รุ่นพี่(ที่รัก)

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.

  51 ตอน
  410 วิจารณ์
  88.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 6 ซ่อม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย อะไรกันเนี่ยไหนว่าวันเสาร์อาทิตย์ไม่มาการรับน้องไงแล้วนี่ทำไมถึงให้พวกเรามาที่คณะได้

เนี่ย”ปลื้มบ่นอุบเมื่อจู่ๆเพื่อนในชั้นปี1ก็ส่งข้อความไปในไลน์กลุ่มของรุ่นบอกถึงนัดที่พี่ปี3สั่งนัด

ด่วนพรุ่งนี้10โมงที่ลานหน้าตึกดรออิ้งของคณะ ที่เป็นลานสนามหญ้ากว้างๆมีต้นไม้2-3ต้น

 

 

 

 

 

“สงสัยคงจะมีกิจกรรมด่วนขึ้นมาละมั้ง เพราะตอนนั้นที่พี่อยู่ปี1พี่ปี3ที่วิศวะก็เคยนัดมาเพื่อชี้แจง

กิจกรรมของมหาลัยที่เราต้องทำน่ะ”โทโมะพูดอย่างมองโลกในแง่ดี

 

 

 

 

 

“งั้นไม่เป็นไรค่ะ ไว้หลังนัดของพวกพี่ปี3เสร็จเราค่อยไปหาหอพักให้ฟางก็ได้ นัดคงไม่นานหรอก

เนาะ”ฟางพูด ก่อนที่เพื่อนคนอื่นที่ยืนรอพี่ปี3ไม่มาก็นั่งลงกับพื้นหญ้าแล้วนั่งรอฆ่าเวลา

 

 

 

 

 

 

 

“จัดแถวเรียง4ผู้หญิงอยู่ข้างหน้าผู้ชายอยู่ข้างหลัง20วิ เร็ว”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนพี่ว้า

กออกคำสั่งเสียงดังทำให้น้องปี1ที่กำลังนั่งอยู่นั้นตกใจรีบลุกขึ้นเตรียมจัดแถวด้วยความลนลาน

 

 

 

 

 

“ช้าอีกนะ ยังจะช้าอีก/ช้าก็หมอบลงไปให้หมด หมอบ”แก้วว่าเสียงดังตามด้วยป๊อปปี้ที่สั่งให้น้อง

ปี1หมอบลงไปทันที ก่อนที่จะสั่งจัดแถวใหม่ให้เป็นระเบียบ

 

 

 

 

 

“พอพวกผมไม่จัดระเบียบวินัยให้พวกคุณ พวกคุณก็เหลิง สบายตัวกันหมดแล้ว แทนที่เสาร์

อาทิตย์จะได้พัก แต่ต้องมาที่คณะเพราะพวกคุณทำผิดกฏที่ผมตั้งไว้”ป๊อปปี้เริ่มว่าน้องปี1เสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับพี่ พวกผมทำอะไรผิดหรอครับ/เงียบไปเลยคุณ อย่าพึ่งแทรกเพื่อนชั้นพูด ไม่มี

มารยาท”โทโมะยกมือขึ้นถามป๊อปปี้ก่อนที่แก้วจะตวาดใส่เขาทันที ฟิ้ว ภาพที่ฟางนั่งทานข้าวกับ

โทโมะที่ร้านอาหารหรูแถวหน้ามอปริ้นใส่กระดาษเกือบ20กว่าแผ่นถูกโยนขึ้นฟ้ากระจัดกระจาย

ทำให้ปี1รีบต่างก้มหยิบมันมาดู

 

 

 

 

 

 

 

“ขณะที่เพื่อนๆเข้านอนในหอไปแล้ว กลับยังมีเพื่อนของพวกคุณออกมาข้างนอกแล้วไปในที่อ

โคจร ซึ่งในกฎที่ผมตั้งให้กับพวกคุณผมบอกแล้วใช่มั้ย ว่าระหว่างการรับน้องผมจะไม่ให้พวกคุณ

ไปสถานที่แบบนี้ แล้วนี่มันอะไรกัน คำสั่งของผมมันเด็ดขาดพอใช่มั้ยห้ะ ดีกอดคอลุกนั่ง50ที/

เดี๋ยวค่ะ ครั้งนี้ฟางผิดให้ฟางถูกลงโทษเองเถอะค่ะ เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าอยู่หอในทำตามกฎที่พี่

สั่งหมดทุกคน จะมีก็แค่ฟางที่แหกกฎ ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษฟางเถอะค่ะ”ป๊อปปี้ว่าแล้วรีบสั่งรุ่น

