รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 

 

 

 

                      ในช่วงวันหยุดเสาร์ เวลาประมาณ 8 โมงเช้า ก็มีรถมารอรับฟางที่หน้าบ้าน และพาฟางไปที่บ้านของป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นี่มันบ้านหรือพระราชวังเนี้ย ทำไมมันใหญ่โตขนาดนี้อ่ะ 

 

 

 

 

 

                  เมื่อรถขับเข้ามาในบ้าน ฟางเห็นก็ตะลึงเป็นอย่างมาก และเมื่อฟางลงจากรถก็มีคนมายืนรอที่หน้าบ้าน นั่นก็คือ พ่อป๊อบปี้กับแม่ป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: สวัสดีค่ะ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: วันหยุดแบบนี้ต้องมาตื่นเช้า ลำบากหนูรึเปล่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ค่ะไม่ลำบาก 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ทำไมเธอแต่งตัวแบบนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: (ก้มลงมองตัวเอง) 

 

 

 

 

 

                  ฟางใส่เสื้อยืดสีขาวไว้ในกางเกงสีดำและสวมรองเท้าแตะที่รัดส้นมา 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เสื้อผ้ามันก็อาจจะไม่อะไรมากนะ แต่รองเท้า ทำไมไม่ใส่ส้นสูง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ส้นสูง ? คือหนูไม่มีหรอกค่ะ มีแต่ผ้าใบแตะรัดส้นแบบนี้อ่ะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ดูแล้วเธอต้องปรับเปลี่ยนอะไรหลายอย่างเลยนะ

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ใจเย็นๆนะคุณหญิง ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ได้ไงล่ะค่ะคุณ ต่อไปเวลาจะออกงานสังคมหรือสมาคม จะใส่แตะแบบนี้เหรอ ไม่ได้ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: เอาล่ะๆ เข้าไปในบ้านกันดีกว่านะ 

 

 

 

 

 

 

 

                               เมื่อฟางเข้ามาในบ้านก็มาที่เก้าอี้รับแขกกลางบ้าน ไม่นานป๊อบปี้ก็ลงมาจากด้านบน ฟางและป๊อบปี้หันไปเจอหน้ากันพอดี 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ ! (ชี้หน้าฟาง) 

 

 

 

 

 

ฟาง: นาย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาทำไรห้ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่บอก 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นี่ชั้นเป็นเจ้าของบ้านนะ บอกมา มาทำอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ให้เค้ามาเอง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาทำไมครับ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: มาฝึกมารยาท 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฝึกมารยาท 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ใช่ เราลงมาแล้วก็ดีเลย เดี๋ยวออกไปห้างหน่อยนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปห้าง แม่จะให้ผมไปทำไมครับ 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ก็พาหนูฟางเจ้าสาวของแก ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ไง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ห้ะ ผมเหรอ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ใช่ แกต้องพาไป และพากลับมา เพื่อจะได้เริ่มฝึกมารยาทไง 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือฟางใส่ชุดตัวนี้ไม่ได้เหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ไม่ได้ เธอต้องไปหาชุดที่เป็นกระโปรง หรือชุดเดรส อ่อแล้วก็เดรสยาวพร้อมกับรองเท้าด้วยนะ รองเท้าส้นสูงนะ ไม่ใช่รองเท้าแตะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือว่า 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ไปเถอะ ลองหัดไปด้วยกันดู อีกอย่างพวกร้านเสื้อผ้าในห้างก็หาไม่ยาก ป๊อบปี้ คอยดูแลหนูฟางด้วยนะ ถ้าหนูอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกป๊อบปี้นะ เพราะยังไงเค้าก็จะเป็นคนจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้หนู 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ห้ะ ! จัดการค่าใช้จ่ายด้วย ไม่เอาอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: นี่เอาบัตรใบนี้ไป แม่เตรียมไว้ให้เราแล้ว...ไปได้แล้ว กลับมาให้ทันบ่ายสองนะ แม่นัดครูเค้าไว้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ได้ครับ 

 

 

 

 

 

 

             

 

 

 

 

 

 

 

                          ระหว่างทางที่นั่งมาในรถของป๊อบปี้ทีแต่เพลงฝรั่ง ซึ่งฟางก็ไม่ค่อยจะชอบฟังสักเท่าไหร่ แถมป๊อบปี้ยังเปิดเสียงดังมากอีกด้วย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายเบาเสียงหน่อยได้มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อะไรนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ช่วยเบาๆหน่อย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่อ่ะ ชั้นชอบฟังดังๆ ทนฟังไม่ได้ก็ลงไปซะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ จะเอาอย่างนี้ใช่มะ 

 

 

 

 

 

                   ฟางเอามือทุบตรงปุ่มปิด 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไรของเธออ่ะ มาทุบรถชั้นได้ไง รู้มั้ยว่าคันนี้ราคาเท่าไหร่ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ชั้นบอกนายดีๆแล้วอ่ะ นายไม่ทำตามเอง ช่วยไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อึ้ย ยัย ยัยตัวแสบ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้านายเปิดอีกนะ ชั้นก็จะทุบมันอีก ให้ปุ่มมันเสียไปเลย 

 

 

 

 

 

 

                     ป๊อบปี้หวงรถไม่อยากให้ฟางทุบอีกเลยต้องยอม และพาฟางมาถึงห้างที่หรูและมีของที่เป็นแบรนด์เนม เกือบทั้งห้าง