รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 “นะ นี่มันหมายความว่ายังไงกันไอ้กวิน”โทโมะที่อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินก็ตรงดิ่งไปกระชากคอเสื้อกวิน

เข้ามาใกล้พร้อมกับเค้นหาความจริง

 

 

 

 

“จะเอาเรื่องไหนล่ะ เรื่องที่ชั้นอยากเอาชนะแก้วก่อน รึว่าอยากเอาชนะแกก่อนดีล่ะไอ้โท

โมะ”

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

โทโมะไม่ปล่อยให้กวินพล่ามความร้ายกาจออกมาจึงจัดการชกกวินหน้าหันจนเลือดกบปาก

 

 

 

 

 

“ไอ้ชั่ว นี่ทั้งหมดเป็นแผนแกงั้นสิ บอกความจริงทุกอย่างมาเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ที่เริ่มปะติดปะต่อเรื่อง

ราวได้ก็ไม่รอช้ากระชากกวินมาก่อนที่จะคาดคั้นถามคำตอบจากกวินโดยมีโทโมะและฟางร่วมช่วย

กันล้อคตัวกวินเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่เห็นว่ายัยนั่นเชิดจองหองกับชั้นเลยจัดการทำทีเล่นละครน่าสงสารว่ายังไม่ลืมและขอโอกาส

อีกครั้งก่อนที่จะรู้ความจริงว่าแกกับแก้วคบกัน ชั้นเลยอยากจะปั่นหัวพวกแก แต่จะโทษชั้นไม่ได้

นะ นังนั่นมันใจง่ายเองโง่ยอมให้หลอกเอง บอกอะไรก็เชื่อ”กวินพูดความจริงออกมาอย่างร้ายกาจ

แล้วหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างงี้นี่เอง”จังหวะนั้นเอง แก้วที่กลับมาเพื่อมาเก็บกระเป๋าได้ยินความร้ายกาจของกวินออกมา

หมดทุกอย่างก็ไม่รอช้าเดินฝ่าวงล้อมพวกป๊อปปี้เข้ามาชกหน้ากวินอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อให้จะเริ่มใหม่กันกี่ครั้ง ความเลวของนายมันก็คงจะติดเป็นสันดานหมดแล้วสินะ ใช่ ชั้นยอมว่า

ชั้นเองที่ผิดที่โง่ยอมกลับไปคืนดีกับนาย เพียงเพราะชั้นเชื่อว่ารักแรกของชั้นมันจะกลับตัวเป็นคนดี

ได้ไงล่ะแต่ที่ไหน ก้อนกรวดมันก็คือกรวดวันยังค่ำ ไม่มีวันจะกลายเป็นเพชรได้หรอก ชั้นมันโง่เอง

ที่เชื่อใจคนอย่างนาย ไอ้สารเลว”แก้วโพล่งออกมาอย่างเหลืออดก่อนที่จะง้างมือตบหน้ากวินซ้าย

ขวาจนน้ำตาลทนไม่ไหวผลักแก้วล้มลงกับพื้นจนฟางแทบเข้ามารับไว้ไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะน้ำตาลชั้นมาที่นี่เพราะแค่จะมาเก็บของ ไม่ได้อยากได้ผู้ชายสารเลวนี่อีกแล้ว

อยากจะได้ก็เอาไปเลย ของที่ดีแค่เปลือกแบบนี้ชั้นไม่เอา”แก้วเห็นน้ำตาลพุ่งจะมาตบตัวเองก็ชี้

หน้าว่าแล้วหันหลังเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“ทำเป็นมาพูดดี ตัวเองล่ะดีตายคืนดีกับชั้น พึ่งเลิกกับไอ้โทโมะแต่แอบไปนอนกับผู้ชายที่ไหน

ไม่รู้จนท้องแบบนี้ แม่เธอที่เมืองจันทร์รู้เข้าคงจะเสียใจมากที่ส่งลูกสาวมาเรียนแต่กลับไปมั่ว

ผู้ชาย”กวินไม่ยอมแพ้ตะโกนไล่หลังแก้วกลับไปทำให้แก้วสะอึกหันกลับไปมองหน้ากวินแล้วเงย

หน้าสบตากับโทโมะก่อนที่จะรีบเดินหนีทุกคนออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว เดี๋ยวก่อนแก้วอย่าไปนะ”โทโมะเห็นแก้วพยายามวิ่งหนีตนเองก็รีบวิ่งเข้ามาดักแล้วรั้งข้อมือ

บางไว้

 

 

 

 

 

 