น้อง ฟางไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปหน้าแถวแล้วยอมรับผิด

 

 

 

 

 

 

“ผมบอกแล้วไม่ใช่หรอว่ามารับน้องเมื่อมีคนผิดยังไงก็ตามต้องถูกลงโทษเป็นกฎหมู่ แล้วคุณ

สัญญาเองว่าจะไม่สร้างปัญหาแต่นี่ยังไม่กี่วันคุณก็ทำเพื่อนคุณเดือดร้อนอีกแล้ว/ใช่ค่ะ ฟางผิดเอง

ที่ฟางไม่ทราบว่าแค่การไปกินข้าวข้างนอกเวลาแบบนี้มันผิด ทั้งๆที่ฟางยังไม่ได้ดื่มเหล้าเลยก็ผิด

งั้นฟางจะขอรับโทษทั้งหมดนี้ไว้เอง เพื่อนๆไม่เกี่ยว”ป๊อปปี้ตะคอกดุใส่ฟางก่อนที่ฟางจะรีบ

ออกโรงรับผิดเอง

 

 

 

 

 

 

“ไหนบอกว่าไม่มีญาติที่ไหนในกรุงเทพไงล่ะคุณ แล้วนี่มันอะไรไปกินข้าวกับผู้ชาย คิดว่าพวกชั้น

โง่นักหรอ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ดี ในเมื่ออยากเป็นฮีโร่ปกป้องเพื่อน เห็นสนามนี่มั้ย วิ่งรอบสนาม20รอบ ไปสิ”ป๊อปปี้มองฟาง

ก่อนที่จะว่าแล้วออกคำสั่งฟางนิ่งสักพักก่อนที่จะฝืนขาที่เจ็บของตัวเองวิ่งออกไป โทโมะไม่รอช้า

รีบวิ่งไปช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

“ผมสั่งให้คุณฟางวิ่งแค่คนเดียวคุณจะมายุ่งอะไร/น้องเค้าเป็นผู้หญิงแล้วก็ยังเจ็บตัวอยู่ ผมขอรับ

โทษแทนฟางครับ”ป๊อปปี้เห็นรีบเดินเข้าไปขวางโทโมะรวมทั้งเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆเข้าไปช่วยขวาง

 

 

 

 

 

 

“ฮีโร่งั้นหรอ คิดว่าตัวเองซิ่วมาแล้วจะปีนเกลียวไม่เคารพกฎกันงั้นหรอ ถ้าคิดว่าตัวเองเจ๋งมากจะ

มารับน้องทำไม ออกไปสิ อย่ามาโชว์พาวแถวนี้”แก้วเข้าไปว่า

 

 

 

 

 

“ผมไม่ได้โชว์พาว แต่ผมคิดว่าสิ่งที่พวกพี่สอนผมวันนั้นให้ปกป้องเพื่อนผิ้ ผมกำลังทำอยู่ ฟางเค้า

เจ็บขาอยู่พี่ให้เค้าวิ่งรอบสนาม20รอบ แล้วยังเป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวแบบนี้ผมว่ามันไม่แฟร์ ผม

ขออาสาทำแทนฟางเอง/โอ้โห สังสัยปีน้องรับน้องคณะเราคงจะมีคู่รักเกิดขึ้นมาแน่ๆเลย ออกโรง

ปกป้องกันแบบนี้ รู้สึกว่าคุณจะเนื้อหอมจริงๆเลยนะ ทั้งหนุ่มแพทย์ทั้งเพื่อนในรุ่นคุณ เลือกใครดี

ล่ะ”โทโมะตอบคำถามรุ่นพี่ก่อนที่ป๊อปปี้จะหันขวับไปหาฟางแล้วพูดประชด

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะไม่ต้องทำแทนฟางหรอกค่ะ ถ้าพี่เค้าบอกวาฟางผิดฟางจะเป็นคนเดียวที่ถูกทำโทษ

เอง”ฟางพูดก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งรอบสนาม เมื่อวิ่งไปได้แค่รอบ ฟางก็เริ่มวิ่งชาลงเพราะอาการเจ็บ

ขาที่เริ่มกำเริบออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“เอ้ายังไม่ครบรอบเลย คนที่ปากเก่งบอกจะทำโทษแทนเพื่อนไปไหนแล้วล่ะ เห้ย ทำอะไร

น่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางที่เริ่มวิ่งไม่ไหวก็ตะโกนเสียงดังทำให้ปลื้มและโทโมะที่นั่งรอเฉยๆทนไม่ไหวรีบ

