ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

                         เช้าวันรุ่งขึ้นสามีภรรยาก็มาส่งแก้วกับโทโมะด้านนอกป่า โทโมะกับแก้วเดินมาที่รถโทโมะหยิบเงินในกระเป๋า ให้สองสามีไปประมาณห้าพันเพื่อตอบแทนที่ช่วยเหลือเค้ากับแก้ว สองสามีภรรยาปฎิเสธ แต่โทโมะก็ขอร้องให้รับไว้ จากนั้นโทโมะก็ขับรถกลับกรุงเทพแต่ก่อนจะไปส่งแก้ว โทโมะก็แวะมาโรงพยาบาล แก้วก็คิดว่าโทโมะมาหาหมอเพื่อจะทำแผลก็เลยเดินตามไปแต่โทโมะกลับมาที่แผนกสูติ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายไม่ได้จะไปทำแผลเหรอ แล้วมาแผนกสูติทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็พาเธอเช็คร่างกายไง ตรวจดูว่าเจ็บตรงไหน หรือว่ามีอะไรผิดปกติกับลูกกับเธอรึเปล่าไง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่จำเป็นหรอก ชั้นไม่ได้เป็นอะไร นายควรไปหาหมอนะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แผลแค่นี้ชั้นไม่เป็นไร แต่เธอกับลูกซิ ให้หมอเช็คหน่อยเถอะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้น.... 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: โทษนะครับคุณพยาบาล คือผมจะพาภรรยามาตรวจอัลตราซาวด์นะครับ 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: สักครู่นะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายจะบ้ารึไง ชั้นไม่ตรวจชั้นจะกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อย่าดื้อได้มั้ยไม่เป็นห่วงลูกเหรอ ไม่รู้ว่าป่านี้ลูกจะเป็นยังไงบ้าง ตรวจดูหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไรหนิ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่ชั้น... 

 

 

 

 

 

 

 

 

พยายาล: เดี๋ยวเชิญที่ห้องอัลตราซาวด์ได้เลยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ (ดึงมือแก้วตามพยาบาลไป) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                   เมื่อตรวจเสร็จแล้วแก้วก็บอกให้โทโมะไปทำแผลเพื่อแลกกับการที่เธอยอมอัลตราซาวด์ โทโมะก็ต้องทำแผลเหมือนกัน เมื่อทำแผลเสร็จแก้วก็เอากุญแจรถโทโมะมาขับเพื่อจะไปส่ง โทโมะที่บ้าน แต่ระหว่างทางแก้วขอยืมโทรศัพท์โทรให้ป๊อบปี้มารับ แต่โทโมะบอกว่าแบตหมด 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะ !! คุณแก้ว !!

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟาง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เค้าโดนยิงที่แขนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ห้ะ โดนยิง !!! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ไม่เป็นไรแค่ถากๆเอง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วคุณแก้วล่ะค่ะเป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ่อเปล่าหรอกค่ะ แก้วไม่เป็นไร 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางว่าขึ้นไปพักกันก่อนเถอะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอ่อคุณฟางค่ะ แก้วขอรบกวนยืมโทรศัพท์โทรหาพี่ป๊อบหน่อยได้มั้ยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

                   โทโมะหันไปทำหน้าบอกฟางเชิงว่าไม่ให้ ฟางก็รู้ว่าโทโมะหมายถึงอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้างั้นฟางวานให้คุณแก้วช่วยพาพี่โทโมะขึ้นไปพักด้านบนหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวฟางโทรบอกคุณป๊อบให้ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอ่อ.... 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นะค่ะเดี๋ยวฟางรีบโทรให้เลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      เมื่อแก้วพาโทโมะเข้ามาส่งในห้องแล้วก็จะออกไปแต่โทโมะมาขวางประตูเอาไว้ไม่ยอมให้ออกไป

 

 

 

 

 

 

แก้ว: หลีกไป 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่หลีก

    

 

 

 

                  จากนั้นโทโมะก็พยายามขยับตัวไปชิดกับแก้วแก้วถอยหลังไปเรื่อยๆจนชิดผนังแก้วหลบสายตาโทโมะ ส่วนโทโมะก็เอาแต่จ้องหน้าแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายจะทำอะไร 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยู่กับชั้นก่อนได้มั้ย อย่าเพิ่งไปได้มั้ย

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ ชั้นจะกลับบ้าน หลีกไป 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้วเธอไม่เป็นห่วงชั้นเหรอ เจ็บแผลก็เจ็บ ยังไม่รู้เลยว่าจะอาบน้ำใส่เสื้อผ้ายังไงเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แล้วมันเกี่ยวกับชั้นยังไง 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็เธอเคยบอกเอง ว่าเป็นเพราะเธอชั้นถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็นายอยากมาบังเองทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็ได้ถ้าชั้นเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ได้ นายจะให้ชั้นช่วยอะไร 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยู่ดูแลชั้นที่นี้