“แก้ว นี่แกจะหนีพวกเราไปทำไม แล้วนี่ที่ไอ้กวินพูดมันจริงหรอที่ว่าแกท้อง”ป๊อปปี้และฟางที่รีบ

วิ่งตามโทโมะมาก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”แก้วหันไปมองหน้าเพื่อนชายก่อนที่จะร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้เข้าใจความรู้สึกเพื่อนก่อนดึง

แก้วไปกอด แก้วที่เมื่อถูกสัมผัสของเพื่อนชายก็ร้องไห้ปล่อยโฮออกมาก่อนที่ฟางจะเดินเข้าไป

ปลอบแก้วข้างๆก่อนที่ทั้งหมดจะพากันกลับมาตั้งหลักที่ห้องพักของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตกลงว่าเธอท้องใช่มั้ยแก้ว”ป๊อปปี้ที่เห็นแก้วเช็ดน้ำตาแล้วเริ่มตั้งสติได้ก็พูดเปิดประเด็น

 

 

 

 

 

 

“แกจำตอนที่มีเรื่องกับพวกเต๋อได้มั้ย ที่ชั้นถูกแทงถากๆ ตอนทำแผลหมอเค้าตรวจร่างกายแล้ว

บอกชั้น ว่าชั้นท้องได้2สัปดาห์แล้ว ชั้นอึ้งสับสนไปหมด ชั้นเลยไม่กล้าบอกใคร บวกกับที่น้ำตาล

เข้ามาข่มขู่ทำร้ายชั้นไม่ให้ชั้นยุ่งกับกวินทำให้ชั้นยิ่งสับสนแล้วก็กลัว”แก้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“กลัวทำไมถ้าเธอท้องแล้วมั่นใจว่าไม่ได้นอนกับกวินมันก็ต้องท้องกับชั้น เธอจะสับสนทำไมอีก

หรือว่าเสียใจที่พ่อของเด็กในท้องไม่ใช่สุดที่รักของเธอ”โทโมะเข้าใจแก้วไปอีกแบบก็ยังคง

โวยวายว่าแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะ ไปมีอะไรกันตอนไหนทำไมไม่เห็นรู้เรื่อง/นี่ เราจะไปอยากรู้ว่าเค้าได้กันตอนไหน

ทำไมล่ะ”ฟางตกใจก่อนที่จะโวยวายจนป๊อปปี้ต้องรีบปรามแฟนสาวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้อยากให้ใครมารับผิดชอบเป็นพ่อของลูกในท้องหรอก มันเป็นความผิดชั้นเอง ที่โง่ไป

หลงเชื่อคนอย่างกวิน ฮึก ชั้นไม่กล้าบอกกวินว่าชั้นมีอะไรกับนายเพราะชั้นไม่อยากรู้สึกผิดกับคน

ที่ชั้นเลือก เหมือนกับตอนที่ทำกับนายแล้วชั้นไม่กล้าบอกนายเพราะนายมีแมงมุม แล้ว ฮึก ชั้นก็ก็

ทำร้ายจิตใจนายสารพัด มันสมควรโดนแล้ว สมควรที่ชั้นต้องเป็นแบบนี้ ฮือๆ”แก้วที่ทั้งเครียดทั้ง

เสียใจค่อยๆพูดความจริงออกมาแล้วปล่อยโฮออกมาในที่นั้น

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่นั่งข้างๆแก้วไม่รอช้าที่จะให้แก้วพูดจบก็ดึงร่างบางของอดีตแฟนสาวไว้

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันจะผิดก็ผิดที่ชั้นด้วยที่ตัดเธอไปจากใจไม่ได้สักที ทั้งที่แค้นเธอ อยากเอาคืนเธอแต่ชั้นลืม

คิดไปว่า เธอไม่ได้เป็นแฟนชั้นแล้ว ทำแบบนี้กับเธอผลสุดท้ายทุกอย่างมันตกที่เธอ ทั้งๆที่ชั้นเป็น

คนทำ แก้ว อย่าไปไหนได้มั้ย เธอไม่ต้องเครียดแค่คนเดียวอีกแล้ว เราะหาทางออกไปด้วยกันนะ

อย่าไปไหนนะได้โปรด”โทโมะที่กอดแก้วแน่นบอกกับแก้วแล้วปลอบเธอที่ร้องไห้จนน้ำตาซึมลงที่

อกกว้างของเขาจนเปียกชุ่ม ป๊อปปี้และฟางมองแก้วและโทโมะที่ต่างปลอบและขอโทษกันไปมาก็

