รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปกติมันจะกลับบ้านไปหาแม่มัน แต่เหมือนช่วงนี้น้ารุ้งแกไปบาหลีกับเพื่อนน่ะสิ แล้วร้านเหล้าก็ไม่

ใช่แน่ๆ จะมีก็แต่อีกที่นึง”แก้วนิ่งคิดและนึกถึงเพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่มัธยมว่าชอบไปที่ไหน

บ้างก่อนที่นิ่งไป

 

 

 

 

 

“อีกที่มันคือที่ไหนกันล่ะคะ”ฟางเห็นแก้วนิ่วคิดก็รีบไปถามแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่ชัวร์อ่ะฟาง เพราะที่นี้มันเป็นที่ของป๊อปกับแฟนเก่ามัน แล้วมันเป็นคนบอกว่ามันชอบที่นี่มาก

ฝันอยากจะเปิดสวนสนุกเป็นของตัวเองแล้วขอแฟนเก่ามันแต่งงาน แต่พอมันเลิกกับจินนี่ไป มันก็

ไม่เคยพูดถึงที่นั่นอีก เลยไม่แน่ใจว่าป๊อปมันจะไปรึเปล่าน่ะสิ”แก้วพูดและเล่าถึงเรื่องราวในอดีต

ของป๊อปปี้ให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงเราก็ลองเสี่ยงไปดูดีมั้ย”โทโมะเสนอความคิดเห็น

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ บอกฟางมาก่อนก็ได้ค่ะว่าที่นั่นคือที่ไหน ฟางเป็นห่วงพี่ป๊อป”ฟางช่วยโทโมะยืนยันอีกที

ก่อนที่ทั้ง3คนจะมาจอดรถที่สวนสนุกร้างแห่งหนึ่งซึ่งตอนนี้ได้ถูกรื้อถอนออกไปบางส่วนเพื่อ

เวนคืนให้ธนาคารแล้ว จะเหลือก็แต่ด้านหน้าประตู ปราสาทเทพนิยาย รูปปั้นบางส่วนและโครงราง

รถไฟเหาะที่เหลืออยู่ ทั้ง3ลัดเลาะลอดรั้วเข้าไปข้างในและพยายามหลบยามที่เฝ้าที่นี่ไว้ เพราะ

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และไม่อนุญาติให้คนนอกเข้ามาโดยเด็ดขาด

 

 

 

 

 

 

 

“เราตะโกนเรียกไม่ได้ด้วยสิเดี๋ยวยามรู้ งั้นเอาอย่างงี้มั้ย เราแยกย้ายไปตามหาป๊อปปี้กัน แล้วถ้ามี

อะไรหรือว่าเจอป๊อปปี้แล้วให้รีบโทรหากันเลย พี่จะไปหาแถวลานรูปปั้นที่ใช้ถ่ายรูป โทโมะไปหา

แถวรถไฟเหาะ ฟางไปหาแถวปราสาทเทพนิยาย ตกลงตามนี้นะ”แก้วรีบสรุปก่อนที่ทั้ง3จะแยก

ย้ายกันออกไปตามหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า ทำไมไม่รับสายนะ นี่จะงอนกันไปถึงไหน ถ้าเจอนะ จะบ่นให้หูชาเลยพี่ป๊อปบ้า”ฟางบ่นอุบ

ขณะที่เดินลัดเลาะมาตามทางเดินทางขึ้นปราสาท พลางเปิดไฟฉายในมือถือด้วยความกลัว เพราะ

ปราสาทเทพนิยายตอนกลางคืนที่ไม่มีไฟแบบนี้มันดูน่ากลัวเหมือนปราสาทผีสิงไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”จังหวะนั้นเองฟางที่เดินตามหาป๊อปปี้ สะดุดกับพื้นต่างระดับทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น และ

พบว่าที่หัวเข่าตัวเองถลอกอยู่ ก็พยายามฝืนตัวเองลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วฟาง ล้มหมดเลย ไม่ต้องหาไอ้ป๊อปมันแล้วกลับๆ/ไม่เอาค่ะ ฟางจะตามหาพี่ป๊อป”แก้ว

และโทโมะที่หาส่วนของตัวเองเสร็จแล้วนึกห่วงฟางเดินมาตามในปราสาทเห็นฟางล้มก็รีบเข้ามา

