[astro] the brother love

     ณ สวนสนุก

     อึนนูมองหน้าซานฮาเหมือนตกอยู่ในภวังค์ใบหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าช่างน่ารักเกินที่จะต้านได้

''อึนนู อึนนู!!''มุนบินเรียกอึนนูเพราะรู้ว่าเมื่อซานฮาทำหน้าแบบนี้ใส่ใคร คนนั้นเป็นต้องตกหลุ่มรักน้องของเขาอย่างแน่นอน ''อึนนูเราว่านายหลงน้องเราเข้าแล้วล่ะ''มุนบินกระชิบข้างหูอึนนู อึนนูหน้าแดงหูรู้สึกร้อนก่อนจะตอบไป''นายก็พูดไปเรา เราอะชอบหน้าคนเดียวละ''ยังไม่ทันที่มุนบินจะเขินก็ได้ยินเสียงซานฮา

''ฮยองๆ ไปกันเถอะผมอยากเล่นเครื่องเล่นจะแย่อยู่แล้วนะ''ซานฮาพูดด้วยความตื่นเต้นและเพื่อจะขัดพี่ที่กำลังออดอ้อนกันอยู่นั้น

''เฮ้!!!!! อึนนู''เสียงดังมาจากด้านหลังของอึนนูทุกอย่างงั้นไปยังที่มาของเสียงนั้น เป็นชายคนหนึ่งตัวเล็กน่ารักที่กำลังวิ่งมา

นั่นคือพี่จินจิน พี่ชายของอึนนู ''โทษที่นะพี่มาสายหรือปล่าว'' ''ไม่หรอกพี่ เรากำลังจะเข้าไปกันพอดีเลย''ขณะที่อึนนูกำลังพูดอยู่นั้นสายตาของซานฮาก็มองนายตัวเล็กคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า

จินจินเห็นน้องจ้องตัวเอง''เอ่อออ สวัสดีครับพี่ชื่อจินจินครับ เป็นพี่ชายของอึนนู''ซานฮาที่กำลังเหม่อมองพี่อยู่นั้นกะดึงสติกลับมา''อ่อ สวัสดีครับผม ซานฮา นี่พี่ผม มุนบินครับ หน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะครับ'' ''พูดแบบนี้จะจีบพี่หรอออออ''หน้าตาทะเล้น ''ถ้าผมบอกว่าจีบละ'' ''เด็กนี้อย่าไปล้อเล่นกับพี่เขาสิ ไปไปเข้าไปกันเล่นเครื่องเล่นกันดีกว่า ป่ะเร็ว''พูดไปพลางตีน้องของตัวเอง ละลากเข้าน้องเข้าไปในสวนสนุก อึนนูกับจินจินเดินตามเข้าไป 

''เครื่องเล่นแรกที่เราจะเล่นก็คือแทแด!!!!''เสียงออกมาจากปากน้องเล็ก

''โห่อันแรกก็บ้านผีสิงเลยหรอ''พร้อมกับกลืนน้ำลาย

''ฮยองกลัวหรอครับ''พร้อมทำหน้าตาเยาะเยย

''ใครบอกว่าพี่กลัว พี่เข้ามาบ่อยแล้วชวนอึนนูกับมุนบินโน้นไป'' หันมาหาอึนนูกับมุนบินหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ทิ้งทั้งสองคนไว้

''อ่าววว พี่อึนนูกับมุนบินไปไหนอ่าาา''พร้อมกับกวาดสายตาหาพี่ทั้งสอง

''งั้นเหลือแค่เราสองคนพี่ต้องเข้าไปกับผมแล้วละ'' ยังไม่ทันที่จินฮยองจะตอบน้องก็ลากพี่เข้าไปในบ้านพี่สิงทันที ''ถ้าจินฮยองกลัวจินฮยองเกาะแขนผมไว้ก็ได้นะครับ''พูดพร้อมกับวิ้งใส่ผู้เป็นพี่ เมื่อเห็นน้องวิ้ังใส่เท่านั้นละความกลัวที่มีอยู่เหมือนจะหายไปในชั่วขณะจินจินก็ตกหลุมรักน้องเข้าแล้ว''ใครจะไปกลัว ว่าแต่เราอะอย่ามาเกาะพี่ละกัน''

