นิยาย รอเพียงเธอผู้เดียว

ณ คฤหาสน์ ไทยานนท์

3 สาว ต้องมาเป็นตัวแทนของคุณพ่อคุณแม่ในงานค่ำคืนนี้

สวัสดีทุกคนฉันมีนามชื่อว่า"แก้วใจ"นั่นเอง ฉันขอพูดตามตรงเลยนะ ฉันไม่อยากมางานแบบนี้เลย ฉันต้องมาในนามของครอบครัว ศิริมงคลสกุล เป็นงานที่ต้องมาพบปะสร้างสรรค์กัน ถ้าป๊ากับม๊าไม่ขอร้องมา ฉันจะไม่มางานนี้เด็ดขาด แล้วการมาในงานนี้ฉันต้องใช้ชุดที่ม๊าเลือกอีก เป็นชุดเจ้าหญิงในฝันนะสิ  ม๊านะม๊าทำกับแก้วใจแบบนี้ได้ไง

สวัสดีจ้ามาอยู่กับ"ฟางข้าว"แล้วนะ ฉันก็ถูกบังคับมาไม่ต่างกับแก้วเลย งานแบบนี้ไม่เหมาะกับพวกเราหรอก งานบ้างานบออะไรก็ไม่รู้ ฉันต้องไปงานพวกแฟชั่นโชว์สิ งานนี้มีแต่คนแก่ๆๆทั้งนั้น  ฟางข้าวเพลียเลยงานนี้

และตอนนี้มาอยู่กับเฟย์เย่แล้วนะ ฉันนึกว่าจะรอดซะอีก อย่างน้อยก็ให้พี่ฟางมาเองแต่ที่ไหนได้คุณพ่อคุณแม่ให้มาเป้นเพื่อนพี่ฟางอีก ถ้าไม่มางานนี้นะฉันคงนอนสบายใจเลยแถมมกินขนมให้อิ่มท้อง ถามถึงอาหารที่นี่หรอไม่มีอะไรถูกใจเฟย์เย่ซักอย่างเลย งั้นเฟย์เย่เข้างานไปเจอพี่ฟางกับแก้วก่อนนะ  บายยย จุ๊ฟฟฟ

ในงานเลี้ยงคืนนี้เป็นงานประมูลสินค้าเพื่อนำเงินไปช่วยผู้ตกทุกข์ไร้ยาก โดยที่พวกเราสามคนต้องขึ้นไปถือสินค้าคนละอย่างเพื่อเดินออกมาประมูลหน้าเวที มิ น่าละ พวกท่านถึงให้พวกเราแต่งตัวอย่างเจ้าหญิงในฝันของท่าน พวกเราสามคนพยักหน้าพร้อมกันเพื่อจะได้เสร็จเร็วๆและรีบกลับบ้าน

สินค้าที่แก้วใจได้นั่นคือ " แหวนเพชร" แก้วใจได้เดินโชว์ไปมาก่อนจะเดินมาหยุดที่จุดที่พี่สตาร์ฟได้บอกไว้และแล้วก็เริ่มประมูลกัน โดยเริ่มที่  30,000  บาท แต่ก็มีเสียงประมูลกันขึ้นไป 40,000  50,000 60,000 70,000 แล้วก็มีชายคนหนึ่งตะโกนมาว่า 100,000  หญิงสาวหันไปตามเสียงแล้วก็ไปสะดุดเจอผู้ชายคนหนึ่ง แล้วผู้ชายคนนั้นก็มองหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มให้ แต่หญิงสาวกับก้มหน้า สุดท้ายแหวนเพชรก็ตกไปเป็นของชายหนุ่มคนนั้น

สินค้าที่ฟางข้าวได้นั่นคือ " กำไลข้อมือ" ฟางข้าวก็เดินไปจนถึงจุดที่แก้วยืนแล้วก็เริ่มการประมูลขึ้น เริ่มจาก 15,000 แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมา 30,000  36,000 40,000 แล้วก็มีอีกเสียงตะโกนมา 50,000 สุดท้ายคนที่ตะโกนมาก็ได้กำไลข้อมือของฟางข้าวของเราไปนั่นเอง