วิ่งเขาไปช่วยฟางแล้วกอดคอร่างบางก่อนจะวิ่งไปด้วยกัน จากนั้นตามด้วยมีนและเพื่อนคนอื่นในรุ่น

ที่เข้าไปวิ่งกับโทโมะ ฟางและปลื้มพวกซีแนนชะงักที่เพื่อนๆทั้งรุ่นออกไปก็ตัดสินใจเข้าไปช่วย

ฟางตามเสียงส่วนมาก โดยปีทั้งหมดไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้และพวกปี3ที่กอดอกมองอยู่นั้นยิ้มออกมา

อย่างพอใจที่เห็นสุดท้ายรุ่นน้องเลือกที่จะไม่ทิ้งเพื่อนและช่วยเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นพวกคุณแล้วมันโครตน่ารำคาญเลย พอให้หมดนั่นล่ะกลับมาตั้งแถวเหมือนเดิม”เมื่อปี1วิ่งต่อ

ไปอีกแค่2รอบเทานั้นป๊อปปี้สั่งให้มาจัดแถวตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้ ว่าถึงแม้คุณจะอยู่หอนอก แต่ถ้าไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนแบบนี้อีกก็อย่าออกไปที่

สถานที่อโคจรแบบนั้นอีก เพราะที่นั่นมันอันตรายแล้วไปกับผู้ชายอีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณจะทำ

ยังไง คุณบอกว่าคุณอยู่ตัวคนเดียวในกรุงเทพอีก ถ้าคุณเป็นอะไรไปแล้วผู้ปกครองคุณจะเสียใจ

เอา/ค่ะ ฟางเข้าใจแล้ว แต่พี่คะ ฟางไม่ได้คนเดียวฟางไปกับรุ่นพี่ที่ฟางรู้จักเท่านั้นนะคะ”ป๊อปปี้สั่ง

ให้ทุกคนนั่งพักก่อนที่จะดุฟาง แต่ก็ไม่วายที่ฟางจะแย้งป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“รุ่นพี่แล้วเค้าใช่ญาติคุณรึเปล่า ใช่พี่น้องคุณหรอ รุ่นพี่น่ะมีทั้งดีทั้งร้ายถึงเค้าจะไม่ทำอะไรคุณเมื่อ

คืน แต่ถ้าเค้าเป็นคนไม่ดีแล้วเค้าทำร้ายคุณล่ะ เอาไปคิดด้วยสิ”แก้วพูดเสริม

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ที่ผมเรียกมาไม่ใช่ว่าผมอยากจะแกล้งคุณ แต่ผมอยากเห็นสปิริตของพวกคุณว่าพวกคุณรัก

เพื่อนแค่ไหนและวันนี้ถือว่าพวกคุณทำดี แต่สำหรับผมถือว่ายังดีไม่สุด แล้วเจอกันวัน

จันทร์”ป๊อปปี้พูดต่อก่อนที่กลุ่มปี3จะเดินออกไปแล้วพวกพี่ปี2จะรีบเข้ามาดูแลพวกปี1ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฟางคะ นามบัตรหอพักรุ่งอรุณ เหมือนจะมีคนย้ายออกพอดียังไงก็ลองโทรไปถามห้องว่างนะ

จ้ะ”พิมที่ทำแผลให้ฟางเสร็จแล้วยื่นนามบัตรให้กับฟางก่อนที่จะเดินไปดูแลคนอื่น ร่างบางไม่รอช้า

รีบกดโทรศัพท์โทรถามห้องว่างทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะ ปลื้ม ฟางได้หออยู่แล้วนะคะชื่อหอรุ่งอรุณ แถวหลังมอนี้เองเค้าว่า วันพรุ่งนี้ให้ไปทำ

เรื่องสัญญาเช่าห้องที่ออฟฟิศประมาณบ่ายโมงแล้ววันจันทร์ค่อยย้ายของเข้าไปอยู่เลย”ฟางรีบไป

บอกรุ่นพี่และเพื่อนคนสนิททันที

 

 

 

 

 

“จริงอ่ะ ดีใจด้วยน้าฟางที่ได้ห้องอยู่แล้ว งั้นวันนี้เราไปกินหมูจุ่มที่ปากซอยหอพี่โทโมะเป็นการ

ฉลองแล้วกัน”ปลื้มพูดออกมาอย่างดีใจก่อนที่จะชวนเพื่อนๆไปกินหมูจุ่มในตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ ยาแดง”ฟางที่ปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำออกมาก็ชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้อยู่หน้าห้องน้ำยื่นยาแดงให้

