ร้ายแต่รัก

 

 

ตึก ตึก ตึก

"อืมมม" ป๊อปประกบปากลงทั้งคุณจูบกัน พอถอนจูบทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน

 

"รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่" ป๊อปพูดขึ้น

 

"รู้สิ ไม่ได้เมา" ฟางตอบแล้วยิ้ม

 

"ไวน์กินแค่นี้พอ" ป๊อปที่เห็นฟางกำลังเทก็ห้ามแล้วเอาน้ำผลไม้ให้ฟางกิน

 

"ยังมีสติอยู่นะ" ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

"หรอ ถ้าก่อนหน้านี้เชื่อ แต่ตอนนี้ไม่" ป๊อปพูดแล้วเอาผ้าเช็ดตัวคลุมให้ฟาง

 

"คุณไม่น่าเจ้าชู้เลยอะ" ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อป

 

"มีอะไรจะเล่าละ" ป๊อปพูดแล้วฟางก็ซบไหล่ป๊อป

 

"เมื่อ3ปีก่อนชั้นคบกับคนหนึ่งอยู่ ตอนนั้นชั้นคิดว่าคนนี้แหละคือคนที่จะแต่งงานด้วย แต่วันนั้นเค้าเมาแล้วพยายามจะปล้ำชั้น แถมยังพูดอีกว่าคิดว่าชั้นแต่งตัวไปยัวเค้าตลอดคบกัน โชคดีมากที่มีคนมาช่วยไว้ทัน" ฟางพูดแล้วน้ำตาไหล

 

"ทำไมผมไม่คิดแบบนั้นนะ" ป๊อปพูดแล้วลูบหัวฟาง

 

"เหตุการในครั้งนั้นมันทำให้ชั้นคิดว่าไม่มีคนไหนรักชั้นจริงสักคนแม้แต่พ่อ ตอนที่ไปอยู่ใหม่ๆนะ ชั้นอิจฉาเวลาที่เห็นครอบครัวอื่นอยู่ด้วยกันต่างกับชั้นที่อยู่คนเดียวมาตลอด แต่ยังไงพ่อก็คือพ่อ" ฟางพูดแล้วยิ้มไปพร้อมน้ำตา

 

"ตอนนี้คุณก็มีผมไง" ป๊อปพูดแล้วกอดฟาง

 

"อ๊าย อุ้มทำไม" ฟางตกใจที่อยู่ๆป๊อปก็อุ้มขึ้น

 

"ไปอาบน้ำนอนไงดึกละ" ป๊อปพูดแล้วอุ้มฟางไปที่ห้อง

 

"เดี๋ยวผมไปอาบอีกห้องนะ" ป๊อปพูดแล้วไปอาบน้ำอีกห้อง

 

"ทำไมหัวใจเต้นขนาดนี้ละ เมาแน่ๆ" ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะลุกไปไหนแต่เช้า" โทโมะถามแก้วที่กำลังแต่งตัว

 

"มีประชุมนะ" แก้วพูดแล้วกำลังออกไป

 

"ให้ไปส่งไหม" โทโมะรีบถาม

 

"ไม่ต้อง แล้วก็รับบ้างนะโทรศัพท์ผู้หญิงของนายโทรมาเป็น10สาย" แก้วพูดแล้วขับรถออกไป

 

"อารมณ์ไหนวะเนี้ย" โทโมะพูดแล้วเดินไปหยิบมือถือ

 

"เนย เฮ้ออ" โทโมะพูดแล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อืออ นายๆตื่นๆ" ฟางที่ตื่นก่อนป๊อปก็รีบปลุก

 

"วันนี้มีประชุมนิ" ป๊อปพูดขึ้น

 

"คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นลงไปทำอาหาร" ฟางพูดแล้วจะลุกไป

 

"เดี๋ยวก่อน/อะไรละ" ป๊อปพูดแล้วจับมือฟาง2ข้าง

 

