[Inazuma Eleven Go] Cool Heart Taiyou x Yukimara

5

ไม่ชอบ

 

ผมกำลังจะเดินไปโรงเรียนดันไปเจอกับไทโยที่ยืนรอหน้าประตูแต่เช้า!

“นายมาทำอะไรที่นี่!? O_o” ผมทำตาโตแล้วถอยหลังไปชนกับพี่เฮียวโกะ

“เฮียวกะ ไปกับอาเมมิยะคุงเลย” พี่เฮียวโกะพลักผมไปทางไทโย “พี่ไปกับอายะจังน่ะ”

“แต่...” พอผมกำลังจะแย้ง จู่ๆพี่เฮียวโกะก็พูดไปว่า

“ไปเถอะน่า”

“ก็ได้” ผมเดินไปกับไทโยในที่สุด

“เมื่อวานนายกลับบ้านกี่โมง?” ไทโยหันมามองหน้าผม อะไรของเขากันนะ

“กลับ 5 โมงจะ 6 โมงเย็นน่ะ ถามทำไมหรอ?” พอผมถามเขากลับ ไทโยก็หัวเราะออกมา

“แค่ถามเฉยน่ะ 555+”

“หรอ”

“ทำไมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อล่ะ”

“ไม่รู้สิ” ผมถอนหายใจเบา

“ยูคิมูระ!” เสียงของใครบางคนก็ทำให้ผมกับไทโยหันมามองหน้า

“ชิโรซากิ มีอะไรหรอ?” ผมถาม แต่ชิโรซากิเงียบไปจ้องเขม็งไปที่ไทโย

“สวัสดีฉันชื่ออาเมมิยะ ไทโย” ไทโยยื่นมือมาให้ชิโรซากิเพื่อที่จะเช็คแฮนด์ แต่ชิโรซากิกลับเมินเดินหนีไปเฉย “เขาไม่ชอบฉันหรอ?” ไทโยหันมาถามฉัน

“คงงั้นมั้ง?”

พวกผมเดินมาถึงโรงเรียน ผมทำท่าจะบอกลาไทโย แต่ไทโยเดินตามผมเข้ามาในโรงเรียน

“นายไม่ไปโรงเรียนนายหรอ?” ผมกระพริบตาปริบๆ

“ความลับ” เขาหันมายิ้มให้ผม แล้วเดินไปทางห้องพักครู

ผมจึงมองหลังเขาที่กำลังเดินไป งงนะเนี่ย

 

ห้องเรียน

ผมเดินเข้าห้องเรียนก็ถูกชิโรซากิยืนขวางทางไม่ให้ผม เดินไปนั่งโต๊ะของผม

“คนนั้นใช่มั้ย คนที่ส่งข้อความมาหานายบ่อยๆ จนนายชอบจ้องนานๆแล้วหน้าแดงขึ้นมา” ชิโรซากิสังเกตุพฤติกรรมผมทุกวันเลยหรอเนี่ย O_o

“ก็คงงั้นมั้ง” ผมพูดจบก็อ้อมเดินไปนั่ง แต่ถูกชิโรซากิจับไหล่ผมทั้งสองมือของเขา “อะไรอีกล่ะ”

“...” เขาไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องผม สักพัก็ปล่อยแล้วพูดว่า “มีอะไรหรอก” พูดจบชิโรซากิก็เดินไปนั่งโต๊ะของเขา

ผมจึงนั่งลงด้วยมึนงงไป

ครืด ครืด

 

Taiyou_Sun

เมื่อสักครู่

ผมกำลังจะเจอกับเขาแล้ว (ไอคอนหิมะ)

ถูกใจ  ความคิดเห็น  แชร์

 

ผมก้มลงมองหน้าจอที่มีโพสต์ของไทโยอยู่ มันหมายความว่าอะไรกันนะ?

 

พอใกล้จะเริ่มโฮมรูม อาจารย์เดินเข้ามา

“วันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนนะ เป็นเวลา 3 เดือน” อาจารย์พูดขึ้นทำให้ผมนึกถึงไทโยขึ้นมาทันที “เข้ามาได้เลย” อาจารย์หันไปมองที่ประตูก็บอกกับนักเรียนที่อยู่ข้างนอกห้อง

นักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาอยู่ห้องเดียวกับ เป็นคนผมสีส้มเหมือนพระอาทิตย์ ซึ่งก็คือไทโยนั่นเอง เขาเดินเข้ามาในห้อง ทำให้นักเรียนหญิงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

“สวัสดีครับ ผมชื่ออาเมมิยะ ไทโย มาจากโรงเรียนอาราคุโมะครับ ^-^” ไทโยแนะนำตัวเองแล้วก็ยิ้มมาให้ ทำให้นักเรียนหญิงกรี๊ดกร๊าดกันมากกว่าเดิม บางคนก็สลบไปแล้ว

