่องที่เฟย์เคยอกหักตอนเด็กดิวะใช่ป้ะ / เออ ทำไมวะ แล้วนี่แกรู้ได้ไง / จะไม่ให้ฉันรู้ได้ไง ก็ผู้ชายคนนั้นคือฉันเอง / ห้ะ!!!" เขื่อนถามโฟร์ถึงเรื่องในวัยเด็กของเธอ โฟร์เองก็รู้ว่าเฟย์นั้นมีปมในใจแต่เธอก็ไม่ได้รู้จักชื่อหรือรูปร่างหน้าตาของผู้ชายคนนั้น เขื่อนเองเมื่อสารภาพกับโฟร์ก็ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

     อ้าวยังไงๆ โฟร์เมื่อรู้ความจริงจะบอกเฟย์หรือไม่ แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงของเราจะได้ลงเอยกันอย่างไรติดตามนะจ้ะ (ไรท์ไม่ค่อยสบายขอโทษน้าเลยมาช้า)