แบบไหนที่เธอรัก

          "อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้วค่ะป๊อป" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งร้องอย่างกระเส่าเมื่อสะโพกสอบเร่งขึ้นเรื่อยๆ 

         "เยี่ยมมาก เนย อย่างงั้นแหละ" เสียงป๊อปปี้กระหืดกระหอบกับบทรักที่อยู่บนเตียงกับสาวผมบลอนด์จากนั้นเสียงทั้งสองก็ดังขึ้นเรื่อยๆจนเงียบลง

 

 

ป๊อปปี้หนุ่มหล่อนักธุรกิจไฟแรงลูกชายคนเดียวของตระกูลจิระคุณ แน่นอนว่าเรื่องผู้หญิงต้องมีไม่ขาดมือ ร่างสูงเดินลงมาจากบันไดพร้อมสาวผมบลอนด์ที่ผ่านมรสุมรักมาด้วยกัน คู่ควงคนใหม่ของเขา

 

     "คอนเสิร์ตสนุกมากไหมป๊อปปี้" เสียงของมารดาถามลูกชาย เธอนั่งอยู่บนโซฟาราคาแพงดูท่าทางโมโหที่เห็นลูกชายตัวดี เดินลงมาพร้อมกับแม่นางแบบขายาวผมบลอนด์

    

    

      "เอ่อ แม่ครับ ผมนึกว่าแม่ยังไม่กลับจากสปา" ป๊อปปี้ตอบกลับ

 

      

     "ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญออกไปฉันและลูกชายต้องการพักผ่อน" แม่ป๊อปปี้พูดพลางชายตามองหญิงสาวที่ยืนหน้าเสีย และเดินออกไปรอที่ห้องรับแขก

 

 

"เอ่อ ป๊อปคะ ไปสะ... " 

 

"มาเองก็กลับเอง ฉันหิว ไม่มีเวลาไปส่งใคร" ป๊อปปี้ตอบกลับอย่างเย็นชาก่อนจะเดินออกมาหามารดาของตน

 

 

"แม่มีอะไรรึเปล่าครับ" ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งตรงข้ามกับมารดา 

 

 

"แม่ต้องการให้ลูกแต่งงานภายในสามเดือน แม่ตัดสินใจแล้วป๊อปปี้" แม่ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง

 

 

"ผมแค่พาผู้หญิงมานอน แม่จะให้ผมแต่งงานเลยหรอครับ ไม่ตลกไปหน่อยรึไงครับแม่" ป๊อปปี้เถียงทันควันอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่มารดากล่าว

 

 

"มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้น แม่อยากอุ้มหลาน อยากมีทายาทจิระคุณ แม่อยากให้ป๊อปมีครอบครัว" 

 

 

"แต่ผมยังไม่อยากแต่งงานครับ ผมยังไม่เจอคนที่ถูกใจ" ป๊อปปี้ตอบเสียงเย็นชา 

 

 

"ยังไม่เจอคนที่ถูกใจหรือยังลืมใครไม่ได้ซักที ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แม่เตรียมผู้หญิงมาให้แล้ว แล้วพรุ่งนี้ป๊อปจะต้องไปเดทกับเธอทำให้เธอแต่งงานกับลูก"  

 

 

 

"แม่อย่าเล่นแบบนี้สิครับ ผมไม่ตลกนะแม่  เค้าเป็นใครถึงอยากให้ผมแต่งงานกับเค้านัก" ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิด นี่มันคลุมถุงชนชัดๆ 

 

 

 

"เค้าไม่ใช่ดารา นางแบบ สวยๆเซ็กซี่ที่ลูกเคยควง น้องเป็นคนอ่อนโยน ใจดี แม่ว่าลูกต้องหลงรักแน่ๆถ้าได้เจอ เชื่อแม่สิลูกรัก" แม่ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มร่าเริงก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้ลูกชายตัวดีหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

 

 

 

"เรียบร้อยแล้วนะยัยเฟรียส ตาป๊อปต้องชอบหนูฟางแน่ๆเชื่อฉันสิ ถึงหนูฟางจะไม่ใช่สเป็คของลูกชายฉัน แต่คนจิตใจดีอย่างหนูฟางต้องดูแลป๊อปปี้ได้ดีแน่ๆ ฉันมีลูกชายคนเดียว มันถึงเวลาแล้วที่เค้าต้องมีครอบครัว ไม่ใช่ใช้ชีวิตแบบนี้ ฉันอยากให้ป๊อปปี้ทิ้งอดีตไปแล้วเริ่มต้นใหม่กับหนูฟาง"

 

 

"แต่ ทำแบบนี้มันจะดีหรอถึงลูกสาวฉันจะชอบตาป๊อป แต่ตาป๊อปน่ะไม่ได้คิดอะไรกับฟางเลยนะ ฉันไม่อยากให้ลูกสาวต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก" แม่ของฟางกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงกังวล

 

 

 

"เชื่อฉันสิ ว่าเด็กสองคนนี้จะต้องรักกัน"

 

 

 

 

 

ณ บ้านนีระสิงห์

 

 

 

" เหม่ออีกแล้วนะพี่ฟาง จะเเต่งงานอยู่แล้ว คิดเยอะเดียวตัวก็บวมหรอก" เฟย์พูดขึ้นเมื่อเห็นพี่สาวตัวเองนั่งเหม่อมาครึ่งชั่วโมง เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องแต่งงานกับคนที่เค้าไม่ได้รักเธอ  ถึงเธอจะรักเค้ามากแค่ไหนแต่เค้าไม่เคยคิดกับเธอเกินคำว่าน้องสาวเลย 

 

 

"แต่งไปก็ต้องหย่า  ในเมื่อพี่ป๊อปไม่ได้รักพี่" ฟางพูดพลางถอนหายใจ

 

 

"แต่งกันไปเดียวก็รักกันเองน่า พี่ป๊อปอาจจะเย็นชา ขี้โมโห ไม่มีเหตุผล.." 

 

 

"นี่เธอด่าเพื่อน/พี่ชั้นอยู่รึไงยัยหมูบิน" โทโมะที่พึ่งกลับจากสนามบินเพื่อไปรับแก้ว ญาติสาวของป๊อปปี้เพื่อนของเค้า เดินเข้ามาพร้อมกับวางของ และเดินไปเขกหัวเฟย์ทักที

 

 

 

"โอ๊ย เจ็บนะพี่โทโมะ แล้วนี่อะไรยัยแก้วพี่โทโมะออกไปตั้งแต่เช้าทำไมกลับมาสายป่านนี้เนี่ยะห้ะ เดี๋ยวเถอะฉันจะงับหัวแกให้ขาด ฉันกับพี่ฟางหิวไส้จะขาดแล้วโว้ย" เฟยู์พูดพลางทำท่าเดินเข้ามาจะงับหัวแก้ว

 

 

 

 

"ก็ไอ้พี่โทโมะนี่สิ  ไม่เช็ครถให้ดี น้ำมันหมด คนอะไร สะเพร่าจริงๆ ฮึ่ย " แก้วตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย

 

 

 

"จะมาโทษพี่ได้ไง รถพี่ไม่ได้มีคันสองคันนะ ไอป๊อปก็ประชุม นี่พี่อุตส่าห์แหกตามารับแต่เช้า นี่ยังจะบ่นอีกรึไงยัยทอมมหาประลัย แล้วยัยเฟย์ถ้าบ่นมากนักพี่จะโทรตามเขื่อนมาจัดการ ยัยแสบ" โทโมะตอบกลับสองสาวที่กำลังรุมว่าเค้า พลางหลบแก้วกับเฟย์ที่กำลังหยิกแขนตัวเอง "เจ็บนะยัยโรคจิตทั้งสองคนเลย หยิกมาได้"

 

 

"แก้วไม่ใช่ทอมนะไอพี่บ้า  ฮึ่ยมาให้แก้วเตะซะดีดี" 

 

"ลองพี่โทรดูสิ เฟย์จะงับแขนพี่ให้ขาดไปเลยพี่โทโมะ"

 

 

"ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้ พอได้แล้วค่ะ ฟางเตรียมของโปรดแก้วให้เยอะเลยนะ พี่โทโมะทานด้วยกันนะคะ พี่โทโมะได้ของที่ฟางฝากซื้อรึปล่าวคะ" ฟางเดินมาห้ามทัพน้องสาวตัวเองและเพื่อนของเธอ 

 

 

"อ๊ายยยยยย ยัยฟางแกน่ารักที่สุดดด ฉันรักแกจังจุ๊บๆๆๆๆๆๆเพื่อนรัก" แก้วเดินเข้ามาจุ้บฟางก่อนรีบวิ่งไปที่ของกินทันที  โทโมะตกใจก่อนจะตอบกลับฟาง

 

 

 

"คือพี่ยุ่งๆเรื่องรถน่ะเลยลืมซะสนิท  แต่พี่ฝากเขื่อนซื้อมาให้แล้ว เดียวมันก็มา พี่ไปดูยัยทอมก่อนนะ เดียวแย่งยัยเฟย์กินหมด"  โทโมะตตอบเร็วๆก่อนจะวิ่งไปหาแก้ว

 

 

 

"ฮํัลโล่ววววววว ทุกคน เขื่อนมาละคร้าบบบบบบบบบบบบบ" เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับของที่ฟางฝากซื้อ  

 

 

"ขอบคุณมากนะเขื่อน  ฟางทำของกินไว้เลี้ยงต้อนรับยัยแก้วน่ะ ทานด้วยกันก่อนสิ" ฟางยิ้มขอบคุณก่อนจะคว้าถุงแล้วให้แม่บ้านนำไปเก็บไว้ในครัว

 

 

 

"น้องฟางนี่น่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ แต่น้งสาวตัวดีของฟางนี่สิ เหอะ"เขื่อนพูดพร้อมเบ้ปากเมื่อเห็นสาวแก้มบุ๋มเดินมา

 

 

"เฟย์มันทำไมห้ะ ไอพี่เขื่อนแตก ใช่สิ เฟย์ไม่ใช่ยัยแจมนมโตนั่นนี่ แล้วนี่มาทำไมเราเลิกกันแล้วนะคะ ฮึ่ย ไปให้พ้นหน้าเฟย์เลยนะตากบบ้า" เฟย์เหยียบเท้าเขื่อนแล้ววิ่งออกไปด้วยความโมโห

 

 

"โอ๊ย ยัยแสบเอ้ยเหยียบมาได้เท้าคนนะไม่ใช่เท้ากบ" เขื่อนพูดก่อนจะวิ่งตามเฟย์ออกไป

 

 

 

"เฮ้อ อย่างน้อยเขื่อนก็ยังรักเฟย์ถึงจะเลิกกันแล้ว แต่พี่ป๊อปนี่สิ ฟางจะมีโอกาสที่พี่ป๊อปรักฟางบ้างไหมคะ" เธอควรทำยังไงกับเขาดี ฟางรู้ดีถึงเขื่อนกับเฟย์จะเลิกกันแต่ทั้งสองคนก็ยังรักกันแต่ด้วยความทิฐืทั้งคู่ทำให้ยังลงตัวไม่ได้  ถึงป๊อปปี้จะไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แต่เธอก็ยังมีความหวังเล็กๆอยู่ในใจเรื่อยมา