อดสงสารทั้งคู่ไม่ได้ ก่อนที่ทั้งคู่จะขอตัวกลับห้องไป ทิ้งให้ฟางและป๊อปปี้อยู่ด้วยกันในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางสงสารพี่แก้วจังค่ะพี่ป๊อปที่ต้องมารู้ตัวว่าท้องแล้วยังเรียนไม่จบแบบนี้ พี่ป๊อปแล้วแบบนี้จะเป็น

อะไรมั้ยอ่ะ”ฟางพูดขึ้นก่อนที่จะเดินมานั่งข้างแฟนหนุ่มที่นั่งดูทีวีตรงโซฟาแล้วเอนหัวซบลงที่ไหล่

แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“เอาจริงๆที่นี่ก็ไม่ได้ห้ามให้นักศึกษาที่ตั้งครรภ์มาเรียนไม่ได้สักหน่อย แต่ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจ

แก้วเองล่ะ จะยอมมั้ยที่ต้องอุ้มท้องไปเรียน ส่วนเรื่องฝึกงาน ถ้าท้องขนาดนี้แล้วต้องไปฝึกงานที่

โหดๆหนักๆก็ยิ่งไปกันใหญ่ ไม่ได้เลยล่ะ หรือแก้วอาจจะต้องดรอปเรียนแล้วจบช้ากว่าพวกพี่ไปปี

นึง”ป๊อปปี้สันนิษฐานความเป็นไปได้ของเพื่อนสาวออกมาตามความคิดตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห แล้วคิดมากกว่าฟางอีก ทีเมื่อกี้ล่ะบอกว่าฟางคิดมาก ตัวเองก็เหมือนกันนั่นล่ะน่าเป็นห่วง

เพื่อนมากขนาดนี้ทำเป็นเก็กเป็นฟอร์มอยู่ได้ พ่อประธานปกครอง”ฟางยิ้มออกมาก่อนที่จะขยับตั;

มาจับแก้มป๊อปปี้ทั้ง2ข้างแล้วบีบเบาๆพลางพูดแซว

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ทีเอาใหญ่นะๆ กล้าหือกับผมหรอคุณ จับลงโทษซะเลยดีม้ะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะแกล้ง

พูดขู่แฟนสาว “ก็ลองดูสิคะ ลงโทษฟางแบบไม่มีเหตุผล ฟางจะบิดให้หูเขียวเลย นี่แน่ะ ว้าย”ฟาง

ยิ้มก่อนที่จะเลื่อนมือไปบิดหูแฟนหนุ่มแล้วพูดดุ ทำให้ป๊อปปี้ร้องเสียงหลงก่อนที่จะรีบอาศัยจังหวะ

อุ้มฟางขึ้นแล้วพาไปที่เตียงนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะครับ/อื้อ ฟางก็รักพี๊อปเหมือนกันค่ะ”ป๊อปปี้จูบลงที่หน้าผากมนของคนตัวเล็กแล้วบอก

รักเธอ ทำให้ฟางหน้าแดงซ่านไปถึงหูก่อนที่จะบอกรักป๊อปปี้กลับเช่นกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะผลัดกัน

แสดงความรักในวิธีของเขาและเธอแทบทั้งคืน

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะโทโมะว่าพรุ่งนี้จะไปหาแม่แก้วที่เมืองจันทร์ด้วยกัน”ทางด้านโทโมะแก้วหลังจากที่แก้ว

จัดกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้านวันพรุ่งนี้ก็ถามชายหนุ่มที่จะไปกับเธอด้วย

 

 

 

 

 

“อือ แน่นอนก็โทโมะจะไม่ปล่อยให้แก้วต้องเจออะไรแบบนี้ตามลำพังอีกแล้ว ในเมื่อโทโมะเป็น

คนก่อเราก็ต้องรับผิดชอบจัดการเรื่องของแม่แก้วเสร็จแล้วเราไปญี่ปุ่นนะ ไปบอกพ่อแม่โทโมะ เรา

จะแก้ไขเรื่องพวกนี้ไปด้วยกัน”โทโมะตอบก่อนจะเลื่อนมือมากุมมือแก้วไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียง

อ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ฮึก ขอบคุณมากนะที่อยู่ข้างกัน”แก้วซึ้งกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำพลางโผเข้ากอดแล้วร้องไห้

ก่อนที่โทโมะจะปลอบเธอแล้วพาเธอเข้านอนโดยที่เขาออกไปคุยกับปลื้มเรื่องงานกลุ่มที่ทำแล้ว

ต้องส่งอาจารย์อาทิตย์หน้า

 

 

 

 

 

