รักของเรา เอางัยดี

  เช้าวันต่อมา

เรา:หวัดดีบอส......ตั่งแต่อยู่ม.1กันมาเราไม่ค่อยคุยกันเลยเนาะ พอมานั่งเราก็รู้สึกแปลกๆอ่ะ ไงก็ฝากเนื้อฝากต้วด้วยนะคร้าาาาาา

บอส:เออ เล่นใหญ่ไปได้555 เราก็คนง่ายๆอ่ะ ไม่ต้องคิดไรมากหรอก

เรา:KK

วิชาคณิตศาสตร์

เห้อน่าเบื่อ ครูก็สอนไม่รู้เรื่องเล๊ยยย เข้าใจเราป่ะเหมือนคุยคนละภาษาอ่ะ เล่นอะไรดีอ่ะ ถ้าอยู่กับ ปัง เจน ก็ต้องเล่น......หอคอยปากกา ใช่ๆ ต่อปากกาให้สูงที่สุดใครต่อล้มแพ้ แล้วจะเล่นกับใครละหันไปดูบอส มันต้องไม่เล่นกับเราแน่เลย ตั่งหน้าตั่งตาซะขนาดนั้น ชิ! ในเมื่อไม่มีใครเล่นด้วยเล่นคนเดียวก็ได้ว่ะ เราก็ต่อไปเรื่อยๆให้มันได้สูงที่สุด โครม!! อุ๊บบบบ ฮี่ๆหอคอยฉันล้มหมดเลยยย ดีนะเสียงไม่ดังเก็บปากกาดีกว่าเกลื่อนเต็มเลยยย ออยเอ๊ยยย เก็บด้ามให้เก้าอี้ไอ้บอสก่อนดีกว่า เราก็เอื้อมมือไปเก็บใต้โต๊ะบอส มันก็เลื่อนตัวมันไปอย่างไว (เรารู้ว่าการเลื่อนตัวให้คนอื่นเก็บของมัเป็นมารยาท แต่ในกรณีของบอส เรารู้สึกว่ามันไม่ได้ทำเพราะมารยาท เรากลับรู้สึกว่ามันรังเกียจเราอะไรอย่างงั้น เอาจิงเราก็ไม่เคยเห็นใครทำอย่างงี้เหมือนกัน ไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิง)

เรา:โห้!รังเกียจเราขนาดนั้นเลยยยย

บอส:ป่าววว เราก็เลื่อนตัวเราให้เธอเก็บของไง

เรา:จร้าาาาาาาาา

หมดคาบ

**สองเดือนต่อมา**

เรากับบอสก็นั่งปกติเราสนิทกับมันง่ายด้วยซ้ำ พอดีเราชอบดูบอล(ชอบจิงๆนะจ๊ะไม่ไ้ตอ...)เลยพอเล่นได้ แล้วก็ชอบอะไรที่เหมือนที่ผู้ชายชอบอ่ะ เราเลยสนิทกับมันแล้วก็เพื่อนผู้ชายคนอื่นง่าย จริงๆก็ไม่ใช่เราคนเดียวหรอที่ชอบ ปัง เจน มันก็ชอบด้วย พวกเราเลยสนิทกันง่ายไง

ตอนเช้า

เรา:อ้าว..หวัดดีบอส ทำไมวันนี้มาเช้าละ

บอส:พ่อมีธุรอ่ะ เลยมาส่งเช้า

เรา:อ๋อ (เราไม่มีไรทำเพราะยังไม่มีเพื่่อนมาซักคน เราก็เลยดูหนัง ตั่งแต่เมื่อคืนที่ดูไม่จบ)

บอส:ดูหนังหรอเรื่องไรอ่ะ

เรา:(เราก็หันโทรศัพท์ให้มันดู) แกไม่รู้จักหรอกน่า

บอส:หรออออ เราดูตอนนี้จบแล้ว จิงๆ ก็ไม่คิดว่าจะมีคนในห้องดูนะเนี่ย

เรา:จิงป่ะ เราว่ามันก็สนุกดีอ่ะ

ซักพักเพื่อนก็เริ่มมาเยอะแล้วว

ซัน:ไอ้บอส เตะบอสกัน

บอส:ไม่อ่ะขี้เกียจ

ซัน:ห๊ะะะะ.....เออๆตามใจ

เรา:ไม? ไม่ลงไปเล่นบอลอ่ะ เราเห็นแกเล่นทุกวันไม่ใช่หรอ

บอส:ไม่รู้ดิวันนี้ขี้เกียจอ่ะ

เรา:เคร...ตามใจ