ร้ายแต่รัก
snow_k
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตึ๊ดๆๆ เสียงโทรศัพท์ดัง
"ครับ" ป๊อปรับสายอย่างงัวเงีย
'วุ้นโทรมาเช้าเกินไปใช่ไหมคะ' ปลายสายพูด
"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณวุ้นมีอะไรแต่เช้าเลยครับ" ป๊อปพูดแล้วลุกขึ้น
'อ๋อ วุ้นจะชวนคุณป๊อปไปกินข้าวนะพอจะว่างไหมคะ' วุ้นพูด
"ผมติดประชุมนะครับขอโทษด้วยจริงๆ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ" ป๊อปพูด
'คะ' แล้วป๊อปก็วางสายไป
"พึ่ง7โมง หายไปไหน" ป๊อปพูดแล้วมองหาฟางแล้วลุกไปอาบน้ำ
"แก้วอยากกินอะไรไหม" แม่ของโทโมะพูด
"ไม่คะ เดี๋ยวแก้วทำเองดีกว่า" แก้วพูดแล้วยิ้ม
"ไม่คิดจะให้โอกาสโทโมะจริงๆหรอ อีกไม่กี่เดือนก็คลอดแล้วนิ" แม่ของโทโมะพูด
"ก็อยากให้เป็นแบบนั้นอยู่นะคะ แต่ทำไงได้คะเค้ายังคิดถึงจินอยู่ตลอด" แก้วพูดแล้วพยายามยิ้ม
"แม่เข้าใจๆ เดี๋ยวแม่จะพาไปข้างนอกดีกว่าอยู่แต่บ้านคงเบื่อน่ะดู" แม่ของโทโมะพูดพร้อมกับพาแก้วออกไป
"ทำไมพึ่งมา" ป๊อปพูดขึ้นเมื่อฟางเดินเข้ามาในห้อง เพราะตั้งแต่เช้าฟางไม่เข้าบริษัทจนเที่ยง
"เดี๋ยวชั้นจะย้ายออกจากบ้านคุณวันนี้นะคะ" ฟางพูดแล้วนั่งที่โต๊ะทำงาน
"มีที่อยู่แล้วหรอ" ป๊อปที่ได้ยินก็ตกใจแล้วถาม
"คะ ต่อไปนี้จะได้ไม่ต้องเป็นตัวปัญหาของคุณ" ฟางพูดอย่างนิ่งๆ
"ก ก็ดี" ป๊อปพูดอย่างอึกอัก แล้วทำเป็นไม่สนใจ
ก๊อกๆ
"ได้เวลาประชุมแล้วคะ" เลขาพูดจบฟางรีบออกจากห้องทันที
"เก่งให้ได้ตลอดละกัน" ป๊อปพูดแล้วมองฟางที่ออกไปแล้ว หลังจากประชุมเสร็จจนถึงเวลาเลิกงานทั้งคู่ก็ไม่คุยกันสักนิดจนฟางกลับ
"จะไปไหนจ๊ะคนสวย" นักเลงที่อยู่หน้าปากซอยพูดเมื่อเห็นฟาง
"อย่ามายุ่ง" ฟางพูดแล้วพยายามเดินหนีแต่
"สวยๆ แบบนี้ปล่อยไปก็แย่สิ เฮ้ยจับมันไว้" คนร้ายพูดแล้วให้ลูกน้องไปจับฟางไว้
"ปล่อยนะ!! ปล่อย!!" ฟางพยายามดิ้น
"ดิ้นมาใช่ไหมมึง/โอ๊ะ" คนร้ายต่อยเข้าไปที่ท้องของฟาง2หมัดอย่างแรง
"พวกแกเป็นใคร" ฟางพูดพร้อมจับที่ท้อง
"อย่ายุ่งเรื่องคนอื่นให้มาก ครั้งนี้นายบอกให้แค่สั่งสอน ใครจะรู้ละว่าจะสวยขนาดนี้" คนร้ายพูดพร้อมกับลูบหน้าฟาง
"เลว อย่ามาแตะต้องตัวชั้น ช่วยด้วยค่ะ โอ๊ะ/อย่าหวังเลย" คนร้ายเห็นฟางตะโกนก็ผลักฟางไปชนกับเสาทำให้หัวแตก
"พี่ๆ ถ้าตายละ" ลูกน้องพูด
