REAL SONG

แหลก

     “เอามันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” หญิงสาวตัวเล็กวิ่งไปรอบๆบ้านเพื่อหนีกระต่ายขนสีขาวตาสีแดง ตัวเล็กๆตัวเดียว

“เธอน่ะสิต้องออกไป ออกไปซะที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธออีกต่อไปแล้ว!” แบม หญิงสาวอีกคนหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำลงไป ต่อไปนี้เธอคือเจ้าของของป๊อปปี้คนเดียวเท่านั้น นังนี่ไม่เกี่ยว!!

“จะไม่ใช่ที่ของฉันได้ยังไง ฉันมาก่อนเธอนะ!” ฟาง หลังจากที่สาวใช้นำกระต่ายเก็บไปแล้วก็เดินมาตรงหน้าหญิงสาวอีกคน

“ถ้าเธอดีจริง ผัวเธอคงไม่เลือกฉันเข้ามาในชีวิตด้วยหรอกยัยโง่!” หญิงสาวที่เป็นฝ่ายถูกผลักลงไปพูดขึ้น

“เธอมันก็แค่โสเภณีที่ขายตัวอยู่ที่ซ่องเท่านั้นแหละแบม!” พอพูดจบคนตัวเล็กก็เดินออกไปพร้อมกับคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนอยู่บนใบหน้าหวาน

      ปั้ง ปั้ง ปั้ง!

“ฟางเปิดประตูเดี๋ยวนี้!” เสียงทุ้มของสามีหนุ่มดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

แอ๊ดดดดดด!

“มีอะไร?” หญิงสาวถามด้วยสีหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่คนข้างๆเขาคือแบม

“เธอทำมากไปแล้วนะฟาง เธอไม่ชอบแบมถึงขนาดต้องเอามีดมากรีดแขนแบมเลยหรอ มันไม่มากไปหน่อยหรอวะ!?” ชายหนุ่มจ้องอย่างเอาเรื่อง

“คนที่มากไปมันป๊อปไม่ใช่หรอ!! หลงอีนี่จนหัวปักหัวปำ แยกถูกผิดไม่ออก ป๊อปไม่รู้หรอว่าลับหลังป๊อปอีนี่ทำอะไรกับฟางบ้าง ป๊อปไม่รู้หรือไง!!” เสียงของคนตัวเล็กตะโกนออกไปจนสุดเสียง น้ำตาเริ่มไหลรินลงมาเรื่อยๆ

“ฟางน่ะแหละ! ไม่พอใจหรือไง ป๊อปมีเมียน้อยป๊อปก็ผิดหรอ ป๊อปผิดหรอที่ป๊อปจะหาลูกมาสืบตระกูลของป๊อปน่ะ ป๊อปอยู่กินกับฟางมา 4 ปี ฟางไม่เคยให้ป๊อปแตะต้องตัวเลยสักนิดด้วยซ้ำไป โถ่เว้ย!!” ชายหนุ่มพูดแล้วสบัดตัวเดินหนีออกไป น่าเสียดายที่แบมถูกผลักลงไปอยู่กับพื้นก่อนหน้านี้แล้วเลยไม่ได้วิ่งแจ้นตามไป

ปั้งงง!!!

เสียงปิดประตูดังสนั่นหวั่นไหว คราวนี้เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว…

“ฮึก ฮืออ..” เสียงร้องไห้ครวญครางดังขึ้นมาได้สัก 1 ชั่วโมงเศษๆแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดด้วย ปากกาที่เธอกำลังบรรจงเขียนข้อความต่างๆนาๆลงในกระดาษก็ถูกกำแน่นจนเขียนไม่คล่อง ส่วนกระดาษที่กำลังเขียนก็ถูกขยำทิ้งหลายรอบเพราะเขียนคำผิดๆถูกๆ

22 : 00 น.

“บายนะป๊อป ฟางหวังว่าเราจะไม่ต้องมาเจอกันอีก” เธอพูดอย่าหมดแรงและขึ้นรถแท็กซี่มุ่งหน้าไปคอนโดของน้องสาวอย่างเฟย์

KF-condominium

“พี่ฟางเป็นอะไร ใครทำอะไรพี่ฟาง” เมื่อมาถึงที่หน้าห้องของน้องสาวแล้วแรงกายก็หมดลงอย่างเสียดื้อๆ

“พี่ขออยู่ด้วยสักพักนะเฟย์” เธอพูดเบาๆแล้วนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนเช้า

บ้านจิระคุณ -

Poppy part

เมื่อคืนผมทำผิดต่อฟางจริงๆ วันนี้ผมคงต้องไปขอโทษเธอจริงๆเสียแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เงียบ…

“ทำไมไม่มีเสียงตอบรับมาจากข้างในกันนะ?” ผมหมุนลูกบิดประตูเพื่อที่จะเปิดเข้าไปในห้อง และ..

“ฟางคือป๊อป… ฟางหายไปไหน!” ทันทีที่ที่เปิดเข้าหไปในห้อง ในห้องว่างเปล่า ไม่มีร่างของคนตัวเล็กที่ผมชอบมานั่งมองเธอเวลาหลับ ไม่มีตุ๊กตาที่เธอชอบ ไม่มีเสื้อผ้าที่เธอใส่ เธอหายไปไหน?

“กระดาษ..!?” ด้วยความที่อยากรู้ว่าข้างในกระดาษเธอเขียนอะไรไว้ก่อนที่จะหายตัวไป

‘สวัสดีป๊อป ป๊อปคงกำลังอ่านจดหมายฉบับนี้ของฟางอยู่ใช่ไหมล่ะ? ฟางขอให้ป๊อปมีความสุขกับคนใหม่ที่ป๊อปเลือกนะ เรื่องหย่า..ฟางพร้อมเซ็นใบหย่าให้เสมอ ป๊อปนัดวันเวลาไว้ได้เลยนะ เบอร์โทรศัพท์และอย่างอื่นฟางก็ยังไม่เปลี่ยนสามารถติดต่อมาได้ตลอดเวลา ขอบคุณป๊อปมากนะที่อดทนอยู่กินกับฟางมาได้ถึง 4 ปีแหน่ะ ป๊อปเก่งมากๆเลยนะ ฟางขอโทษที่ชอบทำตัวงี่เง่าเอาแต่ใจใส่ป๊อปบ่อยๆ จากนี้ไม่มีฟางแล้ว ป๊อปคงสบายใจขึ้นเยอะ ป๊อปคงไม่สบายใจใช่ไหมล่ะที่มีฟางอยู่ด้วย ฟางขอโทษนะ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาฟางมีความสุขมากจริงๆ ป๊อปเลือกคนใหม่ป๊อปไปเถอะ ความรู้สึกฟางมันแหลกไปหมดแล้ว มีความสุขมากๆนะ

ฟาง’

น้ำตาที่ไหนไม่รู้หลั่งไหลพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ขาดสาย ตลอดเวลา 4 ปีที่ผ่านมาผมยอมรับว่าผมเคยดูแลฟางมาอย่างดีตลอด ไม่ว่าฟางจะอยู่ที่ไหนเป็นอะไรอยู่กับใครก็จะต้องมีผมไปคอยคุม คอยดูแลด้วยตลอด แต่พักหลังๆผมไม่ได้ทำให้เธอแบบนั้นอีกแล้ว.. ตั้งแต่ที่แบมเข้ามาในชีวิตผมก็ทำให้ผมหลงเสน่ห์ในตัวเธอ จนลืมว่าคนข้างกายอย่างฟาง คนที่ผมรักที่สุดไปเลย .. ผมจะทำยังไงดี?