XS'ข้างกาย
เขียนโดย ดินสอขีดเขียน
วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 18.58 น.
แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 19.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) XS' ตอนที่1 : ข้างกาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่1
"อะ บอส อือ อะอา บอส จะ"
"พร้อมกัน "
" อะบอส ถึงอาาาา"
" อืออาา"
และแล้วสงครามก็จบลง เมื่อทั้งคู่ต่างก็ปลดปล่อยความสุขสมออกมาแต่นี้มันพึ่งยกแรก ซันซัสปลุกเร้าอารมณ์ ของอีกคนอีกครั้งเขาเริ่มเกมรักขึ้นใหม่ ครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไม่รู้จักเหนื่อย
...........
สคลอโล่ค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นจากที่นอนทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่า เพื่อไปจัดการกับร่างกายของตนเอง เขาค่อยเดินช้าๆ เพราะช่องทางด้านหลังของเขายังเจ็บอยู่ ใครบอกกันว่าครั้งแรกเจ็บที่สุด มันใช้ได้สำหรับผู้หญิงเท่านั้นแหละ ผู้ชายต่อให้กี่ครั้งมันก็ยังเจ็บอยู่ เหมือเดินมาถึงห้องน้ำสคอโล่ค่อยๆ ย่อนตัวลงในอ่างอาบน้ำ ทันทีที่ความเย็นของน้ำโดนเท่าเจ้าตัวก็ต้องชักเท่ากับทันที
'เฮย ยังไงก็ต้องอาบสินะ ทำไงได้ละก็เราดันไม่ชอบน้ำอุ่น '
เขาได้แต่คิดในใจ ทำใจสักพักก่อนที่จะค่อยย่อนตัวลงไปใหม่ สคลอโล่ชอบน้ำมาก เขาสามารถอยู่ในน้ำได้ทั้งวันทั้งคืน แต่เขาไม่ชอบเลยคือต้องมาอาบน้ำตอนกลางคืนแบบนี้เพราะ มันทำให้เขาอาบไม่ได้นาน แถมน้ำยังเย็นกว่าปกติอีก เขาค่อยแตะนิ้วมือลงบนช่องทางสีชมพูของเขาทำใจสักพักแล้วค่อยๆดันมันเข้าไป เขากัดปากเพื่อเสียงหน้าอายดังออกมาจากปาก น้ำตาค่อยๆไหลออกมา เขาเจ็บแต่ก็ต้องทำเพราะถ้าไม่เอามันออกมาเขาต้องป่วยแน่ๆ เขาจะป่วยไม่ได้ เขามีหน้าที่ต้องดูแลผู้ชายคนนั้นเขาจะอ่อนแอไม่ได้ เพราะถ้าเขาอ่อนแอบอสต้องทิ้งเขาแน่นอน สคลอโล่กลั้นใจจัดการเอาของเหลวสีขาวขุ่นออกมาจากช่องทางด้านหลังของเขาจนหมด เขาผ่อนลมหายออกมอย่างโลงอกที่ผ่านความเจ็บนั้นมาได้ ค่อยปิดเปลือกตาลง ให้ความเย็นจากน้ำพักพาความความรู้สึกทั้งหมดออกไป จะว่าไปนานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ชีวิตของเขาไม่ใช่ของเขา คงตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาได้เจอกับแซนซัส ผู้ชายที่มีอำนาจเหนือทุกสิ่งรวมทั้งหัวใจของเขาด้วย
.............
