Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 

 

 

 

                ตีสี่กว่าๆ

 

 

 

 

             " เธออออ เธอออ เเก้ว เเก้ว ตื่นนนน " 

 

 

 

 

 

             เขาตื่นมาได้สักพักใหญ่ๆจนอาบน้ำเเต่งตัวเส็ดเเล้ว เเต่คนที่อยู่บนเตียงไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยสักนิด เธอยังอยู่ในท่าเดิมไม่กระดุกกระดิก หรือตากเเล้ววว่ะ ?

 

 

 

 

 

 

            เขาเดินไปเขย่าๆให้เธอตื่นเเต่เธอก็หลับต่อ ... ผู้หญิงอะไรขี้เซาชะมัด - - 

 

 

 

 

 

                 " อื้ออออ " เสียงเธอร้องออกมาทันทีเมื่ออยู่ๆลมหายใจเธอเริ่มติดขัด นี้เขาจะฆ่าเธอหรอออ

 

 

 

 

                " นายจูบชั้ลทำไมมฮะ ! ซี้ดด" เธอพูดพร้อมยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเองทันที จากอาการที่เธอลุกขึ้นเร็วผิดปกติทำให้เธอจี้ดดดบริเวรหัวด้านซ้ายอย่างถี่ๆ ไมเกรนบ้าเอ่ยมาได้ตรงเวลาซะจริง

 

 

 

 

 

                   " ไม่ต้องมาพูดมากเลย ลุกขึ้นไปอาบน้ำเด่วนี้ ชั้ลจะรีบไปหาพ่อชั้ล "

 

 

 

               เขาตื่นเร็วกว่าปกติไม่ใช่เพราะเหตุใด ในเมื่อเขาต้องดูเเลพ่อของเขาในเวลานี้ถ้าพ่อของเขาตื่นขึ้นมาไม่เจอเขาคงไม่ดีเเน่  เขาเป็นลูกที่ดีใช่มั้ยละ

 

 

 

 

 

 

 

              " จะรีบไปตายตามพ่อนายหรือไงว่ะ ! " ด้วยอาการที่ตนปวดหัว รวมถึงมือของโทโมะที่ฉุดเธอให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำมันยิ่งทำให้เธอปวดหัวยิ่งขึ้นปากมันไปเร็วกว่าความคิดเสมอ 'เชี้ยยย พูดไรออกไปว่ะเนี้ย'

 

 

 

 

 

 

                 " พ่อชั้ลยังไม่ตาย ! "

 

 

 

 

 

              เขาตะคอกเสียงดังลั่นด้วยความโมโห เมื่อเธอเเช่งพ่อเขาให้ตาย! พ่อใครใครก็รัก ยิ่งเป็นพ่อของเขา เขายิ่งรักมาก มากที่สุด มือที่จับบเเขนเธอไว้อยู่เเล้ว ตอนนี้เขาเพิ่มเเรงบีบกดเขาไปจนสัมผัสได้ถึงกระดูกเล็กๆของเธอ ตอนนี้อารมณ์โกรธของเขามันสามารถบีบกระดูกสองท่อนนี้หักจนเเหลกเป็นชิ้นๆได้เลยเเเหล่ะ

 

 

 

 

 

              " โอ้ย ชั้ลเจ็บนะ " เธอเริ่มดิ้นเพราะเเรงเจ็บ ใบหน้าของเขาตอนนี้เเดงจนไปถึงหู ตาของเขาจ้องเธอเอาเป็นเอาตายจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก 'ชั้ลลขอโทษชั้ลไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดเเบบนั้น' เธออยากจะพูดคำนี้ออกไปเหลือเกินเเต่ติดที่ว่าฟอร์มของเธอที่จะไม่ขอโทษคนตรงหน้ามันมีมากกว่าความกลัว

 

 

 

 

