เกือบสาย

"กลับมาแล้วครับ"เสียงชายหนุ่มดังมาก่อนตัว ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเข้ามาในบ้านหลังโต

"ป๊อบ มานี่สิลูก"แม่ป๊อบปี้เรียกก่อนลูกชายตัวโตจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นไป

"ครับแม่"ป๊อบปี้พูด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเลนแล้วนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวข้างมารดา

"สวัสดีคุณน้าสิลูก"คุณแม่บอกป๊อบปี้ให้สวัสดีคุณแม่ของฟาง

"สวัสดีครับคุณน้า"ป๊อบปี้ยกมือไหว้แบบนอบน้อม

"ไหว้พระเถอะลูก เอ่อ ละคุณหญิงคะ เรื่องของเด็ก 2คน จะเอายังไงหรอคะ"แม่ของฟางถามแม่ป๊อบปี้เนื่องจากเห็นว่าทั้ง2คนเหมาะสมที่จะเเต่งงานกัน

"คืออะไรหรอคะ/ครับคุณแม่"สองหนุ่มสาวถามอย่างพร้อมเพรียงกัน เพราะทั้งคูต่างงงกับผู้ใหญ่ทั้งสอง

"คือแม่อยากให้ลูก2คนแต่งงานกันน่ะจ้ะ เหมือนคู่พ่อกับแม่ไงจ๊ะลูก"แม่ป๊อบปี้เอ่ยออกมาเสียงสดใส แต่ป๊อบปี้ได้ยินแล้วทำหน้าบึ้ง เพราะคนที่ป๊อบปี้จะแต่งงานด้วย ต้องเป็นคนที่ป๊อบปี้เลือกเท่านั้น แล้วป๊อบปี้ก็เลือกผู้หญิงคนนั้นแล้วด้วย

"ผมไม่แต่งครับคุณแม่ ผมมีแฟนอยู่แล้ว เรากำลังไปได้สวย เมียของผม ผมก็ต้องเลือกเองสิครับ แล้วผมก็จะแต่งกับพิม ไม่แต่งกะน้องฟางหรอกครับคุณแม่"ป๊อบปี้พูดเสียงหนักแน่น

"นี่ป๊อบ เชื่อใจแม่สิว่าแม่เลือกไม่ผิดคน หนูฟางจะเป็นเมียที่ดีของป๊อบได้นะลูก"คุณแม่พูด 

"แต่.."ป๊อบพูดได้แค่นั้นละแม่ป๊อบก็พูดขึ้นว่า

"เเม่อยากให้ป๊อบเจอคนดีๆนะลูก แม่เลือกแล้วด้วย แต่งงานกับหนูฟางนะลูก"แม่ป๊อบปี้พูด

"เอ่อ คุณน้าคะ ถ้าพี่ป๊อบไม่แต่งก็ไม่เป็นไรค่ะ"ฟางพูดบ้าง หลังจากที่เงียบมานาน

"ไม่เป็นไรจ้ะลูก พี่ป๊อบต้องฟังแม่อยู่แล้วแหละ"แม่ป๊อบพูด

"ก็ได้ครับแม่ แต่งก็ได้ แต่ถ้าอยู่นานไปแล้วไม่มีความรักเกิดขึ้นแม่อย่าว่าผมนะครับ

        กว่าจะยอมได้ พี่ป๊อบนะพี่ป๊อบ