Error sans and Ink sans fic!!!

ณ ร้านค้าแห่งหนึ่ง

"Ink นายคิดว่าอันนี้ดีหรือเปล่า..?"Blueberry หยิบของมาชูให้Ink ดูแต่ทว่าสติของคนตรงเขาไม่ได้อยู่ ณ ที่ตรงนี้เลย
Blueberry จึงตัดสินใจเดินเข้าไปจับแขนInk พร้อมเขย่าเล็กน้อยเพื่อเรียกสติ

"หวา!! มะ..มีอะไรหรอBlue"Ink กล่าวด้วยท่าทางตกใจก่อนที่จะหันหน้ามองคนข้างๆที่เรียกสติเข้ากลับมา

"นายกำลังคิดอะไรอยู่หรอ?"Blueberry ถ้าด้วยน้ำเสียงดูกังวล

"ปะ..เปล่าไม่มีอะไร"Ink ตอบก่อนที่จะหลบสายตาจากคนข้างๆที่จ้องมาที่เขา

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมerror ถึงไม่ทำร้ายBlue
เพราะเขาน่ารักและเข้มแข็ง ผิดกับฉันและAU คนอื่นๆที่ไม่เหมือนBlue
Ink คิดในใจแล้วหันกลับไปมองคนข้างๆเขาอีกครั้งพร้อมกลับส่งยิ้มเล็กๆกลับไป

ผ่านไป 3 ชั่วโมง
ในที่สุดBlueก็ได้ของที่ต้องการส่วนเขาก็ขอตัวกลับทันที แต่เมื่อเขาเดินทางมาถึงAuti-Void เขาก็ต้องตกใจกับสิ่งที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้น

"e..error นะ..นายทำอะไรอยู่"Ink พูดด้วยน้ำเสียงติดขัดก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินผ่านซากตุ๊กตาAU เพื่อจะไปหาใครบางคนที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่ไกลๆ

เมื่อเขาเดินมาถึงจุดหมายเขายืนมองสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังทำนั่นก็คือการซ้อมแซมเจ้าตุ๊กตาสีฟ้าตัวหนึ่ง

"...นายมีธะ..ธุระอะไรกะ..กับฉันงั้นหรอ?"error พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบโดยที่เขาไม่ได้หันไปมองบุคคลที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"ฉันเป็นห่วงนายนะerror จู่ๆนายก็กลับมาที่นี่โดยที่ไม่บอกฉันเลยสักคำ"Ink พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วกำมือทั้งสองข้างของเขาแน่นใบหน้าของเขาขึ้นสีรุ้งเพราะความโกรธที่ค่อยๆปะทุขึ้น

"....."
ฉันต่างหากละที่สมควรจะโกรธ errorคิด
ก่อนที่เขาจะหันไปประจันหน้ากับInk แล้วพูดอะไรบางอย่าง
"ทำไมฉ..ฉันต้องบ..บอกนายด..ด้วยม..มันไม่ใช่ธ..ธุระอ..อะไรของนายส..สักหน่อย"

"errorrrr!!!"Ink ตวาดลั่นใส่บุคคลตรงหน้า
หมอนี่มันกวนโอ้ยจริงๆเลย ฉันแค่เป็นห่วงมันผิดมากเลยหรือไง Inkคิดก่อนจะพูดต่อ
"ใช่สิฉันมันไม่ใช่เพื่อนของนายนายถึงชอบหาเรื่องฉันบ่อยๆ"

"พึ่งจะม..มารู้ตัวห..หรือไงจ..เจ้าเตี้ย"error พูดแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับมองInk ด้วยสายตาเหยียดหยาม

" - * - "

"เป็นอ..อะไรไปพ..พูดความจริงน..นายถึงกับอ..อึ่งไปเลยห..หรอ!!!!"

เพี้ยยยย!!!!!

Ink ตบหน้าerror ไปหนึ่งทีด้วยความโกรธ เขาไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงทำให้เขาหงุดหงิดได้ถึงขนาดนี้ เขาพยายามรวบรวมสติอีกครั้งแต่ทว่า

พรึบ!!!

ไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งสติเส้นด้ายสีฟ้าก็ได้เข้ามาพันธนาการแขนและขาของเขาจนขยับตัวไม่ได้ จากนั้นมันค่อยๆรัดเขาแรงขึ้นเมื่อคนตรงหน้าค่อยๆเดินเขามา

"อึก!!"

