กับดักแค้น นายจอมเถื่อน

โรงพยาบาล กรุงเทพ

     หลังจากหม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้ว เดินมาถึงยังเตียงคนไข้ เธอค่อย ๆ วางเสื้อคนไข้ชุดใหม่ ที่พึ่งไปหยิบออกมาจากตู้เสื้อผ้า ลงบนเตียงคนไข้ หญิงสาวเห็นว่ายังคงมีคราบน้ำที่ชายหนุ่มสำลักออกมาไหลย้อยอยู่ที่ปากแกร่ง มาจนถึงบริเวณคางแกร่ง คอแกร่ง ไปจนถึงหน้าอกแกร่งกำยำ ของ ชายหนุ่ม ก่อนที่หญิงสาวจะทำการเปลี่ยนชุดคนไข้ ให้กับชายหนุ่ม เธอจะต้องเช็ดคราบน้ำที่เปียก ให้แห้งสนิทเรียบร้อยดีเสียก่อน จึงจะทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มได้ หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงคนไข้ ออกมา 1 แผ่น หญิงสาวค่อย ๆ หยิบกระดาษทิชชู่แผ่นนั้น มาทำการเช็ด และ ทำการซับคราบน้ำที่ไหลย้อยเปียกอยู่บนปากแกร่ง ของชายหนุ่มจนแห้งสนิทดีก่อนที่หญิงสาว จะก้มลงไปนำกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วแผ่นนั้นทิ้งลงไปภายในถังขยะ อย่างเรียบร้อย หลังจากนั้น หญิงสาวค่อย ๆ เอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ มาอีก 1 แผ่น หญิงสาว ค่อย ๆ หยิบกระดาษทิชชู่แผ่นนั้น มาทำการเช็ด และทำการซับคราบน้ำที่ไหลย้อยเปียกอยู่บนคางแกร่ง ของชายหนุ่มจนแห้งสนิทดี ก่อนที่หญิงสาว จะก้มลงไปนำกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วแผ่นนั้นทิ้งลงไปภายในถังขยะ อย่างเรียบร้อย หลังจากนั้น หญิงสาวค่อย ๆ เอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ มาอีก 1 แผ่น หญิงสาวค่อย ๆ หยิบกระดาษทิชชู่แผ่นนั้น มาทำการเช็ด และทำการซับคราบน้ำที่ไหลย้อยเปียกอยู่บนคอแกร่ง ของชายหนุ่มจนแห้งสนิทดี ก่อนที่หญิงสาวจะก้มลงไปนำกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วแผ่นนั้นทิ้งลงไปภายในถังขยะ อย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นอยู่ ๆ หญิงสาว ก็หยุดการกระทำทุกอย่างลงเธอรีบหันเรือนร่างสวยให้ชายหนุ่ม เธอไม่กล้าสพสายตา หรือ ใบหน้าของป๊อปปี้เลยแม้แต่นิด เธอไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือคู่สวยไปปลดเชือกเสื้อคนไข้ออกแม้แต่เพียงเส้นเดียว แถมตอนนี้เธอยังมีท่าทีเขิลอายจนใบหน้าสวยที่มีสีขาวนวลผุดผ่อง แปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูแดงจัด จนชายหนุ่มอย่างป๊อปปี้สัมผัสได้ทันทีว่า เกิดความรู้สึกอะไรขึ้นกับ  หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว แต่เขายังไม่ทันได้พูดอะไรขึ้นมาเสียก่อน หญิงสาวก็เอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ มา 1 แผ่นก่อนจะส่งกระดาษทิชชูแผ่นนั้น จนถึงมือแกร่งกำยำ ข้างขวา ของชายหนุ่ม หลังจากนั้น หญิงสาวก็พูดขึ้นมาว่า

หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว : พี่ชาย ปลดเชือกเสื้อผู้ป่วยออกเอาเองทุกเส้น ก็แล้วกันน่ะค่ะ แล้วก็ถอดเสื้อคนไข้ที่เปียกน้ำอยู่ออก และ วางไว้บนเตียง เดี๋ยวน้องหญิงจะนำเสื้อคนไข้ไปใส่ไว้ในตะกร้าผ้าให้ค่ะ แล้วพี่ชายก็ใช้กระดาษทิชชู่ที่อยู่ที่มือแกร่งของพี่ชายเช็ดหน้าอกแกร่งที่เปียกน้ำให้แห้งสนิท หลังจากนั้นพี่ชายก็ส่งกระดาษทิชชู่ที่เช็ดแล้ว มาให้ถึงมือของหญิง เดี๋ยวหญิงจะก้มลงนำกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วแผ่นนั้นไปทิ้งลงภายในถังขยะให้ค่ะหญิงขอโทษจริง ๆ น่ะค่ะที่หญิงไม่สามารถทำหน้าที่ปรณนิบัติดูแลพี่ชายต่อได้ พอดีว่าหญิง หญิง ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ชายหนุ่มก็ พูดขึ้นมาว่า 

ป๊อปปี้ : น้องหญิงอาย จนไม่สามารถ ปรณนิบัติดูแล พี่ชายต่ได้ ใช่ไหมครับ ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ เดี๋ยวพี่จัดการที่เหลือต่อเองน้องหญิงกลับไปพักผ่อน ที่เตียงผู้เฝ้าคนไข้เถอะครับ ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว ก็ค่อย ๆ ก้าวเดินกลับไปนั่งที่เตียงผู้เฝ้าคนไข้ แต่สายตาของ หญิงสาวจ้องมองการกระทำ ของ ชายหนุ่ม อยู่ตลอดเวลา ในขณะเดียวกันชายหนุ่มอย่าง ป๊อปปี้ ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เขาเอื้อมมือแกร่งกำยำไปปลดเชือกเสื้อผู้ป่วย ออกจนหมดทุกเส้น ชายหนุ่มค่อย ๆ ถอดเสื้อผู้ป่วยที่เปียกน้ำอยู่ออก  และ เดินเอาเสื้อคนไข้ไปใส่ไว้ในตะกร้า อย่างเรียบร้อย ตอนนี้หน้าอกแกร่งกำยำที่แฝงไปด้วยซิกแพ๊ตแน่นๆ ของ ชายหนุ่มปรากฎให้หม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้วเห็นเต็มสองลูกตาคู่สวย หญิงสาวรีบหยิบหนังสือมาปกปิดใบหน้าสวยเพราะเธอมีท่าทีเขิลอายยิ่งกว่าเดิมหลายร้อยเท่าเสียอีก ชายหนุ่มกำลังจะใช้กระดาษทิชชูที่อยูในมือ เช็ดหน้าอกแกร่งกำยำที่เปียกน้ำ แต่อยู่ ๆ เขาก็เกิดมีอาการปวดหัวอย่างรุณแรงกำเริบขึ้นมา ชายหนุ่มทรุดตัวลงไปนั่งกุมขมับ และ กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อย่างหนักหน่วง หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้วรีบเก็บหนังสือที่ใช้ปกปิดใบหน้ามาวางไว้ที่โต๊ะ อย่างเรียบร้อย ก่อนจะรีบวิ่ง ไปจัดการประครองตัวชายหนุ่มนั่งลงไปโดยแผ่นหลังของชายหนุ่มไปพิงอยู่ที่หมอนนุ่ม อย่างเรียบร้อย หญิงสาวรีบกดออดเรียกหมอ และพยาบาล มาดูอาการ ของชายหนุ่ม 5 นาทีต่อมา หมอ และ พยาบาล มาตรวจดูอาการก็พบว่า ชายหนุ่มยังคงมีอาการปวดหัว จากเส้นเลือดคลั่งในสมองอยู่ แต่ หมอได้ฉีดยาระงับอาการปวด ให้กับ ป๊อปปี้เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้น หมอ และ พยาบาล ก็ขอตัวออกไปทำหน้าที่ดูแลคนไข้คนอื่น ๆ ต่อ หลังจากที่หมอ และ พยาบาลออกจากห้อง ไปเรียบร้อยแล้วนั้น หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว ก็เดินเข้ามา ยังเตียงคนไข้ ตอนนี้เตียงคนไข้ ของ ป๊อปปี้ ถูกปรับ กับ คืนให้เป็นลักษณะ นอนราบตามเดิม หมอนก็ถูกจัดวางในลักษณะเอาไว้หนุนศีรษะอย่างเรียบร้อย ในตะกร้าผ้ามีกางเกงผู้ป่วยที่เปียกน้ำใส่ไว้รวม กับ เสื้อผ้าที่เปียกอยู่ เรียบร้อยแล้ว แต่เธอกลับไม่เห็นตัวชายหนุ่มอย่างป๊อปปี้ อยู่บนเตียงคนไข้เลย เธอหันหลัง และ กำลังจะเดินเข้าไปดูชายหนุ่ม ว่าอยู่ในห้องน้ำ เธอกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำ แต่เผอิญว่าชายหนุ่มอย่างป๊อปปี้เปิดประตูห้องน้ำออกมาเสียก่อน เนื่องจากชายหนุ่ม ยังคงมีอาการปวดหัวอย่างรุณแรงอยู่ เรือนร่างแกร่ง ของ ชายหนุ่ม จึงล้มไปทับเรือนร่างบอบบาง ของ หม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้ว ใบหน้าของ ชายหนุ่ม และ หญิงสาวชิดใกล้กันมาก ๆ จนแถบจะสิงร่างของ กัน และกันอยู่แล้ว หญิงสาวรีบ ประครองตัวชายหนุ่มขึ้นมา ก่อนจะพาเดินกลับยังเตียงคนไข้ หญิงสาวประครองตัวชายหนุ่มให้นอนราบลง ที่เตียงคนไข้ เป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่หญิงสาวจะพูดถามชายหนุ่มด้วยความห่วงใยขึ้นมา ว่า

