[Gahoo'le] Desert & Sea look like we us ???

{ บทนำ }

: ทะเลคลั่ง :

คลื่นลูกที่สิบซัดใส่ร่างของนกเค้าดินตัวหนึ่ง ที่กางปีกร่อนเหนือละอองคลื่นบ้าคลั่งอย่างไร้ความปราณี ขนสีน้ำตาลแซมประปรายที่แนบลู่กับปีกโชกชุ่มไปด้วยน้ำทะเลหนาวเย็น ใบหน้าของหล่อนที่เปื้อนเลือดเต็มไปด้วยความเศร้าพร้อมจะงอยปากที่แผดเสียงน่ากลัวราวกับฟ้าลั่น ดวงตาสีเขียววิลโลว์ปริ่มไปน้ำตาไหลรินไม่ขาดสายเหมือนธารน้ำที่ชะล้างคราบเลือดที่ไหลออกจากใบหน้าของหล่อน

“...ฉันขอโทษ..ฉันขอโทษ...ฉันขอโทษ...”

ปากของนกเค้าดินผู้นี้พร่ำคำพูดปนสะอื้นเหล่านั้นวนไปมาด้วยความเจ็บปวดเกินจะทนเหมือนร่างกายที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ กึ๋นของหล่อนรู้สึกเหมือนถูกกระชากออกมาพร้อมทะเลที่บ้าคลั่งนี้ บาดแผลบนใบหน้าหลั่งโลหิตปะปนไปพร้อมกับสายน้ำตา จนเหมือนกับนกเค้าดินตัวนี้มีน้ำตาสีเลือดบนใบหน้าจริงๆ

กระแสลมหมุนลูกใหญ่พัดร่างนั้นปลิวกระเด็นไปไกลข้างหน้า เหมือนถูกกระแทกในท่าควงสว่านดิ่งตรง

โลกทั้งใบเหมือนกับถูกหมุนกลับปรัตตาลไปอย่างรวดเร็ว จนแทบอยากจะขย้อนกากสำรอกออกมา

ในสภาพนี้ไม่รอดแน่ๆ...

ด้วยบาดแผลที่ใต้ปีกและสติที่พร่าเลือนทำให้มีแค่สิ่งเดียวที่ทำได้

โอ้ พวกเรานั้นคือ องค์รักษ์แห่งเนปจูน

พวกเราขอสดุดีท่านด้วยหยาดโลหิตพวกเรา

มงกุฏท่านนั้นคือความกล้าหาญชาญชัยของพวกเรา

หยาดโลหิตท่านนั้นคือหัวใจของพวกเรา

เหล่าเพื่อนพ้องนักรบเอ๋ย มาเถิด มา สดดีบทเพลงนี้ด้วยกัน

เพราะเรานั้นคือ กรีน ฮอโลว นักรบแห่งองค์ราชัน...

เสียงแหลมแหบพร่าของนกเค้าดินดับลงไปเมื่อหมดลมในเฮือกสุดท้ายในร่างที่พยายามรวบรวมมาทั้งหมด ร่างไม่ไหวติงเหมือนถูกลมพายุหิ้วด้วยกรงเล็บคมกริบ

นี่น่ะเหรอจุดจบของฉัน?...

ดีแล้วหล่ะ..สำหรับนกที่น่าสมเพชสำหรับฉัน..

ลาก่อน..โลกอันโหดร้าย...

และลาก่อน..องค์เนปจูน..

......

++++++++++------++++++++-----++++++++-----++++++++-----+++++

ดวงตาสีวิลโลว์เบิกกว้างหุนหันเหมือนสายฟ้าสีเขียวแลบวูบ ภาพตรงหน้าของนกแสกวูบไหวเหมือนคลื่นระลอกของทะเลที่บ้าคลั่ง สิ่งที่เห็นมีเพียงแสงเทียนในห้องที่สว่างจ้ารวมถึงภาพของเพดานโพรงที่ดูสลัวและพร่ามัว ความรู้สึกกระหายจากการสำลักน้ำทะเล ทำให้จะงอยปากของนกเค้าสาวอ้าออกช้าๆพร้อมเสียงแหบเหมือนพื้นดินที่แตกระแหงในทะเลทราย

“น้ำ...”

หยดน้ำถูกบีบออกจากหญ้ามอสใส่จะงอยปากของนกเค้าโพรงดินที่นอนซุกตัวในรังผิดจากธรรมชาติ

กลักซ์..ฉันสาบานได้เลยว่าไม่เคยมีนกเค้าโพรงดินที่ไหนนอนแบบนี้แน่...

ดิกเกอร์คิดพร้อมมองผู้ที่กล่าวถึงนอนหลับไปอย่างเป็นสุขในยามราตรีแรก..