15ปีก่อน
'ที่นี้ที่ไหน ทำไมเขาต้องมาอยู่ที่นี้ด้วย'
สคลอโล่มองไปรอบๆบ้านหลังใหม่ที่ตั้งแต่วันนี้เขาต้องมาอยู่ บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า
"หลบไปสิวะไอ้สวะ "
" นายว่าเราหรอ นิสัยไม่ดี "
" มึงกล้าว่ากูหรอ "
"กูนายว่าเราก่อนนิ "
ไปดีกว่าไม่อยากยุ่งกับคนแบบนี้แล้ว สคลอโล่คิดคนในใจแล้วเดินหนี้ไปจากตรงนั้น
3 วันต่อมา
" ผิวขาวเนียนขนาดนี้มึงเป็นตุ๊ด เปล่าวะ "
ผมโดนผู้ชายสี่ห้าคนรุมแกล้งอีกแล้ว ไอ้พวกบ้านี้มันตัวใหญ่อย่างกับควายครับ ถึงผมจะพยายามสู้ยังไงก็ดูจะไม่เป็นผลกับพวกมันเลย
" รังแกคนอื่นแบบพวกมึงนี้ไม่ตุ๊ดเลยเนอะ "
" ปากดีนักนะมึง พวกมึงจับแขนมันทั้ง2ข้างไว้แล้วกดลงกับพื้น"
" นี้มึงจะทำอะไรนะ ปล่อยนะ"
ผมพยายามผลักพวกมันที่เดินเข้ามาหา แต่พวกมันไม่หยุด ช่วยกันจับแขนผมกดตัวผมลงกับพื้น
" แดก ค_ยกูก่อนนะอีตุ๊ดแล้วกูถึงจะปล่อย"
"อย่านะ ฮึก ปล่อยกูนะ "
" 555 ดูอีตุ๊ดนี้ดิ เมื่อกี่ยังปากเก่งอยู่เลย จับมันไว้แน่นๆนะพวกมึง"
ตุบ
ผู้ชายที่ออกคำสั่งถูกถีบใครไม่รู้กระโดนถีบจากด้านหลังจนทำให้ล้มไปกลองกับพื้น คนอื่นๆที่จับแขนผมอยู่รีบปล่อยมือออกจากแขนของผม พอผมลุกขึ้นได้ก็รีบวิ่งไปหาคนมามาใหม่ทันที เขาสูงกว่าผมนิดหน่อยคลับแต่ตัวหนากว่าผมเยอะอะ
" รีบไปสะ ก่อนที่กูจะทำมากกว่านี้ "
เด็กผู้ชายพวกนั้นรีบวิ่งหนีกันไปเลย
" ขอบคุณนะ"
" ไอ้สวะอ่อนแอ "
พอมองหน้าชัดๆผมถึงจำได้ว่าเขาคือผู้ชายที่ผมเจอเมื่อ3 วันก่อน
" ไม่ได้อ่อนแอนะ "
" หึ แล้วเมื่อกี่ใครร้องไหละ "
" งือ "
" ไปได้แล้วไป"
" ไม่ ขออยู่ด้วย "
" หือ จะอยู่กับกูหรอ
"ใช่"
" จะอยู่กับก็ต้องเข้มแข็งอย่าอ่อนแอ ถ้ามึงอ่อนแอเมื่อไหร่ กูทิ้งมึงแน่ ไอ้สวะ"
หลังจากวันนั้นมาผมก็ค่อยตามอีกคนตลอดไม่ว่าเขาจะไปไหน ผมพยายามเข้มแข็งขึ้น ฝึกวิชาป้องกันตัว(ซันซัสฝึกให้) พยามยามทำตัวเองให้เข้มแข็ง เพื่อที่จะได้อยู่ข้างเขา จนวันนั้นที่ซันซัสอายุ19 เขาก็ต้องออกจากบ้านเด็กกำพร้า ผมที่ยังอายุแค่12 ก็เลยแอบหนีออกมาด้วย ถึงซันซัสจะไล่ผมยังไงผมก็ไปยอมไปไหน ยืนยันจะอยู่กับเขา จนได้รู้ความจริงที่ว่าซันเป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ ในอิตาลี ที่เขาต้องไปอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าก็เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเหมาะสมที่จะได้รับตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดหรือเปล่า ซันต้องเรียนและจบ Grade 12 โดนเป็นเด็กทุน ผลการเรียนดี เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยไม่มีใครช่วยเหลือ พอเขากลับมาอยู่ที่บ้านโดยมีผมติดตามมาด้วย เขาโดนตำนิด้วยที่พาผมมาด้วย แต่ซันไม่แคร์เขาไม่ฟังที่พ่อเขาพูดเขาให้ผมอยู่ด้วยในฐานะทาสของเขา ซันเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารสูงสุด ตั้งแต่อายุ 22 ปี โดยที่มีปริญญาโท2 ใบ ซันเป็นที่ยอมรับเป็นอย่างมาในแวดวงนักธุรกิจเพราะนอกจากหมอนั้นจะเก่งแล้วยังเสน่ห์แรงอีกด้วย เอางานคือมันหล่อไง พอมีสาวๆเข้าใกล้ซันผมจะหงุดหงิดมาก ซันซัสมันก็รู้แต่ก็ยังไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้นอยู่ มันบอกถ้าอยากให้มันหยุดผมก็ต้องเป็นคนทำหน้าที่นั้นแทน ไอ้แก่โรคจิต แล้วผมก็ยอมมันครับ จนมาถึงทุกวันนี้หละครับ ตอนนี้ผมเปลี่ยนจากทาสมาเป็นโครตทาสแทนครับ ทำงานเป็นทั้งเลขาบอดี้การ์ดในเวลากลางวัน และนางบำเรอให้มันในเวลากลางคืน
" ไอ้สวะมาหลับในห้องอีกแล้วนะ ลุกเดี๋ยวพ่อเอาลูกปืนให้กินหรอก "
"เออลุกก็ได้ไอ้บอสบ้า "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