หม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้ว : พี่ชาย  ล้มไปพร้อมหญิงเมื่อสักครู่ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ พี่ชายรู้สึกเจ็บปวดตรงไหนบ้างหรือเปล่าค่ะ ทันทีที่คำพูด ของ หญิงสาวจบลง ชายหนุ่ม ก็พูดตอบกลับหญิงสาวและถือโอกาศพูดถามหญิงสาวกลับมาด้วยความห่วงใยเช่นเดียวว่า

ป๊อปปี้ : พี่ชายไม่เป็นอะไรเลยค่ะ แล้วก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดตรงไหนเลยด้วย น้องหญิงล่ะครับ เป็นอะไรหรือเปล่า ร๔สึกเจ็บตรงไหนบ้างไหม ครับ ทันทีที่คำพูด ของ ชายหนุ่มจบลง หญิงสาวก็พูด ว่า

หม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้ว : น้องหญิงก็ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ แล้วก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดตรงไหนเลยด้วย หลังจากที่ทั้งคู่พูดจบ ก็เผลอสพสายตา มองกัน และ กันอยู่นาน หัวใจของทั้งคู่เต้นเร็ว และ แรง ใบหน้าของคนทั้งคู่ตอนนี้อมชมพู และ แดงจัดเป็นอย่างมาก ทั้งสองคนไม่มีใครยอมลุกขึ้นมาเลยแม้แต่นิด ทั้งสองคนได้แต่มองสพสายตา ของ กันและกัน หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เลิกสพสายตา ของกันและกัน ด้วยความที่ตอนนี้ชายหนุ่มพึ่งอกหักและ ถูกผู้หญิงใจร้ายคนหนึ่ง ที่เขาไม่อยากแม้แต่จะเอ๋ยชื่อเธอด้วยซ้ำ บอกเลิกไปอย่างไม่บอกเหตุผล และ ไม่ใยดีความรู้สึกของเขาเลยแม้แต่นิด ด้วยความที่เขาอยากลบเลือนผู้หญิงใจร้ายคนนั้นออกไปจากหัวใจ ให้หมดสิ้น ด้วยความที่ตอนนี้ทั้งตัวและหัวใจ ของเขา มันมีความรู้สึกโหยหาทั้งต้องการผู้หญิงที่ดี และ เพรียบพร้อม มาอยู่ดูแล และเติมเต็มความรัก และทะนุทะนอมความรัก ของเขาไปตราบนานเท่านั้น และ ตอนนี้เขาคาดว่าเขาได้เจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว หญิงสาวกำลังจะลุกขึ้นยืนแต่ก็ถูกชายหนุ่ม อย่างป๊อปปี้ค่อย ๆ วางมือแกร่งกำยำทั้งสองข้าง ค่อยๆโอบกอดเอวสวยกลมมณ ของเธอไว้แนบแน่น เท่านั้นยังไม่พอชายหนุ่มยังเป็นคนขโมยจูบแรก ของ เธอไปอย่างที่เธอไม่ทันตั้งตัว หรือตั้งรับ หรือ พูดปฎิเสธ เลยแม้แต่นิด ป๊อปปี้ตัดสินใจที่จะประกบริมฝีปากหนา ลงบนริมฝีปากบาง ของ หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้วแล้วมอบรสจูบ ที่เป็นความรู้สึกที่โหยหา หวานชื่น ดูดดื่ม อยู่นานนับ 1 ชั่วโมง กว่าหญิงสาวจะค่อย ๆ มอบรสจูบที่ไร้เดียงสา ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนหวาน และ หวานชื่น ตอบกลับรสจูบของชายหนุ่มกลับมาและด้วยความตกใจ และไม่ทันตั้งรับกับ สถานะการณ์แบบนี้ ทำให้หม่อมราชวงค์หญิงบูกแก้วสลบไปใต้อ้อมอกแกร่งกำยำ ของ ชายหนุ่ม หลังจากการขโมบจูบแรกของหญิงสาว มาเป็นเวลาเนินนาน ป๊อปปี้ก็ยิ่งมีความรู้สึกไม่อยากถอดถอนริมฝีปากหนาของตนเอง ออกจากริมฝีปากบางของหม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว เลยแม้แต่นิด เขายังอยากจูบหญิงสาวที่อยู่ภายใต้อ้อมอกแกร่งไปแบบนี้ตราบนานแสนนานแต่ในฐานะที่เขาเป็นสุภาพบุรุษ เขาจึงต้องจำใจถอดถอนริมฝีปากหนาออกมา จากริมฝีปากบาง อย่างแสนเสียดายหลังจากที่ ชายหนุ่มถอดถอนจูบออกมา เขาก็ค่อย ๆ อุ้มเรือนร่างบอบบางของหม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว ขึ้นพาดพิงบ่าแกร่งกำยำ เขาเดินไปจนถึงเตียงคนเฝ้าคนไข้ ก่อนจะวางเรือนร่างสวยของหญิงสาวนอนราบลงกับเตียงนั้นไปพร้อมกับตนเอง เขาเผลอนอนเอาหัวซบอยู่ที่ทรวงอกของหญิงสาว และ ค่อย ๆ ยืนมือแกร่งข้างขวาไปโอบกอดเรือนร่างสวยของหม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้วไว้อย่างแนบแน่น ส่วนมือแกร่งข้างซ้าย ค่อย ๆ กุมมือคู่สวยทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่น และ เขาก็เผลอพล่อยหลับไปทั้งท่วงท่านี้อย่างตั้งใจ 5 นาทีต่อมา จินนี่ และ พิมพ์ เปิดประตูและ เดินเข้ามายังห้องพักคนไข้  เมื่อเห็นภาพที่พี่ชายแสนรักนอนกอด เพื่อนสนิทสาวสุดเลิฟ อยู่บนเตียงผู้เฝ้าคนไข้ แม่สื่อสาวทั้งสองคน ก็ถึงกับอึ้ง และ อ้าปากสวยค้าง อยู่พักใหญ่ก่อนที่ 2 สาวพี่น้องจะยืนช็อค กับ ภาพตรงหน้าและขยี้ตาอยู่สักพักใหญ่ พวกเธอสองพี่น้อง แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเลยว่าแค่ตามเพื่อนสาวสุดสนิทและเป็นทั้งเพื่อนเลิฟ อย่างหม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว มาทำหน้าที่ปรณนิบัติดูแล พี่ชายหนุ่มอย่างป๊อปปี้ ได้เพียงแค่ไม่กี่วัน และพี่ชายหนุ่มของเธอก็พึ่งจะลืมตาฟื้นขึ้นมาได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่ทำไมความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและเพื่อนสนิทสุดเลิฟของเธอทั้งสองถึงได้คืบหน้าไปเร็วแบบนี้ และแม่สื่ออย่างเธอสองคน ก็ยังไม่ได้ลงมือทำหน้าที่จูน หรือเชื่อมสัญญาณ ให้ 2 คนนี้รักกันเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวทั้งสองคนมองหน้าพี่ชายของตัวเอง ที่นอนเอาหัวซบอก และ โอบกอดเรือนร่างสวย และ กุมมือ ของเพื่อนสนิทสาวคนสนิทและเป็นเพื่อนเลิฟที่สุด ของ จินนี่ และ พิมพ์ อย่าง หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว ทั้งคู่ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

