ใครสักคน

 

 

ตอนที่2

 

 

 

 

 

               ตริ้งงงงงงงงงงง 7.30นาที 

 

 

 

 

 

"ตื่นได้แล้วน่าฟาง" หนุ่มวันกลางคนเดินเข้ามาปลุกลูกสาวคนเดียวของเขาที่ต่อให้เสียงนาฬิกาปลุกดังมากแค่ไหนหรือมันจะมีเยอะแค่ไหน เจ้าตัก็ยังคงไม่ยอมตื่นขึ้น 

 

 

 

 

 

 

"อือ ฟางขออีก50วินะคะพ่อ" เสียงอู้อี้ ของคนบนเตียงดังขึ้นพร้อมกับนอนซุกใบหน้าหวานกับหมอนตัวโปรด 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้ ลุกเลย ไปทำงานไม่ทันขึ้นมาโดนหักเงินเดือนนะเนี่ย เร็วๆ" แต่คนเป็นพ่อกลับไม่ยอมและเดินเข้าไปดึงมืออีกฝ่ายให้ลุกตามแรงดึง แล้วก็ได้ผล หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งก่อนจะทำหน้าบูดใส่พ่อ แต่ก็ทำตามที่เขาสั่งโดยการลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานของเธอ แต่ก่อนจะไปก็ไม่ลืมที่จะแอบหอมแก้มคนเป็นพ่อเสียก่อน 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้ลูกคนนี้ มันขี้อ้อนเหมือนใคร" ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะเดินลงไปหาภรรยาของเขาที่กำลังทำอาหารอยู่ด้านล่างของบ้าน 

 

 

 

 

 

 

      ตื้อออออออ

 

 

 

 

 

"ฮังโหลคะ ได้ค่ะ แล้วเจอกันคะ" เสียงโทรศัพท์ที่ถูกปิดเสียงเอาไว้ดังขึ้น เจ้าของโทรศัพ์จำต้องเดินจากห้องน้ำของตัวเองแล้วรีบกดรับเมื่อพบว่าเป็นสายจากเจ้านายคนใหม่

 

 

 

 

 

"เอ้าๆ จะรีบไปไหนนะลูก มาทานข้าวก่อนสิจ้ะ" แม่ฟ้า แม่คนสวยของสาวหวานเอ่ยเรียกลูกสาวที่ดุท่าทางจะรีบร้อนถึงขั้นผมเผ้าไม่มีการหวี

 

 

 

 

 

 

"ฟางรีบคะแม่ ขอโทษนะคะไปก่อนน้า รักพ่อกับแม่นะคะ ฟอดดด ฟอดดด " ฟางวิ่งเข้าไปกอดพร้อมกับหอมแก้มทั้งและแม่ของเธอแล้ววิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่ยอมบอกอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณดูลูกคุณสิคะ ทั้งเบอะบะ ไหนจะซุ่มซ่ามอีก นี่เราจะมีลูกเขยไหมค่ะคุณ"แม่ฟ้าอมยิ้มในความขี้โก๊ะของลูกสาวก่อนจะเอ่ยกับสามีของเธออย่างขำๆ ทั้งสองมองไปยังลูกสาวที่ยังคงวิ่งเข้ามาในบ้านอีกครั้งเหมือนจะลืมเอกสารที่วางเอาไว้ก็ยิ้มกับความขี้เบอะของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       ณ สตูดิโอ1 

 

 

 

 

 

 

"เอ้าเร่งมือกันหน่อย เราจะได้เสร็จงานกันไวๆ" เสียงโปรดิวเซอร์ใหญ่พูดกับลูกน้องของเขา ที่กำลังจัดตกแต่งห้องสี่เหลี่ยมว่างๆให้กลายเป็นเหมือนสวนหย่อมเล็กๆ 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวพี่ฟาง" เสียงของเฟย์ ดาราสาวสุดเปรี้ยว เดินเข้ามาหาฟางที่กำลังยือเก้กังๆอยู่หน้าสตู 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์! เฟย์มาอยู่นี่ได้ไง" ฟางตกใจก่อนจะเอ่ยถามรุ่นน้องที่คณะของเธอ ที่แปรผันตัวเองมาอยุ่ใในวงการบันเทิงแถมประสบความสำเร็จเสียด้วย 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์มาทำงานไงค่ะ เฟย์ต่างหากที่ต้องถามพี่ฟาง" เฟย์พูดยิ้มๆ ก่อนจะถามกลับ 

 

 

 

 

 

 

"พี่เอ่อ พี่มารอเจ้านายพี่น่ะ" ฟางยิ้มก่อนจะมองไปรอบๆมีแต่คนมองเธอ ก็แหงละ เธอเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้แต่กลับมายืนคุยกับดาราสาวหน้าใหม่ที่กำลังมาแรงแซงทางโค้งรุ่นพี่นี่นาเป็นใครใครก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอรู้กับหรือเป็นอะไรกับดาราสาวรุ่นน้องคนนี้ 

