Secretly in love รักฉันคู่กับเธอ

7. 17.เปิดเทอม

“จ้า ใกล้ถึงแล้ว แหม่ๆรีบเชียว แค่นี้แหละ”ฟางขับรถไปมหาลัยก่อนจะรับสายจากเฟย์ที่โทรมาเร่งก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในมหาลัย

 

 

“ฟาง”ป็อปลงมาจากรถก่อนจะเรียกชื่อฟางเบาๆเพราะรถป็อปปี้มาจอดใกล้กับรถฟางทำให้ฟางยิ้มให้เบาๆก่อนพิมจะลงจากรถป็อป

 

“อ้าวฟางมาเร็วเหมือนกันเลย เหมือนป็อปเลยโทรเร่งพิม”พิมหันมาทักทายฟางก่อนจะยิ้มหวาน

 

“เหรอคงจะมาเหล่สาวล่ะมั้ง55555ฟางไปก่อนนะ”ฟางมองหน้าป็อปปี้ก่อนจะยิ้มให้พิมแล้วเดินไปหาเฟย์

 

“ฮ๊ายยัยฟางคิดถึงไหนๆกอดหน่อย”เฟย์เห็นฟางเดินมาก็วิ่งมากอดฟาง

 

“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย อ่ะๆสบายใจยัง”ฟางพูดพลางกอดตอบเฟย์

 

“หึ ชั้นงอนแกยัยฟางกว่าจะรับโทรศัพท์ปิดเครื่องปิดทุกอย่าง เชอะ”เฟย์ถอดกอดก่อนจะเชิ่ด

 

“อ้าว ไหงเป็นงี้ โอ๋เอ้ๆเลี้ยงติมตอนเย็น หายงอนน่า”ฟางเหวอก่อนจะไปสะกิดเฟย์นิดหน่อยทำให้เฟย์อมยิ้ม

 

“ได้เพื่อน”เฟย์ยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มเจ้าเหล่

 

“ฟางแกจะเลี้ยงยัยเฟย์คนเดียวไม่ได้ชั้นไม่ยอม”แก้วนั่งดูทั้งสองก็พุดขึ้น

 

“อ่ะเลี้ยงหมดเลยดีม้ะ”ฟางพูดก่อนจะย่นจมูกใส่แก้ว

 

“เลี้ยงอะไรกันเหรอค่ะ น่าสนุกจัง”พิมเดินมาก่อนจะนั่งลงข้างๆฟาง

 

“อ่อ ให้ฟางเลี้ยงไอติมเพื่อนๆหน่ะเพราะว่าหายไปตั้ง3-4วันไม่ติดต่อใครเลย”แก้วพูดก่อนจะค้อนใส่ฟาง

 

“แก้ว กินเยอะนะฟางไหวเหรอ”เขื่อนแซวแก้ว

 

“เยอะพอๆกับยัยเฟย์นั้นแหละย่ะ”แก้วเบะปากก่อนจะแขวะเขื่อน

 

“เอ้า ไหงลงที่ชั้นยัยแก้วแกกับชั้นก็พอๆกันแหละ”เฟย์เหวอก่อนจะพูดขำๆ

 

“ฟางโมะว่าสั่งปิดร้านเถอะเถียงกันไปกันมาเนี่ยเสียพลังงานเยอะ”โทโมะแอบแซวฟางแต่ก็โดนเฟย์มองแรงและก็โดนแก้วฟาดไป

 

“55555 เที่ยงเจอกันนะ ป็อปกับพิมไปด้วยกันนะ ไปล่ะฟางไปก่อน”ฟางหัวเราะก่อนจะลุกขึ้นออกไป

 

“รีบไปไหน แต่ไม่เป็นไรได้กินล่ะ”เฟย์หันมองตามฟางไปก่อนจะหันมาแท็คมือกับแก้ว

 

“พิม ป็อปว่าเราไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย”ป็อปปี้มองฟางไปก็เงียบอยู่นานก่อนจะเอยขึ้น

 

“พิมไปก่อนนะค่ะทุกคน”พิมยิ้มหวานทำให้พวกเค้ายิ้มตาม

 

“เราก็ไปเรียนกันเถอะ”แก้วพุดก่อนจะแยกย้ายไปเรียน พวกเขาไปได้ไม่ชอบพิมยังเห็นพิมเป็นเพื่อนเหมือนกันแต่ปัญหาทั้งหมดนี้พิมคงไม่ได้รับรู้อะไรเลยถ้าเกิดเธอรู้คงเสียใจมากมีแต่ป็อปปี้จะตัดปัญหาได้เพราะเค้ายังยืนยันที่จะรักฟาง

 

 

 

“น้องจ้ะ เอาเค้ก โกโก้ปั่น เค้กลาวา ไอติม บิงซู อันนี่โทส แพนเค้ก แล้วก็นี่ๆๆๆ ”แก้วและเฟย์พูดพลางชี้ให้พนักงาน

 

“กินหมดเหรอแก้ว”โทโมะหันไปถามแก้ว

 

“หมด เก็บกดมานานกว่ายัยฟางจะเลี้ยง”แก้วพูดก่อนจะมองฟาง

 

“เออสั่งดิเขื่อน โทโมะไม่ต้องเกรงใจ”ฟางยื่นเมนูให้ทั้งสองก่อนจะสั่งของตัวเอง

 

“เอ้าไอ้ป็อปนึกว่าไม่มาแล้วพิมล่ะ”เขื่อนสั่งเสร็จก็เห็นป็อปปี้เดินมาก็ทัก

 

“มาดิ พิมไปกับเพื่อนนะ”ป็อปปี้นั่งลงข้างๆฟางก่อนจะมองหน้าฟาง

 

“จะกินอะไรก็สั่งนะ”ฟางเห็นป็อปปี้มองหน้าตัวเองก็พูด

 

“เออผมเอา ช็อคโกแลตปั่นแล้วกันครับ”ป็อปปี้หันไปสั่งพนักงาน

 

“ไปไหนมาทำไม่ไม่รับสายแล้วปิดเครื่องทำไม”ป็อปปี้กระซิบฟาง

 

“เอาไว้ค่อยคุยกัน เพื่อนอยู่ฟาง/ป็อปไปรอฟางที่ห้องแล้วกัน”ฟางหันมาพูดกับป็อปปี้ก่อนป็อปปี้จะพูดแทรก

 

“มาแล้วทานกันเลยอ่ะเฟย์แบ่งให้ฟาง”เฟย์พูดก่อนจะแบ่งให้ฟาง

 

“เออชั้นกลับก่อนนะค่อยเจอกันพรุ่งนี้ อ่ะฟางถือว่าป็อปเลี้ยง”ป็อปปี้ลุกขึ้นก่อนจะบอกเพื่อนๆแล้วเอาตางใส่มือฟาง

 

“เป็นไรมันว่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะมองตามป็อปปี้

 

“ชั่งมันเถอะ แต่มีเคลียยาวแน่ฟาง”โทโมะพูดส่ายหน้าก่อนจะมองฟางเพราะเค้ารู้นิสัยเพื่อนเค้าดี

 

 

“ทำไมกลับป่านนี้ล่ะฟาง”เมื่อฟางเปิดประตูมาป็อปปี้ก็รีบดันฟางเข้าห้อง

 

“ฟางไปซื้อของเข้าห้องนิดหน่อยนะ แล้วนี่ป็อปดื่มอีกแล้วเหรอ”ฟางพูดก่อนจะเอาของวางแล้วหันไปมองป็อปปี้

 

“ห่วงด้วยเหรอ โทรไปไม่รับปิดเครื่องด้วยมันหมายความว่าไง ป็อปไปก็ไม่เจอ”ป็อปปี้พูดก่อนจะตะคอกใส่ฟาง

 

“นี่อย่ามาขึ้นเสียงกับฟางนะ ก็ฟางอยากอยู่เงียบๆเพื่อคิดอะไรได้บ้าง แล้วที่ป็อปไปหาไม่เจอฟางไปบ้านญาติมา”ฟางขึ้นเสียงกลับ ก่อนจะพูดดีๆ

 

“แล้วปิดเครื่องทำไม”ป็อปปี้ยังคงจ้องหน้าฟางเหมือนเดิม

 

 “ก็จะได้ให้ป็อปอยู่กับพิมไงล่ะ”ฟางพูดแต่ป็อปปี้กลับจับแขนฟางไว้ทั้งสองข้าง

 

“แต่คนที่ป็อปอยากอยู่ด้วยคือฟางไม่ใช่พิม”ป็อปปี้พูดก่อนจะมองหน้าฟาง

 

“แล้วพิมล่ะป็อป พอเถอะถ้าเมาแล้วก็ไปนอน”ฟางพูดก่อนน้ำตาจะคลอ

 

“ไหนฟางบอกเชื่อป็อปแต่การที่ฟางทำแบบนี้มันทำให้ป็อปแย่รู้บ้างหรือเปล่า”ป็อปปี้พูดก่อนจะจับหน้าฟาง

 

“ฟางขอโทด แต่ฟางเข็บเป็นนะป็อป ฟางรุ้ว่าฟางมาทีหลังแต่ต้องมาเห็นป็อปไปไหนกับพิมทำอะไรก็ต้องหลบๆซ่อนๆทั้งที่คนๆนั้นเป็นของเรา ฟางเลือกที่จะจบดีกว่า”ฟางพูดพลางสะอึก

 

“ป็อปจะไปคุยกับพิมเองนะ”ป็อปปี้กอดฟางก่อนจะจูบฟาง

 

“ไปอาบน้ำเถอะไปกินเหล้ามาอีกแล้วนะนี่ข้าก็ไม่ได้ทานใช่มั้ยป่ะๆอาบน้ำเดี๋ยวฟางทำไรให้ทาน”พอป็อปปี้ถอนจูบออกมาเธอก็รู้รสถึงสิ่งที่ป็อปปี้กินไปก่อนจะบ่น

 

“คร้าบได้เมียว่าได้แม่ว่ะ ทำร้ายสามีเหรอหึ”ป็อปปี้พูดก่อนจะโดนฟางหยิกแต่ป็อปปี้ก็หอมแก้มฟางแล้วเดินไปอาบน้ำ

 

“หอมจัง ฟางไม่ทานเหรอ”ป็อปปี้เดินออกมาก่อนจะมองดูอาหารที่ฟางทำให้ก่อนจะถาม

 

“ทานให้หมดเข้าใจ๊ ไม่ล่ะฟางไปอาบน้ำก่อน”ฟางชี้หน้าป็อปปี้แล้วเดินเข้าห้องไป

 

“อร่อยนะเตี้ย”ป็อปปี้นั่งทานข้าวก่อนจะยิ้ม พอทานเสร็จเค้าก็ล้างจานแล้วเดินเข้าห้องไป

 

“ทานเสร็จแล้วเหรอเร็วจัง หิวล่ะสิ”ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเอ่ย

 

“เปล่าหรอก เมียทำกับข้าวอร่อย”ป็อปปี้เดินไปกอดฟางก่อนจะกระซิบประโยคหลัง

 

“ทะลึ่งละ มามงมาเมีย”ฟางหน้าแดงกอดจะเช็ดผมต่อ

 

“ก็นี่เมียป็อป หรือว่าจำไม่ได้รื้อฟื้นหน่อยเป็นไร”ป็อปปี้ชี่ไปที่ฟางก่อนจะก้มลงซุกไซร้คอฟาง

 

“พอเลยป็อป ไม่พูดได้มั้ยฟางไม่ชิน”ฟางขืนตัวก่อนจะบอกป็อป

 

“ก็ได้ แต่ป็อปว่าเผื่อฟางจำไม่ได้รื้อฟื้นหน่อยก็ดี”ป็อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางวางบนที่นอนก่อนจะขึ้นคร่อม

 

“ไม่เอาป็อป พรุ่งนี้ฟางมีเรียน”ฟาพูดแต่ป้อปปี้ไม่มีท่าทีที่จะหยุด

 

“รอบเดียวก็ได้”ป็อปปี้พูดก่อนจะทำตากระพริบๆ

 

“อย่าทำรอยตรงนั้น อ้ะ ไอ้หมีบ้า”ฟางร้องออกมาก่อนทุกอย่างจะดำเนินไปตามความรักและความปรารถนาของพวกเขาสองคน

 

 

 

 

#รีดเดอร์หายแอบงอนว่ะ

 

จะแต่งให้ป็อปปี้กับฟางทะเลาะแบบแรงกว่านี้หน่อยแต่อารมไปไม่ถึงจริงๆ ตอนแต่งอารมดีเกิ๊น