 

ก๊อกก๊อก

 

 

 

 

 

 

 

เสียงเคาะประตูทำให้แก้วรู้สึกตัวตื่นขึ้นกลางดึกทำให้แก้วตื่นขึ้นไปเปิดประตูให้กับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วหรอโทโมะ”แก้วเปิดประตูพลางร้องทักแล้วต้องชะงักเมื่อเจอกับแมงมุมยืนกอดอก

มองหน้าแก้วด้วยสายตาเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่ห้องโทโมะไม่ทราบ/เอ่อ คือชั้น”แมงมุมเปิดฉากว่าแก้วทำให้แก้วตกใจและพูด

อะไรไม่ออกเมื่อเจอกับแมงมุม

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นถามว่าเธอ มาทำอะไรที่ห้องโทโมะ ไม่ได้ยินรึไง อ๋อ นี่คงจะโดนผู้ชายคนนั้นทิ้งไปล่ะสิ ถึง

ได้กลับมาหาโทโมะ นี่เธอนี่ก็หน้าหนาเหมือนกันเนาะ ทำโทโมะเจ็บและเสียใจมาแค่ไหนแล้วยัง

จะหน้าด้านกลับมาอีก”แมงมุมไม่พอใจเดินผลักแก้วเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูหมายจะเอาเรื่อง

พลันสายตาหันไปเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าที่แก้วและโทโมะเตรียมเก็บกระเป๋าอยู่นั้นก็เข้าใจว่าแก้วย้าย

มาอยู่กับโทโมะก็โวยวายใส่อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษเค้าแล้ว เราคุยกันแล้ว”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ยังไม่ทันที่แก้วจะพูดจบแมงมุมก็ตบหน้าแก้วหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ทุเรศ ทิ้งโทโมะไปหาคนใหม่แล้วยังมีหน้ากลับมาอีก ทำให้โทโมะต้องเสียใจแทบตายแล้วกลับ

มาทำไม เธอน่ะมันคนเห็นแก่ตัว นี่มันไม่ใช่ความรักคนอย่างเธอน่ะมันรักตัวเอง ทำไม อยู่โดย

ไม่มีผู้ชายอยู่ด้วยไม่เป็นรึไง ถึงได้โร่กลับมาหาคนเก่าแบบนี้ ทั้งๆที่เค้าเป็นของชั้นไปแล้ว”แมงมุม

โวยวายและโพล่งออกมาทำให้แก้วอึ้งแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินคำนั้นออกมา

 

 

 

 

 

“นี่เธอกับโทโมะ” แก้วเอามือทาบปากอึ้งกับสิ่งที่รับรู้และถึงกับพูดอะไรไม่ออก

 

 

 

 

 

 

”ใช่ เรากำลังจะเริ่มต้นใหม่กัน ชั้นขอเถอะนะ ถ้าเธอน่ะรักโทโมะจริง แล้วอยากให้เค้าไปเจอคน

ดีๆเธอก็ออกมาจากชีวิตของโทโมะซะ ให้เค้าไปตามทางของเค้า อย่าให้เค้าต้องจมปลักอยู่กับ

อดีตที่ดีแต่จะทำให้เค้าต้องเสียใจแบบนี้เลย”แมงยอมรับก่อนที่จะพูดเชิงขอร้องแก้ว แล้วน้ำตาก็

ไหลออกมา แก้วอึ้งก่อนที่ตัวเองจะร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่มืดตื้ออยู่เต็มหัวไปหมด เหมือน

กับมีคนมาโยนเธอกลับลงไปในเหวที่มีแต่น้ำและเธอก็เริ่มหายใจไม่ออก

 

 

 

 

 

“ได้ งั้นบอกโทโมะด้วยนะว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”แก้วเงยหน้าและปาดน้ำตาก่อนที่จจะบอก

แมงมุมแล้วเดินไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองพร้อมกับเดินออกไปจากห้องของโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

คู่ป๊อปฟางงอนกันหลายตอนกว่าจะดี ต้องเข้าใจคู่โทโมะแก้ว

 

มือที่3เค้าเยอะเคลียร์คนนึงอีกคนนึงก็มา

 

งานนี้โทโมะลำบากแน่ แต่ใกล้บแล้วล่ะอีกนิดเดียว55555

 

แต่ขออัพเรื่องป๊อปมาเฟียแล้วแก้แค้นก่อนนะ เพราะว่าเสียงโหวตมันเยอะอ่ะ555แล้วค่อยสลับฟางแก้วแค้นอ่ โอเคกันมั้ยอ่าาาา