เดินเข้าไปยังไม่ถึง10เมตรจินจินก็หลบมาอยู่หลังน้องซะแล้วเกาะแขนน้องไว้แน่นหลับตาปี๋ด้วยความที่ซานฮาขี้แกล้งพอใกล้ถึงทางออกซานฮาก็แกะมือจินจินออกแล้ววิ่งออกไปทางประตูทางออก

เมื่อซานฮาแกะออกจินจินที่หลับตาปี๋ก็ร้องเรียก''ซานฮา!!!! ซานฮา!!!!''จินจินทรุดลงกับพื้นแล้วร้องให้ออกมา เมื่อซานฮาเห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาจับแขนและยกตัวจินฮยองขึ้นมา จินจินกอดซานฮาไว้แน่น

ซานฮาก็พาจินฮยองออกมาจากบ้านผีสิง ''ไม่เป็นไรแล้วนะครับจินฮยอง เราออกมาข้างนอกแล้วครับ'' หน้าที่ซีดเผือก ปากจากสีแดงระรื่อกลายเป็นสีคล่ำซีดดูท่าไม่ดีเลย ''งั้นเราพาจินฮยองกลับบ้านก่อนดีกว่า แต่...เราไม่รู้จักบ้านพี่เขานิ งั้นไปบ้านเราก่อนก็ได้''ซานฮาคิด ''โห้เราพึ่งเล่นได้อย่างเดียวเองอ่ะ บินฮยองกับอึนนูฮยองไปไหนก็ไม่รู้'' ด้วยความที่จินฮยองตัวเล็กจึงขึ้นหลังซานฮาได้สบาย แล้วซานฮาก็พาจินฮยองกลับมาถึงบ้านแล้วพาขึ้นไปในห้องนอน

จินฮยองยังไม่รู้สึกตัวซานฮาเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้จินฮยอง ซานฮาแกะกระดุมเสื้อของจินฮยองแกะทีละเม็ดมือของซานฮาสั่นเครือ มือเย็นยั่งกับว่ามือจะแข็งเอาซะให้ได้ ทั่งที่ในตัวร้อนวูบวาบอุณหภูมิในตัวเหมือนเพิ่มขึ้นเร็วมาก เมื่อเช็ดช่วงบนเสร็จแล้วก็เหลือช่วงล่าง

ซานฮามองไปที่กางเกงของจินฮยองมือที่เย็นอยู่แล้วก็ยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่ ซานฮายังไม่ทันจะเอื่อมมือไปถอดกางเกงของจินฮยองออกก็ได้ยินเสียง ''จะทำอะไรพี่อะ'' ซานฮาตกใจลุกขึ้นจากเตียง''ปล่าววววนะ ผมแค่จะเช็ดตัวให้เฉยๆ'' ''จะไปไหน''จินฮยองจับแขนของซานฮาแล้วดึงน้องมา ซานฮาล้มลงไปที่ตักของจินฮยอง ''จินฮยองจะทำไรอะ''''จะลงโทษเด็กเกเรยังไงล่ะ''พูดยังไม่ทันจบ ปากของจินจินก็โน้มลงมาประกบปากน้องซานฮา

ลิ้นของจินฮยองเข้ามาในปากผมตอนแรกผมพยายามดันลิ้นของพี่เขาออกไป

แต่พี่เขาจูบเก่งเกินไปผมไม่สามารถต้านทานลิ้นของพี่เขาได้

เหมือนเข้าไปอยู่ในโลกที่มีแค่เรา

ซักพักซานฮาได้สติเลยผลักจินฮยองออกแล้วเดินไปนั่งในห้องรับแขกคนเดียว ''พี่ไม่ต้องตามมานะ ผมขอไปอยู่คนเดียวซักพัก''