สินค้าที่เฟย์เย่ได้นั่นคือ "ตุ้มหู" เฟย์เย่ก็เดินมาที่ฟางและแก้ว โดยการเริ่มการประมูลได้เลย เริ่มจาก 8,000  10,000 12,000 14,000 15,000 แล้วมีเสียงตะโกนมาอีกละ 30,000 สุดท้ายเขาก็ได้ตุ้มหูของเฟย์เย่เราไปนั่นเอง

แล้วพี่สตาร์ฟก็เดินมาหา 3 สาว แล้วบอกว่า ขอให้พวกน้องๆไปพบปะกับคนที่ได้การประมูลของพวกน้องเพื่อเป็นการทำความรู้จัก แล้วทั้งสามสาวก็ต่างแยกย้ายกันไปพบปะกับคนที่ประมูลสินค้า

"สวัสดีค่ะ ดิฉัน แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุลค่ะ  ขอบคุณสำหรับการประมูลในวันนี้ด้วยค่ะ"

"ครับ ไม่เป็นไรครับ ผม โทโมะ วิศว ไทยานนท์ครับ "

"อ่อๆค่ะ คุณคือเจ้าของที่จัดงานนี้ใช่ไหมค่ะ"

"เปล่าคับ ผมเป็นตัวแทนของคุณพ่อคุณแม่ครับ"

"อ่อๆค่ะ ยังไงดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ"

"ครับ แล้วหวังว่าเราจะได้พบกันอีกนะครับ"หญิงสาวไม่ตอบอะไรเลยได้ยิ้มให้เฉยๆเพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทแต่หารู้ไหมว่า ชายหนุ่มแอบสนใจหญิงสาวแล้วล่ะ

"สวัสดีค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ

ดิฉัน ฟาง ธนันต์ธรญ์  นีระสิงห์"

"ครับผม ผมป็อบปี้ ภาณุ จิระคุณ ครับ วันนี้คุณแต่งตัวสวยนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ แต่ดิฉันไม่ค่อยแต่งแบบนี้หรอกค่ะ ไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะสำหรับการประมูลเพื่อประโยชน์กับคนอีกมากค่ะ"

"ไม่เปนรัยครับ แค่มีคนสวยๆแบบคุณผมก็โอเคล่ะครับ"

"+555ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกันนะค่ะ"แล้วหญิงสาวก็รีบเดินไปเพราะกลัวเจอลูกหยอดของป็อบปี้อีก

"สวัสดีค่ะ ใช่คนที่ประมูลสินค้าหรือเปล่าค่ะ"

"ใช่ครับ เอ่อ....คุณชื่อไรครับ"

"ดิฉัน เฟย์ พรปวีณ์ นีระสิงห์ ค่ะ"

"ผม เขื่อน ภัทรดนัย เสตุสุวรรณ ครับ ยินดีที่ได้รุ้จักนะครับ"

"ค่ะ  ดิฉัน ขอบคุณคุณมากๆนะค่ะ ที่คุณประมูลเพื่อคนไร้ยากอ่ะค่ะ พวกเค้าของภูมิใจนะค่ะที่จะมีงบประมาณนี้ไปช่วยพวกเขา"

"ไม่เปนรัยครับ ยิ่งถ้ามีคนสวยๆแบบคุณผมก็ยิ่งจะประมูลให้สูงที่สุดครับ"

"เอิ่ม...มันคงจะมีแค่ครั้งนี้ล่ะค่ะ ไม่มีครั้งต่อไป  ขอตัวก่อนนะค่ะ"

" หวังว่าเราคงจะได้ผมกันอีกนะครับคนสวย" หญิงสาวรีบเดินหนีไปเพราะไม่อยากฟังคำที่ชายหนุ่มยั่ว

เอาใจช่วยไรเตอร์ด้วยนะ  เม้นๆๆๆอ่านๆๆๆเยอะนะ   ไม่รู้สนุกหรือเปล่า