"ไม่มีแรงอะ" ป๊อปพูดแล้วกอดเอวฟาง

 

"หรอ เงยหน้าสิ จุ๊บ" ฟางพูดแล้วป๊อปก็เงยหน้าฟางก็จูบที่หน้าผาก

 

"ก็ยังดี" ป๊อปพูดแล้วเข้าไปอาบน้ำส่วนฟางก็ลงมาทำอาหาร

 

"แซนวิชอย่างเดียวแล้วละ ต้องไปซื้อของเข้าบ้านด้วย" ฟางพูดแล้วทำแซนวิชจนเสร็จแล้วขึ้นไปอาบน้ำ

 

"อ่านอะไรอยู่" ฟางที่แต่งตัวเสร็จก็ลงมาข้างล่างก็เห็นป๊อปอ่านเอกสารอยู่

 

"เรื่องที่จะใช้เข้าประชุมนะ/มันมีอยู่แค่นี้" ฟางยกแซนวิชมาให้ป๊อป

 

"แล้วโครงการนี้ใครเป็นคนดูแล" ฟางพูดแล้วกินแซนวิช

 

"อานพ อร่อยมากอะ" ป๊อปพูดแล้วแซนวิช

 

"เวอร์ละ หรือว่าเรื่องนั้นจะเป็นความจริง" ฟางพูด

 

"เรื่องอะไร" ป๊อปรีบถาม

 

"ก็ชั้นแอบเช็ดบัญชีบริษัทแล้วก็บัญชีของอานพ" ฟางพูด

 

"นี่ทำไมไม่บอกกันก่อน อืมมม" ป๊อปที่เริ่มบ่นฟางฟางก็รีบจูบทันที

 

"รีบกินจะได้รีบไปทำงาน" ฟางรีบหันมานั่งกินต่อ

 

"ขออีกรอบ โอ๊ะ" ป๊อปพูดไม่ทันจบก็โดนฟางตี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องประชุม

"เรื่องที่ลูกค้าพบเจอตอนนี้ครับ" 

 

"คนดูแลโครงการนี้จะว่ายังไงคะ" ฟางพูดขึ้น

 

"อาก็ทำตามหน้าที่ เรื่องที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ได้เกิดจากอาก็ได้นิ" อานพพูด

 

"ตอนนี้สถาปนิกกำลังเช็ดอยู่ครับว่าสาเหตุเกิดจากอะไร" 

 

"ครับ ผมอยากให้ทุกคนรีบแก้ไขอะไรที่ทำได้ควรรีบทำไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นใช่ไหมครับ" ป๊อปพูดแล้วมองหน้าทุกคน

 

"ครับ/คะ" ทุกคนตอบแล้วแยกย้าย ส่วนป๊อปก็ไปจัดการเรื่องของลูกค้า

 

"ทำไมมันเยอะแบบนี้เนี้ย" ฟางพูดขึ้น

 

ก๊อกๆ

"เชิญ/พี่ป๊อปไม่อยู่หรอคะ" ฝาเดินเข้ามาก็พูด

 

"ไม่อยู่" ฟางตอบ

 

"พี่ฟางนี่เก่งจังเลยนะคะ ไปอยู่บ้านผู้ชายแท้ๆแต่ก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจ" ฝาพูดแล้วยิ้ม

 

"อิจฉาหรอเธอก็ทำไม่ได้นิ" ฟางสวนกลับ

 

"มันก็จริงคะ แต่ถ้าฝาได้อยู่กับพี่ป๊อปทุกวันฝาก็จะทำให้พี่ป๊อปมีความสุขทุกวันเลยคะ ดูไปแล้วพี่คงได้แค่นอนกันคนละห้องสินะ" ฝาพูดแล้วยิ้มอย่างสะใจ

 

"ในหัวคนคิดได้แต่เรื่องแบบนี้สินะ วันๆเอาแต่จับผู้ชาย สงสารพ่อเธอจริงๆเล๊ย" ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