จินนี่ - พิมพ์ : ยังไม่ทันที่เราจะได้ จูน หรือ เชื่อมสัญญาณให้พี่ป๊อปปี้ กับ ยัยหญิงลูกแก้ว รู้จัก หรือ สนิทสนม จนถึงขั้นบอกรัก และ ขอเป็นแฟน กันเลย พี่ชายเราก็ใจเร็วด่วนได้ ข้ามขั้นตอนเสียแหละ งั้นเราอย่าไปกวนเขาเลยเนอะ ปล่อยเขาทั้งสองคนนอนกอดกันหวาน ๆ ไปแบบนี้จะดีกว่า เราไปผลัดเวรกับ คุณพ่อเขื่อน เฝ้าดูแล คุณแม่เฟย์ที่ห้องกันดีกว่า ทันทีที่ทั้งสองสาวพี่น้องพูดจบ เธอก็รีบเดินไปเปิดประตูห้องพักคนไข้ของพี่ชายและหญิงสาวทั้งสองคน ก็รีบก้าวเดินออกไปสู่ห้องพักคนไข้พิเศษของผู้เป็นมารดาที่กำลังทำการพักรักษาตัวอยู่ทันที จินนี่ เป็นคนเปิดประตูห้องพักคนไข้พิเศษ ของ เฟย์ผู้เป็นมารดา หญิงสาวรีบก้าวเดินเข้าไปอยู่ภายในห้องพักของมารดา เป็นที่เรียบร้อย ตามด้วยหญิงสาว อย่าง พิมพ์ ก้าวเดินเข้าไปอยู่ภายในห้องพักของมารดา ตามผู้เป็นพี่สาว อย่าง จินนี่ เป็นที่เรียบร้อย หลังจากทึ่พิมพ์เข้ามาอยู่ภายในห้องพักคนไข้พิเศษ ของ เฟย์ผู้เป็นมารดาเรียบร้อยแล้ว เธอไม่ลืมที่จะจัดการปิดประตูห้องพักคนไข้พิเศษของ เฟย์ อย่างสนิทเรียบร้อย 

เป็นอย่างไรบ้างค่ะ เรื่องราวที่เป็นจุดเริ่มต้นความรัก ระหว่างหม่อมราชวงค์หญิง ลูกแก้ว และ ชายหนุ่ม อย่างป๊อปปี้ มีฉากล้มไปทับเรือนร่าง ของ กัน และ กัน และ ฉากขโมยจูบแรกของ หม่อมราชวงค์หญิงลูกแก้ว ให้ได้ฟินจิกหมอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนหน้า ไปดูกันว่า การเริ่มต้นใหม่ ของ สาวฟาง หลังจากที่บอกเลิกชายหนุ่ม อย่างป๊อปปี้ เธอไปทำอะไร อยู่ที่ไหน อยู่กับใคร ถ้าใครอยากอ่านตอนหน้าแล้ว อย่าลืมกดถูกใจ กดติดตาม กดโหวต วิจารณ์ให้แจมด้วยน่ะค่ะ