"รู้สึกย..ยังไงI..Ink"error กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะก้าวเขามาใกล้เขามาขึ้น

"e..error!!! อ๊ะ!!!"Ink พยายามจะพูดกับerror ที่กำลังเลือดขึ้นหน้า

"แค่นี้น..นายก็ไร้น้ำยา ท..ที่จะสู้ก..กับฉัน"error ยังคงไม่ปล่อยคอนโทรสติงจากคนตรงหน้าแถมเขายังบังคับให้มันรัดแน่นมากยิ่งขึ้น

Ink พยายามที่จะหยิบพู่กันที่ใกล้ที่สุดแต่ว่า...

พรึด!!!!

"อ๊ากกกกกกกก!!!!!!"Ink ร้องด้วยความเจ็บปวดและทรมาร เมื่อแขนขวาของเขาถูกคอนโทรสตริงฉีกกระชากจนหลุด

"Ink!!!"error ที่พึ่งจะรู้สึกตัวค่อยๆคลายคอนโทรสตริงออกก่อนที่เขาจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาInk ที่ทรุดลงกับพื้นแล้วก้มหน้าเพื่อข่มความเจ็บปวดทั้งน้ำตา
"I..Ink ฉัน!!!"

"ยะ..อย่าเขามานะ!!!! ฮึกๆ ได้โปรดฉันกลัวแล้ว ฮึกๆ"Ink พูดแล้วถอยห่างจากคนตรงหน้า

error ได้แต่ยืนมองInk ที่กำลังเจ็บปวดโดยที่เขาช่วยอะไรคนตรงตรงหน้าไม่ได้เลย

Ink เปิดพอร์ทัลอีกครั้งเพื่อพาตัวเองออกไปจากAuti-Void และคนใจร้ายอย่างerror เขาไม่รู้ว่าจะอยู่ในสถานที่แห่งนั้นได้อีกมั้ยเพราะในหัวเขาตอนนี้มันปวดไปหมด เขารู้สึกหวาดกลัวerror มากขึ้นกว่าทุกครั้งที่เขาได้ต่อสู้ ถ้าerror คิดจะทำรายร้างAU อีกครั้ง ตัวเขาในตอนนี้อาจจะปกป้องคนอื่นๆไม่ได้อีกแล้ว

ทางด้านerror

error ยังคงยืนมองInk ที่หายลับไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลย

"ปัดโถ่เว้ยยยย!!!"error สบบทก่อนจะกลับหลังหัน
ทว่า...

กึก!!

"หืม"
เขามองลงไปที่เท้าของตัวเองก็พบกับพู่กันขนาดพอเหมาะของInk เขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาก่อนจะหลับตาลงช้าๆแล้ว
ภาพบางอย่างก็ค่อยๆผุดขึ้นมาทีละนิดมันเป็นภาพเหตุการณ์เมื่อนานมาแล้วที่เขาและInk ยังต่อสู้กัน

"I..Ink ตื่นสิ..ไอบ้าเรนโบ!!!"error พยายามที่จะปลุกคนที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่บนพื้น

"อ่ะ!!!"

"ตื่นได้ซะที ย..ยากจังนะท..ที่จะปลุกนาย"

"e..error!! ฉันนึกว่านายไปแล้ว"Ink พูดด้วยท่าทางตื่นตระหนก เมื่อเห็นคนตรงหน้า

"ฉันแค่ ก..กลับมาหา ร..รองเท้าไม่บ..บ่อยนะที่ ฉ..ฉันจะทำมันหาย"error พูดแล้วจ้องมาที่Ink

ซึ่งสภาพInk ตอนนี้ได้ถูกเขากระชากแขนทั้งสองข้างจนทำอะไรไม่ได้

"งะ..งั้นหรอ"

"จริงสิ ฉ..ฉันเจอข..ของเหล่านี้ด้วย"error ใช้คอนโทรสตริงบังคับให้สิ่งของลอยมาอยู่ระหว่างเขากับInk

"เอ๊!?"Ink ทำหน้าประหลาดใจกับการกระทำของerror

"จะมัวมองอ..อะไรอยู่รีบๆอ..เอาไปซะ!!ก่อนที่ฉันจ..จะเปลี่นใจ"error ขึ้นเสียงก่อนที่จะปล่อยของเหล่านั้นลงกับพื้น

"อ่ะ!! ขอบใจนะฉันใช้ปากฉันวาดได้"Ink บอกก่อนที่จะคาบพู่กันขึ้นมาแล้ววาดแขนของเขา

error มองInk ที่กำลังพยายามวาดแขนของตนเองด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกได้

เมื่อทุกอย่างจบลงerror นำพู่กันเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อก่อนที่จะเดินจากไปด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

ฉันเกือบฆ่านายอีกแล้วสินะInk....

To Be Continues.......