               เขาทั้งดึงทั้งกระชากตัวเธอให้ลงมาที่รถของเขาโดยไม่ฟังเสียงโวยวายของเธอเลยสักนิด เนื่องจากว่าตอนนี้เป็นว่าเวลาจะตีห้าผู้คนในคอนโดนี้ยังไม่มีใครตื่นกันจึงไม่มีใครสนใจหรือได้ยินสิ่งที่เธอร้องเลยสักคน

 

 

 

 

                " เบาๆได้ไหม ชั้ลเจ็บ " มือหนึ่งของเธอถูกมือใหญ่ๆของเขาจับพร้อมดึงกระชากให้เธอเดินตาม อีกด้านหนึ่งกุมขมับตัวเองไว้ อากาศปวดหัวมันจี้ดดๆขึ้นมาเรื่อยๆมันเหมือนเส้นเลือดบีบตัวไม่ให้เลือดไหลไปถึงสมองได้ มันเจ็บจนเธอไม่สามารถทนมันไหวอีกต่อไปเเล้ว.. 

 

 

 

 

 

               พรึบบบบ 

 

 

 

 

 

             ร่างของเธอเซไปตามเเรงของเขา สติของเธอวูบไป 

 

 

 

 

 

           " นี้ ตื่นเด่วนี้นะ ! " 

 

 

 

 

           ด้วยอาการที่เขาโมโหอยู่ด้วยจึงทำให้เขาไม่สนใจเธอสักนิดว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เขาเริ่มเขย่าตัวของเธอเเรงๆเพื่อให้เธอได้สติ เเต่ร่างของเธอกลับนิ่งเฉียบจนเขาเริ่มรำคาญ 

 

 

 

 

            เขาเปิดประตูรถคันหรูของเขาพร้อมเหวียงคนที่นอนไม่ได้สติให้เขาไปที่เบาะหลัง เเล้วออกไปตรงไปที่บ้านของเขาทันที 

 

 

 

 

 

             " จะนอนไม่ถึงไหนว่ะ ! " 

 

 

 

 

             เมื่อเขาถึงบ้านของเขา เธอก็ยังนอนนิ่งไม่ได้สติอยู่เหมือนเดิมจนเขาเริ่มโมโหขึ้นไปอีก มันจะดีกว่านี้ถ้าเธอไม่ปลุกอารมณ์ของเขาตั้งเเต่เช้าตรู่เเบบนี้ ! 

 

 

 

 

 

 

             เขาเดินไปหยิบสายยางที่อยู่เเถวนั้นพร้อมเปิดน้ำ เเล้วเดินมาเปิดประตูด้านหลัง เขาฉดน้ำใส่เธอทันทีเพื่อให้เธอตื่น เขาคงจะไม่อุ้มเธอลงจากรถอีกครั้งหรอกนะ! ศักศรีหายหมดพอดี

 

 

 

 

 

           " โอ้ยย โอ้ย โอ้ย น้ำท่วมมม "  เธอสดุงตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อถูกเเรงน้ำที่เขาฉีดใส่หน้าเธอ

 

 

 

             " ตื่นได้ก็ดี ลงมาเด่วนี้ ! "

 

 

 

 

            " อะไรของนายฮะ มาฉีดน้ำใส่ชั้ลทำไมม " เออใช่ มาฉีดน้ำใส่เธอทำไม ตอนนี้เสื้อผ้าชุดสีขาวของเขาที่เธอใส่เปียกทะลุเห็นไปถึงด้านใน ดีหน่อยที่เมื่อคืนเขาไม่ถอดเสื้อชั้นในของเธออกเเค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เฉยๆ? ไม่งั้นล่ะคงโป๊ไปเลยยย  

 

 

 

 

             " ลงมา !! "

 

 

 

 

...................................................................

 ไม่ไหวววเเล้ววว ง่วงมากมายกลัวเเต่งต่อตอนง่วงๆเด่วจะไม่สนุก

เด่วพรุ่งนี้เค้ารีบมาอัพให้น่า ขออภัยที่ตอนนี้สั้นน ง่วงจริงอะไรจิง ฝันดีค้าบบ