ช่วยก่อนที่จะพูดชวนให้กลับแต่ฟางไม่ยอมกลับและเดินต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราเลือดออกแล้วนะฟาง อย่าดื้อสิ พี่ป๊อปเป็นผู้ชายยังไงเค้าก็ดูแลตัวเองได้ แต่ถ้าเราเป็น

อะไรไปอีกคนล่ะ ไปทำแผลที่โรงพยาบาลก่อนเถอะ”โทโมะรีบดุรุ่นน้องคนสนิทก่อนที่จะช่วยกัน

ลากฟางออกไปทำแผลข้างนอกพร้อมกับแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ แน่ใจนะฟางว่ายังตามหาป๊อปมันที่นี่อีก”หลังจากทำแผลเสร็จแล้ว แก้วและโทโมะจำเป็นต้อง

พาฟางกลับมาที่ทสวนสนุกร้างที่เดิม เพราะร่างบางนั้นงอแงโวยวายและพวกเขา2คนก็อดไม่ได้ที่

จะเป็นห่วงผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฟางจึงยอมมาช่วยกันหาป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางเป็นคนผิดนัดพี่ป๊อปเองจนทำให้พี่ป๊อปหนีตะเลิดฟางจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ให้ได้”ฟาง

พูดตามความรู้สึก

 

 

 

 

 

“งั้นเอางี้ เดี๋ยวพวกเราช่วยกันหานี่ล่ะ เพราะปราสาทนี้มีหอคอยที่เมื่อก่อนเค้าใช้ชมวิวอยู่แยก

ออกไป ช่วยกันหาจะได้กลับ”โทโมะด่วนสรุปก่อนที่ทั้งหมดจะช่วยกันตามหาป๊อปปี้ ตอนนั้นเอง

ฟางปลีกตัวไปทางหอคอยเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าจะเจอพี่ป๊อปที่นี่นะ”ฟางพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินขึ้นไปยังหอคอย หญิงสาวคิดอยู่กับ

ตัวเองจากตอนเย็นที่รู้เรื่องป๊อปปี้จากแก้ว พี่ป๊อปปี้ชอบเธอและจะสารภาพรักเธอหลังจากละครเวที

งั้นหรอ ถ้าเป็นอย่างงั้นเธอก็คงจะไม่คิดเข้าข้างตัวเองคนเดียวและคงจะสมหวัง

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ใครน่ะ พี่ป๊อปหรอ”เมื่อมาถึงยอดหอคอย ร่างบางเห็นใครบางคนนอนหลับอยู่ที่ม้านั่งยาวใกล้

กับที่ชมวิว จึงตะโกนออกไปก่อน

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป มาหลับอะไรตรงนี้ กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว”ร่างบางไม่ไว้ใจว่าคนที่นอนตรงนั้นจะเป็นป๊อปปี้

รึเปล่าก่อนที่จะคว้าไม้แถวนั้นมาเป็นอสวุธเมื่อเดินมาใกล้และพบว่าคนที่นอนอยู่คือป๊อปปี้ที่เธอ

กำลังตามหาอยู่ก็ไม่รอช้ารีบเข้ามาหาและพยายามเขย่าตัวแต่ร่างสูงไม่ยอมขยับตัว

 

 

 

 

 

“ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะพี่ป๊อป พี่แก้ว เจอพี่ป๊อปแล้วค่ะ แต่พี่ป๊อปไม่ได้สติเลย”ฟางเอามืออังที่

หน้าผากสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ออกมาก่อนที่จะรีบโทรศัพท์บอกแก้วและโทโมะให้มาช่วยตนเอง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวร้อนจี๋แบบนี้เป็นไข้แน่ๆ”โทโมะที่ดูอาการก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ใช่ไข้ธรรมดาน่ะสิ จำได้เลยเวลามันเมามันชอบทำอะไรแผลงๆ แล้วนี่กล่องกุ้ง มันแพ้กุ้งจะ

ตาย ตอนปี2ไปทะเลกันมันเมาแล้วมันเผลอกินกุ้งเผาไปดีที่พอยาแก้แพ้มากินทันแต่ตัวก็แดงทั้ง

ตัว แต่นี่มันกินไปแล้วนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ดูสิทั้งตัวร้อนทั้งผื่นขึ้น ทำไงดี น้ารุ้งก็ไปบาหลีด้วยสิ”แก้ว

พูดอย่างร้อนใจและกังวลถึงอาการแพ้เพื่อนชาย โทโมะและฟางได้ยินเช่นนั้นก็รีบพาป๊อปปี้ไปส่ง

โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วไปเจอไอ้ป๊อปที่ไหนเนี่ย”เมื่อพาป๊อปปี้เข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว แก้วที่ติดต่อแม่ของป๊อปปี้

ไม่ติดก็รีบโทรตามพิมและเขื่อนที่เป็นเหมือนญาติของป๊อปปี้มาดูอาการทันที

 

 

 

 

 

 

“หอคอยปราสาทเทพนิยายน่ะสิ ที่ที่มันชอบพาจินนี่ไปอยู่ด้วยกันบ่อยๆไง”แก้วตอบเขื่อนโดย

ไม่ทันสังเกตว่าฟางที่นั่งตรงนั้นชะงักเมื่อได้ยินชื่อจินนี่อีกครั้ง ที่ที่ชอบพาจินนี่ไป เท่ากับว่าเป็น

แฟนเก่า นี่ป๊อปปี้คงจะแคร์ผู้หญิงที่ชื่อจินนี่มากสินะ

 

 

 

 

 

“เอาน่าฟาง ถึงจะเป็นที่ที่มันชอบพาจินนี่ไปแต่จริงๆแล้ว มันชอบสวนสนุกมาตั้งนานแล้วล่ะ ไม่เกี่ยวกับจินนี่หรอก”ปั้นจั่นเห็นหน้าฟางที่ซึมลงไปก็รู้ทันและพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวหมอต้องให้คนไข้พักที่นี่คืนนึงเพื่อดูอาการก่อนนะ แล้วถึงจะปล่อยกลับบ้านได้ แล้วก็อย่า

ลืมให้คนไข้ทานยาแก้แพ้ตรงตามเวลานะครับ”หมอที่ตรวจอาการของป๊อปปี้เสร็จเดินออกมาพูด

ก่อนที่ทุกคนจะพากันไปหาป๊อปปี้ที่ถูกมาส่งที่ห้องพักพิเศษชั้นบน

 

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้า ไอ้อวดดี รู้ว่าแพ้กุ้งยังจะกินเข้าไปอีก555”ปั้นจั่นพูดและหัวเราะเยาะกับเคนตะที่พึ่ง

มาเยี่ยมป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลย ถ้าจะมาเยาะเย้ยกันนะ ก้กลับไปเลย พิมดูแลแฟนดีๆหน่อย”ป๊อปปี้ที่ได้สติแล้วรีบว่า

เพื่อน

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปนะพี่ป๊อปมันน่าว่ามั้ยละคะ รู้ว่าตัวเองกินกุ้งไม่ได้ก็ยังจะกินมันอีก ดูสิ มีแต่ผื่นแดงขึ้นตาม

ตัวตามหน้าแบบนี้ ถ้าเป็นแผลเป็นแล้วไม่หล่อเนี่ยพิมจะหัวเราะให้เข็ด”พิมรีบสมทบกับแฟนหนุ่ม

ว่าพี่ชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“แล้วถามจริงเถอะป๊อป แกจะซื้อกุ้งไปกินแกล้มเบียร์ทำไมไม่ทราบ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองแพ้”แก้วที่นั่ง

ข้างเตียงป๊อปปี้ก็ถามขึ้นต่อ

 

 

 

 

 

 

“ก็ตอนนั้นเห็นยายแก่เค้าขายแล้วเหลือกล่องสุดท้าย สงสารแกเลยซื้อ ว่าจะเอามาให้พวกแก

แกล้มเหล้า แต่ตอนนั้นดันนั่งรถเมล์มาลงที่สวนสนุกนั่นพอดี เลยอยากรำลึกความหลัง”ป๊อปปี้พูด

พลางถอนหายใจทำให้ฟางชะงัก รำลึกความหลังงั้นหรอ นั่นก็คงหมายถึงความรักตัวเองกับจินนี่ที่

นั่นสินะ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคืนนี้ฟางเฝ้าพี่เองนะคะ/ไม่ต้องล่ะ พี่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว ไม่

อยากจะเสียเวลาอันมีค่าของดาวมหาลัยหรอกครับ และอีกอย่างพี่ก็ยังไม่ตายยังพูดได้คุยกับ

เพื่อน กินเหล้าได้อยู่ กลับไปหาพี่กั้งสุดที่รักเถอะ”ฟางเงียบสักพักก่อนที่จะอาสาเฝ้าป๊อปปี้คืนนี้

แต่ป๊อปปี้รีบสวนกลับมาทันควันแล้วมองไปที่ฟางนิ่งน้ำเสียงเย็นชาทำให้ฟางสะอึกและซึมลงไป

ทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มพูดถากถางแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงซะ แกก็ควรรู้เอาไว้ว่า มีคนๆนึงเค้าตามหาแกแทบบ้าเพราะแกไม่รับโทรศัพท์เค้า จนเค้า

เจ็บตัวเลือดออกก็ยังจะตามหาแกอยู่นะ และถ้าพวกชั้นมาช้าแล้วทิ้งแกไว้ที่นั่นทั้งคืนแกคงตายไป

แล้วไม่มานั่งเถียงนั่งว่าเค้าฉอดๆแบบนั้นหรอก ไอ้เลี้ยงหมาไว้ในปาก”แก้วเห็นฟางซึมรู้สึกก็รีบว่า

ป๊อปปี้ก่อนที่จะดันฟางไปนั่งแทนที่เธอข้างๆป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะเงียบอะไรล่ะ ตกลงกับพวกเราตอนเช้าว่าไงวะป๊อปก็รีบพูดกับน้องเค้าสิ นี่ก็หลังละครเวที

นัดพบแล้วนิ”ปั้นจั่นสังเกตท่าทางของฟางกับป๊อปปี้ก็พูดเปิดประเด็นขึ้น”พูดอะไร ไม่มีอะไรจะพูด

สักหน่อย”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ทำไมพูดแบบนี้ล่ะป๊อป แกเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอ นี่จะงอนฟางเป็นเด็กงี้ไม่ได้นะ”แก้วไม่

พอใจก็โวยวายใหญ่

 

 

 

 

 

 

“ตอนนั้นอาจจะพร้อมที่จะพูด แต่ถ้าเค้าไม่สนใจจะฟัง เราจะพูดซ้ำอีกทำไม ง่วงแล้วโว้ย มาพูด

อะไรดึกดื่น คนป่วยต้อิงการพักผ่อนออกไปให้หมดเลย”ป๊อปปี้มองฟางนิ่งแล้วพูดก่อนที่จะ

โวยวายแล้วคลุมโปงแกล้งนอนหันหลังไม่สนใจทุกคน เพื่อนๆของป๊อปปี้มองท่าทางชายหนุ่มก็

ถอนหายใจก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปเค้าเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนัดน่ะค่ะ เห็นกะล่อนแบบนี้แต่เรื่องนี้เค้าจริงจังมากนะ

คะ”พิมพูด

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ป๊อปมันอาจจะโมโหอยู่เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันแล้วกัน วันนี้เรากลับไปพักผ่อนกันก่อน

ก็ได้อย่างน้อยเราก็เบาใจแล้วว่ามันไม่ได้หนีไปเมาที่ไหน”แก้วพูดก่อนที่จะบอกให้เพื่อนๆคนอื่นๆ

แยกย้ายกันกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ดด

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่นอนคลุมโปงอยู่ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องก็รีบเลิกผ้าห่มออกมาดูและชะงักเมื่อเห็น

ฟางเข้ามานั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

“ทำไมยังอยู่ที่นี่ทำไมไม่กลับไปกับพวกแก้วหรือว่าจะรอพี่กั้งขาเดือนสุดฮอตมารับล่ะ ไม่ต้องมา

เฝ้าคนอย่างพี่หรอก”ป๊อปปี้รีบว่าด้วยความน้อยใจ หมับ ฟางมองป๊อปปี้ที่นั่งว่าตัวเองก็รีบดึงป๊อปปี้

ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

“ฟางขอโทษพี่ป๊อป อย่าโกรธฟางแบบนี้สิ”ฟางพูดด้วยความรู้สึกผิดและไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้ทำให้

ชายหนุ่มชะงัก มองร่างบางที่กอดตัวเองอ่อนลงและเอามือลูบผมคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา

 

 

 

 

 

พี่ป๊อปน้อยใจแล้วทำอะไรแผลงๆจนเข้าโรงพยาบาลแบบนี้ จะโกรธน้องฟางมากมั้ยนะ

 

น้องฟางเค้าผิดไปแล้วพี่ป๊อปเค้าจะหายงอนมั้ยน้อ

 

 

 

 

โอ้ยยย กว่าจะมีเวลาได้จับคอมตัวเอง ขอโทษน้าาา ยุ่งมากเลยที่ผ่านมาเลยไม่ได้อัพ

 

มาอัพแล้วจ้า อย่าหายไปกันนะ5555