ตำนานมหาเทพตงหัว (The Legend of DongHua Dijun)

เปิดตำนานมหาเทพตงหัว (DongHua Dijun)

มหาเทพที่ทรงอิทธิฤทธิ์ที่สุดในสามภพ

มหาเทพที่เกรียงไกรที่สุดในสามภพ

.......

....

..

.

.

"เจ้ายังรู้จักเขาน้อยไป!!"

"เขานะเป็นเทพที่หน้าด้านที่สุดในสามภพนี้แล้ว  ไม่ว่าใครหน้าไหนเขาล้วนไม่สนใจทั้งสิ้น!!"

"มหาเทพตงหัวนะเหรอ!! ฮึ ฮึ เขานะปากร้ายที่สุดในสามโลกนี้แล้ว ไม่ว่าเทพ มาร หรือมนุษย์หน้าไหนก็ไม่อาจต่อฝีปากกับเขาได้!"

"ตลอดชีวิตข้า มิเคยพบเจอกับเทพองค์ใดจะยียวนกวนประสาทได้เท่านี้อีกแล้ว!"

"เจ้าหน้าน้ำแข็งนั่นนะเหรอ ที่เจ้าเรียก "มหาเทพ" ?"

______________________________________________________

     ฤดูหนาวใกล้มาถึงแล้ว ลมหนาวพักผ่านหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ป้ายหน้าหมู่บ้านส่งเสียงเอียดอาดตามแรงลม "หมู่บ้านหุบเขาบุปผา" หมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่ในช่องเขาของหุบเขาบุปผา หมู่บ้านแห่งนี้ไม่ทราบตั้งอยู่มานานเท่าใดแล้ว ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างอัธยาศัยดีทุกคน ทว่าไม่เคยมีใครก้าวออกจากหุบเขาแห่งนี้มาก่อนเลย

    ในทุกๆปีในช่วงใกล้เข้าฤดูหนาว ฝูงชนจากทุกสารทิศต่างหลั่งไหลกันเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้ เพื่อมาชมความงามแห่งหุบเขาบุปผา ไม่ใช่เพียงแค่บุปผาเท่านั้นที่เลื่องลือ แต่สิ่งที่ทุกคนอยากจะมาเยือนยังหมู่บ้านแห่งนี้ก็คือ มาฟังเรื่องเล่าตำนานเหล่าเทพเจ้าที่โรงน้ำชาบุปผาแดง

    โรงน้ำชาบุปผาแดงที่หมู่บ้านนี้นั้นโด่งดังยิ่ง ในทุกๆหน้าหนาว มักจะมีชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง มือถือถุงผ้าบรรจุบันทึกเก่าแก่ แต่งกายสะอาดสะอ้าน เดินทางมาที่โรงน้ำชานี้เป็นประจำไม่มีใครรู้จักเขาว่าเขาเป็นใคร ทุกคนที่มากัน ณ ที่นั้นต่างเรียกขานเขาว่า "นักเล่านิทานตำนานเทพ" เพราะทุกครั้งที่ชายผู้นี้ปรากฏมักจะมีเรื่องเล่าสนุกๆ ให้ได้ฟังอยู่เสมอๆ

    ค่ำคืนนี้คนแน่นโรงน้ำชาบุปผาแดง ทุกคนต่างรายล้อมกันที่ลานกว้าง นั่งล้อมวงรอฟังนักเล่านิทานเริ่มเล่าเรื่องของเขา....

    ค่ำคืนนี้นักเล่านิทานจะเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตำนานมหาเทพตงหัว 

    นักเล่านิทานกระแอมเสียงเบาๆ ขึ้น เขากำลังจะเริ่มเล่าแล้ว...

    "เรื่องนี้ออกจะประหลาดอยู่บ้างซักหน่อย หากพวกท่านชอบเรื่องเล่าที่จบแบบมีความสุขแล้วล่ะก็ เห็นว่าพวกท่านควรอย่าได้ฟังเรื่องนี้จะดีว่า ตำนานเรื่องนี้นั้นว่าไปแล้วสุดแสนอัศจรรย์ สนุก ตื่นเต้น แม้บางช่วงก็หวานล้ำจนพวกท่านอาจจะเคลิบเคลิ้ม แต่แม้ว่าเรื่องนี้จะหวานล้ำเพียงใดก็ตาม นี้มิใช่เรื่องเล่าที่จะจบลงอย่างมีความสุข ความขมขื่นของเรื่องนี้นั้นเศร้าเกินจะบรรยายไหว... รันทดเกินจะบรรยายไหว..."

    ฝูงชนในโรงน้ำชาต่างพากันนิ่งเงียบนั่งฟัง

    นักเล่านิทานกระแอมอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเริ่มเรื่องเล่า

    "หากข้าจะเริ่มตำนานของมหาเทพตงหัว... บางทีข้าน่าจะเริ่มเล่าตั้งแต่จุดเริ่มต้น..."

    "เคยได้ยินเรื่อง ห้าศิลาศักดิ์สิทธิ์ หรือไม่? หากไม่เคยข้าจะเล่าให้ฟัง.. 

    หากจะนับกันแล้วห้าศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นกำเนิดมาพร้อมจักรวาล....." 

    ศิลาแรกนั้นให้กำเนิดเทพบิดาผู้สร้างแผ่นดินโลก และดวงดาวเพื่อประดับจักรวาล 

    ศิลาสองได้จุติเทวีกำเนิด เทวีผู้สร้างสรรพชีวิตและมนุษย์ รวมทั้งมารอมนุษย์ต่างๆ

    ศิลาสามนั้นจุติบิดาแห่งกาลเวลาผู้กำหนดให้ทุกสิ่งมีชีวิตบนโลกล้วนมีอายุขัย  เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เช่นนี้ ตามครรลองของกฎแห่งจักรวาล

    ศิลาสี่นั้นจุติดวงตาแห่งธรรม ผู้นำปัญญาแห่งการรู้แจ้งมาสู่มนุษย์เพื่อให้มนุษย์พ้นจากบ่วงกรรม การเวียนว่ายตายเกิด และหลุดพ้นสู่นิพพานอันว่างเปล่า

    ศิลาห้าให้จุติแก่ "มหาเทพตงหัว"

หากท่านประสงค์จะติดตามฟังตำนานมหาเทพตงหัวต่อแล้วนั่น ขอจงล้อมวงเข้ามาแล้วเชิญนั่งเข้าที่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเถิด ข้าจะได้เริ่มเล่าต่อเสียที...