Nc fic_bnior

พอจินยองพูดให้สัญญาเสร็จ ไม่รอช้าที่แจบอมยันตัวขึ้นเพื่อจะยกร่างบางมาคร่อมไว้บนหน้าตักตนเอง ขณะที่ตนเองก็นอนราบไปแบบเดิมอีกครั้ง

Jr:หื้ม?

จินยองงงหน่อยๆที่จู่คนพี่ก็กลับไปนอนแบบเดิมอีกครั้ง

Jb:อยากทำไม่ใช่หรอ..ทำสิ่ ฉันอนุญาติแล้วนะ

แจบอมพูดพลางใช้หัวหนุนแขนตัวเอง

Jr:ให้จินยองทำเองหรอ

Jb:อือ..อยากทำก็ทำเองสิ่

แจบอมพูดพลางมองร่างเล็กที่ทำหน้ากล้าๆกลัวๆก็เริ่มไม่พอใจ ดึงมือของจินยองมาลูบไล้ที่ลอนกล้ามของตัวเอง

Jb:ก็แค่ทำไปเรื่อยๆ..ทุกอย่างอย่างมันก็จะไปเอง

แจบอมผละมือออก จ้องมองจินยองที่กำลังลูบไล้เรือนของตนเอง ขยับกายเบาๆให้สิ่งที่อยู่ใต้ร่มผ้านั้นสัมผัสบดเบียดกันผ่านผืนผ้า ก่อนที่จินยองจะโน้มตัวลงมาเพื่อประกบปากของแจบอม จินยองทำเองทุกอย่างแม้กระทั่ง ลิ้นเล็กที่กำลังละเลงอยู่ในริมฝีปากของอีกฝ่าย ก็มีแค่จินยองที่ทำเอง จินยองผละจูบออกก่อนจะค่อยๆ ไล้ลิ้นต่ำลงมาเรื่อยๆ มาหยุดอยู่ตรงหน้าท้องของแจบอม แล้วจัดการดึงกางเกงวอร์มนั้นออกไป ตามด้วยอันเดอร์แวร์สีเทาของแจบอม จินยองได้มองมันอย่างชัดๆก็ครั้งนี้ หลังจากคืนนั้นเราทั้งสองคนก็ไม่เคยมีอะไรกันอีกเลย ทั้งที่จินยองก็ปฏิญาณ กับตนเองไว้ว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่เวลานี้ จินยองกำลังทำ..ทำด้วยตัวเอง

จินยองค่อยๆลากลิ้นลงไปเลียส่วนหัวของอิมแจบอมน้อยเบาๆ จากการที่เห็นว่าสิ่งนั้นมันแข็งตึงเพียงใด ทำให้จินยองรู้ว่าแจบอม กำลังกดอารมณ์ตนเองอยู่ นอกจากว่าส่วนนั้นจะแข็งแล้ว อิมแจบอมก็ยังปากแข็งอีกด้วย

จินยองจึงกลั่นแกล้งอีกคนด้วยการ ใช้ลิ้นหยอกเย้าส่วนหัวอยู่อยู่นั้น ไม่ได้ทำการชัดรูดแก่นกายให้แต่อย่างใด และนั้นมันทำให้อิมแจบอมต้องทรมาน อิมแจบอมตะปบเข้าไปที่ต้นคอของจินยอง ก่อนจะกดหัวจินยองลงไปให้ถึงส่วนโคน มันทำให้จินยองแทบจะสำลัก จินยองหยุดแกล้งและทำต่อให้อิมแจบอมแต่โดยดี

ถ้าแกล้งกันไปแกล้งกันมาแบบนี้ คุณอิมเขาโมโหไม่มีอารมณ์ด้วย จินยองต้องบ้าตายแน่ๆ จึงยอมชักรูดแก่นกายของแจบอมด้วยมืออีกข้าง เมื่อแจบอมครางต่ำจนพอใจและปลดปล่อยออกมาแล้ว จินยองจึงจัดการจ่อส่วนนั้นของแจบอมเข้ากับช่องทางตัวเองทันที โดยที่ไม่ได้เบิกทางใดๆทั้งสิ้น