"แก! อย่าคิดว่าจะชนะชั้นได้ โอ๊ยย พี่ฟาง" ฝาที่หันไปเห็นแก้วกาแฟก็ยิ้มแล้วเทใส่ตัวทำให้ดูเหมือนว่าฟางสาดกาแฟใส่

 

"เกิดอะไรขึ้นนะ" ป๊อปที่เข้ามาพอดีก็ถาม

 

"พี่ป๊อป ฝาแค่เข้ามาหาพี่ฟางแล้วพอฝาบอกว่ามีคอนโดว่างแล้วพี่ฟางก็บอกว่าจะอยู่บ้านพี่ป๊อปแล้วก็สาดกาแฟใส่ ฮือๆ" ฝาพูดแล้วบีบน้ำตา

 

"ไม่ใช่นะ นี่สร้างเรื่องเก่งจังนะตั้งแต่เด็กคนโต/หยุดนะฟาง!" ป๊อปที่เห็นว่าฟางจะเข้าไปหาเรื่องฝาก็พูดขึ้น

 

"นี่นายไม่เชื่อชั้นหรอ" ฟางมองป๊อปแบบอึ้งๆ

 

"ฝาเดี๋ยวพี่พาไปที่ห้องนะ" ป๊อปพูดแล้วพาฝาหลับไปที่ห้องโดยปล่อยให้ฟางยืนนิ่ง

 

"ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกคน" ฟางพูดแล้วปาดน้ำตาแล้วเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นเคยบอกแกแล้วไงว่าเวลาทำอะไรให้คิดก่อน" อานพพูดอย่างตัวเสีย

 

"ขอโทษครับท่านทีหลังผมจะคิดให้มากกว่านี้" ภัทรพูด

 

"อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก ชั้นไม่อยากให้เด็กมาถอนหงอก" อานพพูด

 

"ครับ" ภัทรตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขนาดนั้นเลยหรอวะ" แก้วพูดขึ้นหลังจากที่ฟังฟางเล่า

 

"ใช่ ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนแหละ" ฟางพูด

 

"ฟางชั้นไปก่อนนะมีงานด่วนเข้านะ" แก้วที่ได้รับข้อความก็พูดแล้วรีบออกไป

 

"พรุ่งนี้ต้องซื้อของเข้าบ้านนิ" ฟางพูดแล้วเดินกลับไปที่ห้องก็เจอป๊อปที่นั่งอยู่

 

"ไปไหนมา" ป๊อปถามฟาง

 

"ไปไหนก็ได้" ฟางพูดแล้วนั่งทำงานต่อโดยไม่สนใจป๊อป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มาทำไม" แก้วเปิดประตูมาก็เจอโทโมะ

 

"มาหาเมียไง" โทโมะพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องแก้ว

 

"ต้องการอะไร" แก้วถามขึ้น

 

"ชั้นอยากรับผิดชอบเธอ" โทโมะพูด

 

"งั้นนายต้องไปบอกผู้หญิงอีกหลายคนเลยแหละ" แก้วพูดแล้วนั่งทำงานต่อ

 

"ไม่หรอก เพราะชั้นไม่เคยมีอะไรกับใครเลย" โทโมะพูด

 

"บ้าน่า ถึงอย่างนั้นก็เถอะชั้นไม่ต้องการความรับผิดชอบ" แก้วพูด

 

"แต่เธอน่าจะดีใจไม่ใช่หรอเธอก็ชอบชั้นตั้งแต่มหาลัยแล้วนิ" โทโมะพูด

 

"ใช่ แต่ถึงยังไงชั้นก็ไม่คิดที่จะให้นายมารับผิดชอบ เพราะถึงยังไงนายก็ไม่มีวันลืมจินนี่ได้หรอก อ่อแล้วไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะนายก็ลืมๆมันไปเถอะ" แก้วพูดแล้วเดินไปเปิดประตูให้โทโมะออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

มาแล้วๆ