"ไม่ตายหรอก สวยๆแบบนี้ปล่อยไปก็เสียของสิวะ" คนร้ายพูดพร้อมกับมองขาแล้วลูบไปเรื่อยๆ
"อย่านะ ปล่อย!" ฟางที่เริ่มถูกลวนลามก็ร้องออกมา
"เฮ้ย ทำอะไรนะ" ป๊อปพูดขึ้นเมื่อจอดรถลงมา
"หนีสิวะ" คนร้ายพูดพร้อมกับหนีไป
"ฟาง เป็นไรไหม" ป๊อปพูดพร้อมประคองฟางขึ้นรถไปโรงพยาบาล
"พี่ป๊อป พี่ฟางเป็นไงบ้าง" เฟย์ที่มาถึงก็พูด
"รอหมออยู่ คุณหมอครับเป็นไงบ้าง" หมอออกมาป๊อปก็รีบถาม
"ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ แผลที่โดนกระแทกเย็บไป10เข็นส่วนร่ายกายก็มีแผลเล็กน้อย ตอนนี้ย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักแล้วครับ" หมอพูด
"ขอบคุณครับ" ป๊อปพูด
"ฟางเป็นไงบ้างเฟย์" แก้วที่มาโรงพยาบาลก็รีบถาม
"เดี๋ยวก็ฟื้นแล้ว คุณแม่" เฟย์พูดกับแก้วแล้วเห็นคนเป็นแม่เข้ามา
"ฟาง ฟื้นแล้วครับ" ป๊อปพูด
"ฟางลูกเจ็บตรงไหนไหมลูก" แม่ของฟางถาม
"ไม่คะ" ฟางพูดแล้วยิ้มให้แม่
"ไม่เป็นอะไรมาแล้วนิกลับเถอะ" พ่อของฟางพูดแล้วเดินออกไป
"เดี๋ยวเฟย์นอนเฝ้าพี่ฟางเอง" เฟย์พูดแล้วยิ้ม
"พี่อยู่คนเดียวได้ คุณแม่กลับไปเถอะคะ แกด้วยแก้วจะมาทำไมเนี้ยท้องก็โตกลับบ้านไปเลย" ฟางพูดแล้วยิ้ม
"งั้นแม่กลับก่อนนะลูก" แม่ของพูดแล้วเดินไป
"เสื้อผ้าเปลี่ยนคะ พรุ่งนี้เฟย์จะมารับนะ" เฟย์พูดแล้วมองฟาง
"ไม่ต้องพี่กลับเองเขื่อนพาเฟย์กับไปเถอะโทโมะด้วยพาแก้วกลับเถอะ คุณด้วยขอบคุณที่ช่วยนะ" ฟางพูดแล้วนอนลงแล้วหันหลัง
"ปล่อยไว้จะดีหรอ" แก้วพูดขณะรอลิฟท์
"ดูแปลกไปด้วยสิ คิดอะไรอยู่นะพี่ฟาง" เฟย์พูดอย่างกังวล
"ลืมโทรศัพท์ไว้ลงไปก่อนเลย" ป๊อปพูดแล้วเดินกลับไป
"อ้างชัดๆ" โทโมะพูดแล้วยิ้ม
"เหมาะที่ต้องอยู่คนเดียวจริงๆ" ฟางพูดแล้วปาดน้ำตา ส่วนป๊อปได้แต่ยืนดูที่ประตู
"อยากเข้าห้องน้ำจัง" ฟางพูดแล้วลุกขึ้นแต่ยังมึนเลยทำให้ล้ม
"ระวังหน่อยสิ" ป๊อปที่เข้ามาประคองฟางไว้ทันก็พูด
"คุณกลับมาทำไม" ฟางพูดแล้วมองป๊อป
"ลืมของไว้นะ จะเข้าห้องน้ำใช่ไหม" ป๊อปพูดแล้วพาฟางไปที่ห้องน้ำ
"ออกไปสิ แล้วก็กลับไปเถอะไม่อยากเป็นพาระใคร" ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปไม่ออกจากห้องน้ำ
"เฮ้ออ" ป๊อปถอนหายใจแล้วนอนลงที่โซฟา
"ไม่กลับไปอีกหรอ" ฟางที่ออกจากห้องน้ำก็พูด
"ไม่ ง่วงไม่อยากขับรถ" ป๊อปพูดแล้วหลับตาลง
"กวนประสาท" ฟางพูดแล้วนอนลง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