“อาเมมิยะ ไปนั่งตรง...ตรงนั้น ข้างหลังยูคิมูระน่ะ” อาจารย์หันซ้ายหันขวาเพื่อที่นั่งให้กับไทโย พอเห็นว่าข้างหลังของผมว่าง จึงชี้ไปที่โต๊ะข้างหลังผม

“ครับ ^^” ไทโยยิ้มให้อาจารย์แล้วเดินไปนั่งข้างหลังผม ตอนที่เขาเดินมาถึงผมเขาขยิบตาให้ผม จนผมแอบหน้าแดงออกมา O///O

“งั้นคาบแรกเรียนเรื่อง...” อาจารย์จึงเริ่มสอนทันที

 

พักเที่ยง

“ไทโย ทำไมนายถึงมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่” ผมที่กำลังกินขนมปังเมล่อนถามขึ้นมา ที่นั่งหันไปทางไทโย

“เรื่องมันมีอยู่ว่า...”

 

[Taiyou>>>say]

เมื่อวานตอนเย็น

ผมกำลังเดินเข้าไปในบ้าน จู่ๆอาจารย์ก็โทรมาหาผม

“มีอะไรหรอครับ? อาจารย์” ผมกดรับสายอาจารย์

[อาเมมิยะคุง นายได้ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะ]

“ที่โรงเรียนไรมงหรอครับ?”

[เปล่า ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนฮาคุเรน]

โรงเรียนฮาคุเรนงั้นหรอ!? โรงเรียนของยูคิมูระ จริงสิ มันเป็นโอกาสที่ผมจะเริ่มแผนการไอ้นางฟ้าใจดีอะไรนั่นน่ะนะ

“ตกลงครับ” ผมยิ้มออกมา

[โอเค งั้นนายก็ไปเริ่มเรียนตั้งแต่พรุ่งนี้เลยนะ ไปแจ้งที่ห้องพักครูที่โรงเรียนฮาคุเรนนะ แค่นี้ล่ะ]

ตรู๊ด ตรู๊ด

อาจารย์วางสายไป พระเจ้าเข้าข้างผมซะจริงๆเลย J

 

[Yukimura>>>say]

 หลังจากผมได้ฟังที่ไทโยเล่าแล้ว ก่อนหน้านี้ผมก็มโนไปไกลเลยว่า เขามาแลกเปลี่ยน เพราะเรา หรือ มาหาพี่เฮียวโกะ ก็เขาแอบชอบพี่เฮียวโกะด้วยนี่นา -*-

“คุยกันอย่างสนุกกันจริงๆ” ชิโรซากิที่ยืนอยู่ตรงกลางก็พูดขึ้นมา

“นายก็มาคุยด้วยกันสิ ^^” ไทโยกวักมือเรียกชิโรซากิ

“ไม่ ขอบคุณ” ชิโรซากิพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ ทำให้ไทโยสะกิดถามผม

“เขาไม่ชอบฉันหรอ?” นี่ไทโยดูไม่ออกหรอเนี่ย =*=

“มั้งนะ” ผมพูดจบก็กินขนมปังเมล่อนต่อ

ครืด

“อาเมมิยะคุง” เสียงของพี่เฮียวโกะ ทำให้ทุกคนหันไปมองพี่เฮียวโกะที่ชะโง้กหน้ามาทางประตู

“อ้าว รุ่นพี่ ^^” ไทโยยิ้มให้พี่เฮียวโกะ ผมจึงทำหน้าบูดที่เขาชอบเอาแต่ยิ้มให้พี่เฮียวโกะ

ใช่สิ ผมมันเป็นคนมาทีหลังนี่นา เชอะ!

“สองคนนั้นดูเหมาะสมกันจริงอ่ะ” เสียงของพวกนักเรียนหญิงที่นั่งข้างๆโต๊ะผมซุบซิบกันเบาๆเพื่อไม่ให้ไทโยได้ยิน แต่ผมได้ยิน ก็นั่งข้างๆพวกเธอนั่นแหละ

“ใช่ๆ” พวกเธอก็พยักหน้าแล้วก็เอาแต่คุยเรื่องไทโยกับพี่เฮียวโกะ

ฟังแล้วมันน่าหงุดหงิด

ไทโยก็เดินไปคุยกับพี่เฮียวโกะตรงประตู ผมจึงเดินไปกินที่บนดาดฟ้าคนเดียวเงียบๆ โดยที่พวกเขาไม่รู้ หงุดหงิดที่จะต้องฟังเสียงซุบซิบกันอีก

 ที่ดาดฟ้า

ผมนั่งกินอยู่คนเดียว แต่ที่ดาดฟ้าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวน่ะสิ มีแต่คู่รักอยู่สองคู่กำลังกินข้าวอย่างมีความสุข ไม่เกรงใจคนโดดเดี่ยวอย่างผมเลย =*=

“นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ ยูคิมูระ” ชิโรซากิเดินมานั่งข้างๆผม

“หงุดหงิดน่ะ พี่เฮียวโกะมาหาไทโย แล้วพวกผู้หญิงที่นั่งข้างๆฉันก็ซุบซิบน่ารำคาญน่ะ”

“อ้าว พี่เฮียวโกะก็ดูน่ารักนี่นา ใครๆก็ชอบ” ชิโรซากิตบไหล่ผมเบาๆ

“นายก็ยังแอบชอบเลย”

“ก็...นะ” ชิโรซากิยิ้มให้ผม

“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ” ปกติชิโรซากิจะมากินที่ห้องเรียนเสมอ วันนี้มากินที่ดาดฟ้า

“วันนี้ท้องฟ้าสวยจะตายไป” ชิโรซากิหันไปมองท้องฟ้า ทำให้ผมหันไปมองตาม

จริงอย่างที่ชิโรซากิบอกจริงๆด้วย ท้องฟ้าสวยมากกกก *0*

“จริงด้วย *0*” ผมตาลุกวาว

“เห็นมั้ยล่ะ : )” ชิโรซากิหันมายิ้มให้ผม

“พี่เฮียวโกะชอบอะไรมั้งอ่ะ” อยู่ๆชิโรซากิก็ถามเกี่ยวกับพี่เฮียวโกะ

“ก็ชอบเหมือนฉันนั่นแหละ” เขาเป็นเพื่อนของผม ผมก็จะตอบให้นะ ถึงแม้ในใจจะไม่อยากให้พี่เฮียวโกะไปคบกับใครก็เถอะ ความเป็นซิสค่อนของผมยังอยู่นะ ถึงจะหายไปสัก 3 ตอนก็เถอะ

“แล้วมีอะไรบ้างล่ะ”

“ชอบกินเค้กบลูเบอร์รี่ ไอศกรีมรสช็อกมิ้นท์ และขนมปังเมล่อน ชอบดูหนังของอนิเมะ ชอบฤดูหิมะ ชอบดอกกุหลาบสีขาว ฉันบอกนายได้แค่นี้แหละ” ชิโรซากิถึงกับจดเลยรึนั่น

“ขอบใจนะ” เขายิ้มให้ผม

“ก็เพื่อนกันนี่นา” พอผมพูดออกไป ก็ทำให้รอยยิ้มของชิโรซากิหุบขึ้นมาทันที

“รีบกินดีกว่า เดี๋ยวจะเริ่มเรียนแล้ว” ชิโรซากิก้มมองดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง

“จริงด้วย” ผมหันไปมองก็ดูเหมือนว่าพวกคู่รักก็ค่อยๆเดินออกไป ตอนนี้ทำให้ดาดฟ้ามีแค่ผมกับชิโรซากิกันสองต่อสอง แล้วพวกผมก็คุยกันเรื่องต่างๆที่สนใจเหมือนกันจนพลิน จู่ๆก็มีเสียงเปิดประตูดังปัง เป็นไทโยที่เปิดประตู เหงื่อเต็มหน้าของเขา แสดงว่าตามหาผมซะทั่วโรงเรียนน่ะสิ

“ทำไมนายปิดเครื่องล่ะ” ไทโยเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผม

หือ?0.0 ผมจำได้ว่า ไม่ได้ปิดเครื่องนะ ตอนมาถึงดาดฟ้าก็ยังไม่ได้ปิดเครื่องนะ

“ฉัน...” ผมยังไม่ทันได้พูดก็ถูกไทโย จับข้อมือผมแล้วก็ลากไปทื่อื่น

“นายมาอยู่กับชิโรซากิกันสองต่อสองได้ยังไงกันล่ะ?” ไทโยจับไหล่ทั้งสองข้างของผมแล้วเขย่าเบาๆ

“หยุด! ฉันขอตอบคำถามแรกของนายก่อนนะ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปิดเครื่องตอนไหน ตอนอยู่ที่ดาดฟ้าก็ยังไม่ได้ปิดเครื่อง” ผมพลักไทโยให้อยู่ห่างๆผม เพราะรู้สึกว่าผมจะอยู่ใกล้ไทโยจนเกือบจะจูบกันอยู่แล้ว “และฉันก็รำคาญเลยเดินมาที่ดาดฟ้า”

“ทำไมล่ะ” ไทโยเลิกคิ้วอย่างงงๆ

“ฉัน...แค่ไม่ชอบให้นายอยู่กับพี่เฮียวโกะน่ะ” ผมก้มหน้าลง เพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าผมหน้าแดง “มันน่าหงุดหงิดมากๆเลยนะ =///=”

ผมเผลอพูดอะไรออกไป๊!?