กับฟาง

 

 

 

 

 

“ฟางวิ่งรอบสนามต้องให้ยานวดสิคะไม่ใช่ยาแดงซักหน่อย”ฟางขอบคุณแล้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แผลคุณไม่หายนิ รึว่ายาแดงขวดเล็กแค่นี้มันไม่ดีเท่าให้แฟนหมอตัวเองดูแลล่ะ/ไม่ใช่นะคะ

พี่กั้งไม่ใช่แฟนของฟางสักหน่อย เราเป็นพี่น้องกันเท่านั้นนะคะ”ป๊อปปี้รีบพูดเหน็บก่อนที่ฟางจะรีบ

เถียง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วบอกผมทำไมล่ะ ที่ผมให้คุณก็เพราะพี่รหัสคุณเค้าฝากมาให้ต่างหากล่ะรหัสอะไร

นะ128/108ต่างหากล่ะคะ งั้นยังไงก็ฝากขอบคุณพี่รหัสของฟางด้วยนะคะ”ป๊อปปี้เฉไฉแล้วพูด

ต่อก่อนที่ฟางจะฝากขอบคุณพี่รหัสตัวเองไปทางป๊อปปี้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อแล้วหันหลังเดิน

กลับไป

 

 

 

 

 

 

 

“ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ แล้ววันเปิดสายรหัสจะได้เจอกัน จากพี่รหัส108 ขอบคุณนะคะ”ฟางอ่าน

โน้ตที่พับแนบมากับยาแดงแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ เอาไปซะ/อะไรครับเนี่ย”โทโมะที่กลับมาที่หอแล้วนั่งรอปลื้มที่ล่างหอแปลกใจเมื่อแก้วยื่นยา

นวดให้

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้จักรึไง ยานวด ถ้าไม่เคยเห็นไหว้ซะสิ/ครับ ผมรู้ว่านี่คือยานวด แล้วพี่แก้วเอามาให้ผมทำไม

กันล่ะครับ หรือว่าพี่แก้วเป็นห่วงผม”แก้วไม่ตอบดีๆรีบพูดจากวนๆใส่โทโมะต่อ ทำให้โทโมะจึง

หยอดแก้วกลับบ้าง

 

 

 

 

 

“อย่ามาทะลึ่งแถวนี้นะคุณ ชั้นเป็นใครคุณเป็นใคร อย่าคิดว่าเป็นรุ่นพี่ซิ่วมาแล้วจะสามารถปีน

เกลียวกับชั้นได้น่ะ ที่ชั้นเอายานวดมาให้เพราะว่าพี่รหัสคุณเค้าฝากมาให้ต่างหากล่ะ รหัส102ไม่

ใช่รึไง”แก้วรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ผมก็แค่พูดเล่นใครจะไปกล้าแกล้งพี่ปกครองตัวเองได้ล่ะครับแกล้งไปก็ถูกทำโทษอยู่ดี ดุ

ชะมัด”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่ พวกชั้นก็ไม่ได้ใจยักษ์ใจมารนะ ก็ปี1ทำผิดพวกชั้นก็ต้องทำโทษน่ะสิ อย่าบ่นหน่อยเลย”แก้ว

รีบพูดกลับ

 

 

 

 

 

 

“ผมก็คิดว่าอย่างงั้นล่ะครับ พวกพี่ปี3คณะนี้เค้าไม่มีทางใจยักษ์ใจมารแกล้งกันได้หรอก น่ารักจะ

ตาย”โทโมะพูดจบก็เงยหน้าหันไปสบตากับแก้วที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาทำให้แก้วชะงักรีบถอยห่าง

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าคุณ ไร้สาระ เอายานวดไปก็ทาด้วยล่ะเดี๋ยวพี่รหัสเค้าจะเสียใจที่น้องเค้าไม่ดูแลตัว

เอง”แก้วรีบว่าก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องแล้วรีบเดินหนีทิ้งให้โทโมะนั่งยิ้มมองตามแก้วที่รีบเดินหนีตัว

เองไปอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

ถึงแม้พี่เค้าจะโกะแต่เพราะห่วงน้องกลัวไปเจอคนไม่ดีเค้าเลยต้องโหด

 

สายรหัสเริ่มปรากฏตัวเทคแคร์น้องแล้วว มาทายกันว่าพี่รหัสแต่ละคนคือใครกันนะ

 

 

อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะๆ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา