Love your smile วางกับดักรักยัยยิ้มหวาน

     ณ โอซะกะ

"คุณป๋าว่าไงนะค่ะ" ฉันที่อยู่ ๆ ก็โดนเรียกเข้าห้องเย็น (ห้องทำงานท่านประทาน) ก็ต้องตกใจเมื่อป๋าหรือพ่อของฉันมีเรื่องสำคัญที่จะพูด

"พ่อเองก็ไม่อยากให้พิมฐาไปหรอกนะลูก แต่ที่นั้นขาดหุ้นส่วนรายใหญ่อยากเราไม่ได้จริง ๆ" 

"แล้วทำไมคุณป๋าไม่ไปเองค่ะ"

"ทางนี้ก็มีงานที่ต้องทำ อีกอย่างหนูจะได้กลับไปเที่ยวพักร้อนที่บ้านพ่อ ที่นั้นสวยมากเลยนะ"

"ไปเมื่อไรค่ะ" 

"อาทิตย์หน้า"

     ผับ TJ

"ชนแก้ว" นาอิยกแก้วขึ้นซดหลังจากที่พวกเราเวียนแก้วชนกันจนครบคน

"ไปนานเท่าไรพิมฐา" ซาโอนิถามหลังจากทุกคนพากันเงียบ

"ฉันไม่รู้ แต่ไม่เป็นไรฉันจะติดต่อกลับมาหาพวกแกนะ" ฉันยิ้มให้ทุกคนก่อนจะยกแก้วที่อยู่ในมือจนหมด

หลังจากที่ฉันได้เข้าไปคุยกับคุณป๋าเรื่องที่ท่านจะส่งฉันไปดูงานหรือไปดันนิสัยหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเท่าที่รู้ ๆ คนไทยชอบอยู่ในกฎระเบียบซึ่งก็ไม่ใช่ฉันแน่ ที่จะให้มาอยู่เฝ้าบ้านเฝ้าเรือนคงจะทำไม่ได้จริง ๆ คุณป๋านะคุณป๋า! ทำกับพิมฐาได้ลงคอ

"พิมฐา เธอได้บอกเรื่องนี้กับไดแล้วหรือยัง" เธอมองหน้าเพื่อรอคำตอบ 

"ฉันเองก็ยังไม่ได้บอกเขาเลย พักนี้ไดก็เงียบหายไปส่วนฉันก็มั่วแต่ยุ่ง ๆ งาน"

"ระวังจะมีคนคาบไปกิน" อะกิโอะที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา

"นี้มันปากนายใช่ไหมเนี่ยอะกิโอะ" ซาโอนิตีที่แขนอะกิโอะเบา ๆ ก่อนจะมานั่งข้าง ๆ ฉันเพื่อปลอมใจ

"นายนั้นมันปากหมาแกอย่าไปสนใจกับคำพูดมันเลยนะ"

"ฉันเข้าใจ ^ ^ " นั้นเป็นรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าฉันก็คิดเหมือนกับอะกิโอะ

     สนามบินโตเกียว

"เดินท่านปลอดภัยนะพิมฐา ถึงแล้วโทรหาอาด้วยเบอร์ที่พ่อให้ไปเอามาด้วยไหม"

"ค่ะ"

"เดินทางปลอดภัยนะคะคุณหนู ฮือ ๆ " ป้านมหยิบผ้ามาเช็ดน้ำตา

"ไม่ร้องสิค่ะ"

"รีบ ๆ กลับมาพิมฐา พวกฉันคิดถึง" นาอิกอดฉันเบา ๆ

"อื้ม ไทยแค่นี้เอง ถ้าพวกแกว่างหรือคิดถึงก็บินมาหาฉัน เดียวฉันจะพาเที่ยว"

"อะแฮ่ม!" เสียงคุณป๋าดุ

"ไปก่อนนะทุกคน"

ฟอด

ฉันกระโดดหอมแก้มคุณป๋าหนึ่งทีก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางไปยังขาออก ถึงเวลาที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ พิมฐา !!