 

 

 

 

 

"ใช่คุณวิศวะหรือเปล่าค่ะ เขาอยู่ด้านในแล้วค่ะ" ฟางยิ้มพยักหน้าก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้าไปในสตู ก่อนที่เฟย์จะขอแยกตัวออกมาเพื่อที่จะไปเตรียมตัวในการแสดง 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไรกันหรือเปล่าค่ะ" ฟางเห็นหัวหน้าของตัวเองดูเหมือนจะยืนทะเลาะกับสาวสวยคนหนึ่งเลยรีบเดินเข้าไปเพื่อเจ้านายของเธอจะมีเรื่องให้ช่วย และมันก็เป็นจริงอย่างที่เธอคิด 

 

 

 

 

 

 

"ฟาง เธอไปบอกโปรดิวท์ ว่าฉันไม่ต้องการนางแบบคนนี้/ เอ้านี่คุณเป็นหมาหรอืไงกัดคนอื่นอยู่ได้ นี่เธอพาเจ้านายของเธอไปล่ามโซ่ไว้ดีๆนะ จะได้ไม่ต้องมาเที่ยวไล่กัดคนอื่น" เสียงเจ้านายหนุ่มเอ่ยกับเธออย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะโดนแทรกมาโดยหญิงสาวร่างสูงโปรงผิวขาวที่แต่งตัวทะมัดทแมงเอ่ยอย่างไม่เกรงกลัว

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อเดี๋ยวก่อนนะคะ บอสคะฟางว่าเราน่าจะคุยกันด้วยเหตุผลนะคะ ส่วนคุณคะ คือดิฉันว่าคุณก็พูดจนเกินเหตุไปหรือเปล่าค่ะ" ฟางเอ่ยกับทั้งสองคนเพื่อสงบศึก 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เห็นจะเกินไป" เสียงทุ้นที่คุ้นหูเอ่ยพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินเข้ามาแล้วเข้าไปโอบใหล่หญิงสาวที่มีเรื่องกับเจ้านายของเธอ 

 

 

 

 

 

 

" ใช่ไหมพี่ป๊อป แก้วไม่ได้พูดเกินไป คนอย่างคุณมันต้องล่ามโซ่ โอะไม่สิขังไว้กรงดีกว่า" หญิงสาวคนนั้น มีนามว่า ' แก้ว ' นางแบบสาวดีกรีมิสเวิลด์คนล่าสุดเธอไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นลูกพี่ลูกน้องของป๊อปปี้หรือ ภาณุ จิระคุณ 

 

 

 

 

 

 

"สวัสดีเพื่อนรัก" ป๊อปปี้ยิ้มให้กับโทโมะ ก่อนที่จะละมามองที่ฟาง หญิงสาวรู้สึกไม่ดี เลยรีบหลบหลังโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อขอโทษนะคะ คุณภาณุ คุณวิศวะ คือนางแบบของเราถูกรถชนกลางทาง เราไม่สามารถหาคนทันจริงๆค่ะ แล้วตอนนี้ก็เหลือเพียงคุณฟางนะคะที่จะช่วยเราได้" ทุกสายตามมองมาที่หญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านหลังของโทโมะ ก่อนที่จะมีคนดันเทอให้ออกมายืนอยู่ตรงหน้า 

 

 

 

 

 

"ไม่เอานะคะ ฟางเดินแบบไม่ได้" หญิงสาวรีบปฏิเสธ ก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านายสุดหล่อ แต่เขากลับทำหน้านิ่งงแล้วลงท้ยไว้สั้นๆว่า 'จะทำอะไรก็ทำ' แล้วก็เดินออกไปเลย 

 

 

 

 

 

"บอส!!" ฟางหน้างอ ที่บอสของเธอไม่ช่วยเธอเลยสักนิด ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเธอเป็นซุ่มซ่าม ยังไม่ให้เดินแบบอีก บ้าบอกันไปใหย่แล้วจริงๆ 

 

 

 

 

 

 

"เอ่าหน้าพี่ฟาง เฟย์เชื่อพี่ฟางเดินได้ เล่นละครของคณะยังเล่นมาแล้ว แค่เดินแบบเองนะๆ" เฟย์เอ่ย

 

 

 

 

 

 

                สุดท้ายแล้วหญิงสาวก็ต้องเดินแบบจนได้เมื่อถึงเวลาใกล้งานจะเริ่มฟางเดินวนไปเวียนมาภายในห้องแต่งตัวที่เหลือเธอเพียงคนเดียยวทั้งห้อง เพราะคนอื่นๆต่างพากันไปเตรียมตัวด้านนนอกหมดแล้ว 

 

 

 

 

แอ้ดดดด 

 

 

 

 

"เฟย์คือพี่ " ยังไม่ทันพูดจบ พอหันกลับมาเธอต้องหยุดพูดทันที เมื่อเห็นคนตรงหน้าเป็นใคร 

 

 

 

 

 

"ว่าไงจ้ะที่รัก" ...