รักของเรา เอางัยดี
เขียนโดย กุญแจนำทาง
วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.46 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 19.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) ก้ปกตินะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อเวลาผ่านไปสัก5นาที
เรา:พอแล้ว...จะยืนอย่างงี้ไปอีกนานไหม....ขอบคุณนะ^//^
บอส:อึม
เรา:งั้นเดี๋ยวเราขอไปล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วกัน
บอส:อืม....ไปดิ
เราก็เดินออกมาจากห้องไปล้างหน้าในห้องน้ำ(แต่จริงๆก็เขินด้วยแหละ..ขืนอยู่แบบนั้นต่อเพื่อนมาเห็นเข้าจะทำยังไงล่ะ)พอเราเดินกลับมาที่ห้องบอสมันก็เอาเก้าอี้ของโต๊ะข้างหน้ามานั่งข้างกับโต๊ะเรา แล้วปังก็มาพอดี
เรา:หวัดดีปัง
ขนมปัง:นี่ยังไม่ทันครึ่งวันเลยนะ..หน้าเปียกยังกับไปเล่นสงกรานมาแนะ
บอส:ok ขึ้นไหม
เราก็หันไปมองหน้าบอส
ขนมปัง:okอะไรกัน
นั่นไง...เราไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..ไม่ใช่ว่าทำตัวเป็นนางเอกหรอกนะ แต่เราแค่ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่อะไรมากมายอ่ะ แค่นี้ก็เท่าภูเขาไฟฟูจิแล้วววว อีกอย่างถ้ามันรู้กันว่าเรื่องนี้เป็นเพราะพละ แล้วไม่มีใครคุยกับมันเราก็จะยิ่งซวยไปอีกไม่ใช่หรอ
เรา:อ๋อ.....คือ..เมื่อกี้เราง่วงอ่ะเลยไปล้างหน้าล้างตานิดหน่อย
รอดดดดดดดดด
เรา:okขึ้นแล้วแหละบอส!!!!!!
เราก็ยิ้มให้มัน เสร็จแล้วเราก็นั่งเล่นโทรศัพกับปังแล้วก็บอส(วันนี้บอสมันไม่ลงไปเล่นบอลแหละ555)จนถึงเข้าแถว ขึ้นมาบนห้องเราก็ทำตัวปกติแหละ แต่ยังไม่ได้คุยอะไรกับพละเลยมันก็คงจะรู้ละมั้งว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ต่อมาเราก็คุยไลน์กับบอสมันบ่อยขึ้นนะ ก็เริ่มไปไหมมาไหนกันบ้างแต่ก็ไปเป็นกลุ่มๆเพื่อนอ่ะไม่ได้ไปแบบสองคน แต่ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าบอสมันยังชอบพี่เต้ยอยู่รึป่าวอ่ะ....................อยากรู้อ่าาาา ถ้าถามมัน มันจะบอกป่ะว่ะ คือเราอยากรู้ว่ามันคิดยังไงกับเราแล้วก็พี่เต้ยอ่ะเราจะได้ว่าตัวกับมันถูก ว่าจะเป็นเพื่อน หือ มากกว่าเพื่อน กันแน่
เราก็เลยเดินไปหยิบโทรศัพท์มา แล้วก็เปิดไลน์(ทีเรื่องอย่างงี้ รีบเลยนะค่ะ)
เรา:(บอส....เราถามอะไรหน่อยดิ)
บอส:(ถามไรอ่ะ)
เรา:(เอ่อ......แก..ยัง..ชอบ..พี่เต้ย..อยู่ป่ะว่ะ)
บอส:(แกถามทำไมอ่ะ)
เรา:(คือ..เรา....แค่อยากรู้อ่ะ...เผื่อจะได้ช่วยอะไรไง)
บอส:(ไม่รู้ดิ ตอนนี้ก็เฉยๆอ่ะ)
เย้! มีหวัง555
เรา:เอ่อ.... แล้วแก.............คิดไงกับเราอ่ะ
โอ้ย!!!เขิล**
บอส:(เออ.......................................ก้ปกตินะ..มีไรรึป่าว)
สตั้น10วิ
เรา:(ไม่มีไรหรอก...เราก็ถามเล่นๆอ่ะ....ไปและ)
ห๊ะะะะะ นี่กุนกหรอ ไม่รู้สิความรู้สึกมันไม่ได้เสียใจเท่าไรนะ(แต่มันก็มีบ้าง)แล้วก็โกรธนิดหน่อยแหละ มันเหมือนมาให้ความหวังเรายังไงไม่รุ เรียกง่ายๆก็อ่อยเนี่ยแหละ
เราก็นั่งไว้อาลัยให้ตัวเองไปเรื่่อยๆสักพักก็มีเสียง Facebook แจ้งเตือน เราก็เปิดเข้าไปดู
พอเห็นโพสต์เท่านั้นแหละ น้ำตาไหลยิ่งกว่าน้ำตกอีกจร้าาาา เหมือนน้ำตกที่มีน้ำป่าไหลหลากที่ซัดมาด้วยเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