Jb:ไหวหรอ จะเอาเข้าไปเลยอะ..อืม

Jr:อ๊ะ จินยองไม่ไหวแล้ว จินยองจะเอาเข้าไปเลย

จินยองว่าพลางก่อนจะกดสะโพกลงไปที่แก่นกายแข็งตึงของแจบอมจนมิด

Jb:อื้ม ซี๊ด

แจบอมใช้มือจนเองคลึงไปเบาๆที่สะโพกนุ่มนิ่มของจินยอง เวลานี้เขาไม่อยากจะอยู่นิ่งๆแบบเมื่อกี๊อีกแล้ว อยากจะเป็นฝ่ายกระแทกแรงๆใส่จินยองเสียด้วยซ้ำ

Jb:อ๊า จินยองเร็วอีกได้ไม๊ อื้มม

Jr:ม..มันลึกไป จินยองเจ็บ อ๊ะ

เพราะว่าท่านี้มันลึกไปสำหรับจินยอง จึงไม่สามารถที่จะขยับเเรงๆได้ เพราะมันจะยิ่งลึกและจินยองจะยิ่งเจ็บและเสียวมากกว่านี้ จินยองจึงขยับช้าๆแต่เหมือนว่าอิมแจบอมจะไม่พอใจ ยันตัวลุกขึ้นทั้งที่แก่นกายยังคงอยู่ในร่างของจินยอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนและอุ้มโอบจินยองเอาไว้ ก้าวขาเดินไปยังเตียงนอน แต่เหมือนพอก้าวขาที่ไรเสียงหวานของจินยองจะเริ่มเล็ดลอดออกมาทีละน้อย แจบอมจึงแกล้งเดินกระทืบเท้าแรงๆให้อีกคนครางเล่นๆไม่นานร่างของทั้งคู่ก็มานำมาถึงจุดหมาย

แจบอมวางจินยองลงบนเตียง ก่อนจะขยับกายตนเองอย่างรุนแรง จินยองช่างบอบบางแต่ในเวลาเดียวกันกลับน่าขย้ำมากๆ มากเสียจนแจบอมเผลอรุนแรงใส่ไป..

Jr:อื้อ อ๊ะๆลึกไปแล้วนะ

เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะรัวๆอยู่เกือบชั่วโมง หลังจากเสร็จกิจกันทั้งคู่ ร่างบางก็หลับไหลไปในอ้อมอกอุ่นของสามี ที่เมื่อกี๊เพิ่งร่วมรักกันเมื่อคู่

แจบอมยันตัวลุกขึ้น ก่อนจะอุ้มจินยองเคลื่อนที่ไปหมอนดีๆจัดที่จัดทางให้จินยองสบายที่สุด ก่อนจะดึงตัวคนขี้ยั่วมากอดเอาไป แล้วจูบเบาๆไปที่ริมฝีปากบาง และเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบลงบนหน้าผากมน

Jb:พี่รักเรานะ..พี่ขอให้เรารักพี่เร็วๆได้ไม๊ พี่ไม่เคยรักใครแบบจินยอง ถึงพี่อาจจะแสดงความรักในแบบผิดๆแต่มันคือรักครั้งแรกของพี่ หากพี่จะทำอะไรที่รุนแรงไป อย่าโกรธพี่เลยนะ เพราะพี่ ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วงจินยองมากเลยรู้ไม๊

แจบอมแทนตัวเองออกมาว่าพี่ เขาแค่อยากให้ระยะห่างของเราใกล้กันมากกว่านี้ จินยองเอาเเต่เรียกเขาว่าคุณแจบอมๆๆ ทั้งๆที่เขาก็เป็นสามีของจินยอง แต่ก็นะ..เขารักจินยอง ถึงแม้จะแสดงออกไม่เป็น วันนี้เขารู้สึกผิดมากที่ใจร้ายกับจินยอง เขาทนทำร้ายจินยองแบบนี้ได้ไม่นานหรอก เขาอยากจะทะนุถนอมจินยองมากกว่านี้ เพียงแต่จินยองไม่เคยเปิดใจให้โอกาสเขาเข้าไปดูแลหัวใจของจินยองจริงๆซักที แจบอมจึงทำแบบนี้ แม้จะรู้ว่าจินยองอาจจะเกลียดเขาที่ทำแบบนี้ แต่เขาก็จะทำ จินยองจะได้นึกถึงเหตุผมที่เขาทำแบบนี้ ซึ่งจินยองก็รู้ดี ว่ามันมาจากการที่จินยองปฎิเสธหัวใจของเขา ให้จินยองได้คิด..ว่าทำไมทุกอย่างมันจึงเป็นแบบนี้ แล้วเขา..จะได้มองเห็นผมในมุมที่อ่อนโยนเสียที