ตำนานมหาเทพตงหัว (The Legend of DongHua Dijun)

ตอนที่ 2: กำหนดแต่งตั้งประมุขสวรรค์

ณ โรงน้ำชาบุปผาแดง

     "แค่กๆ ขอข้าดื่มน้ำชาอีกซักคำ แล้วข้าจะเล่าเรื่องต่อ..." นักเล่านิทานแอมไอครั้งหนึ่ง พลางยกน้้ำชาขึ้นจิบ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องต่อ...

     นับแต่ครานั้นเทพจุติศิลาทั้งห้า ล้วนทุ่มเท ดูแลความสงบสุขของโลกและจักรวาลเป็นเวลานานถึงสิบหมื่นปี หากแต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ตามกฎแห่งกาลเวลาของเทพจุติศิลาสาม ในโลกล้วนไม่มีสิ่งใดยั่งยืน ดังนั้นหลังจากที่จักรวาลนั้นสงบแล้ว และทุกสรรพชีวิตล้วนสมบูรณ์ จึงถึงคราวที่เทพบิดาและเทวีกำเนิดต้องดับขันธ์ปรินิพพานกลับคืนสู่ความว่างเปล่า เหลือไว้เพียงเทพจุติศิลาที่สาม ที่สี่ และที่ห้า

     การสูญเสียเทพบิดา และเทวีกำเนิดนั้นนำความเศร้าโศกเสียใจมาสู่ทั้งสามโลก แต่ในขณะเดียวกันยังถือเป็นยุคที่โกลาหลที่สุดอีกด้วย ทั้งฟ้าสวรรค์ โลกมนุษย์ และใต้พิภพ ทุกแห่งหนล้วนตกอยู่ในความวุ่นวาย ในวันที่ไร้เทพบิดา และเทวีกำเนิด

     บันทึกสวรรค์กล่าวไว้ว่าในยามนั้น บิดาแห่งเวลาเห็นสมควรว่าบนสวนนค์ชั้นฟ้าควรมีประมุขสูงสุดองค์ใหม่เพื่อจะได้ปกครองเหล่าเทพ และสามโลก ไม่กี่ปีต่อมาจึงมีกำหนดโองการให้แต่งตั้งตำแหน่ง "ประมุขสวรรค์" ขึ้น เพื่อให้เป็นผู้ที่ดำรงไว้ซึ่งสมดุลแห่งจักรวาล ทั้งสามโลกต่างเห็นพ้องต้องกันว่า บิดาแห่งเวลานั้นเหมาะสมที่สุดที่จะดำรงตำแหน่ง ประมุขสวรรค์ ถือได้ว่าเป็นปฐมกษัตริย์แห่งฟ้าสวรรค์ดาวดึงส์

     บิดาแห่งเวลาดำรงตำแหน่งประมุขสวรรค์ได้เป็นอย่างดีมาตลอดสองหมื่นปี จนกระทั่งถึงคราที่บิดาแห่งเวลาใกล้จะดับขันธ์ปรินิพพาน จึงได้ไตรตรองเรื่องจะหาผู้มาสืบบัลลังก์ หากนับตามลำดับแล้วนั้น เทพจุติศิลาที่สี่ ดวงตาแห่งธรรม เหมาะสมที่สุด ทว่าเรื่องราวหาได้ลงเอยเช่นนั้นไม่

     กล่าวถึงเทพจุติศิลาสี่ ดวงตาแห่งธรรม นับแต่ถือกำเนิดมา ล้วนผิดแผกแตกต่างจากเทพจุติศิลาด้วยกัน เขาไม่ใช่ผู้สร้าง ไม่ใช่ผู้กำหนด ไม่ใช่ผู้ทำลาย แต่เขากำเนิดมาเพื่อชี้หนทางสู่นิพพานให้แก่เหล่าสรรพชีวิตที่เทวีกำเนิดได้สร้างขึ้นมา ในบรรดาเทพจุติศิลาทั้งหมดมีเพียงดวงตาแห่งธรรมเท่านั้น ที่ต้องลงไปจุติยังโลกมนุษย์ในทุกๆ รอบหนึ่งพันปี หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว จึงจะได้กลับสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพื่อฟื้นฟูปราณพลัง และรอคอยอีกครบรอบพันปีเพื่อลงไปจุติบนโลกมนุษย์ใหม่อีกครา

     เมื่อกาลเป็นดังนี้ บิดาแห่งเวลาล้วนแจ้งแก่ใจว่า เทพจุติศิลาที่สี่นั้นไม่สามารถจะรั้งตำแหน่ง ประมุขสวรรค์เพื่อปกครองฟ้าสวรรค์ได้ เหตุเพราะจำเป็นต้องลงไปเกิดยังโลกมนุษย์  จึงเหลือเพียงเทพจุติศิลาห้า 'ตงหัว' องค์เดียวเท่านั้นที่สามารถจะปกครองฟ้าสวรรค์นี้ได้ 

     เหอ...ตงหัว นั้น หากจัดว่าเหมาะสมก็นับว่าใช่ แต่ในวาระเดียวกันก็ถือได้ว่าเป็นอริกับตำแหน่ง ประมุขสวรรรค์ก็ว่าได้  บิดาแห่งเวลายังคงจำคำกล่าวของมหาเทวีได้อย่างแม่นยำก่อนที่นางจะดับขันธ์ปรินิพพานได้ว่า อันตงหัวนั้น ยากแท้คาดเดา หากเลือกหนทางเทพ เขาจะเป็นมหาเทพที่ทรงฤทธิ์ที่สุด ในทางกลับกันหากว่ามารและอมนุษย์ได้ครอบงำเขาเมื่อใด เมื่อนั้นโลกคงจักต้องวิบัติเป็นแน่แท้....

     ไม่มีใครทราบว่าบิดาแห่งเวลาคิดไตร่ตรองสิ่งใด ณ ที่ท้องพระโรง ในวันฉลองการครองราชย์ครบสิบหมื่นปี บิดาแห่งเวลาจึงแต่งตั้ง มหาเทพตงหัว ขึ้นเป็นทายาทสืบทอดบัลลังก์ประมุขสวรรค์ เพื่อปกครองสามโลก ในครานั้นทั้งสามโลกต่างขนานนามเทพจุติศิลาที่ห้าว่า “มหาเทพตงหัว” นับตั้งแต่ครานั้นเป็นต้นมา

     หลังจากที่เทพจุติศิลาสามดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว มหาเทพตงหัว ยังคงเป็นผู้ปกครองสวรรค์และชั้นฟ้า ไม่มีผู้ใดกล้าทำผิดกฎใดใดเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว