fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก

คนๆเดียวจะแข่งกับคนตัวใหญ่ถึงสามคน บ้ารึเปล่า

แต่มันคงไม่บ้าเท่าความกระหายในตอนนี้หรอก กระหายที่จะชนะ กระหายที่จะได้เห้นความพ่ายแพ้ของอีกฝ่าย

 

ตุบๆๆๆ....

 

การแข่งเริ่มขึ้นแล้ว แน่นอนว่าคนที่ได้ครองบอลก่อนคือคนตัวสูง แต่คุโรโกะกลับเฉยๆ เล่นไปตามเกมเท่านั้น

ฝ่ายไฮซากิก็ชู๊ตลงห่วงได้ง่ายๆ

1....2....3

..456.........10!

 

"เฮ้ยๆๆไม่เท่าไหร่เลยนี่หว่า นี่แกคิดจะกวนโอ๊ยพวกฉันใช่มั้ย หา!!!"

ไฮซากิหันไปมองอาคาชิที่นั่งอยู่ข้างสนาม อุ้มลูกหมาตาสีฟ้ามองมาอย่างเรียบเฉย

"เฮ้ ไม่มาช่วยเหรอ เดี๋ยวคู่ขาคนสำคัญก็ถูกฉันคาบไปกินหรอก ว่าไง อาคาชิ"

"หึ..."

อาคาชิแค่นเสียงในคอเยาะเย้ยกลับไป เหลือเชื่อว่าเจ้าเบอร์สองมันก็ทำไม่ต่างจากเขา เล่นเอาไฮซากิถึงกับหน้าเหวอไปเยอะทีเดียว

 

ไอ้หมากวนตีน~ =___=++++

 

ดูท่าทางคุโรโกะจะเครื่องร้อนได้ที่แล้ว ของจริงมันต่อจากนี้ไปต่างหาก

ฟู่....

ร่างบางถอนหายใจแผ่วๆ ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง

ลูกบาสในมือคุโรโกะก็ดูเหมือนจะถูกทุ่มช้าลง ทุกอย่างเคลื่อนไหวช้าลงเหมือนจะหยุดอยู่กับที่

มันคล้ายกับ...ความสงบก่อนพายุใหญ่จะมา

 

และ...

 

ฟึ่บ!

สวบ!

ตุบ...ตุบ...

"เมื่อกี้มัน...อะไรกัน"

คราวนี้เป็นไฮซากิซะเองที่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม เมื่อกี้คุโรโกะยังยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆ แล้วมัน....มันหายไปชู้ตลูกลงห่วงตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังเป็น...

ลูกดั๊งค์!!!!

 

ทั้งเร็วแล้วก็แรง

 

"เมื่อกี้มัน...แอร์วอร์ค" เดินอากาศ

"ไอ้หมอนี่"

ทุกอย่างนิ่งงันไปหมด ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของอาคาชิที่นั่งชมอยู่ข้างสนาม

เมื่อกี้ มิสไดเร็คชั่น.... ไม่สิ.... มันมีอะไรมากกว่านั้น

คุโรโกะ เท็ตสึยะไม่ใช่คนที่มีพละกำลังขนาดนั้นนี่

ถ้านั่นคือ คุโรโกะ เท็ตสึยะที่เป็นเงาละก็นะ

 

"หึ... ออกมาแล้วสินะ"

 

ราชาปีศาจผู้กระหายชัยชนะ

 

การแข่งหนึ่งต่อสามดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

คุโรโกะตีตื้นและเป็นฝ่ายนำไปไกลโข ทั้งการรับลูก เลี้ยงลูก ชู้ตลงห่วง ทุกอย่างมันรวดเร็วจนไม่มีใครจับทิศทางได้ถูก เหมือนพายุที่มาจากทุกทิศทุกทาง

"อะไรกัน นี่มันอะไรกัน! โธ่เว้ย โธ่เว้ย!!! แก! จะดูถูกกันมากไปแล้วนะโว้ย!"

ไฮซากิร้อนตัวขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถก๊อปปี้ความสามารถของคุโรโกะได้เลย ไม่มีใครทำได้

จะให้มาแพ้คนๆเดียวทั้งที่พวกตนมีถึงสามเนี่ยนะ แถมยังแพ้ไอ้คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้ามาแต่ไหนแต่ไรเนี่ยนะ

ไม่มีทาง!

 

"แกหาเรื่องใส่ตัวเองนะ คุโรโกะ เท็ตสึยะ ไอ้เงาไร้ค่าเอ๊ย!"

"ผมไม่ใช่เงา"

"!!!"

คำพูดฟังเผินๆอาจดูไร้อารมณ์เหมือนทุกที แต่สำหรับคนที่เผชิญหน้ากับคุโรโกะจังๆตอนนี้เข่าแทบทรุด

แววตาคู่นี้...มันน่ากลัว!

ยิ่งกว่าอาโอมิเนะ ยิ่งกว่าคิเสะ ยิ่งกว่า...ยิ่งกว่าอาคาชิ

แววตาที่กระหายอะไรซักอย่าง

ต้องหยุดมัน ต้องหยุดแววตาของมัน!

"ชิ!"

มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและหยิบบางอย่างออกมา

 

สนับมือ...

"เท็ตสึยะ ระวัง!"

ผัวะ!

ไม่ทันสำหรับการร้องบอกของอาคาชิ ร่างของคุโรโกะกระเด็นออกไปหลายก้าวด้วยน้ำมือของไฮซากิที่สวมสนับมือเหวี่ยงเข้ามาแย่งบอลไปพร้อมกับฟาดสนับมืออันนั้นเข้าที่ขมับขวาของคุโรโกะอย่างแรง

ตุ้บ!

"เท็ตสึยะ!"

เขาน่าจะรู้...

ไม่สิ เขารู้อยู่แล้วต่างหาก ว่าเกมนี้มันสกปรก มันเป็นเกมของพวกป่าเถื่อนวางเดิมพันกันด้วยหลายๆอย่าง

"โอ๊ะโอ๋ ฉันก็เตือนแล้วว่านายจะเสียคนสำคัญให้ฉัน อาคาชิ"

"......."

"เกมนี้ ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าจะเล่นตามกติกาน่ะ ถ้าชัยชนะอยู่ตรงหน้าไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ต้องเอามันมาให้ได้ รึว่าไม่จริง นายเองก็เป็นอย่างนั้นนี่นา เกมนี้ฉันชนะแล้ว"

อาคาชินิ่งฟังไปเรื่อยๆ เขายังไงลงมาที่สนาม แม้จะเห็นคุโรโกะนอนหัวชุ่มเลือดอยู่ตรงนั้น

มีบางอย่างที่ทำให้เขายังยืนอยู่ตรงนี้

 

"บอกแล้ว..."

"อะ!!!!"

เสียงงัวเงียดังขึ้นมา ทำเอาทุกคนเสียวสันหลังวาบ คุโรโกะที่น่าจะนิ่งไปแล้วกำลังขยับและลุกขึ้นยืนช้าๆ

"ผม...จะชนะ"

"กะ แก!"

 

"เท็ตสึยะ..."

ปีศาจไม่มีวันตายด้วยน้ำมือของมนุษย์โง่เขลาที่หยิ่งผยอง นั่นคือสิ่งที่อาคาชิคิดและมั่นใจ เพราะอย่างนี้ไงถึงไม่ลงไปยุ่ง

ปล่อยให้ปีศาจอาละวาดซะให้พอ สนุกกว่ากันเยอะ

(นายมันร้าย อาคาชิ!!!!!!!!)

 

"นี่แก ยังลุกได้อีกเหรอ!"

"เล่นแรงไปแล้วนะครับ คุณน่ะ"

"อึก!"

แววตาแบบเมื่อกี้อีกแล้ว

 

"ผมจะบอกอะไรดีๆให้นะครับ ไฮซากิ โชโงะ........คนอย่างผม มันแพ้ไม่เป็น!"

!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!~~

 

เลือดสีสดอาบย้อมใบหน้าข้างขวา บวกกับแววตาน่ากลัวนั่น

แววตาของปีศาจกระหายชัยชนะ

 

อยากชนะ ไม่สิ... ต้องชนะเท่านั้น

จะอะไรก็ช่าง ถ้าลงมือทำแล้วต้องไม่มีคำว่าแพ้

ยิ่งคู่ต่อสู้แข็งแกร่งใจมันก็ยิ่งพองโตเต้นเร่าๆจะเอาชนะ ไม่ว่าใครก็จะเอาชนะให้หมด

สวบ!

ตึง!!!!

 

สวบ!....สวบ สวบบบบบบบบ!!!!~

รวดเร็วต่อเนื่อง ยิ่งผ่านไปพละกำลังก็ยิ่งกลับเพิ่มขึ้น

สะใจเป็นบ้า!

"แค่นี้มันยังไม่พอ"

ไม่พอ...

ไม่พอ!!!!

 

"อึก!"

"ไฮซากิ!"

"อะ เออ!"

ตุบๆๆๆ....

"อย่ามาดูถูกกันนะโว้ยไอ้บ้า!!!"

"คนโง่ไม่สมควรจะชนะ"

"แกว่าไงนะ!!!"

 

94-40 แต้ม

 

"แฮ่กๆๆ~ ไม่ตลกแล้วนะโว้ย! ฉันจะฆ่าแก!!!!"

แล้วทีมของไฮซากิก็ควักอาวุธออกมา มีสั้น สนับมือ ถูกซ่อนไว้อย่างแนบเนียน แต่มันไม่พ้นสายตาของอาคาชิหรอก แต่ว่า เขาไม่คิดว่าคุโรโกะ เท็ตสึยะ คนนี้จะพลาดให้กับเจ้าพวกนี้ง่ายๆหรอกนะ

 

ปีศาจยังไงก็คือปีศาจ พวกนายมันดวงซวยเองที่มายุ่งกับปีศาจในคราบเทวดา

 

คุโรโกะรู้สึกตื่นเต้นจนหยุดไม่อยู่ พละกำลัง เรี่ยวแรงเพิ่มขึ้นจนน่าตกใจ เขาพอใจมาก ชอบจริงๆ ความรู้สึกแบบนี้

 

มันวิเศษที่สุด!

 

ชนะ...ฉันต้องการชัยชนะ!

 

เฟี้ยว!

สวบ!!!!

แฟนธ่อมชู้ต แบบฟูลคอร์ท!!!

"ไอ้บ้า!!!!"

วืดดดดดด!!~

ใบมีดพุ่งหลาวมาจากสองทิศจ้วงแทงกลางตัวคุโรโกะแต่ร่างบางกลับหายไปจากตรงนั้น ก่อนที่ปลายมีดแหลมๆจะเฉือนเนื้อซะอีก

 

มิสไดเร็คชั่น...

 

ตุบๆๆ.....

 

"คนโง่ไม่สมควรชนะ"

"อะ...ไอ้นี่มัน~"

สองคนในทีมไฮซากิเข่าอ่อน ทิ้งมีดหล่นลงพื้นไปโดยปริยาย ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าคนที่ทุ่มลูกบาสอยู่ตรงหน้านี้มันเป็นตัวอะไร

 

100-40 แต้ม

"ผมชนะสินะ...แต่มันยังไม่พอ"

"อะ หา!!!!"

"มะ หมอนี่"

"มันยังไม่พอ ผมอยากเล่นอีก"

"มะ ไม่เอาแล้วโว้ย!!!! พวกเรายอมแพ้!"

สองคนในทีมไฮซากิตอบพร้อมกัน ตะเกียกตะกายวิ่งหนีไปคนละทาง ตอนนี้ก็เหลือเพียงไฮซากิกับคุโรโกะที่ไม่รู้ว่าใช่คุโรโกะรึเปล่า

"เหลือคุณคนเดียว ไฮซากิคุง เรามาต่อกันเถอะ"

"ไอ้เวรรรรรรร!!!!!"

ไฮซากิพุ่งเข้ามาพร้อมมีดสั้นแถมด้วยสนับมือ

นี่กะจะเอาให้ตายเลยสินะ

แต่ว่า...

วืดดดดดดดดดด~~

ปึก!

พลั่ก!!!

คุโรโกะเอี้ยวตัวหลบ ขัดขาไฮซากิจนล้มหน้าทิ่มอยู่แทบเท้า แววตาที่ใช้มองไฮซากินั้นเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน หงุดหงิด สะใจ สารพัดความรู้สึก ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนทำให้เขาบาดเจ็บ คงต้องเอาคืนบ้าง

ลูกบาสในมือทุ่มขึ้นลงช้าๆ ช้าจนน่ากลัว

ไฮซากิรู้ว่าร่างบางไม่ต้องการยัดมันลงห่วง แต่เป้าหมายของมันคือการทุ่มอัดเขา!!!

"ผมจะสอนคุณเรื่องความเจ็บปวดเอง ไฮซากิ โชโงะ"

ลูกบาสลอยคว้างอยู่กลางอากาศระดับอกของร่างบางราวกับว่ามันไร้น้ำหนัก มือบางๆหยาบกร้านของคุโรโกะกำลังจะทำให้มันพุ่งเข้ามาอัดเขา

ไอ้ลูกส่งที่ทำให้คนรับกล้ามขึ้นเป็นมัดๆนั่นน่ะนะ!!!!

"ยะ อย่านะโว้ย"

"สายไปแล้วครับ"

=[]=!!!! โดนมันอัดจมพสุธาแน่!!!!

 

เสี้ยววินาทีนั้นเอง...

ฟึ่บ!

ตุบ....ตุบๆๆๆ....

ลูกบาสที่กำลังจะถูกส่งไปผิดที่ถูกปัดทิ้งไป และคนที่ทำมันก็ได้ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว

 

"พอได้แล้ว เท็ตสึยะ"

"อาคาชิคุง..."

 

เจ้าของเนตรราชันย์ ใช้ห้วงเวลาแห่งจักรพรรดิมาหยุดความบ้าของปีศาจ